Ο Ζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα, γνωστός σε όλους μας και ως Ζίο, ήταν ο Βραζιλιάνος άσος που φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού και έδωσε άλλο ...νόημα στις Κυριακές μας, αλλά και γενικότερα των Ελλήνων φιλάθλων

Ένας ζωντανός ΘΡΥΛΟΣ για τον ΘΡΥΛΟ! Μια φράση με την οποία θα μπορούσε να περιγράψει κάποιος τον μεγάλο ΖΙΟ. Στην πραγματικότητα είναι πολλά παραπάνω από αυτές τις λέξεις, είναι ένα «ιερό» τέρας που ήρθε στον ΘΡΥΛΟ και έδωσε νόημα στις Κυριακές μας. Ένα ιερό τέρας του παγκοσμίου ποδοσφαίρου που μόνο ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ θα μπορούσε να φέρει στην Ελλάδα.

Γεννήθηκε στην Abaetetuba, επαρχία του Parà στην βορειοανατολική Βραζιλία, ακριβώς εκεί, στις εκβολές του Αμαζονίου. Η πόλη της ομάδας των αληθινών ανδρών όπως μαρτυρά το όνομά της (Abá-άνδρας, Eté-αληθινός και Τyba-ομάδα) στην τοπική γλώσσα των Tupi. Το ταλέντο του δεν άργησε να λάμψει δείχνοντας τις ικανότητες σε πολλές ομάδες, μερικές εκ των οποίων μεγαθήρια του ευρωπαϊκού και παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Σάντος, Μπαρτσελόνα, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ήταν μερικά από τα μεγαθήρια που έπαιξε χαρίζοντας αμέτρητες στιγμές μαγείας στους φιλάθλους τους αλλά και στους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους.

Όσο έμεινε στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ αγαπήθηκε όσο λίγοι απο το ΛΑΟ του ΘΡΥΛΟΥ όχι μόνο για τα «μαγικά» που έκανε εντός του αγωνιστικού χώρου αλλά κυρίως για το χαρακτήρα του και την συμπεριφορά του εκτός γηπέδου. Εκεί που όταν έκανε την βόλτα του στην παραλιακή, που του άρεσε «γιατί του θύμιζε την χώρα του» όπως έλεγε όποτε τον ρώταγαν, τον χαιρετούσαν εγκάρδια οπαδοί και άλλων ομάδων γιατί πολύ απλά έβγαζε σεβασμό, γιατί πολύ απλά ήταν ΘΡΥΛΟΣ. Ένας ΘΡΥΛΟΣ για τον ΘΡΥΛΟ θα μπορούσε εύκολα να γράψει κάποιος αλλά και πάλι δύσκολα θα περιέγραφε αυτόν τον ΑΝΘΡΩΠΟ. Γιατί πολύ απλά ήταν ένα ίνδαλμα που δεν μπορούσε να περιοριστεί στα σύνορα μιας χώρας ή μιας ομάδας, ένα ίνδαλμα με το οποίο μεγάλωσαν γενιές και γενιές και έδωσε στο ποδόσφαιρο «άλλη» ομορφιά που ίσως να μην συναντούσαμε ποτέ.

Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΕ ΖΙΟ

 

 

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ