Τις τελευταίες μέρες, όλοι λίγο έως πολύ έχουν μπει στο «ρίνγκ» μεταξύ Σωκράτη Κόκκαλη και Βαγγέλη Μαρινάκη. Μια «κόντρα» που δε γίνεται για τον Ολυμπιακό, όμως έχει «αντίκτυπο» στον σύλλογο. Όμως, υπεράνω προσώπων, υπεράνω καταστάσεων, υπεράνω των ΠΑΝΤΩΝ, είναι και πρέπει να παραμείνει ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς! Κανείς δεν γεννήθηκε «Μαρινακικός» ή «Κοκκαλικός», αλλά ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Γράφει ο Μιχάλης Μαχαίρας…

Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, ο σύλλογος που λατρεύουμε, στηρίζουμε και θέλουμε να βλέπουμε στην κορυφή. Διότι αυτός ο σύλλογος αξίζει να ανήκει εκεί. Αξίζει να βρίσκεται στις κορυφές της χώρας.

Ανέκαθεν ο Ολυμπιακός κατέχει το «Έβερεστ» στις βουνοκορφές της χώρας, έχοντας τους πιο πιστούς φιλάθλους και ικανές Διοικήσεις που αναλάμβαναν τις υποχρεώσεις και είχαν τον Θρύλο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ. Είχαν τον Θρύλο κορυφαίο και στον αφρό. Και αυτό δεν το ξεχνάει κανείς, η ιστορία δεν ξεγράφεται, με εκείνη του Ολυμπιακού να είναι γραμμένη υπερήφανα με χρυσά γράμματα.

Πριν από σχεδόν 17 χρόνια, μέσα Απριλίου του ‘93, ο Σωκράτης Κόκκαλης ανέλαβε τον Ολυμπιακό, όντας στο πλευρό του Σταύρου Νταϊφά, βγήκε μπροστά με αποτέλεσμα να πανηγυρίσει μετά από αρκετές προσπάθειες, πολλούς τίτλους. Αγαπήθηκε όσο ΚΑΝΕΙΣ στον Θρύλο, μεγάλωσε, αλλά και δημιούργησε γενιές Ολυμπιακών. Για ένα μικρό παιδί η αγαπημένη του ομάδα είναι ΤΑ ΠΑΝΤΑ και χάρη στον Κόκκαλη, ο Ολυμπιακός γιγαντώθηκε. Ανέλαβε την ομάδα όταν εκείνη είχε οικονομικά προβλήματα, δημιούργησε το στολίδι του συλλόγου, αλλά και του Ελληνικού Αθλητισμού, το γήπεδο «Γ. Καραϊσκάκης», καθώς επίσης και το προπονητικό του Ρέντη. Χρέος ύψους 7 δισεκατομμυρίων δραχμών, το οποίο αποπλήρωσε ο πρώην διοικητικός ηγέτης του Ολυμπιακού, έπειτα από την ευνοϊκή ρύθμιση, την οποία πέτυχε από την κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη… Ήταν απλώς η αρχή για την δημιουργία της μεγαλύτερης «αυτοκρατορίας» που έχει γνωρίσει ποτέ το ελληνικό ποδόσφαιρο. Μέχρι, φυσικά την επόμενη… που θα είναι και πάλι «ερυθρόλευκου» χρώματος.

Είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος δέχτηκε αρκετό πόλεμο, ανελέητη λάσπη, από τους αντιπάλους του. Ο ίδιος είχε πει «ας χτυπήσουν εμένα και κάτω τα χέρια από τον Ολυμπιακό». Μια ατάκα που αυτές τις μέρες, «ενοχλεί» αρκετούς από εμάς. Και απορούν ακόμη περισσότεροι «μα πώς γίνεται να χτυπάς τον Ολυμπιακό, που κάποτε λάτρευες;».

Βλέπουμε άπαντες, δύο -ομολογουμένως- κολοσσούς, τον Βαγγέλη Μαρινάκη, νυν μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ Ολυμπιακός, άνθρωπο που παρέλαβε την ΠΑΕ με αρκετά προβλήματα και έναν Ερασιτέχνη στο τέλμα, οδηγώντας τα ΟΛΑ μέσω του ορθού μονοπατιού, στην ΚΟΡΥΦΗ, και τον προαναφερθέντα Σωκράτη Κόκκαλη να «κοντράρονται». Μια «μάχη» που λυπεί ΚΑΘΕ «ερυθρόλευκο» φίλαθλο, οπαδό. Το κακό της υπόθεσης είναι πως υπάρχουν άτομα που «παίρνουν θέση» και «επιλέγουν στρατόπεδα». Ο Ολυμπιακός είναι ΕΝΑΣ και ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΣ.

Το ποδοσφαιρικό τμήμα έχει μείνει δύο χρόνια χωρίς τίτλο. Είναι πολλά, όμως φέτος πρέπει και θα ΓΙΝΕΙ η κατάκτηση που όλοι θέλουμε. Δυστυχώς, αυτή η «μάχη» συμβαίνει (είναι απορίας άξιο) εν μέσω της προσπάθειας που γίνεται από την ομάδα μας, ούσα στην ΚΟΡΥΦΗ αυτήν τη στιγμή της Super League 1, και παραμονές του ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Δεν απέχουμε και πολύ άλλωστε. Όλα αυτά προκαλούν απορία ομολογουμένως…

Ο Σωκράτης Κόκκαλης με τον Βαγγέλη Μαρινάκη είχαν σωρεία επιστολών και… απαντήσεων, του ενός στον άλλον, με «κρυφό», αλλά και φανερό φόντο, τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ. Τον σύλλογο που ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ αγάπησαν, όμως τώρα αφενός μεν ο ένας, έχει απογοητεύσει τον ΛΑΟ που τον είχε ΗΡΩΑ με τις επιχειρηματικές του σχέσεις, αφετέρου ο άλλος στηρίζει με κάθε τρόπο το σύλλογο, όντας αιμοδότης, ηθικά, υλικά και οικονομικά. Το καλό του Ολυμπιακού, υπό αυτές τις συνθήκες, ποιος το θέλει; Το αφήνω στην κρίση σας…

Εμένα προσωπικά το καλό του ΣΥΛΛΟΓΟΥ με νοιάζει…

Χωρίς ωστόσο να μειώνω και να ισοπεδώνω την ιστορία, η οποία όπως έγραψα παραπάνω… ΔΕΝ ΞΕΓΡΑΦΕΙ.

Πρέπει άπαντες να θεωρήσουμε πως Ολυμπιακός δεν είναι η χρήση προσωπολατρίας, είτε αναφέρεται σε προπονητή, είτε σε παίκτη, είτε σε άτομο της Διοίκησης. Πρόεδροι και ευεργέτες, υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Όλοι μα ΟΛΟΙ είναι περαστικοί. Ολυμπιακός είμαστε εμείς οι φίλαθλοι και όσο είμαστε ενωμένοι και δυνατοί, η ιδέα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ δεν θα σβήσει ΠΟΤΕ. Η πολιτική δεν χωράει στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ και όποιος βάζει την ομάδα στη μέση, θα πρέπει να μας βρίσκει όλους μας απέναντι. Κανείς δεν γεννήθηκε «Μαρινακικός» ή «Κοκκαλικός», αλλά ΌΛΟΙ μας γεννηθήκαμε ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ. Έτσι πρέπει να παραμείνουμε, ειδικά σε αυτήν την κρίσιμη καμπή.

Λένε πως ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα και δίνει απαντήσεις. Ας δώσει άλλη μία λοιπόν. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης έκανε το «κάλεσμα» στον Σωκράτη Κόκκαλη. Ας δούμε τι θα γράψει η ιστορία και ο χρόνος λοιπόν. Όμως, ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.

Η εικόνα που επέλεξα δεν είναι αντιπροσωπευτική ούτε προς τον Β. Μαρινάκη, αλλά ούτε και προς τον Σ. Κόκκαλη. Είναι όμως αντιπροσωπευτικότατη για τις καρδιές και τα συναισθήματα όλων μας…