Χάμες: Τα «έσπαγε», δεν βγήκε καν στο ημίχρονο και όλα τα περιστατικά που ράγισαν το γυαλί της σχέση με τον Ολυμπιακό
Όλα τα περιστατικά τα οποία έφεραν όχι μόνο το ράγισμα αλλά και το σπάσιμο του γυαλιού της σχέσης ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Χάμες.
Ο Χάμες ξεπέρασε κάθε όριο κακής νοοτροπίας, όταν επειδή έγινε αλλαγή στην ανάπαυλα του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, δεν βγήκε καν στον αγωνιστικό χώρο να δει το παιχνίδι κι επέλεξε να κάτσει μέσα στα αποδυτήρια καθ΄ όλη τη διάρκεια του β΄ ημιχρόνου! Δεν θέλησε δηλαδή καν να παρακολουθήσει την προσπάθεια των συμπαικτών του σε ένα τέτοιο κρίσιμο παιχνίδι, που μάλιστα είχε στραβώσει από το α΄ ημίχρονο.
Από ένα μεγάλο παίκτη, και δη μεσοεπιθετικό, περιμένεις πρωτίστως να σου καθαρίσει μεγάλα παιχνίδια, ευρωπαϊκά και ντέρμπι. Ευρώπη δεν είχε δικαίωμα να παίξει. Αλλά στα ντέρμπι που έπαιξε, ο απολογισμός ήταν ένα γκολ σε ήττα (1-2 από τον ΠΑΟΚ) κι ένα δοκάρι (στο 0-0 στην Τούμπα). Ένα ντέρμπι δεν καθάρισε ο Χάμες, αυτό που λένε να το πάρει με ένα γκολ, έστω με μία ασίστ. Στη δε μεγαλύτερη νίκη, το 3-1 επί της ΑΕΚ, ήταν απών. Όπως και στο 0-0 με τον ΠΑΟ, με τον Ολυμπιακό να κάνει ίσως την καλύτερη του φετινή εμφάνιση.
Γενικά τα στατιστικά του δεν ήταν άσχημα, πέντε γκολ κι έξι ασίστ. Επί της ουσίας, όμως, ένα ματς καθάρισε με γκολ του, το εντός έδρας 2-0 επί της Λαμίας, ανοίγοντας το σκορ. Οι δε ασίστ από τις οποίες πραγματικά πήρε πράγματα η ομάδα ήταν τρεις: για το 1-1 του Γκάρι στο 2-1 επί του ΟΦΗ στο Ηράκλειο, για το 1-1 του Μπακαμπού στο 2-1 επί του ΟΦΗ στο Καραϊσκάκη και για το γκολ του Μασούρα στο 1-0 επί του Άρη στο Καραϊσκάκη.
Λιγοστές φορές ο Χάμες είχε δείξει μέσα στο παιχνίδι ότι ήταν αποφασισμένος να μπει με το μαχαίρι στα δόντια για να πάρει ένα ματς. Κατέθετε την ποιότητα του και την κλάση του, που είναι μακριά από το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά πρώτον δεν το έκανε όσο συχνά έπρεπε και δεύτερον δεν το συνόδευε με κατάθεση ψυχής. Προσωπικά θυμάμαι μία φορά να μου έδειξε ο Χάμες σε ένα παιχνίδι ότι προσπάθησε να το πάρει μόνος του-και δεν τα κατάφερε κιόλας. Μιλάω για το 1-1 στο Περιστέρι, όταν πήρε την ομάδα στις πλάτες του, όταν αυτή είχε «καθίσει» κι έπαιζε μόνος του τον Ατρόμητο, χάνοντας όμως στο 90’ την ευκαιρία να δώσει το τρίποντο.
Όταν ο Ανιγκό τον έκανε αλλαγή στο ημίχρονο στη Λεωφόρο, ο Χάμες τα «έσπασε» στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού. Όταν ο Μίτσελ τον έκανε αλλαγή τον Ιανουάριο σε δύο παιχνίδια στο 70ο λεπτό (!), πετούσε πράγματα στον πάγκο, μπροστά στον τηλεοπτικό φακό. Για δε τον Μίτσελ δεν είχε κανένα ενδοιασμό να τον κατακρίνει στους συμπαίκτες του, λέγοντας ότι αυτός ο προπονητής δεν κάνει για τον Ολυμπιακό κλπ. Ο Χάμες, παρεμπιπτόντως, είχε σοβαρά προβλήματα τόσο με τον Ζινεντίν Ζιντάν στη Ρεάλ Μαδρίτης, όσο και με τον Ράφα Μπενίτεθ στην Έβερτον.
Όταν ο Αβραάμ, ως γενικός αρχηγός, του ζήτησε να ηρεμήσει τότε που έκανε φασαρίες στον πάγκο για τις αλλαγές του στα ματς με Γιάννινα (2-2) κι Αστέρα (5-0), και να σεβαστεί το σύλλογο και τους συμπαίκτες του και τον προπονητή, ο Χάμες του είχε κάνει μεγάλη επίθεση μπροστά σε όλη την ομάδα! Θυμόμαστε, άλλωστε, έντονα και τις αντιδράσεις του Κολομβιάνου μετά το γκολ του επί της ομάδας της Τρίπολης, όταν είχε στραφεί προς την εξέδρα και πανηγύριζε εκνευρισμένος! Ο δε Ολυμπιακός πάντα τον κάλυπτε-προστάτευε, προσβλέποντας στην ησυχία της ομάδας και στο να πάρει από αυτόν πράγματα για την ομάδα.
Ο Μαρινάκης μέχρι και πριν ένα μήνα ήταν αποφασισμένος να κάνει χρήση της οψιόν αυτόματης επέκτασης του συμβολαίου του για άλλο ένα χρόνο, πολύ απλά γιατί τον γούσταρε παικτικά. Όσο, όμως, ο Χάμες δήλωνε συνεχώς τραυματίας, δεν έκανε προπονήσεις, έχανε αγώνες και έφτασε στο σημείο να κάνει φασαρία στο τελευταίο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού άρχισε να το σκεφτόταν αλλιώς. Μέχρι που είπε, «δεν πάει άλλο με τον Χάμες». Ξεκάθαρα, το θέμα της μη παραμονής του δεν ήταν πρωτίστως οικονομικό. Γι΄ αυτούς τους εφτά μήνες του στον Ολυμπιακό κόστισε στο σύλλογο κάπου 800 χιλ. Ευρώ.
Ο Χάμες μπορεί να ήταν φίλος με τον Μαρσέλο, αλλά ως χαρακτήρες είναι διαφορετικοί. Το πρόβλημα με τον Μαρσέλο είναι ότι πιστεύει ότι μπορεί να είναι ακόμη σε αυτή την ηλικία και σε αυτή την κατάσταση που είναι, μία βασική μονάδα. Γκρίνιαζε που δεν έπαιζε, αλλά είχε κάποια όρια. Ο Χάμες δεν μουρμούραγε απλά, «τα έσπαγε» κάθε φορά που γινόταν αλλαγή. Σε σημείο που ο Μίτσελ προς χάρη της ηρεμίας της ομάδας δεν τον άλλαζε πριν το 70’ αν δεν είχε συνεννοηθεί μαζί του προηγουμένως!
Κάθε φορά που πήγαινε στην Εθνική του ο Χάμες γύριζε με ενοχλήσεις και δεν έπαιζε στο αμέσως επόμενο παιχνίδι του Ολυμπιακού! Μάλιστα, στη διακοπή του πρωταθλήματος λόγω Παγκοσμίου Κυπέλλου ήταν ένα μήνα ουσιαστικά με τράβηγμα, σφίξιμο κλπ και έπαιξε από τα τρία φιλικά του Ολυμπιακού μόνο ένα ημίχρονο.