Τσαλδάρης: «Δεν βλέπω παιδιά να κυνηγούν το όνειρό τους!»

Ο Δημήτρης Τσαλδάρης μίλησε μεταξύ άλλων στην επίσημη ιστοσελίδα της ΚΑΕ Ολυμπιακός, μίλησε για τον Βασίλη Σπανούλη, τις Ακαδημίες, τα νέα παιδιά και πολλά θέματα που αφορούν το Μπάσκετ.

Αναλυτικά όσα είπε ο Δημήτρης Τσαλδάρης:

Για τις Ακαδημίες: «Προσφέρουμε ένα πλήρες προπονητικό πρόγραμμα και αργότερα, όταν τα παιδιά μεγαλώσουν, την τεχνική κατάρτιση. Δηλαδή, να ξέρεις πότε πρέπει να χρησιμοποιήσεις το καθετί. Πότε πρέπει να σουτάρεις, πότε πρέπει να πασάρεις… Οπότε, στο πρώτο στάδιο μαθαίνουμε τα βασικά, την πάσα, την ντρίπλα και το σουτ. Και σε μεταγενέστερο χρόνο, προχωράμε στο κομμάτι των συνεργασιών και στο τι πρέπει να χρησιμοποιήσεις και πότε, καθώς επίσης και στην βελτίωση της αθλητικής ικανότητας, ανάλογα με την ηλικία του κάθε παιδιού.

Στα πιο μεγάλα παιδιά, στους Παίδες και τους Έφηβους, μπαίνουμε σε μια άλλη διαδικασία όσον αφορά το κομμάτι της ενδυνάμωσης και της εκγύμνασης. Στα πιο μικρά παιδιά, εστιαζόμαστε κυρίως στο footwork, στις σκάλες, στα εμποδιάκια, στα γρήγορα πόδια. Στην ηλικία σας το πρώτο και το κύριο είναι να διαμορφώσουμε χαρακτηριστικά που θα μας συνοδεύουν σε όλη μας την ζωή.

Στον Ολυμπιακό ζητάμε τακτικά από τα παιδιά να μας ενημερώνουν για το πώς εξελίσσονται στο σχολείο, για τους βαθμούς τους. Θέλουμε να έχουμε μια εικόνα και σε αυτό. Θα πρέπει να ξέρετε, ότι δεν είναι μόνο παίζω μπάσκετ. Είναι, ότι παίζω και μπάσκετ… Σε αυτή την ηλικία που βρίσκεστε, το πρώτο και το κύριο είναι να διαμορφώσουμε χαρακτηριστικά που θα μας συνοδεύουν σε όλη μας την ζωή.

Κι αυτά, τα διαμορφώνουμε μέσω της μόρφωσης, μέσω της παιδείας, μέσω του ήθους, στοιχεία με τα οποία συνεχίζουμε και στο μπάσκετ. Οπότε, εμείς δίνουμε πολύ μεγάλη έμφαση πάνω σε αυτό το κομμάτι. Από το παιδικό τμήμα, η διαδικασία απαιτεί περισσότερη αφοσίωση και η προπόνηση γίνεται πιο εντατική».

Για τον διαφορετικό τρόπο προπόνησης ανά τμήμα (μίνο, παιδικό, Εφηβικό): «Τμήματα Πρωταθλητισμού για εμάς είναι το παιδικό και το εφηβικό τμήμα. Πολλοί γονείς ξεκινούν τον Πρωταθλητισμό για τα παιδιά τους στα 10-11 χρόνια… Στα 10-11 χρόνια, παιδιά, θέλουμε να αγαπήσουμε και να μάθουμε το παιχνίδι. Θέλουμε ένα παιδί να μάθει τα βασικά και σταδιακά στην ηλικία σας αλλάζει όλη η προσέγγιση. Δηλαδή, από το παιδικό τμήμα, η διαδικασία απαιτεί πιο πολύ αφοσίωση. Η προπόνηση γίνεται πιο εντατική».

Για τον Αλεξέι Ποκουσέφκσι: «Ήρθε στην Ακαδημία του Ολυμπιακού στα 13 του χρόνια και πέρα από τα τεχνικά χαρακτηριστικά του και τα σωματικά προσόντα του, αυτό που τον χαρακτήριζε και τον οδήγησε ουσιαστικά στην επιτυχία, είναι ο τρόπος με τον οποίο δούλευε και ο τρόπος με τον οποίο ήθελε να εξελιχθεί. Ο Αλεξέι τράβηξε τα βλέμματα λόγω των σωματομετρικών χαρακτηριστικών του και λόγω και της ικανότητάς του να αντιλαμβάνεται το παιχνίδι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Εμείς δουλέψαμε πάρα πολύ με το συγκεκριμένο παιδί, δουλέψαμε και το σώμα αλλά και τις τεχνικές ικανότητές του. Ήταν επιτυχία για εμάς ότι οι Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ τον έκαναν ντραφτ στο νούμερο 17. Είχαμε επαφή με πολλούς σκάουτερ, με πολλούς τζένεραλ μάνατζερ από ομάδες του ΝΒΑ που τον είχαν στο ραντάρ τους και τελικά αυτό το παιδί έφτασε να παίξει στο ΝΒΑ. Ο Ποκουσέφκσι είναι το φρούτο της παραγωγικής διαδικασίας που διαφημίζει καλύτερα την Ακαδημία μας.

Βέβαια, έχουμε κι άλλα παιδιά, όπως ο Αλέξανδρος Νικολαϊδης, ο Ιωσήφ Κολοβέρος. Ο Θωμάς Ζευγαράς, επίσης, έχει πάει σε κολέγιο στην Αμερική, κάνοντας ένα πολύ σημαντικό βήμα κι αυτός. Γενικά, εκτός του Ποκουσέφκσι, υπάρχουν κι άλλα πολλά παιδιά στον Ολυμπιακό, που έρχονται από πίσω με πολλή όρεξη και με πάθος για διάκριση».

Για την κακή νοοτροπία που «φρενάρει» την εξέλιξη κάποιων αθλητών: «Στην εποχή μας, δεν βλέπω παιδιά να θέλουν να είναι αφοσιωμένοι και να θέλουν να κυνηγήσουν το όνειρό τους. Είναι, πλέον, λιγότερα αυτά τα παιδιά. Με όσα έχει η σημερινή νεολαία, για παράδειγμα, με τα social media, τα κινητά, τα playstation, είναι δύσκολο να βάλεις ένα παιδί στο γήπεδο.

Εύχομαι να έχετε την φωτιά μέσα σας για να παίξετε και να διακριθείτε. Εγώ ήμουν τυχερός που είχα προπονητές, οι οποίοι αγαπούσαν το παιχνίδι και αγαπούσαν την διαδικασία της μετάδοσης της γνώσης και της βελτίωσης. Οπότε, εγώ αυτό αλλά και όλο το σταφ που βρίσκεται στην Ακαδημία του Ολυμπιακού, οφείλουμε να το περάσουμε στα παιδιά και να τους κάνουμε όσο το δυνατόν καλύτερους αθλητές με το περισσότερο δυνατό ήθος που μπορεί να τους χαρακτηρίζει.

Τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει, φτάνει να το θέλεις. Κάποιος μπορεί να ‘χαθεί’ αν είναι άτυχος, π.χ. λόγω τραυματισμού ή να μη το θέλει αρκετά. Ένα παιδί που το θέλει πολύ, δεν μπορείς να μην το δεις. Δεν θα πας πάντα να πάρεις τον καλύτερο παίκτη. Θα το κοιτάξεις κι αυτό, ωστόσο θα πάρεις και τον παίκτη που έχει θέληση και ταιριάζει στο ομαδικό σύνολο».

Επί προσωπικού: «Εγώ δεν άφησα να με επηρεάσει το γεγονός ότι μικρότερος δεν ήμουν μέλος της Εθνικής Ομάδας. Τότε, επιλέχτηκαν κάποιοι παίκτες που έπαιζαν σε μεγαλύτερες ομάδες από αυτές που έπαιζα εγώ. Ωστόσο, δουλεύοντας, έφτασα στο σημείο να κληθώ στην Εθνική Ομάδα στα 28 μου χρόνια. Ένας παίκτης μπορεί να ανέβει επίπεδο εφόσον δουλέψει. Μετράει πολύ το πόσο το θες εσύ αυτό που κάνεις. Φρένο και όριο στις δυνατότητες τις δικές σου, βάζεις εσύ και κανείς άλλος».

Για το πόσο βοηθά ο αθλητισμός στην διαμόρφωση του χαρακτήρα: «Αντιμετωπίζοντας δυσκολίες και βγαίνοντας νικητής, γίνεσαι εξυπνότερος και δυνατότερος χαρακτήρας. Ο αθλητισμός είναι από τους λίγους τομείς που οι εμπειρίες που παίρνετε μέσα από αυτόν, διδάσκονται στα Πανεπιστήμια. Για παράδειγμα η ομαδικότητα, είναι κάτι το οποίο διδάσκεται.

Μαθαίνετε, επίσης, να έχετε πειθαρχεία, να κάνετε διαχείριση του χρόνου σας. Μπορεί τώρα να μη μπορείτε να το καταλάβετε αλλά σε όσο περνούν τα χρόνια, θα είστε σε θέση να αντιληφθείτε το πόσο σημαντική είναι η ενασχόλησή σας με τα σπορ. Πόσο καλό σας έκανε όλο αυτό, πόσο σας βελτίωσε και το πόσο όλη αυτή η διαδικασία θα σας κάνει καλύτερους, με οποιοδήποτε τομέα κι αν αποφασίσετε να ασχοληθείτε στο μέλλον».

Για τον Βασίλη Σπανούλη: «Για να γίνεις καλύτερος ως παίκτης, αυτό δεν μπορεί να γίνει τυχαία… Απαιτείται να έχεις αφοσίωση, να μάθεις να αντέχεις. Είναι πολύ καλό παράδειγμα είναι ο Βασίλης Σπανούλης. Ακόμη και τώρα, στα 38 του, προσέχει τι θα φάει, το πότε θα κοιμηθεί.

Παίκτες υψηλού επιπέδου, σαν τον Σπανούλη, η προπόνηση γι’ αυτούς δεν είναι για παράδειγμα 17.00-19.00. Για κάποιον αθλητή υψηλού επιπέδου, η προπόνηση μπορεί να είναι τρεις ώρες. Ένας τέτοιος παίκτης θα σκεφτεί το πώς θα ετοιμάσει το κορμί του κατάλληλα, να «ζεσταθεί» πριν ξεκινήσει η προπόνηση, το τι θα κάνει μετά από αυτή.

Όσον αφορά τους νεαρούς παίκτες, τελειώνει η προπόνηση και ξέρω ότι λίγοι θα σκεφτούν να κάνουν διατάσεις. Το πρώτο πράγμα που θα σκεφτούν είναι να πάρουν να δουν το κινητό τους… Όταν τελειώσει η προπόνηση, δεν φωνάζουμε απλώς «1-2-3 Ολυμπιακός ή Λεύκιππος» αλλά το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι αποθεραπεία».