Το μεταγραφικό “μοτίβο” του Μπλατ…

Πάντερ,  Πολ,  Ρούμπιτ και Κόνιαρης. Αυτά είναι τα τέσσερα ερυθρόλευκα -μέχρι στιγμής- αποκτήματα (αναμένονται ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ τρία ακόμα),  άπαντες προσωπικές  επιλογές του coach Μπλατ. Στο σημερινό blog προσπαθούμε να “αποκρυπτογραφήσουμε” (σχετικό αυτό βέβαια, με τον γεμάτο εκπλήξεις Μπλατ) το “μεταγραφικό μοτίβο” του προπονητή. Γιατί επέλεξε τους συγκεκριμένους αθλητές και τι επιζητά από το νέο ρόστερ;

Τρία είναι τα αγωνιστικά στοιχεία,  τα οποία ξεκάθαρα θέλει να προσθέσει  στην ομάδα… Τα δύο πρώτα είναι στην περιφέρειά του όπου ξεκάθαρα δίνει μεγάλο βάρος (ήδη το 75% των μεταγραφών του είναι κοντοί και έπονται κι άλλοι!) και το τρίτο είναι στην front line του.

POPULAR POST

Μπαρτζώκας: Η απάντηση που έδωσε σε… είρωνα Ιταλό δημοσιογράφο!

Αρχικά ο Μπλατ έκρινε πως στην ομάδα χρειάζονται περισσότεροι (και καλύτεροι)  χειριστές (ball handlers). Ειδικά πέρυσι αυτό ήταν μεγάλο πρόβλημα- βασικά ίσως το μεγαλύτερο (με Τουπάν,  Τίμα,  Παπανικολάου,  επιεικώς μέτριους στον τομέα αυτό). Ο Κόνιαρης είναι μεν ένας defensive guard αλλά με πολύ καλή “ντρίμπλα”. Οι δε Πάντερ και Πολ,  ναι μεν είναι shooting guard , αλλά μπορούν κάλλιστα να κατέβουν και στον “άσσο”,  κατεβάζοντας την μπάλα. Ακόμα και ο Πολ, που υπολογίζεται περισσότερο για το “3” είναι άριστος χειριστής και μπορεί να δώσει λύσεις στο κομμάτι αυτό… Γενικά και οι δύο ΒΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ ΣΤΟ ΠΑΡΚΕ σαν pg και αγωνίζονται/προορίζονται για άλλες θέσεις!
*Σταθεροί και “έμπιστοι” στο ball handling,  είναι παραδοσιακά και οι Σπανούλης-Μάντζαρης…

Το δεύτερο στοιχείο που ξεκάθαρα θέλει να προσθέσει  στην περιφερειακή του γραμμή ο Μπλατ,  είναι το… σκορ. Πολ και Πάντερ είναι γεννημένοι scorers. Απειλούν με όλες τους τρόπους,  είναι επιθετικοί που αν βρουν ρυθμό,  ψυχολογία και…  momentoum, πολύ απλά δεν σταματούν!  Ο Πάντερ είναι μετρ των 1vs1 επιθέσεων (κοινώς δημιουργεί για τον εαυτό του) αλλά σουτάρει πολύ καλά και στημένος (spot), ο δε Πολ είναι πιο αθλητικός,  επιζητά περισσότερο το transition και γενικά ψάχνει τους χώρους (drives)-από μακρυά δε, είναι καθαρός ”σουτέρ ημέρας” (μπορεί μια μέρα πχ να έχει 0/4 και την άλλη 4/6 κτλ). Ακόμα και ο Κόνιαρης σε σχέση με τον “ανταγωνιστή” του,  Μάντζαρη, είναι σαφώς καλύτερος επιθετικά. Ελέω της “άγνοιας κινδύνου” και του “μπασκετικού θράσους” που τον διακατέχει,  θα παίξει καλά το 1vs1 και θα το τελειώσει τις φάσεις είτε με floater,  είτε συνήθως με κάποιο  jump-shoot (αρέσκεται στο σουτ μετά από ντρίμπλα).

Το τρίτο και τελευταίο στοιχείο (εδώ αναφερόμαστε στην Front Line) που αναζητά ο coach, είναι η αθλητικότητα. Ο Ρούμπιτ είναι ένας all around ψηλός,  κινούμενος μεταξύ “4” και “5”. Στην ερυθρόλευκη γραμμή ψηλών με Μίλουτίνοφ – Πρίντεζη – Αγραβάνη και Βεζένκοφ,  λείπει ξεκάθαρα η ταχύτητα, η ενέργεια,  η έκρηξη,  κοινώς… η αθλητικότητα. Ο Ρούμπιτ μπορεί να τα προσφέρει αυτά. Καλός αμυντικός είτε σε ψηλότερους (δυνατός γαρ) είτε σε κοντίτερους αντιπάλους (γρήγορα πόδια), ευέλικτος επιθετικός (με πρόσωπο,  πλάτη αλλά και αξιόπιστο σουτ), γενικά ένας ψηλός που δεν φοβάται να πάει στις επαφές και στις δύο πλευρές του παρκέ! Αυτό είναι νομίζω και το χαρακτηριστικό που οδήγησε τον Μπλατ,  στην επιλογή του… Όσον αφορά την αλτικότητα,  μπορεί να μην είναι αυτό που λέμε “rim protector”, αλλά και πάλι πηδάει ψηλά και είναι εξαιρετικά σταθερός ριμπάουντερ… Το συμπέρασμα της επιλογής Ρούμπιτ,  είναι πως κάνει καλά όλα αυτά τα μικρά πραγματάκια,  στα οποία υστερούν οι υπόλοιποι ψηλοί του ρόστερ!

Το συμπέρασμα… Ball handlers και scorers στην περιφέρεια, αθλητικούς ψηλούς στην front line… Αυτό είναι το μεταγραφικό “μοτίβο Μπλατ” και έτσι θα συνεχίσει και στις μελλοντικές φετινές μεταγραφές (επαναλαμβάνω έπονται τουλάχιστον τρεις ακόμα)…

Υ.Γ: Υπομονή και ας μην βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα… Μιλάμε για ένα καλοκαίρι μεγάλων αλλαγών, οπότε οι βιασύνες δεν ευνοούν και κυρίως δεν βοηθούν… Υπομονή και όλα θα γίνουν!