«Θυμάμαι μόνο το τελευταίο βλέμμα με τη φίλη μου»: Σπαράζει καρδιές η 22χρονη Μυρσίνη που σώθηκε στα Τέμπη

Τέμπη: Συμπληρώνονται σήμερα δύο χρόνια από το τραγικό δυστύχημα, που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους. Η Μυρσίνη ταξίδευε στο τρίτο βαγόνι μαζί με τη φίλη της, Ελπίδα Χούπα, και άλλα δύο άτομα. Δυστυχώς, οι φίλοι της δεν κατάφεραν να φύγουν ζωντανοί από τα Τέμπη, όμως η ίδια βγήκε ζωντανή από αυτή την ανείπωτη τραγωδία.

Η 22χρονη πέρασε 45 ημέρες στη ΜΕΘ, έχοντας υποστεί σοβαρά τραύματα, και νοσηλευόταν στη Λάρισα μαζί με τον Γεράσιμο, τον μοναδικό επιζώντα του πρώτου βαγονιού. Υποβλήθηκε σε μια εξαιρετικά δύσκολη χειρουργική επέμβαση στο κρανίο και πέρασε δύο χρόνια σε κέντρο αποκατάστασης. Σήμερα προσπαθεί να επανέλθει στη ζωή της, όμως, παρά την πρόοδό της, τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Η Μυρσίνη δεν θυμάται τίποτα από το δυστύχημα, κάτι που – όπως η ίδια πιστεύει – τη βοηθά να προστατευτεί από την ανείπωτη φρίκη που βίωσε.

Χθες, η μητέρα της 22χρονης μίλησε στο MEGA και στον δημοσιογράφο Θεολόγο Ηλιού, συγκλονίζοντας με την περιγραφή της για το πώς βίωσε, ως μητέρα, αυτή τη φρικτή τραγωδία στα Τέμπη.

Τέμπη: Ήταν φίλη της Ελπίδας Χούπα

Για πρώτη φορά, η ίδια η Μυρσίνη, που βρισκόταν στο μοιραίο τρένο μαζί με τη φίλη της, Ελπίδα Χούπα, σπάει τη σιωπή της και μιλά για το δυστύχημα.

Η Μυρσίνη παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή «Κοινωνία Ώρα MEGA» και τον δημοσιογράφο Θεολόγο Ηλιού, περιγράφοντας με λεπτομέρεια τη μοναδική της εμπειρία.

«Επειδή εγώ χτύπησα το κρανίο μου, ο εγκέφαλος για να σε προστατεύσει διαγράφει τις αναμνήσεις. Οπότε εγώ δεν θυμάμαι τίποτα. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι σε κάποια φάση κοιταζόμασταν χωρίς να πούμε τίποτα και ότι έχουμε κάνει πολλές φορές στάση. Εκείνη την στιγμή ήταν σαν να κουνηθήκαμε και κοιταζόμασταν λίγα λεπτά στα μάτια χωρίς να πούμε τίποτα. Νιώθαμε και οι δυο περίεργα χωρίς να το πούμε και μετά δεν θυμάμαι τίποτα», ανέφερε αρχικά η κοπέλα που επέζησε από την τραγωδία στα Τέμπη.

Πώς αισθάνεται όταν τα βλέπει όλα αυτά από βίντεο και φωτογραφίες;

«Νιώθω σαν να βλέπω ταινία, ενώ το έχω ζήσει δεν θυμάμαι τίποτα από αυτό. Απλά είναι πολύ περίεργο το ότι έχασα την Ελπίδα. Νιώθω περίεργα και άσχημα αλλά δεν μπορώ να ταυτιστώ με αυτό γιατί δεν θυμάμαι τίποτα. σαν να είχαμε κανονίσει κάτι με την Ελπίδα και να έπαθε εκείνη κάτι και να μην ήμουν εγώ. Είχαμε κατέβει στην Αθήνα να χαιρετήσουμε έναν φίλο μας που θα έμπαινε στον στρατό. Γενικά είχαμε πάντα πολλή χημεία και για μένα, επειδή θέλω πολύ χρόνο για να εμπιστευθώ κάποιον, σε 1,5 χρόνο πρώτη φορά συνδέθηκε τόσο γρήγορα. Ήταν πολύ γρήγορα για μένα αυτό», συμπλήρωσε η Μυρσίνη.

«Πηγαίναμε Χορτιάτη με το αμάξι, οδηγούσαμε συζητούσαμε, λέγαμε τι σκεφτόμασταν. Είχαμε πολύ καλή επικοινωνία. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει στην αρχή. Δεν νιώθεις τίποτα στην αρχή. Μέχρι να συλλάβω μέσα μου μου πήρε μία βδομάδα. Δεν είχα όρεξη ούτε να ξυπνήσω, με ηρεμούσε μόνο όταν κοιμόμουν, γατί μόνο όταν δεν κοιμάσαι δεν σκέφτεσαι. Μου λείπει η επικοινωνία μας, οι συζητήσεις μας. Σκεφτόμουν να τελειώσω την Γεωπονία και να πάω στην Σχολή Μουσικών Σπουδών αλλά καλύτερα να μαθαίνω μόνη μου μουσική στο Ωδείο παρά να πάω στο πανεπιστήμιο», συνέχισε η 22χρονη που έφυγε ζωντανή από τα Τέμπη.

Τι σημαίνει για εκείνη δικαίωση;

Όπως σημείωσε, «Δεν υπάρχει χειρότερο, είναι σαν να έχεις σκάλες και να ανεβαίνεις και ξαφνικά πάνε οι σκάλες, δεν γίνεται να ξανααναπτυχθούν οι ίδιες σκάλες, δεν υπάρχει χειρότερο από το να χάσεις τους ανθρώπους σου. Δικαιοσύνη τώρα… εντός εισαγωγικών».