Στην ελπίδα ενός πρωταθλήματος κάνατε την κωλοτούμπα του αιώνα!

Πόσο αξίζει τελικά ένα πρωτάθλημα Ελλάδας στο ποδόσφαιρο; Το αναρωτηθήκαμε έντονα την Άνοιξη του 2017 όταν ο Ιβάν Σαββίδης μπούκαρε με όπλα και μπράβους στο γήπεδο και όλοι θυμόμαστε την κόλαση που ακολούθησε… Όλα αυτά για ένα πρωτάθλημα το 2018.

Το αναρωτηθήκαμε ξανά την επόμενη χρονιά, ακούγοντας πολλούς να κατηγορούν τους οπαδούς του ΠΑΟΚ ότι ακόμα και στο θέμα της Μακεδονίας λιποψύχησαν μπροστά στη θέα ενός πρωταθλήματος…

Το αναρωτιόμαστε ξανά φέτος, βλέποντας τη μεγαλειώδη κωλοτούμπα οπαδών του Παναθηναϊκού που αγάπησαν ξανά τον Γιάννη Αλαφούζο τον οποίο για χρόνια κατηγορούσαν ως «μπροστινό» και απαιτούσαν να πουλήσει, με κάποιους να τον βρίζουν και να τον καταριούνται…

Η περίπτωση Αλαφούζου βέβαια μας έχει ζαλίσει ως προς τις κωλοτούμπες, καθώς όταν ανέλαβε την ΠΑΕ τον αγάπησαν και τον στήριξαν, ειδικά λόγω του επικοινωνιακού πολέμου ΣΚΑΙ-Θωμαΐδη προς Μαρινάκη και με την κατάκτηση του κυπέλλου δύο χρόνια αφότου ανέλαβε:

Σύντομα όμως ήρθαν τα αγωνιστικά χαστούκια και η κατάρρευση, με αποτέλεσμα το κλίμα να αλλάξει:

Για χρόνια οι οπαδοί του Παναθηναϊκού απέδιδαν τις απανωτές αποτυχίες της ομάδας τους σε σενάρια συνωμοσίας που ήθελαν τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Παναθηναϊκός αχυράνθωπο είτε του Βαγγέλη Μαρινάκη, είτε της οικογένειας Βαρδινογιάννη, είτε του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μόνο για τη λέσχη Μπίλντερμπεγκ δεν ακούγαμε…

Οι οπαδοί του τριφυλλιού δεν μπορούσαν φυσικά να συμβιβαστούν με την απλή πραγματικότητα, ότι η αγαπημένη τους ομάδα δεν κατακτούσε τίτλους γιατί δεν είχε την αγωνιστική ικανότητα και το απαιτούμενο dna προκειμένου να το πετύχει και θεωρούσαν ότι όλο το Ελληνικό κατεστημένο συνωμοτεί για να έχει τον Παναθηναϊκό σκλαβωμένο…

Το ότι βέβαια ΠΑΕ και λίγκα συμμάχησαν για να σωθεί ο Παναθηναϊκός, ο οποίος, βάσει κανονισμών, έπρεπε να υποβιβαστεί, ήταν κάτι που δεν τους απασχολούσε.

Φυσικά δεν ήταν η πρώτη φορά που ο κόσμος του Παναθηναϊκού απέδιδε σε θεωρίες συνωμοσίας την κατάντια της ομάδας. Όποτε ο Παναθηναϊκός αποτυγχάνει (δηλαδή στα 75 από τα 95 χρόνια του Ελληνικού ποδοσφαίρου), πάντα φταίνε οι ανώτερες δυνάμεις και οι συνωμοσίες. Κανείς δεν ξεχνάει τις ύβρεις και τις κατάρες στην οικογένεια Βαρδινογιάννη για χρόνια με αποκορύφωμα το συλλαλητήριο του 2008.

Στο στόχαστρο βρέθηκε και ακόμα και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος στο μπάσκετ, στον όποιο μάλιστα κάποιοι επιχείρησαν να του κάνουν επίθεση ακόμα και στο σπίτι του!

Όλα αυτά μέχρι τον Ιούνιο βέβαια που εμφανίστηκε διατεθειμένος να δραστηριοποιηθεί εντονότερα στην ΚΑΕ και κάποιοι ξεκίνησαν τα… γλειψίματα, λέγοντας ότι αφήνουν την κόντρα τους στο παρελθόν!

Πλέον γινόμαστε μάρτυρες της ίδιας κωλοτούμπας και στην περίπτωση του Γιάννη Αλαφούζου… Ο Παναθηναϊκός φέτος πηγαίνει καλά, ξεκίνησε με 10/10, διεκδικεί το πρωτάθλημα και ξαφνικά ο Αλαφούζος μάλλον σταμάτησε να είναι «μπροστινός». Ήδη σε σελίδες που στηρίζουν τον Παναθηναϊκό στα social media αντιλαμβάνεται κανείς την αλλαγή του κλίματος… Άλλοι τον έβριζαν, άλλοι σιωπούσαν (δεν λέμε ότι αυτές οι σελίδες έβριζαν και καταριόταν όπως πολλοί οπαδοί), τώρα όμως το μπιφτέκι αρχίζει να γυρίζει εμφανέστατα…

Αντίστοιχα είναι φυσικά και τα δεκάδες σχόλια οπαδών του Παναθηναϊκού κάτω από αυτές τις δημοσιεύσεις. Ακόμα και οι ίδιοι αναρωτιούνται «τι είχε αλλάξει και ο Αλαφούζος συμπεριφερόταν έτσι μέχρι πέρυσι». Η αλήθεια βέβαια πονάει. Ο Αλαφούζος δεν είχε αλλάξει τίποτα, απλά ο Παναθηναϊκός δεν είχε την αγωνιστική ικανότητα και το dna για να πετύχει μεγάλα επιτεύγματα. Αν ο Αλαφούζος διεκδικούσε το πρωτάθλημα με τη δόξα και τα εκατομμύρια της Ευρώπης που το συνοδεύουν, θα έκανε τούμπες. Απλά ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε και ο κόσμος είχε γυρίσει την πλάτη όπως πράττει διαρκώς στα δύσκολα στο τριφύλλι. Έτσι η ομάδα παρέπαιε…

Το ίδιο φαινόμενο βέβαια έχει παρατηρηθεί και στον δημοσιογραφικό κόσμο. Για παράδειγμα την Κυριακή το βράδυ ο διευθυντής του SDNA Βασίλης Παπαθεοδώρου είπε στην εκπομπή «Total Football» του OPEN ότι ο Αλαφούζος είναι ένας από τους τρεις ανθρώπους χάρη στους οποίους έχουμε καθαρό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα.

Πιο παλιά όμως, στο site που διευθύνει, διαβάζαμε για τον Αλαφούζο αυτά:

Τι έγινε λοιπόν ξαφνικά ρε παιδιά; Τώρα απλώς ο Παναθηναϊκός έχει μία καλή ομάδα και έναν καλό προπονητή. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Γιατί λοιπόν γεμίσατε ξανά την Λεωφόρο; Ξύπνησε μία μέρα ο Αλαφούζος και είπε «βαρέθηκα να είμαι μπροστινός, θέλω μια αλλαγή βρε αδερφέ»; Όχι βέβαια. Τι άλλαξε; Μήπως είδατε κάποια αλλαγή στην χρηματοδότηση της ομάδας και σκεφτήκατε να του δώσετε μία ακόμα ευκαιρία; Όχι βέβαια. Οι πίνακες του Transfermarkt είναι αποκαλυπτικοί, ο Παναθηναϊκός είναι τέταρτος σε αξία ρόστερ, πολύ πίσω από τον τρίτο ΠΑΟΚ:

Άρα λοιπόν, φίλοι του Παναθηναϊκού, ο Αλαφούζος ήταν στη συνείδησή σας «μπροστινός» και δήθεν άνθρωπος του Μαρινάκη ή του Βαρδινογιάννη, κτλ. Τι άλλαξε τώρα; Γιατί δεν κάνει κάτι να υπονομεύσει την πορεία της ομάδας που «πρωτάθλημα θα πάρει, όλους θα τους τρελάνει»; Γιατί δεν υπακούει στα αφεντικά που ισχυρίζεστε ότι έχει; Κάτι δεν στέκει στο αφήγημα παιδιά. Πόσο αξίζει τελικά ένα πρωτάθλημα και ως που θα φτάσουν οι κωλοτούμπες σας; Πότε θα γράψετε και για τον Αλαφούζο ότι αφήνετε τα πάντα στη σκιά του χθες, όπως κάνατε και με τον Γιαννακόπουλο; Πόση ξεφτίλα πια;

ΥΓ: Τελικά στο ερώτημα πόσο αξίζει ένα πρωτάθλημα, η απάντηση είναι ότι αξίζει τα πάντα. Θυμηθείτε τη φιέστα αξίας μισού εκατομμυρίου ευρώ του ΠΑΟΚ όταν πήρε πρωτάθλημα. Είδατε εσείς καμία φιέστα όταν πήγε στους «8» του Conference League; Όχι βέβαια. Το πρωτάθλημα στην Ελλάδα αξίζει τα πάντα, ούτε οι πορείες, ούτε η μαχητική ψυχή, ούτε τίποτα. Και παντού ισχύει το ίδιο με το εθνικό πρωτάθλημα, γι αυτό και βλέπουμε την Μίλαν να έχει ράψει στη φανέλα ένα αστέρι για τα 19 πρωταθλήματα στη φανέλα κόντρα στα 3 αστέρια της Γιουβέντους για τα 36 πρωταθλήματα, παρότι θα μπορούσε η ομάδα του Μιλάνου να ράψει 7 για τα Champions League και να πικάρει την ομάδα του Τορίνου που έχει μόλις 2. Αλλά και στη χώρα μας, αν γίνονται τόσες κωλοτούμπες, όπως στην περίπτωση του Αλαφούζου, στην προοπτική και μόνο ενός πρωταθλήματος, φανταστείτε πόσο θα έπρεπε να αγαπάνε οι οπαδοί του Ολυμπιακού τον Μαρινάκη που για πλάκα κατέκτησε 10 πρωταθλήματα σε 12 χρόνια και μάλιστα τα τρία με εχθρική ΕΠΟ, με var και ξένους διαιτητές και με συγκλονιστικές βαθμολογικές διαφορές…