«Σφαγή» βγαλμένη από το παρελθόν και το πανηγυρίζουν κιόλας!
Και όμως, έχουν το θράσος να πανηγυρίζουν αυτή τη μια νίκη μετά από 14 σερί φάπες και αυτήν με τις πιο μεγάλες φαντασιώσεις του ενδόξου παρελθόντος.
Ο Ολυμπιακός κατάφερε εν τέλει να χάσει από 19 μήνες και 14 συνεχόμενα παιχνίδια από τον Παναθηναϊκό με τους πράσινους να βάζουν επιτέλους ένα τέλος στο αξέχαστο, ωστόσο, νικηφόρο ερυθρόλευκο σερί.
Και το κατάφεραν με τρόπο… οργιώδη, με τρόπο που θα ζήλευαν όλοι οι Βασιλακόπουλοι αυτής της γης.
Ο Γουόκαπ ένιωσε… Μιλουτίνοφ στο ΟΑΚΑ, αναβιώνοντας ένδοξες εποχές… Αναστόπουλου και βρέθηκε χρεωμένος σε ανήκουστες φάσεις. Ένα παντελώς ανύπαρκτο αντιαθλητικό φάουλ όπου ο Λι τραυματίστηκε στον προσαγωγό από τον… αέρα και εν συνεχεία μια υποψήφια flopping του Αμερικανού του Θρύλου η οποία ήταν η αφορμή που έψαχναν οι “γκρι” για να τον βγάλουν εκτός ματς.
Φάσεις εξόφθαλμες, αποφάσεις ανήκουστες όπως το φάουλ του Μποχωρίδη που τραυμάτισε τον Βεζένκοφ και το οποίο για αντιαθλητικό…. ούτε λόγος.
Όπως τον Καλαϊτζάκη που έκανε ποδοσφαιρικά τάκλιν το ένα μετά το άλλο καθόλη τη διάρκεια του αγώνα και τον ΜακΚίσικ να μην κερδίζει φάουλ στα ντράιβ του ούτε με αίτηση.
Και όμως, με τον Ολυμπιακό να παίζει με ροτέισον 6-7 παικτών στο δεύτερο ημίχρονο, έφτασε μια ανάσα από το να σημειώσει την 15η σερί νίκη μέσα στο ΟΑΚΑ, όντας αποφασισμένος να κάνει στον κόσμο του ΠΑΟ μια κηδεία δίχως προηγούμενο.
Και όμως λοιπόν, οι πράσινοι έχουν το θράσος και την αφέλεια να πανηγυρίζουν και να κάνουν λόγο για ερχομό στο Φάληρο και όλα τα συναφή.
Έπρεπε να παίξουν κυριολεκτικά με τον μισό Ολυμπιακό μέσα στο “εξοχικό” του Αμαρουσίου και με τη διαιτησία να κάνει flashback στην ένδοξη εποχή του ελληνικού μπάσκετ, και όμως έχουν το θράσος να πανηγυρίζουν το κάτι σαν νίκη που νομίζουν ότι πέτυχαν.
Θα παρακαλάνε πάλι να μη βρουν μπροστά τους το 50-50, θα παρακαλάνε να μη βρουν υγιή τον Ολυμπιακό!
Υ.Γ. Όπως είχε πει με μια επική ατάκα ο αείμνηστος Ντούσαν Ίβκοβιτς πίσω στο 2011 και τους περίφημους τελικούς εκείνης της χρονιάς “Ο κύριος Ψαριανός είχε γύψο στο χέρι του και έδειχνε μονίμως προς μια πλευρά”.
Με αυτή την ατάκα του μεγάλου Ντούντα θα έπρεπε κάλλιστα να ταυτιστεί ο κύριος Τιγάνης, εκ των αρχόντων της αποψινό αναμέτρησης, ο οποίος έδειχνε ξεκάθαρα τσακωμένος με τα σφυρίγματα υπέρ του Ολυμπιακού.