Με αφορμή μία συζήτηση με φίλους για το πως κατάντησε το σημερινό ποδόσφαιρο και το πως το θέλουν οι οπαδοί, με έβαλε σε σκέψεις και γύρισα και λίγο πίσω. Θυμάμαι μικρός στην άλανα με ματωμένα γόνατα μέχρι να δύσει ο ήλιος.

Στο σήμερα το μοντέρνο ποδόσφαιρο έχει να κάνει με χρήμα εκατομμύρια τα οποία και προέρχονται από τους αρρωστημενους οπαδούς πού ακόμα κουβαλούν την αλάνα μέσα τους, τα ιδανικά τις γειτονιάς με όνειρο τα μεγάλα στάδια. Σήμερα όμως το ποδόσφαιρο είναι ισολογισμοί, έσοδα -έξοδα και τα προϊόντα πλέον είναι οι παίχτες και τα συμβόλαια με τηλεοπτικά και διαφήμισης κλπ. Ελάχιστοι πλέον είναι οι παίχτες πού κουβαλάνε το πάθος τις αλάνας μέσα τούς, φυσικό όμως και αυτοί οι παίχτες να θέλουν να πληρώνονται για να ζήσουν την οικογένεια τους άλλωστε είναι επαγγελματίες. Κανείς όμως δεν μπορεί κατηγορήσει παίχτες όπως τον Πουγιολ, Γκατουζο, Μαραντονα, Μπουφον ότι παίζουν απλά και μόνο για τα λεφτά άλλωστε φαίνεται στο γήπεδο το πάθος που έβγαζαν και βγάζουν, στην αλητεία που κουβαλούν. Αντίθετα ο Ρολαντο είναι ο καθαρός ορισμός του μοντέρνου ποδοσφαίρου παιχταράς μεν αλλά η αυτοπροβολη και το χρήμα είναι ο πρώτος στόχος.  Στην ίδια κατηγορία κατατάσσεται και ο Νειμαρ, ενώ εντελώς αντίθετος είναι ο Μεσσι πού εκτός από ταλέντο διαθέτει και χαρακτήρα. Μια κατηγορία μόνος του είναι ο Μπεκαμ πού είναι προϊόν του μάρκετινγκ του ποδοσφαίρου και η αρχή τις μοντερνοποιησηςτου ποδοσφαίρου πού σκοπό είχε την αύξηση των εσόδων, μάλλον ο κόσμος θα τον θυμάται για τις διαφήμισης, το lifestyle του πάρα τις ποδοσφαιρικες ικανότητες του.

POPULAR POST

Οι «αλήθειες» για την δίωξη, το «στήσιμο» και αυτοί που θα εκτεθούν!

Επανέρχομαι στους οπαδούς πού με τρέλα και φανατιλα υποστηρίζουν τις ομάδες τους απαιτώντας ταυτόχρονα να λειτουργούν όλα ομαλά και επαγγελματικα κατά βάθος και οι παίχτες να μοιράζονται την τρέλα και το πάθος, οι παίχτες πού βγάζουν τσαμπουκά και αλητεία και ποδοσφαιρικες ικανότητες αποτελούν σημαίες. Στην μοντερνοποιηση τού ποδοσφαίρου όμως συμβάλουν πλέον και οι οπαδοί. Προτιμούν πλέον τον καναπέ την τηλεόραση ή κάποιο καφέ.  Τα social media πλέον δίνουν φωνή σε όλους, δίνεται η ευκαιρία στον κάθε ένα να ασκεί κριτική, να γίνει προπονητής αλλά και να βγαίνουν και ωραίες στιγμές, ο οπαδός πλέον δεν είναι αυτούς που ήταν στην αλανα.  Έγινε πλέον στην πλειοψηφία τουλάχιστον υποχειριδιο του μάρκετινγκ του μοντέρνου ποδόσφαιρου και τις πάραπληροφόρησης. Είναι πλέον σαφές ότι το παιχνίδι των media και τα μέσα διαδίκτυου είναι ένα όπλο πού μεγαλώνει και μικραίνει μια ομάδα, είναι η εικόνα για αυτό πολλές ποδοσφαιρικες εταιρίες πλέον δίνουν μάχη να παρουσιάζουν τα πράγματα όπως αυτοί θέλουν, ένα μεγάλο όπλο να καταστρέφουν τους αντιπάλους τους. Δυστυχώς ο οπαδισμος πλέον σβήνει και τσιμπάνε το τυράκι πού τούς ρίχνουν όλοι, και σιγά σιγά αδειάζουν οι εξέδρες, ο κάθε οπαδός εφεύρει τρόπος να αποφύγει το γήπεδο, ο τάδε έτσι, δεν υπάρχει επαγγελματισμος, δεν έχει ουσία πλέον κλπ.

Το ποδόσφαιρο όμως είναι αποκρυπτογραφηση τις κοιμωμενης και βολεμενης κοινωνίας που ζούμε η οποία δέχεται ότι τις σερβίρουν και σαν τα αρνιά την αποδεχόμαστε. Η μόνη αντίδραση πολλών είναι τα πλήκτρα.  Οι αγώνες δεν κερδιζονται στα πλήκτρα αλλά στις αλάνες και τα τσιμέντα. Και όσο υπάρχουν παίχτες σύμβολα όπως ο Τοττι, ο Μπουφον, τότε υπάρχει ελπίδα.

Ποδόσφαιρο