Υπάρχουν στιγμές στο ρεπορτάζ που δεν ξέρεις αν πρέπει να κρατήσεις σημειώσεις ή απλώς να απολαύσεις το θέαμα. Κάπως έτσι αισθανόμαστε τις τελευταίες ημέρες με όσα διακινούνται γύρω από το πόλο Ανδρών του Παναθηναϊκού. Ένα τμήμα χωρίς τίτλους, χωρίς νίκες επί του Ολυμπιακού εδώ και… δεκαετίες, εμφανίζεται ξαφνικά ως ο επερχόμενος «ανταγωνιστής». Και κάπου εκεί, ξεκινά το γέλιο.

Μετά την αποχώρηση της διοίκησης Μαλακατέ και την επικείμενη έλευση Βρανόπουλου (με την ανοιχτή ή υπόγεια στήριξη του… λαοφιλούς Γιάννη Αλαφούζου), άρχισε και μια επικοινωνιακή καμπάνια που προσπαθεί να ντύσει με «ελπίδα» και «προοπτική» το ανύπαρκτο αγωνιστικό παρελθόν.

Πρώτη πράξη στο επικοινωνιακό σόου, η μεταγραφή του Δημήτρη Σκουμπάκη. Μεγάλο μέρος των αναρτήσεων και των δημοσιευμάτων έσπευσαν να την παρουσιάσουν σχεδόν ως «νίκη» του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού, με τη θεωρία ότι ο παίκτης «απέρριψε» τον Θρύλο. Τη διαβάσαμε. Την ξαναδιαβάσαμε. Και πραγματικά, αν δεν γελάς με τέτοιες αναλύσεις, κάτι δεν κάνεις σωστά.

Όταν μιλάμε για έναν Ολυμπιακό που μετρά 56 διαδοχικές νίκες απέναντι στον Παναθηναϊκό, με πλήρες ρόστερ γεμάτο διεθνείς, με πρωταθλητές Ευρώπης, με δύο Champions League και ένα ευρωπαϊκό Super Cup, τέτοιες επικοινωνιακές «ανατροπές» δεν πείθουν κανέναν. Αντίθετα, προκαλούν θυμηδία.

Στο ίδιο μοτίβο, προστέθηκαν και τα ονόματα του Γκιουβέτση και του Χαλυβόπουλου. Καλοί παίκτες, φυσικά. Αλλά το να παρουσιάζονται ως οι στυλοβάτες μιας επερχόμενης “πράσινης αυτοκρατορίας” στο πόλο, είναι μια υπερβολή που αγγίζει τα όρια του τρολαρίσματος.

Αν εμείς γράφαμε για το πόσοι παίκτες έχουν αρνηθεί να πάνε στον Παναθηναϊκό για να παίξουν στον Ολυμπιακό, θα μιλούσαμε για ολόκληρες… εθνικές ομάδες. Δεν το κάνουμε. Δεν χρειάζεται. Τα αποτελέσματα μιλάνε από μόνα τους.

Καταλαβαίνουμε, την ανάγκη να δημιουργηθεί θετικό κλίμα εν όψει αλλαγής διοίκησης. Όμως η πραγματικότητα δεν ωραιοποιείται με τίτλους, stories και hashtags.

Ο Ολυμπιακός στο πόλο δεν απειλείται. Έχει κορμό Εθνικής, βάθος πάγκου, σταθερό πλάνο και κυριαρχία που αποτυπώνεται με συνέπεια σε Ελλάδα και Ευρώπη. Όσα stories κι αν γραφτούν, όσες “επενδύσεις” κι αν διαφημιστούν, το 56-0 δεν σβήνεται.

Και όσοι ξέρουν από αθλητισμό, γνωρίζουν καλά: η επικοινωνία μπορεί να σε βάλει στη συζήτηση, αλλά όχι στο βάθρο. Οι τίτλοι κατακτώνται μέσα στην πισίνα. Όχι στο Photoshop.

Ας ελπίσουμε πως κάποια μέρα θα υπάρξει σοβαρός ανταγωνισμός και στο Πόλο Ανδρών. Θα το ευχόμασταν για το καλό του αθλήματος. Μέχρι τότε όμως, επιτρέψτε μας να χαμογελάμε. Όχι από ειρωνεία. Από συνήθεια

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ