Ποιος είναι ο λόγος για να ζω χωρίς τον Ολυμπιακό;
Ο Ολυμπιακός μας προκαλεί ανατριχίλα, ανυπομονησία και αρκετά ακόμη συναισθήματα. Ειδική βαρύτητα αποκτά, όταν ακούς από Γυναικεία χείλη αυτά τα σχόλια.
Με αφορμή τα 94 χρόνια ίδρυσης που κλείνει ο Θρύλος την Κυριακή, ήρθε η σειρά μου να εκφράσω τη δική μου οπτική για τον Ολυμπιακό μας και ίσως να ταυτιστώ με ορισμένους από εσάς.
Τι σημαίνει τελικά αυτή η ιδέα ονόματι ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ;
Ο Ολυμπιακός είναι εκείνος που με έκανε να αγαπήσω την μπάλα. Είναι εκείνος που μου έμαθε πως, πέρα από το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, υπάρχει ένα βόλεϊ, ένα χάντμπολ και ένα πόλο. Είναι εκείνος που μου δημιουργεί το αίσθημα ανυπομονησίας για την Κυριακή και άπειρα ακόμα συναισθήματα που δεν εκφράζονται με λόγια.
Έρχεται Κυριακή.. πάντα ξυπνάω νωρίς και πάντα με όρεξη αφού το βράδυ έχει γήπεδο. Φοράω τα ερυθρόλευκά μου ρούχα, το αγαπημένο μου κασκόλ με το σήμα του Θρύλου και πηγαίνω δύο με τρεις ώρες νωρίτερα για να «χορτάσω» τον Ολυμπιακό. Κάθε φορά που αντικρίζω το «Γ. Καραϊσκάκης», νιώθω την ίδια ανατριχίλα με εκείνη που ένιωσα τη πρώτη φορά, όταν με πήγε η μητέρα μου στο γήπεδο.. απερίγραπτο συναίσθημα.
Θρύλε μου η ζωή, δεν ξέρω τι θα πει..
Κάποιοι, όπως και εγώ, έχουμε ρίξει «άκυρο» στις παρέες μας για τον Ολυμπιακό. Δεν είναι λίγες οι στιγμές που προτίμησα να πάω στο γήπεδο, από το να πάω για μια μπύρα, δεν είναι λίγες οι στιγμές που άφησα τον απογευματινό μου καφέ, για να δω μπάσκετ, βόλεϊ , χάντμπολ κ.τ.λ.
Όμως αυτό είναι που, για εμένα και ίσως για πολλούς από εσάς, κάνει τον Ολυμπιακό να έχει μια ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου. Τιμή μου και χαρά μου να αποκαλούμαι ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και να ανήκω στην τεράστια οικογένεια του συλλόγου αυτού.
Και έρχεται τώρα η Κυριακή, μια ιδιαίτερη μέρα για εμάς, μέρα αγώνα και μέρα γενεθλίων. Επειδή όμως τα 100 χρόνια κοντεύουν.. σου εύχομαι, Θρύλε μου, να τα χιλιάσεις!