Μια όχι και τόσο ευχάριστη αναδρομή, μιας και το παρόν κείμενο περιγράφει τις σκοτεινές εποχές για τον Ολυμπιακό : Την εποχή των πέτρινων χρόνων. Οι νεότεροι έχουν ακούσει και έχουν διαβάσει για την ιστορία αυτή. Οι παλαιότεροι τη βίωσαν και την αναφέρουν ως παράδειγμα προς αποφυγήν, καθότι μπορεί εν πολλοίς οι καταστάσεις να διαμόρφωσαν οπαδικό χαρακτήρα, αλλά αγωνιστικά μιλάμε για μια περίοδο που ο Ολυμπιακός ήταν παιχνίδι στα χέρια του κάθε τυχάρπαστου.

Οι Κοσκωτάς – Σαλιαρέλης κρατούσαν στα χέρια τους τις τύχες του Ολυμπιακού στο διάστημα 1987 – 1992, για μια ολόκληρη πενταετία. Τα μισά απ’τα “πέτρινα χρόνια”, τα δέκα χρόνια χωρίς πρωτάθλημα για τον Ολυμπιακό. Αυτό είναι το λιγότερο. Οι “θητείες” των Κοσκωτά – Σαλιαρέλη έφεραν τον Ολυμπιακό στο χείλος της καταστροφής, της χρεωκοπίας και του υποβιβασμού στις κατώτερες κατηγορίες της χώρας. Αυτοί βύθισαν το σύλλογο στην ανυποληψία, αυτοί μπήκαν με “ανωθεν εντολές” στην ομάδα, αυτοί πήγαν να την κάνουν μέχρι και παράρτημα. Αυτοί είναι οι εργολάβοι που ανέλαβαν το έργο να “οδηγήσουν” τον Ολυμπιακό στα πέτρινα χρόνια. Θα ρωτήσει τώρα κάποιος “Γιατί εργολάβοι και όχι αρχιτέκτονες”; Η απάντηση είναι απλή. Άλλοι είναι οι αρχιτέκτονες της ιστορίας και διαβάζοντας τα παρακάτω, οι όποιες απορίες πιστευώ πως θα ξεκαθαρίσουν. Ας αρχίσουμε λοιπόν να ξετυλίγουμε το κουβάρι αυτής της μαύρης περιόδου της ιστορίας του Ολυμπιακού…

POPULAR POST

Αποκάλυψη Thrylos24.gr: Συνάντηση Κοβάσεβιτς, Καρεμπέ με Ιταλό μάνατζερ! – Για ποιον παίκτη συζήτησαν;

Η αρχή είναι το… ήμισυ του παντός
Καλοκαίρι του 1987. Ο Ολυμπιακός μόλις έχει στεφθεί ξανά μετά από μια τετραετία πρωταθλητής Ελλάδος και ο πρόεδρος της ομάδας, Σταύρος Νταϊφάς, σε συνεργασία με τον προπονητή της ομάδας, Αλκέτα Παναγούλια, εκπονούν το σχεδιασμό για μετεγγραφικά θέματα καθώς και τους στόχους της ομάδας για τη νέα αγωνιστική περίοδο. Οι στόχοι, γνωστοί απο αρχαιοτάτων χρόνων : Νταμπλ στην Ελλάδα, καλές εμφανίσεις στην Ευρώπη.

Ο μεταγραφικός σχεδιασμός ξεκίνησε με τις αποδεσμεύσεις. Αποδεσμεύτηκαν οι Μάκης Αγγελίνας, Ιγκόρ Βράμπλιτς, Γιώργος Μουκέας, Τάκης Λεμονής. Η απόφαση αποδέσμευσης του Λεμονή προκάλεσε απορίες, καθώς ήταν μόλις 27 χρονών – δε θεωρούταν “τελειωμένος” δηλαδή ποδοσφαιρικά – και σίγουρα μπορούσε να προσφέρει έστω ως αλλαγή. Με την αποδέσμευση του Ιγκόρ Βράμπλιτς (μεγάλο… κελεπούρι ο ΚαναδοΚροάτης “Μουντιαλικός” – είχε παίξει στο παγκόσμιο κύπελλο του 1986 με την εθνική ομάδα του Καναδά – που είχε κουβαλήσει ο Παναγούλιας 6 μήνες πριν) οι Νταϊφάς – Παναγούλιας είχαν αποφασίσει να καλύψουν τη θέση ξένου που περίσσευε με ξένο τερματοφύλακα – μάλιστα ο στόχος ήταν να κινηθούν για την απόκτηση του Πολωνού γκολκίπερ, Γιάτσεκ Καζιμιέρσκι, που είχε “βγάλει μάτια” στον αγώνα της Ελλάδας με την Πολωνία (1-0) στο ΟΑΚΑ τον περασμένο Απρίλιο (04/1987).

Μέσα σε αυτά, ήρθε και η ξαφνική πρόταση της νεοφώτιστης στο Καμπιονάτο, Αβελίνο, για το Νίκο Αναστόπουλο. Ο “Αναστό” που’χε άλλωστε μεγάλη επιθυμία να αγωνιστεί σε μεγάλο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και έβλεπε πως η ευκαιρία που του παρουσιαζόταν ήταν η μοναδική, καθώς ήταν ήδη 29 ετών (όριο – τότε – σχεδόν απαγορευτικό για μεταγραφή στο εξωτερικό) και τα’χε βρεί σε όλα με τους Ιταλούς. Η πρόταση των 40.000.000 δραχμών ικανοποίησε και το Σταύρο Νταϊφά που έδωσε το “ΟΚ” και έτσι ο Ολυμπιακός (ξε)πούλησε το μεγαλύτερο σκόρερ της ιστορίας του επί επαγγελματικού πρωταθλήματος. Η ομάδα φυσικά έμενε “γυμνή” στην επίθεση με την απώλεια του “μουστάκια”, αλλά οι Νταϊφάς και Παναγούλιας δεν ανησυχούσαν.

Οι πολυαναμενόμενες μεταγραφές… τρέλαναν τον κόσμο : Ο Πολωνός γκολκίπερ Γιάτσεκ Καζιμιέρσκι θεωρήθηκε (και ήταν) μεγάλη μεταγραφή (άσχετα αν στη διαδρομή έφυγε σχεδόν κλωτσηδόν). Εν ενεργεία διεθνής με την Εθνική Πολωνίας, στην καλύτερη του ηλικία (28 ετών) και με συμμετοχή στα Μουντιάλ του 1982 και 1986. Εκτός του Καζιμιέρσκι όμως, οι επιλογές προκάλεσαν προβληματισμό : Προωθήθηκαν στην ανδρική ομάδα μαζί με τον “παλιό” Κώστα Καπουράνη οι νεαροί Μάκης Χάβος και Βασίλης Βούζας, αποκτήθηκε ο Χρήστος Ψεύτης απ’το Διαγόρα Ρόδου ενώ η επιλογή για τη θέση του σέντερ φορ ήταν ο ξεζουμισμένος Σουηδός της ΑΕΚ (και παλιός άσος της Γκέτεμποργκ), Χόκαν Σάντμπεργκ. Η διοίκηση (και ο Παναγούλιας) θεώρησαν οτι οι μεταγραφές της περασμένης σεζόν (Χαρδαλιάς, Γκένας, Κωστίκος, Μπονόβας, Σκούνας, Ζελιλίδης) ήταν “υπεραρκετές για να επιτύχει ο Ολυμπιακός τους στόχους του”.

Αφού ολοκληρώθηκαν οι… μεγάλες, όπως αποδείχθηκε, κινήσεις των Νταϊφά – Παναγούλια, ο Νταϊφάς έθεσε το θέμα του τόπου προετοιμασίας καθώς και το γεγονός οτι ο Ολυμπιακός πρέπει να βρεί νέους πόρους εσόδων, καθώς το… ταμείο ήταν μείον. Ναι μεν η Αβελίνο έφερε 40.000.000 στα ταμεία του συλλόγου, αλλά και πάλι χρειαζόταν “ρευστό”. Η ιδέα του Παναγούλια είχε “πέσει” μέσες άκρες απ’την περασμένη σεζόν αλλά αυτή τη φορά την είδε ως “σοφή” και ο Νταϊφάς. Κομμάτι της προετοιμασίας τις ομάδας, να πραγματοποιηθεί στις Η.Π.Α. Να δοθούν φιλικά με ομάδες απ’τη Βόρεια και Νότια Αμερική, να γίνουν πολλές εκδηλώσεις με τους ομογενείς και τα γεμάτα γήπεδα από ομογενείς που ήθελαν να δούν τον Ολυμπιακό από κοντά φάνταζαν στα μάτια του Νταϊφά ως ο ιδανικός πόρος εισροής “ρευστού”. Όπερ και εγένετο… Ο Ολυμπιακός αφού ολοκληρώνει κάποιο βασικό στάδιο προετοιμασίας, χωρίζεται στα 2, καθώς οι μισοί θα πήγαιναν στην Ιταλία να παίξουν φιλικό με την Αβελίνο στα πλαίσια της μεταγραφής του Αναστόπουλο και οι άλλοι μισοί στις ΗΠΑ! Η αποθέωση του προγραμματισμού…

Στις ΗΠΑ τα πράγματα έγιναν πολύ πιο χειρότερα. Η ομάδα ως περιοδεύων θίασος πήγαινε απ’τη μιά εκδήλωση των ομογενών στην άλλη. Οι ομογενείς πολύ καλά έκαναν και διοργάνωναν εκδηλώσεις για να τιμήσουν την ομάδα και να δούν απο κοντά τους παίκτες του Θρύλου. Το πρόβλημα όμως ήταν οτι με την προετοιμασία της ομάδας, ουδείς ασχολούταν. Ο Παναγούλιας έκανε λίγες ώρες προπόνηση – παιδική χαρά, ακολουθούσαν εκδηλώσεις και κάποια στιγμή όταν το πολυάσχολο “schedule” (Αμερικανιστί) το επέτρεπε, η ομάδα έδινε και κάποιο φιλικό.

Σε ένα φιλικό με τη Ρίβερ Πλέϊτ (αν θυμάμαι καλά), ένας παίκτης των Αργεντινών έκανε ένα πολύ σκληρό φάουλ στο Γιώργο Κοκολάκη. Οι παίκτες του Ολυμπιακού όρμησαν να τον “φάνε”, μπλέχτηκαν οι πάγκοι των δύο ομάδων και έγινε το “έλα να δεις”, με τους αναπληρωματικούς της Ρίβερ να φοράνε τα παπούτσια με τις τάπες στα… χέρια για να επιτεθούν κατά των παικτών και του τεχνικού τιμ του Ολυμπιακού! Αλλά και στα υπόλοιπα φιλικά (3 ή 4, δε θυμάμαι ακριβώς) που έδωσε ο Ολυμπιακός επί Αμερικανικού εδάφους, τα περισσότερα απο αυτά διεξήχθησαν σε γήπεδα με… πλαστικό ταρτάν (γήπεδα Αμερικάνικου football), με αποτέλεσμα η ομάδα να καταπονηθεί και να υπάρξουν μικροτραυματισμοί.

Η εικόνα της ομάδας στα φιλικά δεν ήταν ότι καλύτερο. Αυτοματισμοί δεν έβγαιναν, η απουσία του Αναστόπουλου ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής, αφού τόσο ο Κωστίκος όσο και ο Σάντμπεργκ δεν “έδεναν” με τίποτε ως παρτενέρ του Τάσου Μητρόπουλου, αμυντικά υπήρχαν πολλά κενά – ειδικά στο κέντρο της άμυνας… Μοναδική όαση στην… έρημο του Ολυμπιακού, ο Πολωνός γκολκίπερ Καζιμιέρσκι που είχε αφήσει τους πάντες άφωνους με την απόδοση του στα φιλικά, πραγματοποιώντας σωρεία εντυπωσιακών επεμβάσεων.

Επιστροφή στην Ελλάδα και ο Ολυμπιακός δίνει την πρόβα τζενεράλε πριν την έναρξη του νέου πρωταθλήματος. Super Cup στο ΟΑΚΑ, Ολυμπιακός εναντίον ΟΦΗ. Σε ένα πραγματικά μέτριο παιχνίδι, ο Ολυμπιακός κατορθώνει με γκολ του αρχηγού, Πέτρου Ξανθόπουλου στο 65ο λεπτό να κερδίσει τον ΟΦΗ κατακτώντας το Super Cup. Αυτό ήταν και το τελευταίο τρόπαιο που θα κατακτούσε ο Ολυμπιακός για την προσεχή τριετία. Τα “πέτρινα χρόνια” μόλις ξεκίνησαν…

Το τετράμηνο του μαρτυρίου
Οι εφημερίδες επισημαίνουν το αγωνιστικό πρόβλημα του Ολυμπιακού. Μηδαμινή ανάπτυξη, κακή αμυντική λειτουργία, επιθετική δυστοκία… Στο στρατόπεδο του Ολυμπιακού πάντως δεν υπάρχει ανησυχία. “Είμαστε οι πρωταθλητές”, λένε. “Και με τον Καζιμιέρσκι έχουμε, επιτέλους, μεγάλο τερματοφύλακα μετά απο καιρό”. Με διάχυτη την αισιοδοξία οτι η φανέλα όλα τα νικά, ο Ολυμπιακός ξεκινάει τις υποχρεώσεις του από τη Λάρισα. Το τελικό 3-1 με τα τραγικά λάθη του Καζιμιέρσκι φέρνει μια άνευ προηγουμένου μουρμούρα στις τάξεις της ομάδας, όχι τόσο για την απόδοση του τερματοφύλακα, αλλά για τη συνολική εικόνα της ομάδας.

Η συνέχεια είναι εφιαλτική. Στους επόμενους 4 αγώνες πρωταθλήματος ο Ολυμπιακός φέρει 3 ισοπαλίες (ΑΕΚ 2-2, Πανιώνιος 1-1, Λεβαδειακός 1-1) και μία ήττα (Βέροια 1-0). Σα να μην έφταναν όλα αυτά, ο Ολυμπιακός αποκλείεται απ’το κύπελλο Πρωταθλητριών απ’την πρώτη κιόλας φάση, φέρνοντας μια ισοπαλία στο ΟΑΚΑ (1-1) και μια ήττα στην Πολωνία (2-1) με την Γκόρνικ. 8 αγώνες δηλαδή απ’την αρχή της σεζόν, με απολογισμό 1 νίκη, 4 ισοπαλίες και 3 ήττες και τέρματα 8 υπέρ – 11 κατά. Ο κόσμος του Ολυμπιακού έβλεπε οτι οι “παλιοί” παρέπαιαν (με μοναδικούς διασωθέντες τους Πέτρο Ξανθόπουλο, Στράτο Αποστολάκη, Τάσο Μητρόπουλο), ο Καζιμιέρσκι κατάπινε τα γκολ σα στραγάλια (μοναδική εξαίρεση η ήττα στη Βέροια όπου έσωσε την ομάδα από συντριβή), ενώ ο Σάντμπεργκ σκορπούσε το γέλιο στην επίθεση της ομάδας…

Φτάνουμε στις 24/10/1987 και ο Ολυμπιακός παίζει με τον Αγροτικό Αστέρα για το κύπελλο Ελλάδος. Ο Ολυμπιακός πετυχαίνει νίκη μετά από πολύ καιρό (4-0), προκρίνεται στην επόμενη φάση και πλέον υπάρχει η αισιοδοξία οτι ο Ολυμπιακός θα ανακάμψει. Δυστυχώς όμως, δεν ήταν παρά η νηνεμία που βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα και σύντομα άρχισε πάλι η περιπέτεια : Νέα “γκέλα” (0-0) με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς και η επερχόμενη αναμέτρηση μοιάζει με την κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τον Ολυμπιακό. Στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό οι “ερυθρόλευκοι” έχουν την ευκαιρία να κερδίσουν, να ανακάμψουν οριστικά και να αφήσουν πίσω τους το σκοτάδι.

08/11/1987. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο ΟΑΚΑ για τον Ολυμπιακό, που βλέπει τη νίκη ως μονόδρομο για να κατανικήσει την κρίση στην οποία έχει περιέλθει απ’το ξεκίνημα της σεζόν. Τυπικά γηπεδούχος ο Ολυμπιακός, που τότε έπαιζε στο ΟΑΚΑ, φιλοξενεί τον Παναθηναϊκό στο ντέρμπι “αιωνίων”. Ο Παναθηναϊκός επίσης δε τα πηγαίνει πολύ καλά, μιας και τις εντυπώσεις κλέβουν οι “μικροί” Λάρισα και Εθνικός που φιγουράρουν μαζί με την ΑΕΚ στις τρείς πρώτες θέσεις της βαθμολογίας.

Το παιχνίδι ξεκινάει. Πριν συμπληρωθεί καλά-καλά ένα τέταρτο αγώνα, στο 13ο λεπτό – πάλι απο ασυνεννοησία του Καζιμιέρσκι με την άμυνα του – ο Πέτρος Μίχος με αυτογκόλ κάνει το 0-1 για τον Παναθηναϊκό. Ο Θόδωρος Ζελιλίδης αναπτερώνει τις ελπίδες του Ολυμπιακού ισοφαρίζοντας σε 1-1 στο 22ο λεπτό, αλλά ο Παναθηναϊκός θα πάει προηγούμενος στα αποδυτήρια με το γκολ του Βαγγέλη Βλάχου στο 42′. Ο Ολυμπιακός πνέει τα λοίσθια με την έναρξη του 2ου ημιχρόνου : Ο Δημήτρης Σαραβάκος σουτάρει απ’τα… 40 μέτρα, ο Καζιμιέρσκι πιάνει τη μπάλα που πήγαινε πάνω του, του… φεύγει μέσα απ’τα χέρια και το 1-3 που καταδικάζει τον Ολυμπιακό σε ήττα είναι γεγονός. Τη βαριά ήττα του Ολυμπιακού έκλεισε πάλι ο Βαγγέλης Βλάχος στο 86′ ΠΑΛΙ απο λανθασμένη εκτίμηση του Καζιμιέρσκι και το τελικό σκορ 1-4 εξαγριώνει κυριολεκτικά τους οπαδούς του Ολυμπιακού, που δε μπορούν να χωνέψουν δύο “τεσσάρες” απ’τον αιώνιο αντίπαλο μέσα σε ενάμιση χρόνο (είχε προηγηθεί το 4-0 του κυπέλλου το 1986).

Ο Ολυμπιακός μοιάζει με καζάνι που βράζει. Λαϊκά δικαστήρια, απίστευτη οργή και ύβρεις προς τους παίκτες, τον προπονητή και τη διοίκηση της ομάδας και κανείς δε μπορεί να προβλέψει τι θα ξημερώσει την επόμενη ημέρα. Ο Αλκέτας Παναγούλιας παραιτείται το ίδιο βράδυ επικαλούμενος λόγους υγείας και συν τοις άλλοις, ο Ολυμπιακός ψάχνει και για προπονητή!

Έρχεται ο Κοσκωτάς
Λίγες ημέρες μετά τη συντριβή του Ολυμπιακού απ’τον Παναθηναϊκό έρχεται άλλο ένα νέο – βόμβα για να ταράξει τα ήδη… ταραγμένα νερά στο λιμάνι. Ο ιδιοκτήτης της Τράπεζας Κρήτης και υποψήφιος μεγαλοεκδότης, Γιώργος Κοσκωτάς,καταθέτει πρόταση για την αγορά του Ολυμπιακού. Ποιός ήταν όμως, ο Κοσκωτάς;

Ο Γιώργος Κοσκωτάς ήταν ο ιδιοκτήτης και πρόεδρος της “Τράπεζας Κρήτης” καθώς και ιδιοκτήτης και πρόεδρος της εκδοτικής επιχείρησης “Γραμμή Α.Ε.” που αποτελούταν από πέντε περιοδικά, τρεις εφημερίδες και έναν ραδιοφωνικό-τηλεοπτικό σταθμό, ενώ διέθετε ένα από τα τελειότερα εκτυπωτήρια του κόσμου για την εποχή. Η εφημερίδα του “24 ώρες” χαράσσει σκληρή φιλοκυβερνητική γραμμή (τότε ήταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία) και ο Κοσκωτάς που γιγαντώνεται έχει αρχίσει να χαιρετίζεται ως “μεγαλοεκδότης”.

Το Νοέμβριο του 1987 λοιπόν, ο Κοσκωτάς εμφανίζεται στο αθλητικό προσκήνιο της χώρας όταν καταθέτει επίσημη πρόταση αγοράς του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της ΠΑΕ Ολυμπιακός απ’το Σταύρο Νταϊφά. Το ενδιαφέρον του Κοσκωτά δεν ήταν κατα το κοινώς λεγόμενον “φιλολογικό”, καθώς ο Νταϊφάς έβλεπε τα… μετρητά μπροστά στα μάτια του. Ένα γνωστό σενάριο που ακούστηκε και ακούγεται μέχρι τις ημέρες μας είναι οτι η ίδια η κυβέρνηση προέτρεψε τον Κοσκωτά να ασχοληθεί με τον Ολυμπιακό. Οι ώρες περνούσαν και μέσα σε ελάχιστες ημέρες το “deal” είχε κλείσει και χαρακτηρίστηκε ως “ο γάμος του αιώνα” απ’το σύνολο του τύπου. Ο Κοσκωτάς, μιας και ο νόμος περί επαγγελματικού ποδοσφαίρου απαγόρευε σε ένα φυσικό πρόσωπο να κατέχει το 51% των μετοχών μιας ΠΑΕ (ο Κοσκωτάς είχε αγοράσει το 68%) χρειάστηκε να σπάσει στα τρία αυτό το μετοχικό πακέτο για να μην έχει πρόβλημα με τη Δικαιοσύνη και το μεταβίβασε στον αδελφό του, Σταύρο και σε τρίτους. Το πιο ωραίο της υπόθεσης; Ο Κοσκωτάς, γνωστών “πράσινων” αισθημάτων, ήταν μέλος του ερασιτέχνη Παναθηναϊκού και πολύ πρόσφατα είχε κάνει δωρεά 1.000.000 δραχμών “για την κάλυψη αναγκών των τμημάτων”!

Η τελευταία εμφάνιση του Σταύρου Νταϊφά στο παλιό Στάδιο “Καραϊσκάκη” έγινε “αγκαζέ” με τον Κοσκωτά στις 22/11/1987, στον αγώνα του Ολυμπιακού με τον Εθνικό (γηπεδούχος ο Εθνικός, τελικό σκορ 0-0). Υπηρεσιακός προπονητής είχε αναλάβει ο Παύλος Γρηγοριάδης, μέχρι ο νέος ιδιοκτήτης να αποφασίσει τι θα γίνει με τον προπονητή. Ο Ολυμπιακός παρουσίασε την γνωστή πολύ κακή εικόνα του, ο Κοσκωτάς – που ο αθλητικός κόσμος της χώρας δεν ήξερε τι εστί – έτυχε “μαγκωμένης” υποδοχής απ’τον κόσμο (λόγω του “πράσινου” παρελθόντος του”) και ο Νταϊφάς αποχωρεί απ’την προεδρία του Ολυμπιακού. Στη διάρκεια του αγώνα ο Κοσκωτάς παρακολουθεί αγέλαστος και συζητάει με τον Νταϊφά και τον αδελφό του, Σταύρο. Την επόμενη ημέρα, το “ΦΩΣ” κυκλοφορεί με πρωτοσέλιδο : “ΕΥΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, ΤΑ ΕΙΔΕ ΟΛΑ Ο ΚΟΣΚΩΤΑΣ ΣΤΟ 0-0 ΜΕ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ”.

Οι επόμενες ημέρες στο λιμάνι έκαναν τον κόσμο να παραμιλάει με τον Κοσκωτά. Με το ξεκίνημα της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου, ο Κοσκωτάς “σαρώνει” την αγορά και αλλάζει δραστικά το ρόστερ του Ολυμπιακού. Ο Ολυμπιακός χάνει μέσα στο ΟΑΚΑ και απ’τον Ηρακλή με 1-2, αλλά αυτή τη φορά ουδείς ασχολήθηκε με τον αγώνα, καθώς τα πρόσωπα στην ομάδα αλλάζουν με ρυθμούς… πολυβόλου : Καζιμιέρσκι, Σάντμπεργκ, Χαρδαλιάς, Χάβος, Κωστίκος, Παπαχρήστου, Ψεύτης, Παπαμιχαήλ, Σεμερτζίδης, Τόγιας, Βαΐτσης, Αρβανίτης και Ζελιλίδης θα αποτελέσουν παρελθόν ενώ τη θέση του προπονητή θα καλύψει ο Ολλανδός Τάϊς Λίμπρεχτς, μέχρι πρότινος τεχνικός του ΠΑΟΚ. Έρχονται φυσικά και νέοι παίκτες και έτσι, ένας νέος προπονητής με μια… αρμαθιά ποδοσφαιριστών και με 3 ημέρες διαθέσιμες για προετοιμασία, ο Ολυμπιακός καλείται να αντιμετωπίσει τον ΠΑΟΚ στις Σέρρες, χρησιμοποιώντας ένα συνονθύλευμα παλαιών και νέων παικτών που δε μπορούν καλά-καλά να συνεννοηθούν μεταξύ τους, μιας και ούτε… γνωρίστηκαν ακόμα! Η αισιοδοξία πάντως ήταν διάχυτη για “νίκη στη Θεσσαλονίκη”, καθώς υπήρχε και το επιχείρημα πως “ο Λίμπρεχτς γνωρίζει πως παίζει ο ΠΑΟΚ”. Δυστυχώς όμως, ο ΠΑΟΚ έδωσε ένα πολύ σκληρό μάθημα και πρόσφερε στον Ολυμπιακό τη βαρύτερη ήττα του επί επαγγελματικού πρωταθλήματος, συντρίβοντας τον με 6-1 στις 06/12/1987.

Ο Κοσκωτάς μέσα στο Δεκέμβρη (λίγο πριν και λίγο μετά τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ, συνολικά) έφερε 15 ποδοσφαιριστές! Συγκεκριμένα, έφερε τους : Ντιέγκο Αγκίρε (Ουρουγουάη / Πενιαρόλ), Μηνά Χαντζίδη (Γερμανία / Μπάγερ Λεβερκούζεν), Αποστόλη Δρακόπουλο (Παναχαϊκή), Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες (Αργεντινή / Ρίβερ Πλέϊτ), Γιώργο Κριεζή (Ξάνθη), Χάρη Μπανιώτη (ΠΑΟΚ), Σάκη Μουστακίδη (Δόξα Δράμας), Νίκο Νεντίδη (Απόλλωνας Καλαμαριάς), Θοδωρή Παχατουρίδη (Δόξα Δράμας), Γιάννη Παπαθεοδώρου (Αιγάλεω), Γιώργο Πλίτση (Λάρισα), Παναγιώτη Σοφιανόπουλο (Πανσερραϊκός), Ηλία Ταληκριάδη (Ξάνθη), Γιώτη Τσαλουχίδη (Βέροια), Νίκο Τσιαντάκη (Πανιώνιο). Απ’το ρόστερ της σεζόν 1986-1987 δηλαδή, παρέμειναν μόνο οι : Αλέξης Αλεξίου, Δημήτρης Σκούνας, Στράτος Αποστολάκης, Γιώργος Καπουράνης, Γιώργος Κοκολάκης, Ανδρέας Μπονόβας, Πέτρος Μίχος, Μανώλης Παπαδόπουλος, Πέτρος Ξανθόπουλος και Τάσος Μητρόπουλος. Οι διαπραγματεύσεις με τον Κοσκωτά πάντοτε είχαν… σασπένς. Πήγαινε φερ’ειπείν ο Χαντζίδης και ζήταγε 50.000.000, ο Κοσκωτάς του πρόσφερε… 100.000.000. Ζήταγε 40.000.000 ο Μουστακίδης, “πάρε 80.000.000” ο Κοσκωτάς.

Μέσα σ’όλα, ο Κοσκωτάς φρόντιζε να κάνει το παν για να αποκτά λαϊκό έρεισμα. Λίγες ημέρες μετά τη συντριβή στο “καταραμένο” γήπεδο των Σερρών, ο Ολυμπιακός έπρεπε να επιστρέψει στον “τόπο του εγκλήματος”, στα πλαίσια της 11ης αγωνιστικής για τον αγώνα με τον Πανσερραϊκό. Ο Κοσκωτάς σε μια πρωτόγνωρη κίνηση, ναυλώνει… ένα τρένο αποκλειστικά για οπαδούς της ομάδας που επιθυμούν να ταξιδέψουν στη Θεσσαλονίκη πετυχαίνοντας έτσι με πονηριά να μπεί στην καρδιά του κόσμου του Ολυμπιακού, και δη των “σκληροπυρηνικών” οπαδών, που έπιναν πλέον νερό στο όνομα του.

Στις 20/12/1987 λοιπόν, το “ερυθρόλευκο τρένο” αποβιβάζεται στις Σέρρες και οι οπαδοί γεμάτοι ενθουσιασμό κατακλύζουν τις εξέδρες του σταδίου των Σερρών, αλλά ο Ολυμπιακός μόλις στο 37′ βρίσκεται πίσω στο σκορ με 0-2 με τα γκολ των Παπαδόπουλου (7′) και Σαββίδη (37′). Ο Ολυμπιακός στο δεύτερο ημίχρονο με αντεπίθεση διαρκείας και τον κόσμο να ουρλιάζει στις εξέδρες, πετυχαίνει να ισοφαρίσει μέσα σε ένα τρίλεπτο (60′ Μίχος, 63′ Δρακόπουλος) σε 2-2, το οποίο ήταν και το τελικό αποτέλεσμα.

Η ισοπαλία αυτή πανηγυρίστηκε σαν νίκη επί της… Μπαρτσελόνα, ενδεικτική της αίσθησης του κόσμου οτι “έρχονται καλύτερες ημέρες”. Ο Ολυμπιακός όμως, αγωνιστικά, είχε φτάσει στο σημείο “μηδέν”. Λίγες μόνο πιθαμές απ’τον πάτο. Με την πάροδο του 1/3 του πρωταθλήματος, ο Θρύλος “φιγουράριζε” στη 15η θέση του πρωταθλήματος, κολλημένος με 4 βαθμούς στη ζώνη του υποβιβασμού, ισόβαθμος με τον Διαγόρα Ρόδου! Δείτε και… φρίξτε, τη βαθμολογία της σεζόν 1987-1988 όπως είχε διαμορφωθεί μετά από 10 αγωνιστικές :

01. Λάρισα………………….. 18
02. ΑΕΚ……………………… 14
03. Εθνικός…………………. 14
04. ΟΦΗ…………………….. 14
05. Παναθηναϊκός…………. 13
06. Άρης…………………….. 12
07. ΠΑΟΚ…………………….12
08. Ηρακλής………………… 11
09. Απόλλων Καλαμαριάς… 9
10. Πανιώνιος………………. 8
11. Λεβαδειακός……………. 8
12. Πανσερραϊκός…………. 7
13. Βέροια…………………… 7
14. Παναχαϊκή……………… 5
15. Ολυμπιακός……………. 4
16. Διαγόρας Ρόδου……….. 4

Ο Ολυμπιακός σιγά σιγά άρχισε όμως να μοιάζει – έστω απο μακριά – σαν ομάδα και τα πρώτα αποτελέσματα φάνηκαν γρήγορα και στο γήπεδο. Ο Λίμπρεχτς – με όλα τα στραβά του – εμφύσησε στους παίκτες κάποια φιλοσοφία και σε συνδυασμό με τον ενθουσιασμό των νέων παικτών, η ομάδα άρχισε να ανασαίνει. Ο Ολυμπιακός παίρνει την ισοπαλία στο “καταραμένο” γήπεδο των Σερρών απ’τον τοπικό Πανσερραϊκό (2-2) και στη συνέχεια “ξεκολλάει” απ’τον πάτο της βαθμολογίας, μένοντας αήττητος για 5 συνεχείς αγωνιστικές (3 νίκες, 2 ισοπαλίες), ενώ “καθαρίζει” και τον Ολυμπιακό Βόλου με συνοπτικές διαδικασίες στο κύπελλο (1-0, 5-0), τελειώνοντας επιτέλους “το καταραμένο τετράμηνο”.

Ο Λίμπρεχτς όμως, έχει αρχίσει να γκρινιάζει οτι ο αδελφός του Κοσκωτά, Σταύρος (και αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού) “παρεμβαίνει στο έργο του”. Ο Κοσκωτάς πάλι θεωρεί οτι με τα “όπλα” που του’χει προσφέρει, δε νοείται να δυσκολεύεται να κερδίσει κατώτερες ομάδες και ξεκαθαρίζει οτι ο στόχος είναι το κύπελλο και το “πλασάρισμα” όσο πιο ψηλά γίνεται στο πρωτάθλημα. Ο γκρινιάρης Λίμπρεχτς εκνευρίζει τον Κοσκωτά που έχει μάθει να περιστοιχίζεται απο υμνητές και χειροκροτητές και με αφορμή οτι δεν κατόρθωσε να κερδίσει την ΑΕΚ 2 συνεχόμενες φορές (1-1 κύπελλο, 0-2 πρωτάθλημα) τον “ξηλώνει” απ’τη θέση του και επαναφέρει ως υπηρεσιακό ως το τέλος της σεζόν τον Παύλο Γρηγοριάδη.

Ο επαναληπτικός του κυπέλλου με την ΑΕΚ είχε οριστεί για τις 10/02/1988. Λίγες ημέρες νωρίτερα, η ΑΕΚ γνωρίζει την ήττα στην Πάτρα από την Παναχαϊκή με 2-1 και μένει πίσω στη μάχη του τίτλου, ενώ η Λάρισα… καλπάζει. Το παιχνίδι διακόπηκε δύο φορές, εξαιτίας επεισοδίων που προκαλούν οι οπαδοί της ΑΕΚ εισβάλλοντας στον αγωνιστικό χώρο και ξυλοκοπώντας τον διαιτητή Ακρίδα. Η ΑΕΚ τιμωρείται με αποκλεισμό της έδρας της για τέσσερις αγωνιστικές και περιμένει τον Ολυμπιακό για τη ρεβάνς του κυπέλλου. Το ήδη φορτισμένο κλίμα έρχεται να το κάνει εντελώς… πολεμικό η αποκάλυψη ότι ο παλιός ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ Ντίνος Μπαλλής επισκέφθηκε με λουλούδια τον ­ βασικό τότε ­ τερματοφύλακα της ΑΕΚ, Θεολόγη Παπαδόπουλο, με σκοπό να τον δωροδοκήσει. Η ιστορία κυκλοφορεί γρήγορα και πριν από τον αγώνα ο τότε πρόεδρος της ΑΕΚ Ανδρέας Ζαφειρόπουλος ( ο πάλαι ποτέ “Zita Hellas” ) διενεργεί… ανακρίσεις ζητώντας να μάθει, όπως έλεγε, “ποιός τα πήρε”.

Παρά τη φημολογία, η ΑΕΚ χρησιμοποιεί ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ τον Παπαδόπουλο και βρίσκεται πίσω στο σκορ στο 11ο μόλις λεπτό με γκολ του Μηνά Χαντζίδη. Στο 37′ όμως, ο Σωτήρης Μαυροδήμος ισοφαρίζει τον αγώνα σε 1-1 και οι ΑΕΚτζήδες σκορπίζουν τις σκιές της δωροδοκίας απ’το μυαλό τους. Στο 60ό λεπτό όμως, ο Τάσος Μητρόπουλος κάνει το 1-2 και στο 76′ ο συγχωρεμένος Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες δίνει τη χαριστική βολή στην ΑΕΚ, όταν από μπαλιά του Αλεξίου φεύγει πίσω απ’τη σέντρα, ο Μανωλάς τον αρπάζει απ’τη φανέλα και τον τραβάει, αλλά ο Φούνες τον… σέρνει σχεδόν μέχρι την περιοχή της ΑΕΚ, όπου και σκοράρει. Η ΑΕΚ χάνει με 1-3 τελικά και αποκλείεται. Στο τέλος του αγώνα γίνεται και επίθεση στον Θεολόγη Παπαδόπουλο, η ενοχή του οποίου δεν αποδείχθηκε ποτέ. Αντιθέτως καταδικάστηκε ως ένοχος για προσπάθεια δωροδοκίας ο Μπαλής, χωρίς ωστόσο να τιμωρηθεί ο Ολυμπιακός, αφού η συμμετοχή του στην ιστορία ουδέποτε αποδείχθηκε.

Ο Ολυμπιακός με την ψυχή στο στόμα θα περάσει τον Απόλλωνα Καλαμαριάς (0-0, 2-1), θα περάσει άνετα το εμπόδιο του ΟΦΗ (3-0, 0-1) και στον μεγάλο τελικό θα αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό. Το παιχνίδι είναι συγκλονιστικό, θα λήξει 1-1, θα πάει στην παράταση όπου θα λήξει 2-2 και τελικά ο Παναθηναϊκός θα πάρει το τρόπαιο με 4-3 στα πέναλτι, με μεγάλο πρωταγωνιστή τον πρώην “ερυθρόλευκο” Νίκο Σαργκάνη που έβαλε ένα και απέκρουσε 2 πέναλτι (Χαντζίδης, Φούνες) και ο οποίος στο τέλος πήγε στον πρόεδρο του Παναθηναϊκού, Γιώργο Βαρδινογιάννη και του είπε : “Πρόεδρε, τους τα’χωσα στον κώλο!”, υπονοώντας οτι ο Κοσκωτάς του πρόσφερε λεφτά για να πουλήσει τον τελικό, κάτι που τελικά ούτε ο ίδιος υποστήριξε ενώπιον της δικαιοσύνης, αλλά ούτε καν η ΠΑΕ Παναθηναϊκός κατήγγειλε. Μάλιστα, η δήλωση αυτή, αλλά και η συνέντευξη του στο περιοδικό “Super Goal” οτι ο Κοσκωτάς του’δινε 180.000.000 δραχμές για να πουλήσει τον τελικό, αλλά τα αρνήθηκε, αποτέλεσαν την αρχή του τέλους του στον Παναθηναϊκό, καθώς εκπαραθυρώθηκε απ’τη βασική εντεκάδα απ’τον Αντώνη Μήνου και λίγο αργότερα αποδεσμεύτηκε απ’την ομάδα! Την ίδια ώρα στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού, οι αφοί Κοσκωτά άνοιγαν σαμπάνιες, δηλώνοντας : “Τώρα γίνεται η αρχή. Θα γίνουμε πολύ μεγάλη ομάδα!”.

Στο πρωτάθλημα, εν τω μεταξύ, ο Ολυμπιακός συνέχισε να έχει ανοδική πορεία. Βλέψεις για έξοδο σε Ευρωπαϊκό κύπελλο ούτε γι’αστείο, αφού προείχε – όσο και αν ακούγεται περίεργο αυτό – η σωτηρία της ομάδας. Ο Ολυμπιακός στις 13 αγωνιστικές που απέμεναν απ’την αποπομπή Λίμπρεχτς πέτυχε στο πρωτάθλημα 6 νίκες, 5 ισοπαλίες και έκανε 2 ήττες, τερματίζοντας στη χειρότερη βαθμολογική θέση της ιστορίας του : 8ος, με 31 μόλις βαθμούς (σύστημα 2-1-0), 9 νίκες – 13 ισοπαλίες – 8 ήττες και τέρματα 39 υπέρ – 41 κατά!

Την ίδια ώρα, η Λάρισα πανηγύριζε το 1ο πρωτάθλημα της ιστορίας της και ο “αρχιτέκτονας” του θριάμβου, ο προπονητής της, Γιάτσεκ Γκμοχ, επιβεβαίωνε με τα σπαστά Ελληνικά του αυτό που ακουγόταν σα φήμη για αρκετές ημέρες : “Ευχαριστώ πρόεδρο, κο Καντώνια, ευχαριστώ κόσμο της Λάρισας, με καλεί ιστορικό καθήκον να αποδεχτώ το πρόταση του κου Κοσκωτάς και να αναλάβω τη νέα σεζόν τον Ολυμπιακός”.

1ος : Λάρισα, 2ος : ΑΕΚ, 3ος : ΠΑΟΚ, με τον Παναθηναϊκό 5ο (πίσω απ’τον ΟΦΗ) και τον Ολυμπιακό 8ο, να δείχνει οτι η μεγάλη κρίση πέρασε. Δυστυχώς, δεν είχε παρά μόλις αρχίσει…

1988-1989 : Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα…
Οι πιθανές μεταγραφικές κινήσεις του Κοσκωτά συζητιούνται όλο το καλοκαίρι στα αθλητικά πηγαδάκια. Τα ονόματα που ακούγονταν προκαλούσαν ίλιγγο : Γιούργκεν Κλίνσμαν, Πάολο Φούτρε, Λάγιος Ντέταρι… Ονόματα που μόνο στη φαντασία των οπαδών θα μπορούσαν να υπάρξουν ή μόνο αν έρχονταν στα… βαθιά τους γεράματα για τα τελευταία τους ένσημα.

Ο Κοσκωτάς κυνηγούσε τον – μεγάλο αστέρι, τότε – Πάολο Φούτρε. Αριστερός χαφ-εξτρέμ “σφαίρα” ο Πορτογάλος (στα 22 του τότε) με απίστευτη τεχνική κατάρτιση και ρεπερτόριο που θα’κανε και τον Κριστιάνο Ρονάλντο να… κοκκινίζει, είχε κάνει μια εκπληκτική τριετία στην Πόρτο (1984-1987) και είχε τραβήξει το ενδιαφέρον του Κοσκωτά. Ο Φούτρε είχε πάρει μεταγραφή στην Ατλέτικο Μαδρίτης το καλοκαίρι του 1987 και ο Κοσκωτάς προσπαθούσε να “ψήσει” τους Ισπανούς αφ’ενός για να πουλήσουν προσφέροντας το μυθικό ποσόν των 3 δισ. δραχμών, τον Φούτρε αφ’ετέρου να πεί το “ναι” έναντι 1,5 δισ. δραχμών το χρόνο! Ένας τραυματισμός του Πορτογάλου θα διακόψει τις συζητήσεις που θα αναβληθούν για τη μεταγραφική περίοδο του Δεκεμβρίου. Ένα ραντεβού που δεν έμελλε να γίνει ποτέ…

Ο Κοσκωτάς δεν έμεινε άπραγος. Με συνοπτικές διαδικασίες και το ποσό-ρεκόρ του 1.100.000.000 (μιλάμε για το 1988) φέρνει στον Ολυμπιακό τον 25χρονο Ούγγρο διεθνή Λάγιος Ντέταρι, το μεγάλο αστέρι που ανέτειλλε στη Μπουντεσλίγκα, κυπελλούχο Γερμανίας με τα χρώματα της Άϊντραχτ και με συμμετοχή στο Μουντιάλ του 1986 στο Μεξικό. Η επωδός “Άφωνη η Ευρώπη” βρισκόταν σε όλα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων αμέσως με την ανακοίνωση της μεταγραφής του Ντέταρι στον Ολυμπιακό. Η υποδοχή που επιφυλάχθηκε στον Ντέταρι δεν έχει όμοιο της σήμερα όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά γενικότερα στον Ευρωπαϊκό χώρο.

Εκτός του Ντέταρι ο Κοσκωτάς έφερε στον Ολυμπιακό εκείνο το καλοκαίρι και τους Παναγιώτη Μολακίδη (Πανσερραϊκό), Αλέκο Ράντο (Πιερικό), Αγάπιο Καλταβερίδη (Βασιλεία / Ελβετία), Κυριάκο Καραταΐδη (Καστοριά), Ηλία Σαββίδη (Πανσερραϊκό), Σωτήρη Μαυρομμάτη (ΠΑΟΚ) και Σάββα Κωφίδη (Ηρακλή).

Η νέα σεζόν ξεκινάει “με όνειρα χίλια”. Ένα ρόστερ από παικταράδες, ένας προπονητής-τοτέμ (ο Γκμοχ – στα ντουζένια του τότε – μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80 θεωρούταν – και ήταν – ότι ο Μπάγεβιτς για τη δεκαετία του ’90) και ένας πρόεδρος που “χώνει χρήμα” στην ομάδα, ήταν το ιδανικό τρίπτυχο για την κατάκτηση των πρωτείων στην Ελλάδα και το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη. Όλα καλά ως εδώ, αλλά ο Κοσκωτάς δεν είχε υπολογίσει κάτι : Όταν μαζεύονται πολλές ισχυρές προσωπικότητες στον ίδιο χώρο, είναι αναπόφευκτο να υπάρξουν τριβές. Ο Γκμοχ, λάτρης της πειθαρχίας και της σκληρής προπόνησης, δε μπόρεσε ποτέ να καταλάβει πως δεν είχε να κάνει με τους βολικούς Πολωνούς της Λάρισας (Κμίετσικ, Άνταμτσικ) και με ταλαντούχους νεαρούς (Αθανασίου, Καραπιάλης), αλλά με τεράστιες προσωπικότητες που δε τους αρέσει να τους επιβάλλονται “με το άγριο”.

Οι κόντρες του Γκμοχ με τους Ντέταρι (κυρίως) και Φούνες ήταν μνημειώδεις και το πολυπληθές ρόστερ με ισάξιους σχεδόν παίκτες προκαλούσε γκρίνιες γιατί έπαιζαν οι μεν και δεν έπαιζαν οι δε. Τέλος πάντων, ο Ολυμπιακός ξεκινάει τη σεζόν με δύο νίκες για τα προκριματικά του κυπέλλου (Καβάλα 2-1, Ξάνθη 3-1) και μπαίνει “με το δεξί” στο πρωτάθλημα (2-0 με Απόλλωνα Αθηνών), αλλά στη συνέχεια κάνει τρείς διαδοχικές γκέλες : Μια ισοπαλία (2-2 με Ηρακλή) και 2 ήττες (1-2 με ΟΦΗ, 0-1 με ΠΑΟΚ). Ο Κοσκωτάς αποφασίζει να ενισχύσει περισσότερο την ομάδα σε αυτό το διάστημα : Αξίζει να σημειωθεί οτι ο Κοσκωτάς είχε κλείσει και τον Κώστα Αντωνίου απ’τον Παναθηναϊκό ο οποίος μάλιστα έκανε και προετοιμασία με τον Ολυμπιακό, αλλά η αρμόδια επιτροπή έκρινε “παράτυπη” τη μεταγραφή και τον έστειλε πίσω στον Παναθηναϊκό! Ο Κοσκωτάς όπως προείπαμε, αποφασίζει να ενισχύσει κι άλλο την ομάδα “για να τη δεί όπως θέλει”, προαναγγέλει την έναρξη διαπραγματεύσεων με τον Πάολο Φούτρε και τον Γιούργκεν Κλίνσμαν και για εκδίκηση στον Βαρδινογιάννη φτάνει σε συμφωνία για τo ερχόμενο καλοκαίρι (1989) με το Δημήτρη Σαραβάκο (έκλεινε πενταετία) έναντι του αστρονομικού ποσού των 600.000.000 δραχμών (δίνοντας του 100.000.000 μετρητά!), ενώ υπάρχουν και φήμες οτι τα’χει βρεί για την επόμενη σεζόν και με τη “σημαία” της ΑΕΚ, το Στέλιο Μανωλά.

Ξεσπάει το “σκάνδαλο Κοσκωτά”
Ο Κοσκωτάς όπως είχαμε πεί, έχει αυξήσει σημαντικά τη δύναμη του και με την προβολή που του έδινε ο Ολυμπιακός, είχε γιγαντωθεί πραγματικά. Το καλοκαίρι του 1988 το… ρεζουμέ του περιλαμβάνει (εκτός της Τράπεζας Κρήτης) την εκδοτική εταιρία Γραμμή Α.Ε.(που είχε όπως αναφέραμε νωρίτερα 5 περιοδικά, 3 εφημερίδες και 1 ραδιο-τηλεοπτικό σταθμό) και τον Ολυμπιακό. Τα κέρδη της “Γραμμής” αυξάνονται συνεχώς και ο Κοσκωτάς προβάλλει απειλητικός για τους παραδοσιακούς “μεγάλους” στο τοπίο των εκδόσεων. Υπάρχουν εκτιμήσεις οτι από πίσω του “κρύβονται οι Εβραίοι”, ή ότι “κρύβονται ξένοι επενδυτές” ή ότι κρύβονται “άλλοι”.

Το περίεργο εκείνη την εποχή ήταν πως ενώ ο Κοσκωτάς ήταν πασίγνωστος ακόμα και στους… τουρίστες στην Ελλάδα, τόσο για την πολιτική σκηνή όσο και για τον ημερήσιο Tύπο έμοιαζε να μην υπάρχει. Περίεργο; Ίσως. Η εξελίξεις έδειξαν οτι για τους μεν ήταν “χρήσιμος”, για τους δε “ακίνδυνος”. Άλλωστε ο περιοδικός Tύπος εκείνη την εποχή ήταν περιθωριοποιημένος δεν έπαιζε τον παρεμβατικό ρόλο που άρχισε να παίζει κάποια χρόνια αργότερα (και μάλιστα σε συχνότητα εφάμιλλη του ημερήσιου τύπου, όπως βλέπουμε και στις ημέρες μας).

Ο Κοσκωτάς λοιπόν έκανε το μεγάλο λάθος. Θέλησε να αναμιχθεί με τον ημερήσιο Tύπο. Έναν χώρο που παραδοσιακά αποτελούσε… κράτος εν κράτει, με ελάχιστους αριθμητικά “τοπικούς άρχοντες” που φυσικά δεν ανέχονται εισβολές τρίτων στο… κρατίδιο τους, πόσο μάλλον ενός “επικίνδυνου εισβολέα” και μάλιστα με κυβερνητικές πλάτες. Σύμφωνα με τη φημολογία της εποχής, το εκδοτικό εγχείρημα του Kοσκωτά για το δυναμικό του “μπάσιμο” στα πράγματα, είχε τις ευλογίες του ίδιου του Aνδρέα Παπανδρέου. Η ίδια φημολογία έλεγε πως ο τότε πρωθυπουργός τα’χε “σπάσει” με τους περισσότερους από τους εκδότες που τον στήριζαν και – όπως λεγόταν, πάντοτε – ο Aνδρέας δεν ήθελε να έχει την ανάγκη κανενός. Μετρούσε ήδη στο παρελθόν άλλες δύο (αποτυχημένες) προσπάθειες για να δημιουργήσει φιλικά έντυπα τα οποία θα έλεγχε πλήρως. Στο πρόσωπο του Kοσκωτά ο Aνδρέας είχε βρει τον άνθρωπο που θα τον βοηθούσε να αποκτήσει την ανεξαρτησία του. Κάπως έτσι τον “συμβούλευσε” να μπεί στον Ολυμπιακό ώστε να αποκτήσει και λαϊκό έρεισμα και ταυτόχρονα να κάνει το μπάσιμο στον ημερήσιο τύπο.

“Δημόσιος κίνδυνος” ανακηρύχθηκε ο Κοσκωτάς λοιπόν. Ιδιοκτήτης τράπεζας, στηριζόμενος απ’την κυβέρνηση ΚΑΙ πρόεδρος του Ολυμπιακού; Θανατηφόρο “κοκτέϊλ”. Προ του κινδύνου, οι… φεουδάρχες λοιπόν συνασπίζονται και αρχίζουν να αναζητούν την πηγή του πλουτισμού του Κοσκωτά. Το έναυσμα; Η πολύκροτη “υπόθεση Σαραβάκου” και οι συνομιλίες του Βαρδινογιάννη με κάποια “κατάλληλα πρόσωπα”. Ψάχνουν το βιογραφικό του και το παρελθόν του. Μικρά μονόστηλα και αναφορές του στυλ “ποιός είναι επιτέλους αυτός ο Κοσκωτάς” γίνονται πρωτοσέλιδα και αρχίζει ο… βομβαρδισμός, που απόντος του Ανδρέα Παπανδρέου (είχε εισηχθεί εσπευσμένα στο Χέρφιλντ με στένωση αορτής) μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί “ανηλεής”. Οι μεγαλοεκδότες αρχίζουν να εξετάζουν το βιογραφικό του Κοσκωτά και ανακαλύπτουν το παρελθόν στην Αμερική :

Μικροαπάτες με πλαστές ταυτότητες με τις οποίες ζητούσε απ’το κράτος φοροαπαλλαγές και επιστροφές χρημάτων, μια αποβολή απ’το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης με την κατηγορία της πλαστογραφίας, το γεγονός οτι καταζητείται από τις Αμερικανικές αρχές… Το σχέδιο έχει μπεί σε δράση και οι εφημερίδες αρχίζουν να αναρωτιούνται – φωναχτά και με πρωτοσέλιδα : “Πως ένας 30χρονος διοικητικός υπάλληλος στην Tράπεζα Κρήτης κατάφερε να συγκεντρώσει τα 9 εκατ. δολάρια που απαιτούνταν για να αγοράσει την τράπεζα στην οποία εργαζόταν;”. Το σύνθημα των εφημερίδων – που υιοθέτησε αργότερα και η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν “Κάθαρση”.

Τα πρωτοσέλιδα και οι επερωτήσεις στη Βουλή κάνουν απαίτηση να δοθεί εντολή για τον έλεγχο στην Tράπεζα Κρήτης. Ο Γιώργος Παπανδρέου, υπουργός παιδείας τότε, καταγγέλει παράνομες συναλλαγές του Κοσκωτά με την τράπεζα Μέριλ Λιντς και οι εξελίξεις επιταχύνονται. Ο Μένιος Κουτσόγιωργας, τότε υπουργός Δικαιοσύνης υπογράφει την εντολή ελέγχου. Τον Οκτώβριο του 1988 και ενώ ο Κοσκωτάς αναλύει το πλάνο του για Ολυμπιακό με Φούτρε, Κλίνσμαν, Ντέταρι, Σαραβάκο, Μανωλά, γίνεται αιφνίδιος έλεγχος στην Τράπεζα Κρήτης και ξεσπάει ένα απ’τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα των εποχών στη χώρα μας : Το πόρισμα λέει πως απ’τα ταμεία της τράπεζας έχουν υπεξαιρεθεί 32 δισεκατομμύρια δραχμές.

Στις 08/10/1988, ο Κοσκωτάς παραιτείται απ’τη θέση του προέδρου της “Γραμμής Α.Ε.”, λέγοντας πως θέλει να υπερασπιστεί την προσωπική του τιμή με τρόπο που δε θα βλάψει κανέναν εργαζόμενο στη Γραμμή Α.Ε, ενώ σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, απ’την κυβέρνηση τον διαβεβαίωναν οτι η κατάσταση είναι υπό έλεγχο. Δεν ήταν όμως καθόλου υπό έλεγχο, καθώς άρχισαν να βγαίνουν στη φόρα κατηγορίες περί εμπλοκής στελεχών της τότε κυβέρνησης, αλλά και κατηγορίες για τον ίδιο τον πρωθυπουργό, Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Παπανδρέου χαρακτήρισε τις κατηγορίες εναντίων του ως “μια συνομωσία των σκοτεινών αντιδραστικών δυνάμεων και των ξένων κύκλων για να αποσταθεροποιήσουν την Ελλάδα”. Ακολούθησε μια περίοδος μεγάλης πολιτικής έντασης που οδήγησε στην ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1989.

Στις αρχές Νοεμβρίου, με όλη αυτή την αναταραχή στο πολιτικό σκηνικό, ο Κοσκωτάς πληφορορήθηκε από “δικό του” άνθρωπο ότι επρόκειτο να συλληφθεί. Κρυμμένος μέσα σ’ένα… φορτηγό, διαφεύγει απ’την πίσω πόρτα της “Γραμμής” όπου βρισκόταν και διαφεύγει στο εξωτερικό. Συλλαμβάνεται, όμως, από τις Αμερικανικές αρχές που τον αναζητούσαν για αδίκημα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Κοσκωτάς συνελήφθη στις 23 Νοεμβρίου του 1988 στη Μασσαχουσέτη και φυλακίστηκε στις Η.Π.Α. έως την έκδοση του στην Ελλάδα το 1991. Η δίκη που πέρασε στην ιστορία ως “Μεγάλη Δίκη”,”Μητέρα των Δικών” ή “Δίκη του Αιώνα” άρχισε στις 16 Μαρτίου 1991 και κράτησε δέκα μήνες ενώ οι 142 συνεδριάσεις μεταδόθηκαν απ’ ευθείας από την κρατική και την ιδιωτική τηλεόραση.

Ο Κοσκωτάς από τη φυλακή στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης δίνει αλλεπάλληλες συνεντεύξεις στο περιοδικό “Τime”. Φοβάται ότι αν επιστρέψει στην Ελλάδα θα χαθεί πίσω από τα σίδερα για πάντα ή θα βρεθεί δολοφονημένος. Μοναδική του ελπίδα είναι να επιστρέψει όταν ο Παπανδρέου δεν θα είναι πια στην εξουσία. Μιλά ασταμάτητα. Υποστηρίζει ότι ενεργούσε πάντα σύμφωνα με κυβερνητικό σχέδιο. Μιλά για κάπου 40 κούτες γεμάτες πεντοχίλιαρα, ότι συνολικά πάνω από τρία δισ. δραχμές μοιράστηκαν σε στελέχη του ΠΑΣΟΚ που δυο φορές τον μήνα λάμβαναν συνολικά 1,5 δισ. δραχμές. Λέει ότι προσωπικά παρέδωσε μισό δισ. στο σπίτι του Μένιου Κουτσόγιωργα.

Στη δίκη αυτή καταδικάστηκαν ο Δημήτρης Τσοβόλας(δυόμισι χρόνια φυλάκιση και στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για δύο χρόνια) και ο Γιώργος Πέτσος(καταδικάστηκε σε δέκα μήνες φυλάκιση με αναστολή και στέρηση επίσης των πολιτικών του δικαιωμάτων), ενώ ο συγκατηγορούμενός τους Μένιος Κουτσόγιωργας υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό και καρδιακό επεισόδιο και έπεσε λιπόθυμος μέσα στο Δικαστήριο. Πέθανε μια εβδομάδα αργότερα στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου αθωώθηκε κατά πλειοψηφία. Στην υπόθεση αυτή ανέλαβε το μερίδιο της πολιτικής του ευθύνης όχι μόνο διότι στην περίοδο που δραστηριοποιήθηκε ο Γ. Κοσκωτάς ήταν πρωθυπουργός, αλλά και διότι η κυβέρνησή του δεν κατόρθωσε να εμποδίσει την οικονομική αναρρίχηση ενός ανθρώπου χωρίς επιφάνεια που αποδείχθηκε εκ των υστέρων απατεώνας. Αρνήθηκε όμως την οποιαδήποτε σχέση με την ποινική πλευρά της υπόθεσης και γι’αυτό το λόγο αρνήθηκε να παραστεί στην ακροαματική διαδικασία καταγγέλλοντάς την ως μεθόδευση των πολιτικών του αντιπάλων και σκευωρία εις βάρος του και εις βάρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ο Κοσκωτάς λοιπόν κατέληξε στη φυλακή, αφήνοντας τον Ολυμπιακό – που δεν είχε ιδέα στα χέρια ποιανού αετονύχη είχε πέσει – βουτηγμένο στα χρέη απ’την κορυφή ως τα νύχια.

Στο αγωνιστικό κομμάτι, με την ομάδα σαφώς επηρρεασμένη απ’τις εξελίξεις και με αβέβαιο το ιδιοκτησιακό, ο Ολυμπιακός στους προσεχείς τέσσερις αγώνες πετυχαίνει τρείς νίκες αλλά χάνει απ’τον Παναθηναϊκό με 2-1. Φυσικά η μεταγραφή του Σαραβάκου δεν έγινε ποτέ (ο Σαραβάκος επέστρεψε τα 100.000.000 μετρητά που είχε πάρει) και υπέγραψε νέο πενταετές συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό. Ο Κοσκωτάς δεν ήταν πια εδώ και λίγο πριν το ματς με τον Εθνικό στο “Καραϊσκάκη”, έμελλε να γίνει η αλλαγή του διοικητικού ηγέτη του Ολυμπιακού. Όπως είχε γίνει ένα χρόνο πρίν, στο ίδιο γήπεδο…

Ο Σαλιαρέλης στο προσκήνιο
Ο Κοσκωτάς βρίσκεται στη φυλακή λοιπόν απ’τις 23 Νοεμβρίου 1988 και στο προσκήνιο έχει εμφανιστεί ένας νέος “σωτήρας” : Σύμφωνα με τον τύπο της εποχής, ο Αργύρης Σαλιαρέλης, ο “βασιλιάς των ρουμπινιών”, αναλαμβάνει τις τύχες του Ολυμπιακού για να τον βγάλει απ’το τέλμα και να τον οδηγήσει ψηλά. Ο Σαλιαρέλης λοιπόν, που φερόταν να είναι ο άνθρωπος ο οποίος φυγάδευσε τον Κοσκωτά, παρουσίασε ένα ιδιωτικό συμφωνητικό σύμφωνα με το οποίο φαινόταν ότι ο Κοσκωτάς του μεταβίβαζε το… 68% των μετοχών του Ολυμπιακού. Ουσιαστικά δηλαδή φαινόταν πως του… χάριζε την ΠΑΕ ! Το συμφωνητικό αυτό δεν το αναγνώρισε ούτε ο ίδιος ο Κοσκωτάς, ο οποίος αρνήθηκε με δηλώσεις του από τις ΗΠΑ τον Δεκέμβριο του 1988 ότι είχε κάνει κάτι τέτοιο, διότι – όπως έλεγε – “τον Ολυμπιακό δεν θα τον αφήσει ποτέ”. Μάλιστα για να αποδείξει ότι η ρήση του δεν είναι λόγια του αέρα, κατέβαλε (μέσω τρίτων) στην Αϊντραχτ Φρανκφούρτης την τελευταία προσυμφωνημένη δόση της μεταγραφής του Ντέταρι, ήτοι ένα ποσό της τάξης των 300.000.000 δραχμών.

Την υποτιθέμενη πώληση του Ολυμπιακού από τον Κοσκωτά στον Σαλιαρέλη προσέβαλε δικαστικά η διοίκηση της Τράπεζας Κρήτης, η οποία φυσικά και δικαιώθηκε, καθώς από τον έλεγχο των ορκωτών λογιστών στην τράπεζα διαπιστώθηκε ότι ο Κοσκωτάς υπεξαίρεσε από τα ταμεία της ένα ποσό που ξεπερνάει τα 540 εκατ. δρχ. Με απόφαση του δικαστηρίου η τράπεζα κατέσχεσε τις ονομαστικές μετοχές της οικογενείας Κοσκωτά και των ημετέρων φίλων της και τις αδρανοποίησε, δεν έγινε δηλαδή η ίδια μέτοχος του Ολυμπιακού, αλλά φρόντισε οι μετοχές αυτές να μην μπορούν να “ψηφίσουν” στις γενικές συνελεύσεις.

Μέσα σε έναν κυκεώνα προβλημάτων, με τον Ολυμπιακό ουσιαστικά “ακέφαλο”, άλλη μια σεζόν χάθηκε : Ο Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες αγανάκτησε με τον Γκμοχ και… αποστάτησε το Δεκέμβρη, ζητώντας μεταγραφή, χαροποιώντας τον Πολωνό προπονητή, ενώ ο Λάγιος Ντέταρι ήταν πολύ… σκληρός για τα δόντια του και ουσιαστικά έθεσε θέμα “ή αυτος ή εγώ”. Ο κόσμος – που παραδοσιακά έπαιρνε το μέρος της “βεντέτας”, αλλά και που δεν “πολυπήγαινε” τον Γκμοχ – ζητάει την απομάκρυνση του και ο Γιάτσεκ Γκμοχ θα αποτελέσει παρελθόν μετά την 22η αγωνιστική. Τη θέση του πήραν οι δύο βοηθοί του, Γιάννης Γούναρης και Γιάννης Παπαμάλης.

Ο Ολυμπιακός, παρά τις 5 ισοπαλίες και τις 4 ήττες που είχε επί Γκμοχ, παρέμενε στο παιχνίδι του τίτλου μέχρι την προτελευταία αγωνιστική : Αν κέρδιζε την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, του αρκούσε και ισοπαλία στη Λάρισα την τελευταία αγωνιστική για να πάρει το πρωτάθλημα. Ο γραφικός Σαλιαρέλης είναι τόσο σίγουρος για τη νίκη του Ολυμπιακού, που έχει φτιάξει μια τούρτα με λογότυπο “ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΑΕΚ 4-0”, την οποία είχε πει ότι θα έκοβε με την ομάδα στον πύργο του στην Αίγινα. Ο υπηρεσιακός προπονητής Γιάννης Γούναρης “φτιάχνει κλίμα”, κάνοντας την αλησμόνητη δήλωση : “Ο Ολυμπιακός είναι ‘Ο’, δηλαδή αρσενικό, ενώ η ΑΕΚ είναι ‘Η’, δηλαδή θηλυκό… και ξέρετε τι κάνει το αρσενικό στο θηλυκό”. Ο Φρίξος Κώνστας στο “Δικέφαλο” σηκώνει πρωτοσέλιδα με τίτλο “ΟΚΟμανικό για το Γιαννή-τσαρο” και η μάχη είναι προ των πυλών…. (“ΟΚΟ” ήταν το παρατσούκλι του σταρ της ΑΕΚ εκείνη τη σεζόν, Μίροσλαβ Οκόνσκι).

Ο Ολυμπιακός “σφυροκοπά” την ΑΕΚ επί 80′ και χάνει απίστευτες ευκαιρίες, αλλά στη μία και μοναδική της αντεπίθεση η ΑΕΚ θα σκοράρει με τον Καραγκιοζόπουλο και θα πάρει το πρωτάθλημα. Ο Παναγιώτης Σοφιανόπουλος θα σχολιάσει : “Χάσαμε, αλλά τουλάχιστον γλυτώσαμε την ξενάγηση στον πύργο των φαντασμάτων”… Ο “Δικέφαλος” του Φρίξου Κώνστα βγαίνει με ιστορικό πρωτοσέλιδο “Γάβρ0-1 και τηγανιτ0-1” με την υποσημείωση “…είχε και ΟΚΟμανικό”.

Ο Ολυμπιακός πέτυχε έτσι να τερματίσει 2ος πίσω απ’την ΑΕΚ, η οποία ΑΕΚ στοίχιζε ολόκληρη όσο στοίχισαν στον Ολυμπιακό μόνο ο Ντέταρι με το Μηνά Χαντζίδη (και πολύ λέω). 3ος ήταν ο Παναθηναϊκός και 4ος ο Ηρακλής. Τουλάχιστον εξασφαλίστηκε η συμμετοχή στο κύπελλο UEFA της νέας σεζόν, παρ’όλο το διοικητικό χάος που είχε προηγηθεί.

1989-1990 : Η αρχή της υποτέλειας – “Ο Κοσκωτάς Αμερική, ο Σαλιαρέλης φυλακή…”
Η νέα σεζόν ήταν έτοιμη ν’αρχίσει. Ο Ολυμπιακός βρισκόταν μπλεγμένος σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση καθώς υπήρχε η ασφυκτική πίεση από πλευράς Τράπεζας Κρήτης ώστε να εξασφαλιστούν οι τρόποι με τους οποίους θα έπαιρνε πίσω τα χρήματα που ο Κοσκωτάς υπεξαίρεσε. Ο Σαλιαρέλης αποφυλακίστηκε (είχε φυλακιστεί για υπόθαλψη εγκληματία) και προσέφυγε στο Πρωτοδικείο για να μπορέσει να διοικήσει τον Ολυμπιακό. Με απόφασή του Πρωτοδικείου λοιπόν, ο Αργύρης Σαλιαρέλης διορίστηκε πρόεδρος και επίσημα.

Στην πρώτη γενική συνέλευση μετά τον διορισμό του, ο Σαλιαρέλης με την υποστήριξη του Λάκη Μιχαλά – που είχε στα χέρια του ένα 10% – και τις μετοχές του ερασιτέχνη, αποφάσισε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΠΑΕ από τα 210.000.000 στα 420.000.000. Αυτή η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου έκανε το Σαλιαρέλη κάτοχο του 70% του Ολυμπιακού. Την αύξηση αυτή προσέβαλλε με αγωγή ο εφοπλιστής Νίκος Ευθυμίου, αντιπρόεδρος παλαιότερων διοικήσεων Νταϊφά και πρόεδρος του Ολυμπιακού για λίγους μήνες το 1986. Όπως αποκάλυψε ο εφοπλιστής, ο Σαλιαρέλης υποστήριζε ότι έβαζε χρήματα, αλλά το μόνο που έκανε ήταν να τοποθετεί σε έναν λογαριασμό τις εισπράξεις των αγώνων και να τις εμφανίζει ως ποσά που… έρχονται από το εξωτερικό !

Μ’αυτά και μ’αυτά, με το Σαλιαρέλη “επίσημο αφεντικό”, ο κόσμος περιμένει να δεί τι μέλλει γεννέσθαι. “Τρώει” τον πρόλογο των εφημερίδων για τον “βασιλιά των ρουμπινιών” και περιμένει τις κινήσεις για να ορθοποδήσει η ομάδα. Ο Σαλιαρέλης κάνει μια κίνηση εντυπωσιασμού που άρεσε στον κόσμο και φέρνει πίσω στο λιμάνι τον μεγάλο Νίκο Αναστόπουλο. Η επόμενη μεταγραφή του άκουγε στο όνομα Βαγγέλης Καλογερόπουλος, ενώ η μεταγραφή που συντάραξε τον κόσμο άκουγε στο όνομα “Εντβάλντο Άλβεζ Τέλεζ”. Και δώστου πηχιαίοι τίτλοι για τον “μεγάλο Εντβάλντο που θέλει η Μπενφίκα”, δώστου για τη “γαζέλα απ’τη Βραζιλία”… Ο Εντβάλντο πρόσφερε απλόχερα το γέλιο στα δύο μόλις παιχνίδια που αγωνίστηκε και αποδείχθηκε οτι ήταν… συνωνυμία με τον “Εντβάλντο της Μπενφίκα”.

Το προπονητικό δίδυμο Γούναρη-Παπαμάλη έχει αποχωρήσει με το τέλος της σεζόν και τη θέση του έχει πάρει (προσωπική επιλογή Σαλιαρέλη) ο πρώην ομοσπονδιακός τεχνικός, Μίλτος Παπαποστόλου. Μετρίων προπονητικών δυνατοτήτων ο άλλοτε πρόεδρος του συνδέσμου Ελλήνων προπονητών, επι της ουσίας δεν είχε δοκιμαστεί ποτέ σε συνθήκες πρωταθλητισμού. Ο κόσμος δε τον πολυσυμπαθούσε κιόλας, λόγω των γνωστών “κίτρινων” αισθημάτων του. Η “ομερτά” των οπαδών κράτησε λίγο. Στο διάστημα 20/08/1989 – 10/09/1989 ο Ολυμπιακός είχε μία ισοπαλία και τρείς νίκες στη φάση των ομίλων του κυπέλλου Ελλάδας : Μια εμφατική νίκη με 8-0 επί του Ηροδότου, ένα 2-0 επί της Σπάρτης, ένα αγχώδες 4-3 επί της Κορίνθου και μιά “λευκή” ισοπαλία (0-0) με την – αγωνιζόμενη τότε στην Γ’ Εθνική – Καλλιθέα. Ο κόσμος μουρμούριζε για τη διαχείριση της ομάδας απ’τον Παπαποστόλου, καθώς με Ντέταρι στα χαφ και Αναστόπουλο – Μητρόπουλο μπροστά, περίμενε τουλάχιστον τέτοια ματς να τα “καθαρίζει” χωρίς προβλήματα.

Η ομερτά “έσπασε” στις 13/09/1989, στον 1ο γύρο του κυπέλλου UEFA. Ο Ολυμπιακός είχε κληρωθεί να αντιμετωπίσει την παντελώς άγνωστη στο Ελληνικό κοινό, Ραντ Βελιγραδίου. Ομάδα μικρομεσαία στο πρωτάθλημα της πάλαι ποτέ ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, από “σπόντα” κατάφερε να πλασαριστεί σε θέση εξόδου στο UEFA. Ο πρώτος αγώνας είχε οριστεί να διεξαχθεί στο FK Rad Stadium, το οποίο ήταν ένα συμπαθητικό γηπεδάκι σαν αυτά που πάνε οι ομάδες στο εξωτερικό και κάνουν προετοιμασία : Γύρω γύρω δέντρα, κόσμος που έβγαζε βόλτα το σκύλο, παιδιά με ποδήλατα και τέτοια. Οι ιδέες και η… έξυπνη τακτική του Παπαποστόλου – ήτοι “όλοι πίσω, να κρατήσουμε το μηδέν”, έφερε τον Ολυμπιακό σε δεινή θέση καθώς μέχρι το τελευταίο λεπτό του αγώνα έχανε με 2-0 και έβλεπε οτι αποχαιρετούσε το κύπελλο UEFA και πάλι, από πολύ νωρίς. Το “φιλί της ζωής” ήρθε από το γκολ του Τσαλουχίδη στο 90′ που έδωσε ελπίδες για τον επαναληπτικό, αλλά το γυαλί στις σχέσεις οπαδών – Παπαποστόλου είχε ραγίσει. Η ισοπαλία στις Σέρρες (1-1) με τον Πανσερραϊκό απλά όξυνε την κατάσταση. Κάπου εκεί αναλαμβάνει δράση ο Λάγιος Ντέταρι. Μετά το νικηφόρο 3-0 επί του Ιωνικού στις 24/09/1989 με δικό του χατ-τρικ, ζητάει να δεί το Σαλιαρέλη όπου και τον πείθει να απολύσει τον Παπαποστόλου και να προσλάβει στη θέση του τον… πεθερό του, Ίμρε Κόμορα. Ο Σαλιαρέλης λέει “Ναί” γνωρίζοντας οτι έτσι θα ικανοποιήσει και τη “λαϊκή απαίτηση” και ο Κόμορα κάθεται για πρώτη φορά στον πάγκο στις 28/09/1989, στη ρεβάνς με τη Ραντ. Ο Ντέταρι παίρνει το παιχνίδι επάνω του – άλλωστε έπαιζε και για τον πεθερό του – και ανοίγει το σκορ στο 35′, ενώ στο 73′ “σερβίρει” το 2-0 στον Αναστόπουλο και ο Ολυμπιακός περνάει στην επόμενη φάση.

Στον επόμενο γύρο ο Ολυμπιακός πέρασε και το εμπόδιο της Αυστριακής Φίρστ Βιέννα με δύο ισοπαλίες (2-2, 1-1) και στον επόμενο γύρο αποκλείστηκε πάλι με δύο ισοπαλίες (1-1, 0-0). Ήταν η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός περνούσε και 2ο γύρο και η παρουσία του στη ρεβάνς της Γαλλίας σκόρπισε αισιοδοξία για το μέλλον. Στο πρωτάθλημα όμως, τα πράγματα δεν ήταν τόσο καλά… 18 νίκες, 9 ισοπαλίες και 7 ήττες σε 34 αγώνες δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε “πορεία πρωταθλητισμού”. Πολλές γκέλες με υποδεέστερες ομάδες έφεραν τον Ολυμπιακό πίσω στη βαθμολογία και εκτός μάχης του τίτλου, ενώ η μουρμούρα για τον πεθερό του Ντέταρι – αλλά και για τον ίδιο το Μαγυάρο, απ’τον οποίο περίμεναν πολλά περισσότερα οι οπαδοί της ομάδας – αυξανόταν.

Στις άλλες διοργανώσεις πάντως, ο Ολυμπιακός τα πήγαινε καλά. Στο νεοσυσταθέντα θεσμό του “Κυπέλλου ΕΠΑΕ” (ένα κακέκτυπο του League Cup της Αγγλικής Λίγκας, που έζησε ελάχιστα στην Ελλάδα) έφτασε άνετα μέχρι τον τελικό, ενώ και στο κύπελλο Ελλάδος πήγε “περίπατο” μέχρι τα ημιτελικά. Εκεί, απέκλεισε τον Παναθηναϊκό (2-1 στο Καραϊσκάκη, 1-2 στο ΟΑΚΑ, 3-3 στην παράταση) με το Λάγιος Ντέταρι να “κάνει τα δικά του” και στα δύο παιχνίδια. Ο Ούγγρος είχε πάρει απόφαση να κατακτήσει ένα τρόπαιο οπωσδήποτε. Και το κατάφερε, καθώς στις 17/05/1990, στο Ο.Α.Κ.Α., ο Ολυμπιακός θα κερδίσει με 4-2 τον ΟΦΗ με 2 γκολ του Ντέταρι και άλλα δύο του Τσαλουχίδη και θα αποθεωθεί απ΄τον κόσμο, που στην απονομή του παίρνει παπούτσια, κάλτσες, φανέλες και τον αφήνει με το… σώβρακο.

Την ημέρα του τελικού, στις εξέδρες του ΟΑΚΑ βρέθηκε ο Όλεγκ Μπλαχίν που μόλις είχε ξεκινήσει την προπονητική του καριέρα και οι φήμες για αντικατάσταση του Κόμορα φούντωσαν. Οι παίκτες του Ολυμπιακού φροντίζουν να εξαντλήσουν κάθε περιθώριο ώστε να μη μείνει ο αντιπαθητικός σε πολλούς πεθερός του Ντέταρι στην ομάδα και δέκα ημέρες μετά τον τελικό (27/05/1990), την τελευταία αγωνιστική στο “Καραϊσκάκη” κάνουν το… μεγάλο κόλπο : Προηγούνται με 4-0 του ΟΦΗ στο 50ό λεπτό και… τραβάνε χειρόφρενο! Στο 51′ ο Μαρινάκης έκανε το 4-1, στο 62′ ο Χάϊμε Βέρα το 4-2 αλλά ο ΟΦΗ είχε… σκαλώσει. Η “ομορφιά του ποδοσφαίρου” σημειώθηκε στο τελευταίο πεντάλεπτο, όπου ο Ολυμπιακός έφαγε 3 γκολ : Στο 85′ Μπατσινίλας, στο 86′ Βέρα και στο 90′ Στέφανος Βάβουλας ολοκλήρωσαν το σεμινάριο της ΠΑΕ Ολυμπιακός “1000+1 τρόποι για να φάτε τον προπονητή σας”.

Ο Ολυμπιακός τερμάτισε στην 4η θέση, πίσω απ’τους Παναθηναϊκό (53β.), ΑΕΚ (50β.) και ΠΑΟΚ (46β.). Ο Σαλιαρέλης ανακοινώνει οτι συμφώνησε με τον Όλεγκ Μπλαχίν που είχε ξεκινήσει την προπονητική του καριέρα ένα χρόνο πριν στην Κύπρο και ενημερώνει δημοσιογράφους και ομάδα οτι ο Σοβιετικός θα είναι ο νέος προπονητής του Ολυμπιακού απ’τη νέα σεζόν.

1990-1991 : “Αργύρη, καριόλη, φερ’το πορτοφόλι”
Η νέα σεζόν ξεκινά με τον Ολυμπιακό να ψάχνει το πρωτάθλημα μετά από την τελευταία στείρα τριετία. Με νέο προπονητή που προκαλούσε δέος και σεβασμό στους περισσότερους – όχι λόγω των προπονητικών του ικανοτήτων, αλλά της τεράστιας κλάσης του και της μεγάλης του καριέρας ως ποδοσφαιριστής – και με ένα ισχυρό ρόστερ, αλλά και τον τίτλο του κυπελλούχου στις αποσκευές του.

Λίγο πριν την έναρξη της προετοιμασίας, γίνεται ένα συμβάν που θα ξεσηκώσει τον κόσμο και θα καταδείξει τον πραγματικό ρόλο του Σαλιαρέλη στον Ολυμπιακό. Ο Αγρινιώτης αμυντικός, Στράτος Αποστολάκης – που είχε διατελέσει και αρχηγός της ομάδας την περασμένη σεζόν – υπογράφει νέο συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό, όταν τον πλησιάζει παρασκηνιακά ο Blake Carrington-Vardinogiannis. Ο Αποστολάκης συμφωνεί αφού λάβει τις διαβεβαιώσεις οτι “υπάρχει νομικό παράθυρο” και “δε τρέχει τίποτα με το συμβόλαιο που υπέγραψε με τον Ολυμπιακό” και βάζει τη τζίφρα του στο συμβόλαιο και με τον Παναθηναϊκό. Τα πράγματα όμως δεν ήταν τόσο απλά, γιατί βρέθηκε ένας Αθλητικός Δικαστής που έκρινε παράνομη τη μεταπήδηση του Αποστολάκη στον Παναθηναϊκό, επιβάλλοντας ποινές σε Παναθηναϊκό και Αποστολάκη. Έξαλλος ο “Ρίνγκο” δηλώνει : “Θα κριθούν και οι κρίνοντες”. Αποτέλεσμα; Ο “Ρίνγκο” δεν τιμωρείται. Ο Παναθηναϊκός δεν τιμωρείται. Ο Αθλητικός Δικαστής αντικαθίσταται. Η μεταγραφή του Αποστολάκη κρίνεται κανονική και μάλιστα ΜΕ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ απ’τον Ολυμπιακό, με έγκριση δηλαδή του προέδρου της ΠΑΕ!

Ο κόσμος του Ολυμπιακού έχει δεί ξεκάθαρα ότι ο… “βασιλιάς των ρουμπινιών” Αργύρης Σαλιαρέλης όχι απλά δεν είναι… εμίρης, αλλά μάλλον φέρνει προς το… κακομοίρης. Ο τρόπος που διοικεί την ομάδα, η πλήρης αδυναμία να προστατεύσει την ομάδα απ’τα κόλπα του “Θαλή απ’το Ρέθυμνο” αλλά και οι συχνές δηλώσεις του οτι… “το ταμείον είναι μείον”, έχουν κάνει τους οπαδούς να τον έχουν βάλει “στο μάτι” και να τον κράζουν άσχημα σε κάθε ευκαιρία. Το κράξιμο γίνεται οργή, όταν στην “πρώτη” της ομάδας για τη νέα σεζόν, ενώ ο κόσμος περιμένει να δεί και να αποθεώσει το Ντέταρι μαζί με τους άλλους παίκτες του Ολυμπιακού, αίφνης μαθαίνει πως ο παίκτης… πουλήθηκε στη Μπολόνια για να συνεχίσει την καριέρα του στο Καμπιονάτο! Οι εξαγριωμένοι οπαδοί – αλλά και οι απορημένοι δημοσιογράφοι ζητούν το λόγο απ’το Σαλιαρέλη, ο οποίος είπε το αμίμητο “ο Ντέταρι ζήτησε από… μόνος του να φύγει επειδή είναι Ούγγρος”. Κάγκελο έμειναν οι οπαδοί και οι δημοσιογράφοι και κοίταζαν ο ένας τον άλλο, για να τους αποτελειώσει ο Ανάργυρος “Ο Ντέταρι δεν ήθελε να μείνει γιατί ο νέος προπονητής είναι Σοβιετικός και οι Σοβιετικοί είχαν σκοτώσει τον παππού του στον πόλεμο”!!! Τέζα άπαντες…

Ο κόσμος έχει αρχίσει να “φορτώνει” άσχημα με τον… άρχοντα των διαμαντιών, που μετά τον Αποστολάκη χάνει μέσα απ’τα χέρια του και τον μεγάλο αστέρα της ομάδας. Η ρελάνς του Ανάργυρου είναι εντυπωσιακή : Ενώ δεν υπάρχει δίφραγκο ούτε για τσίχλα, ξαφνικά ανακοινώνεται οτι στο λιμάνι καταφθάνουν οι Όλεγκ Προτάσοφ – Γιούρι Σάβιτσεφ και Γκενάντι Λιτοφτσένκο. Αρχικά ακούστηκε σαν ανέκδοτο. Ο Γιούρι Σάβιτσεφ ήταν σχετικά άγνωστος στο ευρύ κοινό, αλλά οι Προτάσοφ – Λιτοφτσένκο ήταν πασίγνωστοι : Διεθνείς με τη Σοβιετική Ένωση και με συμμετοχές σε Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια Κύπελλα. Ειδικά το ενδεχόμενο μεταγραφής του Προτάσοφ θα προκαλούσε αίσθηση, καθώς θεωρούταν – στα 26 του χρόνια τότε – το μεγαλύτερο “κανόνι” της Ευρώπης πίσω απ’το μεγάλο Μάρκο Φαν Μπάστεν! Ο Σαλιαρέλης είναι κατηγορηματικός και όταν ερωτάται για το “τι πιθανότητες δίνει για να έρθουν οι Σοβιετικοί στον Ολυμπιακό”, απάντησε “99%, το 1% το αφήνω σε περίπτωση που πέσει το αεροπλάνο”.

Ο “ρέστος” λοιπόν Σαλιαρέλης κλείνει τις τρείς μεταγραφές και ο κόσμος μέσα στο γενικό ενθουσιασμό για την έλευση των “Μινγκ”, δε δίνει σημασία σε ένα σημαντικό γεγονός : Από που βρέθηκαν τα λεφτά για να δώσει τις προκαταβολές ο Ανάργυρος;

Στα αγωνιστικά τώρα : Η σεζόν 1990-1991 ήταν μακράν η πιο μαρτυρική από αγωνιστικής πλευράς για τον Ολυμπιακό, όπου και του στέρησαν έναν τίτλο που πανάξια δικαιούταν με απίστευτες μεθοδεύσεις. Δακρυγόνα, αφαιρέσεις βαθμών, μέχρι και στέρηση συμμετοχής στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα. Το χάϊλαϊτ της σεζόν; Σ’έναν αγώνα στο στάδιο Καραϊσκάκη, απ’τα μεγάφωνα ανακοινώνεται πως χάθηκε ένα πορτοφόλι και το αναζητεί ο κάτοχος του. Το σύνθημα αυθόρμητο : “Αργύρη, καριόλη, φερ’το πορτοφόλι”…

1991-1992 : Η “7” αναγκάζει το Σαλιαρέλη σε άτακτη φυγή
Η κόντρα του Σαλιαρέλη με την “7” έχει φτάσει στα άκρα. Ο Σαλιαρέλης είχε χαρακτηρίσει “ναρκομανείς, χούλιγκανς, απόκληρους της κοινωνίας” τους οργανωμένους, έριχνε κορώνες για “το καλό του Ολυμπιακού” και σε μια πρωτοφανή κίνηση, είχε κλείσει την ιστορική “Θύρα 7” βάζοντας καγκελόπορτες! Η κόντρα έπαιρνε ανεξέλεγκτες διαστάσεις και οι οργανωμένοι απαιτούσαν να πουλήσει το μερίδιο του ο Σαλιαρέλης και να σηκωθεί να φύγει απ’τον Ολυμπιακό.

Μέσα σ’όλα, είχαμε μεταγραφές. Με την αποδέσμευση του Παναγιώτη Μολακίδη, ο Ολυμπιακός έψαχνε τερματοφύλακα. Προώθησε τον Σωκράτη Κοψαχείλη απ’την ομάδα νέων και έφερε το Νίκο Γρηγοριάδη απ’τη Δόξα Δράμας. Στη συνέχεια έφερε πίσω τον – σχεδόν βετεράνο – Πέτρο Μίχο “για να δέσει την άμυνα”, έφερε πίσω το Γιώργο Βαΐτση απ’την Παναχαϊκή. Και ενώ ο κόσμος γκρινιάζει για την ισχνή ενίσχυση της ομάδας και την αδυναμία να “χτυπήσει” τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ στο μεταγραφικό παζάρι, ο συνήθως ρέστος Ανάργυρος κάνει άλλο ένα μπαμ (με τίνος λεφτά, άραγεWink και φέρνει το Μιχάλη Βλάχο απ’τον Απόλλωνα Αθηνών και το Βασίλη Καραπιάλη απ’τη Λάρισα, που την προηγούμενη ημέρα είχε κάνει και δηλώσεις ως παίκτης του… Παναθηναϊκού!

Ο Ολυμπιακός ξεκινάει τη σεζόν εντυπωσιακά. 1η αγωνιστική στο στάδιο “Καραϊσκάκη” υποδέχεται την ΑΕΚ που μόλις έχει πραγματοποιήσει μια σπουδαία μεταγραφή : Του Ρέφικ Σαμπανάτζοβιτς, πρωταθλητή Ευρώπης με τον Ερυθρό Αστέρα λίγους μήνες πριν και βασικό στέλεχος της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας στο Μουντιάλ της Ιταλίας. “Έρχεται η ΑΕΚ του Ντούσαν με τον παικταρά που έσβησε το Μαραντόνα για να αλώσει το Καραϊσκάκη”, έγραφαν οι εφημερίδες. Αλλά η ΑΕΚ του Ντούσαν δεν ήξερε τι την περίμενε… Με το που πατάει το πόδι της στο γήπεδο, την “καλωσορίζει” ο Νίκος Τσιαντάκης στο 3ο λεπτό, ενώ στη συνέχεια την… αρπάζει ο Όλεγκ Προτάσοφ και την… ξεπουπουλιάζει. Χατ-τρικ του Σοβιετικου μέσα σε 26 λεπτά (8′ – 18′ – 34′) και η ΑΕΚ πριν καλά καλά κλείσει το ημίχρονο έχει φάει 4 γκολ. Το τελικό 4-2 αποτέλεσε “βάλσαμο” στις πληγές του λαβωμένου Ολυμπιακού, αλλά δυστυχώς δεν αποτέλεσε τη γιατρειά.

Η ομάδα συνέχισε να ταλανίζεται απ’τη διοικητική ανυπαρξία. Οι παίκτες έπαιζαν απλήρωτοι, τους οφείλονταν μισθοί… διετίας σχεδόν, εξωαγωνιστικά ο “Ρίνγκο / Θαλής” έκανε ότι ήθελε, οι Καρράς – Μελισσανίδης διεκδικούσαν μερίδιο απ’την πίτα του πρωταθλήματος… Ο Ολυμπιακός ήταν δέσμιος μιας αρρωστημένης κατάστασης και λίγο πολύ όλοι έβλεπαν οτι δεν υπήρχε φως στο τούνελ. Ωστόσο, επειδή αγαπάει ο Θεός τον κλέφτη, αλλά αγαπάει και το νοικοκύρη, λίγος καιρός χρειάστηκε για να ξεσκεπαστούν όλα.

Προς τα τέλη του 1991 υπήρξαν έντονες φήμες ότι μια ψυχή πήγε να βάλει “χέρι” στις μετοχές του Ολυμπιακού. Υπήρξαν πιο έντονες φήμες οτι ο ίδιος ο Σαλιαρέλης πρόσφερε σε πρόεδρο αντίπαλης ομάδας που το όνομα του άρχιζε από “Γιώργος” και τελείωνε σε “…γιάννης”, ως επίδειξη καλής θέλησης, το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών του Ολυμπιακού! Οι πιο “γάτοι” δεν αρκέστηκαν στο να ανέχονται φημολογίες – πόσο μάλλον αυτές που άφηναν… ίχνη πίσω τους – και πήραν την κατάσταση στα χέρια τους : Η κόντρα οργανωμένων – Σαλιαρέλη που αρχικά περιοριζόταν στους λεκτικούς διαξιφισμούς πέρασε στην… χειροπρακτική και κάποια καλά παιδιά απ’την “7”… έπεισαν το Σαλιαρέλη να αποχωρήσει “με το κακό ή με το… χειρότερο” εν μία νυκτί από την ΠΑΕ. Ο αντιΒαρδινογιαννισμός είναι στο φουλ απ’τα διαδραματιζόμενα της περασμένης σεζόν και με το κολπάκι των μετοχών επί θύραις ο Σαλιαρέλης καταλαβαίνει οτι ή θα παραχωρήσει τις μετοχές του, ή δε θα τη βγάλει καθαρή…

Χωρίς πολλά πολλά λοιπόν και με το φόβο της… ανελέητης κλωτσοπατινάδας, αποφασίζει να κάνει την ηρωϊκή έξοδο (άλλωστε είχε και προβλήματα με τη δικαιοσύνη) και τον Ιανουάριο του 1992 ο Σαλιαρέλης μεταβιβάζει τις μετοχές του στο Γιώργο Μπανασάκη και εξαφανίζεται. Ο νέος πρόεδρος του Ολυμπιακού αγόρασε το μετοχικό μερίδιο του Αργύρη Σαλιαρέλη όχι από τον ίδιο αλλά από… Ελβετούς τραπεζίτες από τους οποίους ο Σαλιαρέλης είχε πάρει δάνειο, βάζοντας υποθήκη τις μετοχές του Ολυμπιακού (!) και τον πύργο του στην Αίγινα. Σε δηλώσεις του στον τύπο αρκετά χρόνια αργότερα, ο Γιώργος Μπανασάκης είχε πεί : “Ο τότε υφυπουργός Αθλητισμού, Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, είχε στείλει συνεργείο της Εφορίας στην ΠΑΕ για να “ξετινάξουν” τα βιβλία. Διαπιστώθηκαν πράγματα που εγώ δεν γνώριζα. Για παράδειγμα οι τρεις Σοβιετικοί ποδοσφαιριστές που είχαν αποκτηθεί το καλοκαίρι του 1990 φαινόταν στα βιβλία της ΠΑΕ ότι είχαν κοστίσει 21 εκατ. δολάρια : ο Προτάσοφ 11, ο Λιτόφτσενκο 7 και ο Σάβιτσεφ 3. Δεν ξέρω αν είχαν υπερτιμολογηθεί. Το κράτος πάντως και η Τράπεζα Κρήτης ζητούσαν από τον Ολυμπιακό 3 δισ. δρχ. για φόρους και χρέη, δηλαδή έξι φορές περισσότερα χρήματα από όσα ήταν το συνολικό μετοχικό κεφαλαίο της ΠΑΕ”.

Την εποχή εκείνη – λίγο μετά την (αναγκαστική) απόσυρση του αχυράνθρωπου Σαλιαρέλη απ’το προσκήνιο, είχε εμφανιστεί κάποιο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο ομάδα εφοπλιστών προεξέχοντος του εφοπλιστή Κασιδόκωστα, επιθυμούσε να εξαγοράσει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών του Ολυμπιακού. “ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ” βγάζει πρωτοσέλιδο το “ΦΩΣ”, αλλά όποιος είδε τους εφοπλιστές τελικά, ας το πεί και σ’εμάς. Ο μοναδικός εφοπλιστής που πραγματικά ενδιαφερόταν για το παρόν και το μέλλον του Ολυμπιακού, ήταν ένας παλιός γνωστός : Ο Σταύρος Νταϊφάς…

Νταϊφάς – Κόκκαλης “βάζουν πλάτη”
Ο Νταϊφάς σε ανύποπτο χρόνο είχε πεί πως αισθανόταν τύψεις που ο Ολυμπιακός πέρασε απ’τα χέρια του στα χέρια του Κοσκωτά και πως ήταν χρέος του να επανορθώσει. Ως επικεφαλής ομίλου επιχειρηματιών, συνεπικουρούμενος του Σωκράτη Κόκκαλη, παίρνουν στα χέρια τους τον έλεγχο της ΠΑΕ με στόχο την εξυγίανση της ομάδας και την επιστροφή στους τίτλους. Οι όποιες αντιρρήσεις του Μπανασάκη κάμπτονται (με τη βοήθεια και της “7”) και ο δρόμος για την είσοδο των Νταϊφά – Κόκκαλη είναι πλέον ανοιχτός.

Ο ίδιος ο Μπανασάκης – που βρέθηκε μπλεγμένος και αυτός μια πολύχρονη δικαστική διαμάχη – είχε δηλώσει σχετικά με το θέμα : “Εγώ τον Απρίλιο του ’92 δεν αρνήθηκα ποτέ μου να παραδώσω τον Ολυμπιακό στην εννεαμελή επιτροπή του Πρωτοδικείου ­ το ξέρω πολύ καλά ότι δεν είμαι ο Νιάρχος. Απλά έβαζα εκείνο τον καιρό κάποια χρήματα που κανένας δεν πλήρωνε, τα οποία και πίστευα ότι θα έπαιρνα πίσω”.

Το Μάρτιο του 1992 το πρωτοδικείο Πειραιά ορίζει διοικητικό συμβούλιο στην ΠΑΕ Ολυμπιακός με πρόεδρο τον Σταύρο Νταϊφά ενώ ο Σ. Κόκκαλης συμμετείχε σε αυτό ως μέλος του Δ.Σ. Επίσης, με τον νόμο 2021 του 1992 ρυθμίζονται τα χρέη που είχαν δημιουργηθεί στον Ολυμπιακό από τη “λαίλαπα Κοσκωτά”. (*)

Το χάος που επικρατούσε στον Ολυμπιακό ήταν απερίγραπτο. Από τα στοιχεία των ορκωτών λογιστών που χρησιμοποίησαν οι Κόκκαλης – Νταϊφάς ώστε να συγκεντρώσουν ποιές πραγματικά ήταν οι οφειλές της ΠΑΕ προς τρίτους, προέκυπτε ότι επί διοικήσεως Σαλιαρέλη όχι μόνο δεν έγιναν αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, αλλά χρωστούσαν και σε όλους από πάνω! Επίσης, τα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών ήταν ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, αφού ούτε οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές δεν γνώριζαν τι έπαιρναν και πόσα τους χρωστούσαν! Τέλος, δεν υπήρχε ούτε καν μετοχολόγιο, δεν γνώριζε κανείς δηλαδή ποιοι είναι οι μέτοχοι και πόσα χρήματα έχει βάλει ο καθένας.

Στην πρώτη γενική συνέλευση μετά τον διορισμό της διοίκησης από το Πρωτοδικείο, οι οκτώ από τους εννέα διαχειριστές που διόρισε το Πρωτοδικείο έβαλαν τα χρήματα που χρειάζονταν για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου ώστε να αποκτήσει ο Ολυμπιακός διοίκηση. Η αύξηση που έγινε τότε ξεπέρασε το 1,3 δισ. δρχ. και είναι η μεγαλύτερη που έχει γίνει ποτέ στην ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Ηταν μια αύξηση ενδεικτική των προθέσεων του Σωκράτη Κόκκαλη, ο οποίος παράλληλα είχε υπό τον έλεγχο του και το τμήμα μπάσκετ του Ολυμπιακού.

Ο Ολυμπιακός έχασε στις – εξωαγωνιστικές – λεπτομέρειες εκείνον τον τίτλο απ’την ΑΕΚ (ΑΕΚ 54β., Ολυμπιακός 51β., Παναθηναϊκός 48β., ΠΑΟΚ 38β.). Εκείνη η σεζόν δεν πήγε εντελώς χαμένη τουλάχιστον. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε και πάλι το κύπελλο Ελλάδας σε διπλό τελικό ενάντια στον ΠΑΟΚ (20/05/1992 1-1 στην Τούμπα, 27/05/1992 2-0 στο Καραϊσκάκη), ενώ ο κόσμος πλέον είχε δικαίωμα στο όνειρο μετά την οριστική απεμπλοκή του αχυράνθρωπου Σαλιαρέλη απ’τα διοικητικά της ομάδας και έκανε όνειρα για την επόμενη μέρα. Κάπου εκεί έκλεισε η μαύρη πενταετία του Ολυμπιακού. Μια πενταετία που έφερε στο σύλλογο 2 κύπελλα Ελλάδος, αλλά και μυριάδες προβλήματα. Μια πενταετία που οι οπαδοί του Ολυμπιακού είχαν κάνει το “ο Κοσκωτάς Αμερική / ο Σαλιαρέλης φυλακή / κι εμείς οι Ολυμπιακοί / θα σας γ@μ@με μια ζωή” σημαία τους, δίνοντας θάρρος στους εαυτούς τους αλλά και στους Έλληνες παίκτες όπως π.χ. ο Νίκος Τσιαντάκης, που έπαιζαν απλήρωτοι, αλλά ποτέ δεν αδιαφόρησαν όσο φόρεσαν την τιμημένη “ερυθρόλευκη”…

Επίλογος
Ακολούθησαν άλλα 4 “στείρα” χρόνια (1992-1993 / 1995-1996). Ήταν όμως ηλίου φαεινότερο πως επρόκειτο για θέμα χρόνου ο Ολυμπιακός να ξαναβρεί το δρόμο του. Απ’την άνοιξη του 1993 ο Ολυμπιακός πέρασε στα χέρια του Σωκράτη Κόκκαλη και οι “μαύρες τρύπες” των χρεών άρχισαν να κλείνουν, οι παίκτες άρχισαν να πληρώνονται στην ώρα τους. Η διοίκηση Κόκκαλη έκανε λάθη σε αυτή την τετραετία σε επιλογές παικτών, προπονητών και διοικητικών στελεχών, αλλά πέτυχε κάτι σημαντικό : Επανέφερε την αξιοπιστία και τη φερεγγυότητα στο σύλλογο, πράγμα που τον έκανε και πάλι ιδανικό προορισμό για κάποιον ποδοσφαιριστή. Είχε βέβαια πολλά να αντιμετωπίσει ακόμα : “Καπετάνιους”, “Τίγρηδες”, Τριβέλλες… παράγοντες δηλαδή που έπαιζαν σημαντικότατο ρόλο στην εξέλιξη των αγώνων που σήμερα διατείνονται οτι κερδίζουν “μέσα στα γήπεδα”. Η συνέχεια είναι γνωστή : Ο Ολυμπιακός βρήκε το δρόμο του, έγραψε νέες σελίδες δόξας, καθιέρωσε τους αλλόθρησκους στον ρόλο των μονίμων καρπαζοεισπρακτόρων και βρίσκεται εκεί που του αξίζει : Στον θρόνο του βασιλιά του Ελληνικού ποδοσφαίρου…

(*) Πριν ο Κόκκαλης μπει στον Ολυμπιακό, είχε πάει στον τότε πρωθυπουργό, Κ. Μητσοτάκη. Το θέμα της συνάντησης ήταν να δούν το θέμα της ρύθμισης των χρεών που είχαν δημιουργηθεί στον Ολυμπιακό πριν το 1992. Πριν ξεκινήσουν, ο Κ. Μητσοτάκης, λέει στον Κόκκαλη : “Ξέρεις ποιός ήταν πριν από σένα εδώ; Ο κ. Βαρδινογιάννης… Μου είπε “δώσε στον Κόκκαλη τα ψηφιακά, αλλά μην τον αφήσεις να πάρει τον Ολυμπιακό”! Τα παραπάνω ανέφερε ο ίδιος ο Κόκκαλης σε συνέντευξη τύπου στις 18/06/2003, προκαλώντας μάλιστα τον Κ.Μητσοτάκη ή τον Β.Βαρδινογιάννη να το διαψεύσει. Πράγμα που φυσικά δεν έγινε ποτέ…

Ποδόσφαιρο

• Μεταγραφές Ολυμπιακού νέα σήμερα
• Ποδόσφαιρο Ολυμπιακός νέα