«Ονειρικός» Θρύλος… ΟΜΑΔΑΡΑ με τα όλα της!

Λίγοι πιστεύουν, πολοί αμφισβητούν και λίγοι είναι εκείνοι που από την αρχή είναι δίπλα στην ομάδα που έστησε ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Έχω γράψει πολλές φορές και δεν αναιρώ λέξη απ΄ όσα λέω: Αυτή η ομάδα είναι ΟΝΕΙΡΙΚΗ. Είναι ομάδα με όλη την σημασία της λέξης, είναι η ομάδα του Μπαρτζώκα. Ένας «χτυπάει», όλοι «πονάνε». Αυτό θα πεί ομάδα. Ένας διεκδικεί, όλοι παλεύουν. Αυτό θα πει μαχητική ψυχή.

Αυτό που είδαμε στην Βαρκελώνη έρχεται να δέσει σε μία περίοδο που χρειαζόταν την ηρεμία ο Ολυμπιακός. Μία ηρεμία που θα τον κρατήσει ζωντανό στον στόχο της «8άδας». Έχω ξανά πει, ότι για μένα στόχος δεν θα έπρεπε να είναι η «8άδα», αλλά το Final -4. Ναι, δεν είμαι παράλογος. Τόσο πολύ πιστεύω. Σημασία στον αθλητισμό δεν παίζουν τα ονόματα, αλλά η ικανότητα και το πόσο πολύ παλεύεις και θέλεις κάτι. Ο Ολυμπιακός δείχνει έμπρακτα ότι θέλει και… μπορεί.

Με Μπασκόνια στο Σ.Ε.Φ. αν δεν ήταν «Λαβωμένος» δεν θα είχε ηττηθεί, αλλά οι απουσίες ήταν πάρα πολλές, ενώ η διαιτησία όταν χρειάστηκε του γύρισε την πλάτη. Το τελευταίο είναι συχνό φαινόμενο, αφού κόντρα του πήγαν τόσο στην Μόσχα που ήταν επίσης εχθρική, όσο και στην Βαρκελώνη που μόνη της κόντευε να γυρίσει την αναμέτρηση αντί της Μπαρτσελόνας. Βλέπετε η Euroleague όπως και η UEFA βέβαια βλέπουν «κόκκινο» και παθαίνουν αναθυμιάσουν αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση.

Παίκτες με τόνους… ψυχής, παίκτες οι οποίοι παλεύουν ΜΟΝΟ για την νίκη, παίκτες οι οποίοι παίζουν πρώτα για την ομάδα και μετά για τον εαυτό τους. Ναι, αυτό είναι ότι πιο κοντινό είχαμε να δούμε από το 2012 και έπειτα. Παίκτες όπως ο Καλάθης, ο Μίροτιτς, ο Ντέιβις, ο Χάνγκα, ο Έρτελ, ο Χίγκινγκς, ο Αμπρίνες, ο Οριόλα και οι υπόλοιποι δεν ήξεραν πραγματικά τι να κάνουν μέσα στο γήπεδο και τα είχαν χαμένα. Ακόμα και στην πίεση σε όλο το γήπεδο ο Ολυμπιακός έβρισκε απάντηση με γρήγορο transition και καθαρό μυαλό στις επιθέσεις του. Χαμηλά η μπάλα, γρήγορη κυκλοφορία, ξεμαρκάριστος παίκτης και… καλάθι.

Σήμερα όμως όσοι νομίζουν ότι ένας παίκτης στο «2» πρέπει να είναι αποκλειστικά και μόνο «φονιάς» διαψευστήκαν. Ο Άαρον Χάρισον ήταν η καλύτερη απάντηση που θα μπορούσαν να πάρουν. Σπουδαίες άμυνες, ενώ φάνηκε πόσο πολύ έλειψε από τον Ολυμπιακό στα προηγούμενα παιχνίδια. Χαρακτηριστικά που σπανίζουν, ενώ όσο περνάει ο καιρός κουμπώνει καλύτερα και στην ομάδα.

Από κει και πέρα όμως είδαμε πως ο ηγέτης μας, Βασίλης Σπανούλης έμεινε στον πάγκο δίχως να προσφέρει με τον Σλούκα να μπαίνει στα παπούτσια του. Το μεγαλείο να έχει δύο παίκτες Super Star οι οποίοι μπορούν να σε τραβήξουν από το χέρι. Μπορεί ο «Σλούκι-Λούκ» να είχε 1/7 τρίποντα όμως σε 33′ λεπτά αγώνα είχε 0 λάθη με 15 πόντους και 10 ασίστ. Double double το πρώτο του για φέτος. Φοβερός και μαγικός. Διέψευσε αρκετούς και δίδαξε πως παίζετε το μπάσκετ με απλότητα, δίχως υπερβολή και άσκοπες ενέργειες. Απλά θέλει τον χρόνο του. Εδώ στην Ελλάδα δυστυχώς δεν δίνουμε σε παίκτες χρόνο με τίποτα και κρίνουμε με το καλημέρα. Μέγα λάθος.

Υ.Γ 1: Παιχνίδι με τον Ερυθρό την Πέμπτη (10/12). Καθόλου εύκολη αναμέτρηση με τους Σέρβους να είναι πολύ επικίνδυνοι φέτος.

Υ.Γ 2: Ξανά τονίζω ότι εγώ πιστεύω στην ομάδα. Είτε χάνει είτε κερδίζει. Δεν θα κάνω κολοτούμπα με ήττα. Αυτά λέω, αυτά πιστεύω και έτσι θα πάμε μέχρι τέλος. Ο προπονητής ξέρει τι κάνει…