Ολυμπιακός- ΑΕΚ: Από ντέρμπι, σε ψυχικό τραύμα!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Μια χρονιά, μια αλυσίδα ταπεινώσεων, μια σχέση εξουσίας: Πώς ο Ολυμπιακός μετέτρεψε την ΑΕΚ από αντίπαλο, σε φοβισμένο θεατή της δικής του ποδοσφαιρικής υπεροχής.
Αυτό δεν είναι απλά κυριαρχία. Είναι ψυχολογική καθυπόταξη.
Η σχέση Ολυμπιακού – ΑΕΚ έχει περάσει πια σε άλλο επίπεδο. Δεν πρόκειται πια για δύο ομάδες που παλεύουν στα ίσα. Είναι ένας διαρκής μονόλογος ανωτερότητας. Είναι ένα σερί χτυπημάτων – σωματικών και ψυχολογικών – που δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας. Ο Ολυμπιακός έχει επιβάλει την παρουσία του με τόσο βάναυσο τρόπο, που πλέον η ΑΕΚ δεν προσπαθεί να αντιδράσει. Μόνο να επιβιώσει.
Ο εφιάλτης ξεκίνησε νωρίς – Απρίλιος 2024
Η πρώτη… μαχαιριά ήρθε πέρσι τέτοιον καιρό, στις 23 Απριλίου 2024. Ολυμπιακός – ΑΕΚ 2-0. Στη θεωρία ήταν ένα ντέρμπι play-off. Στην πράξη, ήταν το τέλος της διεκδίκησης τίτλου για την ΑΕΚ. Ο Ολυμπιακός της έκοψε τη φόρα, την ψυχολογία, την ελπίδα. Και το έκανε με εκείνον τον παγερό, απόλυτο τρόπο που μόνο οι κυρίαρχοι ξέρουν: χωρίς πολλά λόγια, με καθαρό σκορ και καθαρό μυαλό.
Μάιος 2024 – Η Φιλαδέλφεια γίνεται… έδρα του Θρύλου
Μερικές εβδομάδες μετά, ο Ολυμπιακός γράφει ιστορία. Κατακτά το UEFA Europa Conference League. Όχι απέναντι στην ΑΕΚ, αλλά μέσα στη Φιλαδέλφεια. Στο γήπεδό της. Στο σπίτι της. Το «Αγιά Σοφιά» μετατρέπεται στο προσωπικό του μνημείο. Από τόπος έμπνευσης για την ΑΕΚ, γίνεται το σύμβολο της αποτυχίας της. Γιατί όσο κι αν δεν ήταν εκείνη ο αντίπαλος, η εικόνα του Ολυμπιακού να σηκώνει ευρωπαϊκό τρόπαιο στην έδρα της, στοιχειώνει ακόμα και τα… συστήματα εξαερισμού του γηπέδου.
Νοέμβρης 2024 – Η τεσσάρα…
Κι έπειτα ήρθε ο Νοέμβρης. Το 4-1 στο Καραϊσκάκη ήταν το λιγότερο σκληρό από όσα έμελλε να ακολουθήσουν. Και μόνο που θεωρείται «ανώδυνο» ένα 4-1 σε ντέρμπι αιωνίων, λέει πολλά. Γιατί εκείνο το βράδυ η ΑΕΚ ήταν αμέτοχη. Παραδομένη. Και κανείς δεν το έκρυψε.
Φλεβάρης 2025 – Η απόλυτη διάλυση
Το 6-0 στον πρώτο ημιτελικό Κυπέλλου στο Καραϊσκάκη δεν ήταν απλώς μια νίκη. Ήταν ένα μαζικό delete στη σεζόν της ΑΕΚ. Σε 90 λεπτά εξαφανίστηκαν προσδοκίες, πλάνα, κύπελλα, σενάρια «νταμπλ». Και με τέτοια σφαλιάρα, δεν επανέρχεσαι εύκολα. Ούτε ψυχολογικά, ούτε αγωνιστικά.
Μάρτιος – Απρίλιος 2025: Τελειωτικό χτύπημα
Λίγες μέρες μετά την εξάρα του Κυπέλλου, στο ΟΑΚΑ, ο Ολυμπιακός κερδίζει ξανά, με 0-1. Και δεν αφήνει ούτε μαθηματική πιθανότητα στην ΑΕΚ να πιστέψει σε ανατροπή.
Κι έπειτα, το αποκορύφωμα. Στις 13 Απριλίου 2025, ο Ολυμπιακός κατακτά μαθηματικά το 48ο πρωτάθλημα της ιστορίας του, με νέα νίκη επί της ΑΕΚ στο «Καραϊσκάκης» στην ημέρα των γενεθλίων της ΑΕΚ. Κυριολεκτικά. Σαν να της λέει η μοίρα «χρόνια πολλά» με έναν κόκκινο κόλαφο στον σβέρκο.
Είναι σαν να σου φέρνει κάποιος τούρτα κι αντί για κεράκια, να ανάβει φωτοβολίδες πανηγυρισμών. Ή, για να το πούμε πιο απλά: ο Ολυμπιακός έσβησε τα κεράκια της ΑΕΚ πριν προλάβει να φυσήξει. Έκανε δώρο στον εαυτό του και… άφησε την οικοδέσποινα χωρίς τραπέζι.
Σπάνια στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου συναντάς τόσο ωμή συμβολική κυριαρχία. Μοιάζει με κινηματογραφική ειρωνεία. Μόνο που δεν είναι ταινία είναι η πραγματικότητα της σχέσης τους.
Αν η ΑΕΚ ήταν άνθρωπος, εκείνη τη μέρα απλώς θα έσβηνε το κινητό. Αν ήταν σε πάρτι, θα έβαζε τα κλάματα στην τούρτα. Αν ήταν στο TikTok, θα ανέβαζε βίντεο με το caption: «σήμερα δεν είναι η μέρα μου».
Τι απομένει; Φόβος. Καθαρός. Ποδοσφαιρικός.
Τα τελευταία δύο ματς, η ΑΕΚ δεν μπήκε για να παίξει. Μπήκε για να αντέξει. Έστησε άμυνες, καθυστερήσεις, κλωτσιές, τσαμπουκάδες – όχι ποδόσφαιρο. Γιατί όταν το σκορ είναι συνεχώς εναντίον σου, το μόνο που σου μένει είναι να σπάσεις τον ρυθμό, να διακόψεις, να ξεχάσεις. Ο Ολυμπιακός δεν της αφήνει άλλη επιλογή.
Δεν είναι απλώς σερί, είναι εξουθένωση
Η κυριαρχία του Ολυμπιακού δεν είναι απλώς αριθμοί. Είναι αφήγηση. Είναι τσακισμένα πρόσωπα, σιωπηλοί πάγκοι, αλλαγές χωρίς ελπίδα. Είναι μια ΑΕΚ που έχει ξεχάσει τι πάει να πει να μπαίνεις στο γήπεδο με αυτοπεποίθηση απέναντι στον Θρύλο.
Κι όσο αυτή η ιστορία συνεχίζεται, ο Ολυμπιακός θα γράφει κεφάλαια δόξας και η ΑΕΚ θα ψάχνει άλλο σημείο εκκίνησης. Γιατί το Καραϊσκάκη δεν είναι έδρα για επανεκκίνηση. Είναι τόπος εκτέλεσης.
Όπως και η αγαπημένη μας «Opap Arena».