Ο Waterman Σπύρος Γιαννιώτης!
Ο Waterman Σπύρος Γιαννιώτης, επτά χρόνια πίσω στις 22 του Ιούλη, ήταν και πάλι Παγκόσμιος Πρωταθλητής στα 10 χιλιόμετρα, μετά τη Σαγκάη το '11, αυτή τη φορά στην αντίστοιχη διοργάνωση της Βαρκελώνης δυο χρόνια μετά (2013).
Το ήθελε πολύ. Το Λονδίνο τον ακολουθούσε, του τσίμπαγε τα σωθικά του στα τελευταία μέτρα της κούρσας και ας του ερχόταν να λιποθυμήσει, όπως έλεγε αργότερα ο ίδιος.
Τα έδωσε όλα, ως συνήθως. Την τελευταία του ικμάδα, όλο του το είναι. Το συνήθιζε άλλωστε πάντα να μάχεται.
Το χρωστούσε στην Ελλάδα, για την προσπάθεια που έμεινε ημιτελής ένα χρόνο νωρίτερα στους Ολυμπιακούς Αγώνες και πνίγηκε στα δάκρυα του, όπως έλεγε στην άφιξη του στην Ελλάδα, με το δεύτερο χρυσό Μετάλλιο, συνεχόμενο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ανοιχτή Θάλασσα στο στήθος του.
Ο Waterman Σπύρος Γιαννιώτης, επτά χρόνια πίσω στις 22 του Ιούλη, ήταν και πάλι Παγκόσμιος Πρωταθλητής στα 10 χιλιόμετρα, μετά τη Σαγκάη το ’11, αυτή τη φορά στην αντίστοιχη διοργάνωση της Βαρκελώνης δυο χρόνια μετά (2013).
Μπροστά πάλι από τον Γερμανό Τόμας Λουρζ (1.49.14.50), με επίδοση 1.49.11.80, αφήνοντας πίσω του και τον Τυνήσιο Ούς Μελούλι (1.49.19.20), διαχρονικά μεγάλο του αντίπαλο από την κλασσική κολύμβηση.
«Αυτό που έγινε σήμερα ήταν απίστευτο! Ήταν μια πολύ καλή μέρα για μένα. Πήγα πιο χαλαρά στους πρώτους 3 γύρους και τα έδωσα όλα στον τελευταίο.
Είχα παρακολουθήσει τον Μελούλι στα 5χλμ. προχθές και ήξερα πως είναι πιο γρήγορος. Σπρίνταρα στα τελευταία 300μ. για να κρατήσω την πρωτοπορία. Πενήντα μέτρα πριν τον τερματισμό, ένιωθα πως ήθελα να λιποθυμήσω. Πρώτη φορά ένιωσα τόσο άσχημα.
Ήρθα εδώ όμως σε αρκετά καλή φυσική κατάσταση, παρά το γεγονός πως είχα κάνει μόνο 3 μήνες προετοιμασίας. Μετά το χαμένο περσινό μετάλλιο στο Λονδίνο, ήθελα φέτος πολύ να ανέβω στο βάθρο.
Αφιερώνω το μετάλλιο αυτό στον προπονητή μου το Νίκο Γέμελο, την Ομοσπονδία, τους γονείς μου, αλλά και σε όλους τους Έλληνες!», τα πρώτα του λόγια μετά την νέα του επιτυχία.
Τρεις μέρες μετά (25/7), με την Κέλλυ Αραούζου και τον Αντώνη Φωκαϊδη, κέρδιζαν και το ασημένιο Μετάλλιο στο Ομαδικό των 5 χιλιομέτρων, για την Ελλάδα, συμπληρώνοντας έτσι το παζλ των επιτυχιών και στη Βαρκελώνη.
“Το χρωστούσα στην Ελλάδα”
Στο “Ελευθέριος Βενιζέλος”, ο γνωστός Σπύρος. Εγκρατής, συνετός, ανθρώπινος, άγγιγμα ψυχής για κάθε Έλληνα, δήλωνε:
«Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα να έρχεσαι στη χώρα σου με μετάλλια στις αποσκευές, είναι ο,τι καλύτερο. Νιώθω πολύ χαρούμενος, γιατί είναι μια προσπάθεια αρκετών χρόνων, η οποία βγήκε σ’ αυτό το Παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Νιώθω ότι έχω βάλει κι εγώ το λιθαράκι μου σ’ αυτό το κομμάτι που λέγεται ελληνική κολύμβηση και open water και είμαι πολύ χαρούμενος γι αυτό.
Είναι ένα μετάλλιο το οποίο χρωστούσα στην Ελλάδα από πέρυσι, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Το αφιερώνω σε όλους τους Έλληνες αυτό το μετάλλιο, κάτι που δεν κατάφερα πριν ένα χρόνο”