Ντάρμπισιρ: «Έγινε δυνατή η καριέρα μου στον Ολυμπιακό»

Σε podcast της Θύρας 7 στο εξωτερικό φιλοξενήθηκε ο Ματ Ντάρμπισιρ, ο οποίος μίλησε για τις κορυφαίες στιγμές της διετούς θητείας του στον Ολυμπιακό, όπου αγαπήθηκε πολύ από τους φιλάθλους της ομάδας, όπως και εκείνος έχει αγαπήσει τον Θρύλο. Ο Άγγλος φορ, που παίζει πλέον στην αυστραλιανή Μακάρθουρ ανέφερε:

Για τις πρώτες του μέρες στους ερυθρόλευκους:

«Όταν ήρθα στον Ολυμπιακό έπαιζα σε λάθος θέση και δεν ήμουν καλός γι’ αυτό ζήτησα από τον προπονητή να κάνω μόνος μου προπόνηση για να μπορέσω να βελτιωθώ. Μου είχε πει κάποια πράγματα ο μάνατζερ μου. Μου είχε πει ορισμένες ιστορίες για την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό, αλλά θα κρατήσω για μένα. Δεν ήξερα πολλά πράγματα, ήξερα ότι είναι ένα μεγάλο κλαμπ, αλλά αυτό το συνειδητοποίησα καλύτερα όταν μπήκα μέσα σε αυτό»

Για τους οπαδούς των Πειραιωτών:

«Από την Πρέμιερ Λιγκ που ο κόσμος σε εμψυχώνει βρέθηκα στην Ελλάδα και πολύ γρήγορα κατάλαβα πόσο πάθος έχει ο κόσμος για την ομάδα και το ποδόσφαιρο. Στην Ελλάδα ο κόσμος είναι πολύ παθιασμένος, δεν θέλει με τίποτα να χάνει η ομάδα και τους ενδιαφέρει να κατακτούν τη νίκη. Παίζοντας σε αυτό το κλαμπ έγινε πολύ δυνατή η καριέρα μου»

Για τον Γρηγόρη Γεωργάτο:

«Ήταν πολύ καλός μου φίλος και ήταν ο οδηγός μου στην ομάδα. Όταν έχεις αρχηγό σαν τον Γεωργάτο μπορείς να εξελιχθείς ακόμα περισσότερο»

Για την φιλοσοφία του Ολυμπιακού:

«Η φιλοσοφία του Ολυμπιακού είναι πάντα η νίκη. Μας ενδιέφερε πάντα να νικάμε είτε χρειαζόμασταν τους βαθμούς είτε όχι»

Για την γενικότερη εμπειρία του στην Ελλάδα:

«Ήταν η απόλυτη τρέλα. Θυμάμαι το πρώτο μου παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ που μετά απ’ αυτό έβλεπα συνέχεια τον εαυτό μου στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Ήταν πολύ περίεργο για εμένα. Ήταν η πιο επική στιγμή( για τον τελικό με την ΑΕΚ). Ήταν μία φανταστική σεζόν, μία μαγική χρονιά σε αντίθεση με το 2010 που τίποτα δεν πήγε καλά. Τότε αλλάξαμε αρκετούς προπονητές και ήταν η πρώτη φορά που σκέφτηκα να φύγω και να επιστρέψω στην Αγγλία. Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω θα τα άλλαζα όλα από εκείνη τη χρονιά. Οι πολλές αλλαγές που έγιναν μας επηρέασαν, ενώ άλλαξε μέχρι και ο πρόεδρος. Ο Σωκράτης Κόκκαλης, πάντως ήταν σαν πατέρας μας. Δεν λέω ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν ήταν καλός με εμάς, αλλά δεν πρόλαβα να τον ζήσω πολύ»