Να σας εξηγήσουμε τι σημαίνει «παραιτούμαι;»

Έχεις θέση ευθύνης. Είσαι επικεφαλής μιας ομάδας, μιας Ομοσπονδίας, μιας επιτροπής, ενός συνεταιρισμού. Συμβαίνουν -καθημερινά- πράγματα που σε διασύρουν. Δεν παραιτείσαι; Ασφαλώς παραιτείσαι! Όχι στο εικοστό περιστατικό. Αν έχεις ελάχιστη ευσυνειδησία από το πρώτο. Εκτός αν είσαι στη θέση σου για να εκτίθεσαι, αρκεί να κάνεις τη δουλειά όσων σε τοποθέτησαν. Αν δηλαδή είσαι κάτι σαν τον Μπαλτάκο ή σαν τον Μπένετ. Τουλάχιστον ο φερόμενος αρχιδιαιτητής αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά από ολόκληρη την ποδοσφαιρική πιάτσα παγκοσμίως. Κι όμως είναι ακόμα εδώ!

Ο άνθρωπος αυτός όρισε στο ντέρμπι της χρονιάς, στο Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός όχι απλώς έναν μη ελίτ διαιτητή, αλλά κάποιον… Κροάτη πρώτης κατηγορίας. Δημοσίως ή ιδιωτικώς ξεσηκώθηκαν και οι πέτρες. Λογικά έπεσαν τα σχετικά τηλεφωνήματα. Πρώτα η ΕΠΟ δικαιολογήθηκε ότι δήθεν είχε κλείσει έναν (τον δηλαδή) Ισραηλινό ελίτ που τελικώς δήλωσε κώλυμα. Κι ότι δήθεν Άγγλοι και Ιταλοί ελίτ είχαν υποχρεώσεις. Οι άλλοι; Δεν θα σήκωναν το τηλέφωνο.

Ούτε του Μπένετ, ούτε της UEFA. Όλες αυτές οι δικαιολογίες δεν θα γίνονταν πιστευτές ούτε από εξωγήινους. Ξαφνικά, αργά το απόγευμα, ο Κροάτης της ιστορίας μας δήλωσε τραυματίας. Σαν από θαύμα οι αρμόδιοι κίνησαν γη και ουρανό και βρήκαν όχι οποιονδήποτε ελίτ, αλλά τον Ισπανό Ντελθέρο Γκράντε. Μέχρι τα μεσάνυχτα της Πέμπτης δεν μπορούσε κανείς. Μέσα σε χρόνο ρεκόρ μπόρεσε ένας από τους καλύτερους. Προφανώς λυπήθηκε τον σε απόγνωση Μπαλτάκο ή τον σε αλλεπάλληλες κρίσεις πανικού Μπένετ. Το πρωϊ της Παρασκευής ουδείς είχε παραιτηθεί. Ουδείς βγήκε να παραδεχθεί ότι είναι ανεπαρκής και αστείος. Η ζωή στο πάρκο Γουδή συνεχίζεται ακόμα σα να μην έχει συμβεί το παραμικρό.

Μου κάνει κάτι ακόμη εντύπωση. Για πολλοστή φορά ορισμός διαιτητή (για τα προσχήματα, όχι του «αιώνιου» ντέρμπι τώρα) είχε δημοσιευθεί πριν ανακοινωθεί από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Υποκλίνομαι στο καλό ρεπορτάζ. Με εντυπωσιάζει η συχνότητα της ταχύτητας. Όπως εξακολουθώ να εκπλήσσομαι για την αναίμακτη συνέχεια στο μοτίβο επιλογής ενός διαιτητή από την πρώτη κατηγορία και ενός Έλληνα. Είπαμε, στα ανέκδοτα πάντα υπάρχει ένας… Πόντιος. Άξιοι θαυμασμού είναι και οι ορισμοί διαιτητών, βοηθών και VAR στα playouts. Επίσης στην πιο κρίσιμη καμπή τους.

Επαναλαμβάνουμε, για να μην έχετε απορίες, ότι μέχρι την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές δεν έχει υπάρξει ούτε μια παραίτηση, ούτε μια απολογία. Εάν πάντως ο Κροάτης δεν… «τραυματιζόταν» ξαφνικά, η κανονική αντίδραση των «αιώνιων» θα ήταν να μην πάνε ποτέ στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Κι ας μάζευε ο πρόεδρος Τάκης 22 υπαλλήλους από τους καλοπληρωμένους της ΕΠΟ να παίξουν οικογενειακό διπλό. Κι ας τολμούσε μετά να προχωρήσει σε τιμωρίες. Κι επειδή από τούδε και εις το εξής τα ντέρμπι πρωτοπόρων διεκδικητών του τίτλου είναι συνεχόμενα, ελπίζω την μεθεπόμενη Πέμπτη να μην ζήσουμε ίδιο θρίλερ με εξοργιστικούς ορισμούς, «τραυματισμούς», αλλαγές, αντικαταστάσεις και ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων μέχρι να γίνει το αυτονόητο. Ίσως έχει έρθει η ώρα η διεθνείς Ομοσπονδίες που υπερασπίζονται το αυτοδιοίκητο να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Υπάρχει άλλωστε υπερ-διαιτητής στην UEFA. Έτσι για την ισορροπία του σύμπαντος.

Κλείνοντας, να συγχαρούμε την ΕΠΟ για την έδρα του τελικού του κυπέλλου Ελλάδας. Ωραίο στάδιο το ΓΣΠ, εξαιρετικός προορισμός η Κύπρος. Τον υπουργό δημόσιας τάξης της Κύπρου λυπάμαι, την οικεία Ομοσπονδία και όλους τους εμπλεκόμενους. Αν έχουν συμφωνήσει όλοι και δεν έχουμε πάλι εκπλήξεις της τελευταίας στιγμής. Γιατί παλαιότερα ένα άλλο άθλημα είχε ανακοινώσει Κύπρο (μη νομίζεις ότι είσαι και πρωτοπόρος, πρόεδρε Τάκη), αλλά ο Κύπριος υπουργός δεν έβαλε ποτέ την υπογραφή του. Κι εγώ αν ήμουν αρμόδιος να βάλω την υπογραφή μου για ελληνικό ντέρμπι που θα κρίνει τίτλο με παρουσία αυτών των οπαδών υπό αυτές τις συνθήκες, θα πέταγα το έγγραφο στο καλάθι των αχρήστων, ακόμα κι αν ήμουν υπουργός στη Γή του Πυρός. Ακόμα και στην Γη της Ελιάς…

Υ.Γ (1): Παρατείνω τον χρόνο αποστολής του κειμένου μπας και φιλοτιμηθεί κανείς να μας αδειάσει τη γωνιά. Ακόμα τίποτα. Νιώθω βλαξ και ανόητος μαζί. Το στέλνω…

Υ.Γ (2): ΛΕΞΙΚΟ…

Π… ΣΕΛΙΔΑ 1326…

ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΑΙ: παραιτούμαι ρ. αμετ β. αποθ. {παραιτείσαι… [ παραιτή-θηκα, -μένος} (+από) 1. υποβάλλω την παραίτησή μου. εγκαταλείπω εκουσίως θέση. αξίωμα ή δικαίωμα που έχω: ~ από την αρχηγία / από τη θέση τού διευθυντή / από την εταιρεία / από βουλευτής / από τη διαδοχή στον θρόνο υπέρ κάποιου / από κάθε αξίωση \\ (λόγ. + γεν.) δήλωσε ότι πα- ραιτείται παντός δικαιώματός του / τού αξιώματός του 2. χάνω το ενδιαφέρον μου. τη διάθεση για συμμετοχή και δραστηριοποίηση σε κάτι, αποδέχομαι μια κατάσταση με ηττοπάθεια: – απ’ τη ζωή || (απο λύτως) μετά τον θάνατο τής κόρης τυυ έχει παραιτηθεί εντελώς 3. (η μτχ. παραιτημένος, -η, -ο) αυτός που έχει εγκαταλείψει κάθε διεκδίκηση. αγών α ή προσπάθεια, που αποδέχεται παθητικά ή μοιρολατρικά μια κατάσταση: προκαλεί θλίψη να βλέπεις παλιούς αγωνιστές παραιτημένους ή συμβιβασμένους να σιωπούν μπροστά στα σύγχρονα προβλήματα. ** σχολ ίο λ. αποθετικός. [ετυμ. < αρχ. παραιτούμαι (-εο-), αρχική σημ. «ζητώ χάρη. ικετεύω» (κατ’ επέκτ. «ζητώ να απαλλαγώ από καθήκον ή υποχρέωση») < παρ(α)- + αιτούμαι}. παραιτώ ρ. μετβ. {παραιτ είς… | παραίτησα} καταχρ. σχηματισμός ενεργ. τύπου μόνο για ειρων. χρήση, προκειμένου να υποδηλώσουμε ότι κάποιο ς πυυ ισχυρίστηκε ότι παραιτήθ ηκε με δική του θέληση, στην πραγματικότητα εξαναγκάστηκ ε σε παραίτηση: rov παραίτη- σαν από υπουργό (πβ. λ. αυτοκτονώ).

Πηγή: In.gr