Μπορεί, προσπαθεί, το δείχνει… αλλά θέλει υπομονή!

Ο Ολυμπιακός δεν τα κατάφερε! Αυτό που κρατάμε όλοι είναι ότι πάλεψε, προσπάθησε, πίεσε, δεν κρύφτηκε, αλλά ακόμα μία φορά έμελλε να είναι άτυχος.  Καμιά φορά όμως η ατυχία είναι συνώνυμο και με το τι πράττουμε εμείς. Έτσι λένε. Ο Ολυμπιακός λοιπόν πρέπει να δουλέψει ένα πολύ βασικό στοιχείο. Κάτι που φέτος του στοιχίζει στην Ευρώπη τουλάχιστον. Τα νωθρά ξεκινήματα που κάνει.

Με την Πόρτο μπήκε το ίδιο. Δέχτηκε το γκολ και μετά έτρεχε να ισοφαρίσει. Με την Σίτι το ίδιο. Με τα Γιάννινα το ίδιο, ενώ ήταν το 10ο φετινό παιχνίδι που δεν σημειώνει γκολ στο 1ο ημίχρονο. Αυτό θα πρέπει να αλλάξει. Ειδικά σε παιχνίδια που χρίζουν απαιτήσεις πρέπει να μπαίνει όπως πρέπει. Να μην δίνει δικαιώματα. Όπως είδαμε άλλωστε τόσο με την Πόρτο, όσο και με την Σίτι δύο γρήγορα γκολ, ένα σε κάθε παιχνίδι άλλαξε όλη την ροή των αγώνων.

Στην Πορτογαλία ναι μεν δεν άξιζε σε καμία των περιπτώσεων την ήττα, όμως όταν ανοίχτηκε έγινε το 2-0 και κάπου εκεί τελείωσαν όλα. Με την Σίτι βρέθηκε πίσω στο σκορ με 1-0 και πάλι έπρεπε να βγει από την άμυνα για να βρει χώρους και να πιέσει ώστε να καταφέρει να ισοφαρίσει. Η αλήθεια είναι ότι και εκεί έφτασε πολύ κοντά δίχως όμως να βρει αποτέλεσμα, αφού στο τέλος δέχτηκε 2 τέρματα για να διαμορφωθεί το τελικό 3-0.

Ο Ολυμπιακός είναι ομάδα που μέχρι στιγμής ακόμα και στις ήττες σε κάνει να λες «Γιατί;», διότι θα μπορούσε να είχε καλύτερα αποτελέσματα. Ακόμα και με την Σίτι, ακόμα και με την Πόρτο στις έδρες τους. Δεν είναι φόβητρα όσοι είχαν αυτοί την εντύπωση, η δεν είναι φόβητρα στα δικά μου μάτια τουλάχιστον.

Οι «Πολίτες» μπορεί να είναι ομάδα που κοστίζει λίγο παραπάνω από 1 δισ. εκ. ευρώ όμως δεν έπεισε ότι η χρηματιστηριακή της αξία είναι αυτή που βγάζει στο γήπεδο. Η Πόρτο από την άλλη με τα προβλήματα που έβγαλε σίγουρα την τελευταία αγωνιστική αν δούμε τον Ολυμπιακό που γνωρίζουμε και εφόσον δεν την φοβηθεί μπορεί να επικρατήσει και να έχει ένα τρίποντο που τότε ίσως κρίνει την 2η θέση. Ναι, δεν λέω αερολογίες, αφού θεωρώ ότι ακόμα δεν έχει τελειώσει τίποτα, αρκεί ειδικά τώρα με την διακοπή να βρουν τον εαυτό τους αι να καθαρίζουν από την αρχή τα παιχνίδια.

Όλα αυτά για μένα έχουν εξήγηση. Η εξήγηση ονομάζεται «Προετοιμασία». Αυτό δηλαδή που λόγω των περιστάσεων δεν πραγματοποιήθηκε φέτος. Όχι μόνο επειδή υπήρχε στη μέση η Ευρώπη, αλλά επειδή στην ΕΠΟ είπαν να μας ταλαιπωρήσουν με τον τελικό απέναντι στην ΑΕΚ ώστε να μην έχουμε τον χρόνο να πράξουμε σωστές κινήσεις, τόσο μεταγραφικά, όσο και σε θέματα τακτικής.

Βλέπετε όλοι οι νέοι παίκτες τώρα προσπαθούν να μάθει ο ένας τον άλλον. Με την Σίτι μπήκε ο Μπρούμα και έδειξε πολύ καλά στοιχεία, ενώ με τον Απόλλων δεν ήταν τόσο καλός. Ο Πέπε θέλει και εκείνος τον χρόνο τους, ο Βινάγκρε πρέπει να μπει στην εξίσωση και θεωρώ ότι όταν μπει με το καλό θα μας λύσει τα χέρια, ενώ πολύτιμος είναι άσχετα αν ακόμα δεν έχει ρολάρει, ο Σουντανί.

Όλοι οι παραπάνω είναι κομμάτια τα οποία όταν μπουν στην εξίσωση του παζλ, τότε θα μπορέσουμε να δούμε τον πραγματικό Ολυμπιακό. Τώρα ακόμα βλέπουμε κομμάτια τα οποία δεν έχουν ακόμα ενωθεί.

Στον επαναληπτικό με την Σίτι η εντύπωση που έχω είναι ότι θα μπούμε με άλλη νοοτροπία. Το ίδιο σαφώς θεωρώ ότι θα κάνουμε και στην Μασσαλία. Άλλωστε και ο Πέδρο Μαρτίνς βλέπει τα ίδια στοιχεία. Το αναφέρει και ο ίδιος και γνωρίζει ότι είναι άδικο για την ομάδα να πετάει τα πρώτα δεκαπεντάλεπτα. Αυτό δεν μπορώ να φανταστώ ότι ειδικά στα εντός έδρας παιχνίδια θα το βλέπουμε να συμβαίνει.

Ο φετινός Ολυμπιακός θέλει υπομονή! Αυτό είναι το μόνο σίγουρος, αλλά αυτό που είναι ακόμα πιο σίγουρο είναι ότι έχει ανέβει επίπεδο και πλέον στην Ελλάδα δεν τον προλαβαίνουν. Η ταχύτητα που πηγαίνει δεν έχει καμία σχέση με όλων των υπολοίπων. Αυτό φαίνεται όσο και αν ορισμένοι προσπαθούν να ρίξουν λάσπη.