Μπαρτζώκας: «Υπάρχει η απαίτηση να απαντήσουμε στον Παναθηναϊκό» (vids)

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι σίγουρα μια μεγάλη προσωπικότητα στον κόσμο του μπάσκετ. Η εμπειρία του στα Final Four και η διαχείριση ενός ρόστερ γεμάτου αστέρες είναι προκλητική, και οι προπονητές όπως o «Σκακιστής» έχουν την ικανότητα να κρατούν την ομάδα ενωμένη.

Σε συνέντευξή του στην Cosmote TV, μίλησε για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει, ειδικά σε κρίσιμες φάσεις των αγώνων, όπου οι αποφάσεις πρέπει να είναι γρήγορες και σωστές. Η αντίληψη του για τον ομαδικό αθλητισμό και η ικανότητά του να συνδυάζει τα ταλέντα διαφορετικών παικτών είναι κλειδιά για την επιτυχία του Ολυμπιακού.

POPULAR POST

Ολυμπιακός: Το νέο… αλλά φοβερό στυλ της Μπέριλ ΜακΚίσικ!

Αρχικά ο κόουτς του Ολυμπιακού απάντησε για τη στιγμή που έζησε τη μεγαλύτερη απογοήτευση:

«Το Μπάζερ μπίτερ του Γιουλ επειδή κατά γενική παραδοχή και σε όλη τη σεζόν και σε εκείνο το παιχνίδι, ήμασταν πολύ καλύτεροι».

Για τις πάσες του Ολυμπιακού και το παιχνίδι που έχει θεσπίσει:

«Αυτό έχει να κάνει με την αντίληψη του ομαδικού αθλητισμού, μου άρεσαν οι ομάδες που κάνουν πάσες. Ο Άγιαξ ας πούμε του Μίχελς το έκανε αυτό».

Από το 2006 έως το 2024 αισθάνεσαι ότι υπάρχει δομική αλλαγή στην προσέγγισή σου στο μπάσκετ;

«Άλλαξα πολλές φορές θεωρίες, προφανώς συζητάω συνέχεια επειδή είναι η ζωή και η δουλειά μου αυτό το πράγμα. Επηρεάζομαι και βλέπω στην πράξη ότι είχαν δίκιο. Εκτός αυτού δεν είχα μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου».

«Δεν μου αρέσει κάτι περισσότερο από τα άλλα. Το μπάσκετ είναι ένα συναίσθημα. Πολλές φορές κάποια πράγματα τα ελέγχουμε, άλλες όχι. Το συμπέρασμα είναι ότι όλοι είμαστε τρωτοί. Έχω κάνει και λάθη όπως συμπεριφέρομαι, όμως άλλα πράγματα τα δέχομαι, άλλα όχι.

Γνωρίζω καλά τη δυσκολία του εγχειρήματος, ειδικά μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκας από τον Παναθηναϊκό. Υπάρχει η απαίτηση ότι πρέπει να απαντήσουμε. Καμία ομάδα, με εξαίρεση τον Παναθηναϊκό του Αταμάν δεν είπε από την αρχή «Θα πάρουμε την Ευρωλίγκα», πρέπει να είχε μαντικές ικανότητες. Θα είμαστε όσο καλύτεροι μπορούμε. Δεν είναι μόνο η ομάδα σου καμιά φορά, είναι και τι συμβαίνει γύρω».

Για το Bartzokas Basketball:

«Δεν έχει καμία σημασία. Όλοι οι προπονητές έχουν μια φιλοσοφία. Άλλοι επιτίθενται διαφορετικά, άλλοι αμύνονται διαφορετικά. Αλλά στην ουσία, στον επαγγελματικό αθλητισμό, αυτό που έχει τελικά μετράει είναι να κερδίζεις».

Για την κορύφωση του μπάσκετ του: «Ακόμα κι αν πολλές φορές το ένιωσα, έρχεται η ίδια η ζωή ή το μπάσκετ και σε προσγειώνει με μια κατραπακιά και αναθεωρείς τα πράγματα. Κατά καιρούς υπήρχαν ομάδες που καθοδήγησα και με έκαναν να χαίρομαι όπως εκτελούσαν στο γήπεδο σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό αυτό που είχα στο μυαλό μου. Και ο Ολυμπιακός δυο – τρεις φορές της ιστορίας και η Λοκομοτίβ και η Χίμκι και το Μαρούσι παλαιότερα. Ο Πανιώνιος, η Ολίμπια Λάρισας. Κατά καιρούς δηλαδή μπόρεσα να καθιερώσω ένα στιλ παιχνιδιού που στα μάτια μου ήταν ελκυστικό».

Για το πόσο συναισθηματικός είναι:

«Είμαστε άνθρωποι και έχουμε συναισθήματα. Πολλές φορές τα ελέγχουμε, άλλες όχι. Τελικά το συμπέρασμα είναι ότι όλοι είμαστε τρωτοί σε κάποιο πράγμα. Προφανώς έχω κάνει και κάποια λάθη στο πώς συμπεριφέρομαι, έχω όμως κάποιες αρχές σαν άνθρωπος και από την οικογένειά μου. Δέχομαι κάποια πράγματα και κάποια άλλα δεν τα δέχομαι. Αλλά δεν αφορά κανέναν αυτό. Αφορά πιο πολύ το πώς εγώ διαχειρίζομαι την όλη πιέση που έχεις ούτως ή άλλως ο προπονητής του Ολυμπιακού, ως ένας σύλλογος που απαιτεί νίκες, τίτλους και υπάρχουν γενικά τεράστιες απαιτήσεις».

Για τα Ολυμπιακά του αισθήματα: 

«Σε όποια ομάδα δούλεψα προσπάθησα να ταυτιστώ με την κουλτούρα, με τους φιλάθλους και κυρίως με τους ιδιοκτήτες, γιατί αυτοί βάζουν τα χρήματά τους. Εδώ υπάρχει κι ένας άλλος λόγος. Στο ποδόσφαιρο φαίνεται πιο πολύ. Στο μπάσκετ προσπαθώ να είμαι επαγγελματίας».

Για τη διαχείριση των σούπερ σταρς:

«Εξαρτάται πώς το λέμε. Σούπερ σταρ είναι κάποιος που σε εντυπωσιάζει μέσα στο γήπεδο. Κάποιος που έχει βγάλει πολλά χρήματα στην καριέρα του. Όλα αυτά πάνε μαζί συνήθως. Αν υποτεθεί ότι οι δύο ηχηρότερες μεταγραφές που κάναμε φέτος ήταν ο Βεζένκοβ και ο Φουρνιέ, αν δηλαδή αυτοί είναι οι σούπερ σταρς του Ολυμπιακού σας διαβεβαιώ ότι οι φίλαθλοι πρέπει να είναι πάρα πολύ ήσυχοι, γιατί και οι δύο δεν έχουν καμία τέτοια συμπεριφορά προς τους συμπαίκτες τους ή τους συνεργάτες μου. Αγαπούν το μπάσκετ και το απολαμβάνουν».

Για το αν υπάρχει πρέπει: «Σε κάθε τμήμα του Ολυμπιακού υπάρχει πρέπει. Το πρέπει είναι πάντα εκεί».

Για το τι περιμένει να δει από τη φετινή ομάδα:

«Να παίξει με τον τρόπο που παίξαμε τα προηγούμενα τρία χρόνια. Η τελευταία χρονιά δείχνει και είναι η λιγότερη πετυχημένη με βάση τους τίτλους, αλλά το γεγονός ότι με τόσους τραυματισμούς καταφέραμε να πάμε ξανά στο Final Four και χάσαμε στο 5ο ματς με τον Παναθηναϊκό, παίζοντας επί της ουσίας με ένα ψηλό. Ακόμα κι έτσι πήγαμε στο τελευταίο σουτ. Δεν λέω ότι ήταν επιτυχία, αλλά προπονητικά είπαμε ότι ήταν η δυσκολότερη χρονιά. Σε εμάς τους ίδιους άφησε μια γλυκόπικρη γεύση, γιατί κάναμε τόσες υπερβάσεις».

Για το θόρυβο γύρω από τη λέξη ηγέτης:

«Ο κάθε άνθρωπος αυτοβαφτίζεται όπως θέλει. Η δική μου δουλειά είναι να προσπαθώ να βοηθάω στην συνεκτικότητα. Όταν αυτή διαταράσσεται, είμαι ο πρώτος που πρέπει να μπω στη μέση. Ο καθένας λοιπόν μπορεί να λέει τον εαυτό του ηγέτη. Άλλος είναι ηγέτης στο σκοράρισμα, άλλος στις πάσες, άλλος στην άμυνα, άλλος στα αποδυτήρια, άλλος στη διοίκηση, άλλος είναι ηγέτης σε κόμματα. Ο καθένας αυτοβαφτίζεται και λειτουργεί, όπως θέλει. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό. Όταν πηγαίνει κόντρα στο ομαδικό καλό, εγώ πρέπει να είμαι εκεί για να το διαφυλάξω».