Μια χρονιά μας η ζωή σας όλη! 

Με το  βλέμμα στο Ευρωπαϊκό μέλλον του Ολυμπιακού , αφού και πάλι είναι η μοναδική ομάδα που κρατά το “λάβαρο” του Ελληνικού ποδοσφαίρου ψηλά , προσπαθώ να καταλάβω την χαρά όλων των άλλων (αντί Ολυμπιακών) για την ήττα του στο ντέρμπι των αιωνίων.

Τι και αν ο αγώνας ήταν αδιάφορος, τι και αν την Πέμπτη ο Θρύλος αντιμετωπίζει την PSV, τι και αν η κατοχή ήταν 70%, τι αν το σκορ έπρεπε να είναι 2-5 κάποιοι πικραμένοι επιμένουν να ψάχνουν χαρά με δικά τους ή ακόμα και ξένα κόλλυβα.   Το ντελίριο ενθουσιασμού των γνωστών περιφερόμενων εξ υπηρετών δεν μπορούσε να συγκρατηθεί. Τι για το αήττητο μίλησαν και έγραψαν τι για το εκπληκτικό σύστημα που κατέβασε ο Μπόλονι, τι για την εικόνα του Ολυμπιακού στην Λεωφόρο  που δεν ήταν ομάδας που κάνει πρωταθλητισμό  και πόσα ακόμα διαβάσαμε και ακούσαμε. Πόνος αβάσταχτος πόνος που τους βγάζει χαρά έστω και προσωρινή αρκεί να πουν να γράψουν για να νιώσουμε ανακούφιση έστω και μία φορά στο τόσο.

Φυσικά ο Ολυμπιακός κάτι τέτοια βράδια που στενοχωρεί τους φιλάθλους του καταφέρνει να βγάλει τα “σαλιγκάρια ” από την αφάνεια. Μπορεί να δώσει χαρά στον κάθε πικραμένο και να ενώνει την συμμαχία σε προσωρινές χαρές. Και μάλιστα τόσο προσωρινές που μέσα σε λίγα λεπτά όλοι αυτοί του συνεργείου σε Βορρά και Νότο συνειδητοποιούν την πραγματική διαφορά του -14, -15, -16 τα αποτελέσματα μέσα έξω με τις ομάδες τους και πάνω από όλα εκεί που παθαίνουν την μεγαλύτερη κρίση είναι όταν θυμούνται και πάλι ότι ο Ολυμπιακός την Πέμπτη παίζει Ευρωπαϊκό αγώνα για την φάση των 32 όταν οι δικές τους εμπειρίες περιορίζονται από Σεπτέμβρη άντε μέχρι Νοέμβρη.

Έτσι είναι παλικάρια μου αν ο Ολυμπιακός ήθελε το παιχνίδι στην Λεωφόρο και σε κάθε Λεωφόρο θα το έπαιρνε όπως το έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν. Παράλληλα έχει καταφέρει να περάσει αέρα τις ομάδες σας και να χτίσει διαφορά που δεν την έχετε δει ποτέ και έτσι έχει την άνεση να κάνει ο Μάρτινς ότι πειράματα θέλει και να δοκιμάζει συστήματα και παίκτες.  Οπότε τα πράγματα είναι απλά. Ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτα. Αυτό το είχατε νιώσει από το παρελθόν εκτός των τίτλων που σας απονέμονταν τιμής ένεκεν ο θρύλος σας έχει κάνει να νιώθετε πλέον πολύ άβολα σε κάθε τι ερυθρόλευκο σε όλα τα αθλήματα.

Αλώστε οι ίδιοι δεν είσαστε που τότε σαν Πράσινοι τώρα σαν εκπρόσωποι των ασπρόμαυρων  λέγατε και πανηγυρίζατε πρωτάθλημα ποτέ στον Πειραιά;  Δεν είστε οι ίδιοι με θέσης σε συγκοινωνούντα δοχεία  ΜΜΕ που ανάλογα τις σχέσεις των αφεντικών σας κάνατε τις διαδρομές Αθήνα Θεσσαλονίκη και ανάποδα;

Τελικά ο καημός σας είναι πολύ μεγάλος. Ζήστε για  μια αποτυχία του Ολυμπιακού αλλά μην ξεχνάτε μια χρονιά του  θρύλου μας η ζωή σας όλη!