Μεντιλίμπαρ: «Τεράστιος σύλλογος ο Ολυμπιακός»

Ο προπονητής και αναμορφωτής του Θρύλου, ο Βάσκος Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, μίλησε για τον Ολυμπιακό, το πρωτάθλημα και το Conference League, το αγαπημένο του σύστημα, αλλά και για τον φίλο του, Ερνέστο Βαλβέρδε!

Αναλυτικά όσα είπε o Μεντιλίμπαρ στο in.gr:

Για την πρώτη του αντίδραση όταν τον κάλεσε ο Ολυμπιακός:

«Λοιπόν, δυο μήνες πριν από αυτό υπήρχε άλλο ένα τηλεφώνημα. Δεν έγινε κάτι συγκεκριμένο. Μετά από δύο μήνες, ήταν πια σοβαρό. Και δεν είχαμε χρόνο να περιμένουμε, να το σκεφτόμαστε, να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε. Έπρεπε να απαντήσουμε. Απαντήσαμε: «ερχόμαστε», αν και πάντα υπάρχουν αμφιβολίες. Πρώτα γιατί είναι η πρώτη φορά που αφήνω το πρωτάθλημα και τη χώρα μου. Δεύτερον, επειδή η Ελλάδα είναι αρκετά μακριά. Πάντα σου προκύπτουν αυτές τις αμφιβολίες, σωστά; Αλλά μόλις φτάσαμε εδώ, από την πρώτη εβδομάδα, βλέπουμε και πιστεύουμε ότι πήραμε τη σωστή απόφαση.

Για το τι γνώριζε πριν για τον Ολυμπιακό:

«Πάντα γνωρίζαμε πράγματα γιατί υπήρχαν πάντα Ισπανοί παίκτες και Ισπανοί προπονητές εδώ. Για παράδειγμα, γνωρίζω τρεις προπονητές που ήταν εδώ. Πρώτα ο Ερνέστο και μετά ο Μίτσελ. Μετά ο Ντιέγκο. Έχω μιλήσει με όλους αυτούς και γνωριζόμαστε καλά. Γνωρίζαμε αρκετά πράγματα για τον Ολυμπιακό. Ο εκπρόσωπός μου έχει κάνει πράγματα και με τον Ολυμπιακό, εκτός από το να φέρει τον Ερνέστο, έχει φέρει και παίκτες, άρα δεν είναι ομάδα που ήταν άγνωστη. Κάθε άλλο».

Για τον πρώτο αγώνα στη Θεσσαλονίκη και το… κοντομάνικο:

«Έκανε κρύο στην αρχή, ναι. Αλλά μόλις μπω στη δυναμική του παιχνιδιού δεν νιώθω το κρύο. Όταν κινείσαι, δεν το σκέφτεσαι αυτό. Το κεφάλι γυρίζει 40.000 φορές και επίσης νομίζω ότι είναι σαν να ασκείται το σώμα. Επίσης έχω συνηθίσει να μην φοράω πολλά στο γήπεδο. Βγαίνω με ένα μπλουζάκι πόλο και τα καταφέρνω».

Για τις μέρες εκείνες με τις δυο βαριές ήττες από Μακάμπι και Παναθηναϊκό:

«Προερχόμασταν από πολλά παιχνίδια πρωταθλήματος που τα είχαμε κερδίσει. Νομίζω ότι ήταν 4 ή 6 σερί. Τέσσερα στο πρωτάθλημα και τα δύο με την Φερεντσβάρος. Και είναι αλήθεια ότι στο πρωτάθλημα κάποια παιχνίδια τα κερδίσαμε οριακά. Είδα ότι χρειαζόμασταν λίγη περισσότερη ένταση, ότι χρειαζόμασταν να προπονηθούμε καλύτερα. Η ομάδα είχε συνηθίσει ή ήθελε να κερδίζει μικρές ομάδες χωρίς να τα δίνει όλα, χωρίς να τρέχει. Το μόνο που υπάρχει όμως είναι να τρέχεις και να παλεύεις Θες να κερδίζεις χωρίς να πολεμάς; Στις μέρες μας είναι πολύ δύσκολο να κερδίζεις έτσι. Κερδίζαμε όμως, αλλά ήρθαν αυτά τα δύο παιχνίδια. Μας κέρδισαν στα ίσια και δίκαια. Όχι, δεν έχουμε δικαιολογία. Και νομίζω ότι ήταν καλό για να ξυπνήσουμε».

Για το πως διόρθωσε τις πολλές μεταμορφώσεις της ομάδας:

«Σήμερα οι περισσότερες ή πολλές ομάδες, δεν ξέρω αν είναι όλες, αλλά υπάρχουν πολλές ομάδες στις οποίες υπάρχουν μεγάλες μεταμορφώσεις. Αλλάξαμε πολλούς προπονητές, πολλούς παίκτες. Ξεκίνησαν 25 παίκτες τη σεζόν. Τα Χριστούγεννα ήρθαν πάλι 14 ή 15 νέοι παίκτες. Αυτό είναι πολύ δύσκολο να το φτιάξεις. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι καλός με όλους τους παίκτες, με αυτούς που πρέπει να είσαι καλός. Αλλά ξέρουμε όμως ότι είναι δουλειά μας, ότι είναι μια δουλειά στην οποία περισσότερο από την καλή προπόνηση, αυτό που πρέπει να διαχειριστείς καλά είναι η ανθρώπινη κατάσταση του ποδοσφαιριστή. Πολλές φορές, εκτός από καλή προπόνηση, δεν μπορείς να ξεχάσεις κανέναν. Δεν μπορείς να υποτιμήσεις κανέναν. Ανάλογα με το πώς συμπεριφέρεσαι σε έναν, πρέπει να συμπεριφέρεσαι σε όλους το ίδιο. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Κάποιοι από εμάς είμαστε πιο ντροπαλοί, άλλοι λιγότερο, άλλοι παίρνουμε πρωτοβουλίες, άλλοι λιγότερο. Έτσι, όταν όλα αυτά έρχονται με τόσες αλλαγές δεν είναι εύκολο. Χρειάζεσαι χρόνο όμως γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει χρόνος στο ποδόσφαιρο».

Για το πως ο Ολυμπιακός έφτασε στα ημιτελικά του Conference:

«Ο Ολυμπιακός έχει καλούς ποδοσφαιριστές. Ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη ομάδα. Πρέπει να είναι πολύ χάλια τα πράγματα για να μην είσαι μέσα σε μια διοργάνωση. Μπορεί να έχεις ένα κακό σερί και να μείνεις έξω από μια αλλά θα μείνεις με έναν άλλο στόχο. Δεν είναι εύκολο γιατί υπάρχουν άλλες τρεις ή τέσσερις ομάδες που βρίσκονται στις ίδιες συνθήκες με σένα, αλλά νομίζω ότι πάνω από όλα είναι να διαχειρίζεσαι καλά την καθημερινότητά σου. Πάνω απ’ όλα, νομίζω ότι είναι να έρχεσαι εδώ χαρούμενος, να είσαι καλά εδώ. Να κάνεις καλή προπόνηση. Δεν είναι εύκολο γιατί στο τέλος υπάρχουν 28 παίκτες στην ομάδα, μόνο 11 παίζουν. Υπάρχουν πολλοί άλλοι εκτός από τους ποδοσφαιριστές. Βοηθοί, φροντιστές, αναλυτές, φυσιοθεραπευτές, τεχνικοί, γιατροί, διευθυντής, αθλητική διοίκηση, οι άνθρωποι στην κουζίνα, εκείνοι του Τύπου. Στο τέλος πρέπει να συνεννοηθούμε όλοι καλά για να πάει καλά. Αυτό που νομίζω ότι προέχει, είναι να είμαστε νορμάλ τύποι. Να έρχεσαι εδώ ήρεμα και να είσαι απλά ένας ακόμη. Είμαι ο προπονητής, αλλά είμαι ένας από την ομάδα. Δεν είμαι ο ένας, αλλά είμαι ένας ακόμα, μαζί με την ομάδα».

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Olympiacos FC (@olympiacosfc)

Για το τι αλλάζει σε μια ομάδα που παίζει κάθε τρεις μέρες:

«Η αλλαγή διοργανώσεων δεν φαίνεται ότι είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, σωστά; Το ζήσαμε και το καταλάβαμε την περασμένη σεζόν, όταν πήγαμε, με παρόμοιες με εδώ συνθήκες, στη Σεβίλλη. Και έπρεπε να παίξουμε Κυριακή, Τετάρτη, Κυριακή, Τετάρτη έως Κυριακή, Πέμπτη, Κυριακή, Πέμπτη. Και πρέπει να το κάνεις. Έτσι δεν προπονείσαι σχεδόν καθόλου και μόνο κάνεις αποκατάσταση. Τι έχουμε κάνει και εκεί και εδώ; Αλλάξαμε πολύ την ομάδα. Τη διαφοροποιήσαμε αρκετά, δεν παίξαμε με τους ίδιους έντεκα συνέχεια και κάθε τρεις μέρες. Και νομίζω ότι αυτό μας βοηθά να συμμετέχει ολόκληρη η ομάδα ή η πλειοψηφία της ομάδας στη μάχη για όλα. Αν έπαιζαν μόνο 14 ή 15 παίκτες και έμειναν άλλοι 14 εκτός θα ήταν χειρότερα μέρα με τη μέρα».

Για τη ρεβάνς με τη ρεβάνς με τη Φενέρμπαχτσε και τις τότε απαισιόδοξες προβλέψεις:

«Για μένα, λίγες ήταν οι ομάδες που σκέφτηκα ότι ο αντίπαλος είχε πολύ καλύτερη ομάδα από εμένα και ότι θα μας κέρδιζαν με διαφορά. Θυμάμαι τα χρόνια της Ρεάλ με τον Κριστιάνο και της Μπαρτσελόνα με τον Μέσι. Αν ήθελαν να σου βάλουν έξι, θα σου έβαζαν έξι. Αν πάλι ήταν 3-0 και ούτε ο Κριστιάνο ούτε ο Μέσι είχαν βάλει γκολ. Τότε ήξερες ότι θα έβαζαν και τέταρτο επειδή «πεινούσαν» για γκολ. Εκτός από αυτό, μπορεί μια μέρα ο αντίπαλος να σε κερδίσει με 4-0, αλλά μόνο επειδή εσύ είχες μια κακή μέρα ή εκείνος εξαιρετική. Μπορεί να συμβεί. Εκτός από αυτές τις ομάδες, σε όλα τα γήπεδα που έχω πάει, έχω πάει με την ίδια ιδέα: να κερδίσω το παιχνίδι. Δεν έχω δει κανέναν που θα μπορούσε να είναι πολύ ανώτερός μου. Αν πας απαισιόδοξος και με φόβο τότε πως να κερδίσεις;

Για το «θαύμα της Τοπόλα» και το «θαύμα της Πόλης»:

«Δεν κάνω εξαιρέσεις. Δεν κάνω περίεργα πράγματα στις προπονήσεις, σε καθημερινή βάση, από τη μια ομάδα στην άλλη. Εστιάζω περισσότερο στην ομάδα μου, παρά στον αντίπαλο. Θέλω η ομάδα μου να παίζει με έναν τρόπο και να προπονούμαστε ώστε να παίζει η ομάδα έτσι. Δίνουμε μικρές κατευθυντήριες γραμμές για τον αντίπαλο, ώστε οι παίκτες να μπορούν να γνωρίζουν σε ορισμένες στιγμές ποια μπορεί να είναι τα καλύτερα όπλα ή τα χειρότερα όπλα τους. Τόσο ώστε να μπορούμε να τους πληγώσουμε, αλλά δεν εστιάζουμε μόνο σε αυτό. Εστιάζω περισσότερο σε εμάς και όταν πήγαμε να παίξουμε με τη Μακάμπι ξέραμε ότι ήταν πολύ δύσκολο, πολύ δύσκολο. Και είναι αλήθεια ότι τουλάχιστον πριν τη ρεβάνς δεν είχα τόσες πολλές ελπίδες ότι θα πάρουμε την πρόκριση. Ποιος είχε; Αλλά μετά, μόλις δεις την ομάδα και δεις πώς ξεκινά το παιχνίδι, αποκτάς αυτή την ιδέα και την πίστη, Ότι γίνεται, ότι μπορούμε. Και τελικά τα καταφέραμε. Και μετά η Φενερμπαχτσέ στην Πόλη. Όχι, δεν το έβλεπα χαμένο με κανένα τρόπο και είδα ότι μπορούσαμε να περάσουμε. Και τελικά παλέψαμε και τα καταφέραμε».

Γιατί δεν βλέπει τα πέναλτι:

«Ναι, δεν τα βλέπω. Αν υπάρχει υπέρ μας πέναλτι κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού δεν βλέπω την εκτέλεση. Μερικές φορές βλέπω των αντιπάλων. Στην Πόλη δεν είδα κανένα. Στα πέναλτι με τη Σεβίλλη κόντρα στη Ρόμα και εδώ στον τελικό του Σούπερ Καπ στο δικό μας γήπεδο, κόντρα στη Σίτι, δεν είδα ούτε ένα. Δεν ξέρω, δεν ξέρω αν είναι εξαιτίας των προλήψεων. Πάντα κοιτάζω έναν τύπο που είναι στην κερκίδα, τον κοιτάζω και βλέπω τη χειρονομία που κάνει. Αν το βάλουμε, όλα καλά. Αν όχι, τέλος. Δεν νομίζω ότι υποφέρω».

Για τις αποκρούσεις του Τζολάκη:

«Το καλό με τον τερματοφύλακα δεν ήταν μόνο τα τρία πέναλτι που απέκρουσε. Περισσότερο είναι αυτά που μας έδωσε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού με νηφαλιότητα και απλότητα. Και να μην τρελαίνεται στα 21 του, αλλά να τα κάνει όλα φυσιολογικά. Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό».

Για την διπλή υποδοχή στο αεροδρόμιο στις έξι το πρωί:

«Μια τρέλα! Απίστευτο, μοναδικό. Δεν σε αφήναν να περάσεις. Σαν τρελοί. Αρχικά σαν να φοβήθηκα. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να βγω κρυφά από την άλλη πόρτα. Μετά σκέφτηκα ότι δεν είναι σωστό. Όλοι αυτοί έχουν κάνει τόσο κόπο να έρθουν ξημερώματα για σένα εκεί. Λοιπόν, πρέπει να είσαι μαζί τους. Και ήμασταν. Τη δεύτερη φορά το περιμέναμε. Είχαν έρθει την πρώτη, οπότε ήμουν έτοιμος για τη δεύτερη. Μετά ξέρεις τι σε περιμένει. Την πρώτη φορά με τη Μακάμπι, ναι, ήταν η απόλυτη τρέλα».

Για τη σκέψη όλων «πάμε να πάρουμε το Κόνφερενς» και την Άστον Βίλα:

«Μου αρέσει αυτό. Με άλλα λόγια, από το να μας αποκλείσει εύκολα η Φενέρμπαχτσε, πήγαμε στο «θα κατακτήσουμε το Κόνφερενς Λιγκ». Καλή εναλλαγή. Δεν ξέρω γιατί τέτοια ριζική αλλαγή σκέψης. Κοίτα, τώρα παίζουμε κόντρα σε μια ομάδα που είναι καλύτερη από όλες όσες αντιμετωπίσαμε ως τώρα. Είναι από την Πρέμιερ, που είναι καλύτερη από το τουρκικό πρωτάθλημα. Είναι η καλύτερη όλων. Δεν είναι ότι είναι καλύτερο από το τουρκικό. Το αγγλικό είναι το καλύτερο από όλα. Για το μπάτζετ, για τους παίκτες, Για όλα. Θεωρητικά, έχουν το πάνω χέρι. Εμείς όμως πιστεύουμε ότι μπορούμε να περάσουμε».

Για τις αναμετρήσεις με τον συντοπίτη του Ουνάι Έμερι, τεχνικό της Άστον Βίλα:

«Τα χωριά μας είναι σε 80 χιλιόμετρα απόσταση. Δεν έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι πάρα πολλές φορές. Η καριέρα του είναι πολύ πιο γρήγορη από τη δική μου. Πάντα είχαμε πίεση. Σε κάθε κατηγορία. Έφυγε από την Ισπανική Λίγκα. Βέβαια, έχει προπονήσει ομάδες που έχουν πετύχει περισσότερα από τις ομάδες που έχω προπονήσει εγώ. Εγώ είχα ομάδες για να διατηρήσω την κατηγορία. Έχει προπονήσει αρκετές ομάδες και έχει τίτλους στο UEFA και έχει βρεθεί και στα κορυφαία πρωταθλήματα. Εχουμε εξαιρετική σχέση και αυτό σίγουρα μας αρέσει. Θα χαρώ πολύ να τον ξαναδώ. Είναι σπουδαίος. Μέσα στο γήπεδο όμως είναι ένας ακόμη αντίπαλος. Θα κάνω τα πάντα για να περάσουμε εμείς στον τελικό».

Για το αγαπημένο του σύστημα:

«Μεταξύ τίκι τάκα και 4-4-2 λέω το δεύτερο. Μα, τα συστήματα είναι εκεί που είναι. Είναι μέχρι τη σέντρα. Είναι 4-2-3-1, 4-4-2. Δεν με νοιάζει ποιο ή το 3-5-2 ακόμη. Αρχίζει το ματς και μετά υπάρχει κίνηση στο γήπεδο. Το ποδόσφαιρο δεν σταματάει το ποδόσφαιρο. Γι’ αυτό οι διορθώσεις γίνονται μετά σε tablet, σε υπολογιστή, σε εικόνες. Δεν βλέπουμε το παιχνίδι. Αφού παίξουμε, παρακολουθούμε το παιχνίδι. Τρέχει το βίντεο. Μου λένε: “Σταμάτα, σταμάτα, σταμάτα, δες αυτόν τον παίκτη. Αυτός έπρεπε να είναι ένα μέτρο παραπάνω εκεί και όχι εκείνο στο μέτρο παραπάνω, περισσότερο από την άλλη πλευρά». Για μια στιγμή: Μιλάμε για 105 επί 68, δηλαδή πολλά τετραγωνικά. Μιλάμε για μπάλα που κινείται από αντιπάλους κι από σένα. Συμπαίκτες που μετακινούνται από έναν χώρο σε άλλον, σε κάποιους χώρους που άλλοτε είναι, άλλοτε είναι άλλοι. Και θέλουμε να τσεκάρουμε ένα μέτρο εδώ, ένα μέτρο εκεί. Νομίζω ότι αυτό είναι υπερβολικό. Και με αυτή την έννοια εγώ θέλω να απλοποιώ πολύ τα πράγματα».

Για το τι μπορούμε να περιμένουμε στη συνέχεια από τον Ολυμπιακό:

«Μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι. Εξίσου επίμονοι ή περισσότερο από ό,τι είμαστε τώρα. Να πιέζουμε ακόμη περισσότερο, να βοηθάμε τους συμπαίκτες, να τους βάζουμε στο παιχνίδι. Πως θα φτάνουμε στην περιοχή, πως θα σουτάρουμε, την αλληλοκάλυψη, να παίζουμε από τα πλάγια, Να αμυνόμαστε όλοι και να μην είμαστε μόνο για την επίθεση. Θέλουμε να ενισχύσουμε αυτές τις ιδέες στο παιχνίδι μας. Δεν μένει πολύ ως το τέλος, ένας μήνας. αλλά μπορούμε να βελτιωθούμε κι άλλο και να γίνουμε ακόμη πιο δυνατοί».