Λάθος νοοτροπία, συνέχεια λαθών….

Ο Ολυμπιακός φέτος περιμέναμε να κάνει μεγάλες νίκες, αλλά και ήττες που δεν της περιμέναμε. Όχι όμως με αυτό το τρόπο. Για να πας «8άδα»που λέγεται ότι είναι ο στόχος μας, πας αν έχεις κάποια συγκεκριμένα standard. Αυτά δυστυχώς χάνονται. Όλα εξαρτώνται από εμάς και η επανάπαυση που έχουμε σίγουρα δεν βοηθάει. Ναι, με Παναθηναϊκό παίξαμε ΜΠΑΣΚΕΤ άλλου επιπέδου και μπορούσαμε να φύγουμε με το διπλό. Αυτοκτονία όμως και εκεί είχαμε. Με Μπάγερν θα μπορούσαμε επίσης να φύγουμε με το διπλό. Αυτοκτονία που πόνεσε πολύ μάλιστα γατί ειλικρινά το παιχνίδι ήταν δικό μας. Με Ζενίτ κάνεις τα πάντα, το γυρνάς, παίζουμε στην έδρα μας, πάμε παράταση και τελικά τι; Χάσαμε! Με την Κίμκι τώρα η ιστορία θα μπορούσε να γράψει πάλι ότι δικό μας παιχνίδι το χάσαμε. Λίγο η έδρα, λίγο η «αυτοκτονία» των Ρώσων έγειραν το παιχνίδι στα δικά μας χέρια, α και μην ξεχνάμε και τον αρχηγό μας, ο οποίος στα 37άτου δίνει παραπάνω από αυτά που μπορεί.

Βλέποντας λοιπόν όλα τα παραπάνω, τι συμπέρασμα βγάζουμε; Κάνουμε μία νίκη, ξεγελάμε τους εαυτούς μας και μετά δύο ήττες; Με αυτή τη νοοτροπία «8άδα» δεν πάμε. Δεν υποτιμάω τίποτα. Όλοι οι άνθρωποι στην ομάδα δίνουν πραγματικά ότι μπορούν για να κρατηθούμε σε ένα επίπεδο, αλλά από εκεί και πέρα τα λάθη είναι για να μαθαίνουμε και όχι να επαναλαμβάνονται. Σήμερα λοιπόν ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να έχεις +3 νίκες ακόμα και από δική του επετειότητα μένει στην 10η θέση αυτή τη στιγμή, ενώ ακολουθεί παιχνίδι «φωτιά» μέσα στην Βαρκελώνη.

Άμυνα που δαγκώνει, η ίδια σε σκοτώνει…

Η άμυνα του Θρύλου υπάρχουν στιγμές που είναι για σεμινάριο χωρίς υπερβολές, αλλά όταν «κοιμηθεί» απλά βαράς κουτουλιές στο τοίχο και λες τι μπορεί να άλλαξε μέσα σε δέκα λεπτά.  Υπήρχαν σήμερα σημεία στα οποία «δαγκώναμε» όμως μετά την 3η περίοδο πάθαμε κάτι σαν «υπνωτισμό» και χάσαμε την… μπάλα. Η ομάδα πρέπει να μάθει να αγωνίζεται και τα 40′ λεπτά και όχι μόνο τα 20′ η τα 30′. Λέει μία παροιμία άλλωστε ότι «Τίποτα δεν έχει τελειώσει μέχρι να τραγουδήσει η χοντρή κυρία» η αν θέλετε και όπως την μετέφεραν οι Αμερικάνοι στα Αγγλικά «It ain’t over ’til the fat lady sings». Κάτι τέτοιο φέτος βλέπουμε από την ομάδα μας, το οποίο φυσικά μας έχει καταδικάσει. Ναι, σήμερα η ομάδα δεν ήθελε έναν  Σπανούλη για να νικήσει, αλλά αναγκαστικά να προσπαθεί να πάρει στο τέλος το παιχνίδι από τον αρχηγό μας. Παιδιά, δεν γίνεται πάντα αυτό. Άνθρωπος είναι θα κουραστεί, θα έχει κακές βραδιές, δηλαδή μην τα ισοπεδώνουμε όλα.

Τα αντίπαλα γκαρντ μας δολοφονούν….

Σε κάθε ήττα  πληρωμή έρχεται από τα αντίπαλα γκαρντ. Ναι, μία θα είναι ο Λο (19 π.) από την Μπάγερν, την άλλη θα είναι ο Λάρκιν (24 π.) από την Ανατολού, την άλλη θα είναι οι Ουίλμπεκιν (19 π.) και ο Ντόρσει (18 π.) από την Μακάμπι, την άλλη θα είναι ο Ράις (40 π.) από τον Παναθηναϊκό, την άλλη θα είναι ο Λαίτι (16 π.) από την Βιλερμπάν, την άλλη θα είναι ο Πόντικα (18 π.) από την Ζενίτ, σήμερα θα είναι ο Μπράουν από τον Ερυθρό. Οκ, κάθε φορά δεν γίνεται αυτό. Λογικό είναι από τα γκαρντ να παίρνει και ψυχολογία η ομάδα. Άλλωστε από τα γκαρντ μπαίνουν τα μεγάλα σουτ που λέμε στο Μπάσκετ. Όλα λοιπόν έχουν εξήγηση αλλά θα πρέπει να βρεθεί λύση, αλλιώς η χρονιά θα μας βρει καταδικασμένους.

Στον πάγκο πρέπει να υπάρξει αφύπνιση…

Ο Κεστούτις Κεμζούρα δεν είναι υπερβολή ότι άλλαξε την ψυχολογία κυρίως της ομάδας. Πρέπει όμως να βρεί λύση να μην «χάνεται» στον πάγκο. Σήμερα με τον Ερυθρό αν για μένα προσωπικά υπάρχει ευθύνη την έχει εξολοκλήρου εκείνος. Δεν τον κατηγορώ γιατί έχει δώσει πράγματα, όμως σήμερα κυριολεκτικά «υπνωτιστικέ». Να εξηγήσω λοιπόν τι εννοώ; Το παιχνίδι μπαίνει στην 3η περίοδο προηγούμασταν με +12 μπροστά. Εκεί λοιπόν δεν ξεκινάς την 3η περίοδο με τον καλύτερό συ παίκτη στον πάγκο. Τον Μπράντον Πόλ αναφέρομαι, όπου για 8 περίπου λεπτά δεν έμπαινε με τίποτα μέσα, επαναλαμβάνω λοιπόν ο καλύτερος σου παίκτης για σήμερα. Κάπου εκεί χάθηκε και το παιχνίδι γιατί όταν ξανά μπήκε η ψυχολογία του είχε είδη πέσει. Από εκεί και πέρα. Ναι, ο Ρίντ στο 2ο ημίχρονο έκανε λάθη. Όμως και εκείνος ήταν στο 1ο μέρος πολύ καλός και δεν έγινε η σωστή διαχείριση ώστε να μείνει σε καλό αγωνιστικό ρυθμό. Ο Ρούμπιτ, ο Πάντερ δύο παίκτες ι οποίοι υπάρχουν αλλά τελικά είναι άφαντοι στα τελευταία παιχνίδια. Η ομάδα αν για έναν λόγο πήγε να ξυπνήσει ήταν επειδή βρήκε ρόλους και τώρα πάει να τους ξανά χάσει. Ο Πάντερ η να μείνει η να βρεθεί παίκτης να τον αντικαταστήσει αν δεν υπολογίζεται, ενώ όσο για τον Ρούμπιτ πολύ κακός που δεν δοκιμάζει σχήμα με Ρούμπιτ και Ρίντ να δώσει σκληράδα στην ομάδα η οποία την χρειάζεται και όσες φορές έχει γίνει έχει λειτουργήσει ευεργετικά. Λύσεις υπάρχουν, αρκεί κάποιος να τις δεί.

Υ.Γ 1: Θα υπάρξουν κάποιοι που θα συμφωνήσουν και κάποιοι που απλά θα αρχίσουν να «κράζουν». Αυτή είναι η γνώμη μου και δεν αλλάζει. Η ομάδα για να βρει τα πατήματά της πρέπει να γίνει κάτι να τους συνεφέρει όλους.

Υ.Γ 2: Λύση επίσης για μένα δεν είναι ο Τόμιτς. Εύκολη λύση μπορεί, λύση για την ομάδα δεν είναι. Αν πας σε τέτοια αλλαγή πας σε λύση η οποία θα σου αποφέρει οφέλη τα οποία με τον Μίλαν δεν θα τα έχεις. Καλός προπονητής, όχι όμως για αυτό που θέλουμε ως ομάδα. Θα χαλάσουν πολλά στην ομάδα και θα κάνει μεγαλύτερό κακό παρά καλό.

Υ.Γ 3: Προσωπικά η ομάδα θέλει μία αντικατάσταση! Να φύγει ο Πάντερ. Δεν βοηθάει και θεωρώ ότι χαλάει τις ισορροπίες. Είναι πολύ καλός παίκτης, αλλά δυστυχώς δεν ταίριαξε. Δεν γίνεται λοιπόν γάμος με το ζόρι.