Κυριακού: «Η προσωπικότητα του Παπανικολάου είχε ξεχωρίσει εξαρχής»

Αναλυτικά οι δηλώσεις του Κυριακού:

Για τον Κώστα Παπανικολάου και το ρεκόρ του:

«Καταρχάς, να πω ότι είναι σαφώς ένας μικρός τίτλος για τον Κώστα αυτός, αλλά τεράστιος απ’ την άποψη ότι οι μεγαλύτεροι CEO επιχειρήσεων ψάχνουν να βρουν σε ένα σημαντικό στέλεχος προσωπικότητα, τον τρόπο που ανταποκρίνεται και το consistency, το κατά πόσο έχει συνέπεια. Ο Κώστας τα είχε όλα αυτά και τα είχε από μικρός. Βέβαια, εξελίχθηκε πάρα πολύ ως προσωπικότητα μεγαλώνοντας. Τον έχω περάσει από πολλά… γυμνάσια για πάρα πολλά πράγματα. Κανένας δεν πρόκειται να μάθει αν δε θέλει και δεν είναι δεκτικός. Ο Κώστας ήταν πολύ δεκτικός. Στο μυαλό του αυτήν τη στιγμή δεν είναι τα 350 παιχνίδια, αλλά το Final-4 κι εκεί θέλει να βρίσκεται στο τέλος της σεζόν. Η ουσία είναι ότι έχει μάθει κάθε τι μικρό να το παίρνει ως μια νίκη και να έχει κάνει αξία το να μπορείς να “γεύεσαι” για πολύ λίγα δευτερόλεπτα μια νίκη, να τη χαίρεσαι και μετά να βάζεις τον επόμενο στόχο. Ο Κώστας έχει την αίσθηση του χιούμορ και είναι… βαθιά ανθρώπινος. Αυτή είναι η ουσία στο να είσαι ένας αθλητής».

POPULAR POST

Β. Παπαθεοδώρου: «Ο Ολυμπιακός θα πάρει το πρωτάθλημα για όλους τους γνωστούς λόγους, είναι δυνατός σε όλα τα επίπεδα» (vid)

Για την εποχή που τον είχε παίκτη στο εφηβικό του Άρη:

«Εκείνη την εποχή κανένας δεν πίστευε στον Κώστα, σε αυτό που έχει γίνει μέχρι σήμερα και σε αυτό που έχει καταφέρει έως τώρα. Στον Άρη έλεγαν “Έλα μωρέ, δε σουτάρει καν τρίποντο”. Εκείνη την εποχή σε ένα επίπεδο εφηβικό είχαμε πάρα πολλή οργάνωση, σοβαρότητα σε όλα τα κομμάτια, ήταν πάρα πολύ στοχευμένα όλα. Ο Κώστας αυτό το ανέδειξε. Δεν είναι μόνο το τι κάνεις εσύ σαν προπονητής, είναι και το πόσο ο αθλητής το δέχεται. Είχαμε πολύ καλό γκρουπ παιδιών, που ήταν όλοι πολύ δεκτικά παιδιά, πολύ καλοί χαρακτήρες και είχαν πολύ θετική αντίδραση απέναντι σε αυτά που κάναμε.

Εγώ προερχόμουν απ’ το NCAA, οπότε όλα ήταν ταχύτητα, δύναμη, πίεση σε όλο το γήπεδο, εξοντωτικοί ρυθμοί, αλλά πάρα πολύ επιστημονικά προσεγμένα όλα. Μέσα από όλη αυτήν την οργάνωση βγήκαν παιδιά όπως ο Μούρτος, ο Χρυσικόπουλος, ο Σταμπουλής, κάποια παιδιά που προχώρησαν και μετά με τον όποιον τρόπο. Ο Κώστας, βέβαια, σαφώς ξεχώριζε και για όλα τα χαρακτηριστικά που προείπα και για το γεγονός ότι είχε μια ποιότητα πολύ ιδιαίτερη».

Για την προσωπικότητα του Παπανικολάου:

«Ο Κώστας απ’ τον Άρη έμαθε το ότι είσαι καταδικασμένος να πρωταγωνιστείς. Δε μπορείς να κάνεις κάτι λιγότερο, γιατί, αν απαιτήσεις και απ’ τον εαυτό σου κάτι λιγότερο, το αποτέλεσμα θα είναι πολύ μικρότερο από αυτό που περιμένεις. Ο στόχος θα πρέπει να είναι πάντα πολύ ψηλότερος. Όταν, μάλιστα, τον πήρα τη δεύτερη φορά, που ήταν πιο δύσκολη και πριν πάρει το συμβόλαιο στους Ντένβερ Νάγκετς, δουλέψαμε σχεδόν 2 μήνες ακατάπαυστα και όλη μου η προσπάθεια δεν ήταν μόνο τεχνική, αλλά και σε επίπεδο καθαρά εγκεφαλικό. Τον έπεισα να διαβάζει εδάφη από ένα βιβλίο τα οποία τα συζητούσαμε.

Ήταν πράγματα τα οποία ξέρω ότι στο τέλος, ακόμη και υποσυνείδητα, βοήθησαν. Αυτό ήταν και το έναυσμά μου να φύγω, ενώ είχα συμβόλαιο με ομάδα της Α1, στις ΗΠΑ και να δεχθώ την πρόταση του Πανεπιστημίου της Νεβάδα ώστε να κάνω το διδακτορικό μου και να διδάξω.

Ήθελα να αποδείξω ότι αυτό που έκανα με τον Κώστα ισχύει, ότι έχει ακαδημαϊκή υπόσταση. Και αποδείχθηκε συνολικά. Αυτά είναι κομμάτια και της εκπαίδευσης του Κώστα, αλλά και του ότι ο ίδιος ήταν απίστευτα δεκτικός. Όταν είσαι δεκτικός και έχεις θέληση δε φοβάσαι να δείξεις ποιος είσαι. Και όταν φυσικά έχεις μια ανθρώπινη “ετικέτα”, όταν συμπεριφέρεσαι στους άλλους σαν να είναι το ίδιο ή και ανώτεροι από εσένα».

Για τις ατομικές προπονήσεις που έκανε με τον Παπανικολάου:

«Εγώ προσπαθούσα να διδάξω στον Κώστα πολλά πράγματα. Η προπόνηση πάντα ήταν για να μπορεί και να δημιουργεί και να εκτελεί. Ήταν εξαιρετικός, όπως και όλα τα παιδιά που πέρασαν απ’ τα χέρια μου, στο να παίζει χωρίς τη μπάλα, γιατί αυτό το μπάσκετ παίζαμε. Πέραν αυτού, η δική μου τάση ήταν πάντα να προσπαθήσω, με επιστημονικό τρόπο, να δουλέψω όλες τις πλευρές του τεχνικού κομματιού ενός αθλητή, παράλληλα με το εγκεφαλικό. Ο Κώστας παρέμενε πάντα ο παίκτης της ομάδας, πάντα είχε στο μυαλό του το πώς θα βοηθήσει τους συμπαίκτες του. Το είχε έμφυτο, πρώτη του επιλογή πάντα ήταν το να πασάρει. Του άρεσε πάρα πολύ πρώτα να βοηθάει την ομάδα και μετά τον εαυτό του. Έχει τον αλτρουισμό που είναι ευχαρίστηση του προπονητή».

Για το αν πιστεύει ότι ο Παπανικολάου θα μπορούσε να γίνει προπονητής:

«Ο Παπανικολάου μπορεί να γίνει ό,τι θέλει. Μπορεί να γίνει εύκολα αυτό που θέλει, ακόμη και… CEO. Δεν ξέρω αν ο Κώστας θα ήθελε να έχει αυτού του είδους την τριβή που έχει ένας προπονητής, μπορεί, όμως, να γίνει πάρα πολλά πράγματα. Είμαι σίγουρος ότι σε κάθε περίπτωση θα προσπαθήσει να βοηθήσει το μπάσκετ. Δε νομίζω πως θα αποσυρθεί από το μπάσκετ συνολικά. Το τρόπο, όπως και στο παιχνίδι του, θα τον επιλέξει ο ίδιος, γιατί θα είναι αυτό που θα τον κάνει να νιώσει πιο άνετα στον χώρο που βρίσκεται και που θα ήθελε να βρίσκεται».

Για ιστορίες που θυμάται απ’ το παρελθόν:

«Παίζαμε ένα διεθνές τουρνουά με τον Ερυθρό Αστέρα, ο οποίος είχε παιδιά με ύψος από 1.94 μέχρι 2.14, σε όλες τις θέσεις. Κατεβήκαμε λίγο αποδεκατισμένοι, αλλά είχαμε παρουσιάσει μια εξαιρετική εικόνα απέναντι στο Ερυθρό Αστέρα και καταφέραμε μέχρι το τέλος να “χτυπήσουμε” το ματς, αλλά χάσαμε. Προπονητές εκείνης της ομάδας ήταν ο Ίβο Σίμοβιτς και ο Ντάρκο Ραγιάκοβιτς και μου είπαν “Ξέρεις, κόουτς, εμείς παίκτη σαν τον Κώστα Παπανικολάου δεν έχουμε στη Σερβία”.

Τα ταλέντο που είχαν οι αθλητές ήταν εξαιρετικό, αλλά αυτό που έβγαζε ο Κώστας σαν ποιότητα προσωπικότητας, συν το όποιο ταλέντο είχε, ήταν κάτι το εντελώς διαφορετικό. Είναι αυτή η συνεχής συνέπεια του να είσαι ένας άνθρωπος που θα αναδείξει την προσωπικότητά του μέσα από την ομάδα.