Ο Βαγγέλης Κουσουλάκης φέρνει στο μυαλό του τις τραγικές στιγμές εκείνη την αποφράδα ημέρα της 8ης Φεβρουαρίου του 1981 και θυμάται το σοκ, αλλά κα τις σκηνές που ακολούθησαν λίγη ώρα μετά το τέλος του αγώνα με την ΑΕΚ.

«Παιδιά κάτι σοβαρό τρέχει. Τρέχουν όλοι σαν τρελοί στους δρόμους». Αυτά τα λόγια θυμάται ακόμα και τώρα 41 χρόνια μετά ο Βαγγέλης Κουσουλάκης που έζησε την μεγάλη τραγωδία . Δάκρυσε και τότε δάκρυσε και τώρα όταν του ζητήσαμε να θυμηθεί τι είχε συμβεί εκείνο το απόγευμα της Κυριακής στο γήπεδο Καραϊσκάκη.

«Έφευγα από το γήπεδο χωρίς να έχω καταλάβει τι συμβαίνει και ξαφνικά όταν έφτασα στο σπίτι μου άκουσα την είδηση, ενώ λύγο αργότερα με πήρε τηλέφωνο ο Μιχάλης, ο Φωτίου και μου είπε ότι αναβάλλεται η διασκέδαση για το βράδυ στα μπουζούκια που είχαμε κανονιστεί για να γιορτάσουμε τη νίκη επί της ΑΕΚ.

Έφυγα κατ’ ευθείαν για το Τζάνειο και εκεί είδα τον Γιάννα τον Κυράστα και τα άλλα παιδιά που είχαν φτάσει και αυτοί. Ρώτησα τον Γιάννη αν ήξερε τι συνέβη, αλλά ούτε αυτός γνώριζε. Όταν μπήκαμε μέσα, είδα εικόνες που με συγκλόνισαν… Ήταν δέκα-δεκαπέντε πτώματα στο πάτωμα, σκεπασμένα με άσπρα σεντόνια… Όχι από περιέργεια, αλλά από αγάπη και σεβασμό, ήθελα να δω τα πρόσωπα τους, να βρω ποιοι είναι, να αναγνωρίσω ίσως κάποια από τα παιδιά που έρχονταν πάντα έξω από τα αποδυτήρια και μας αγκάλιαζαν.

Εκείνοι οι άνθρωποι που είδα κάτω από τα σεντόνια αλλά και όλους τους άλλους αργότερα στους υπόλοιπους θαλάμους. Έδωσαν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να μας πλησιάσουν, να μας ακουμπήσουν, να μας προσφέρουν την αγάπη τους… Τους αγαπώ κι είμαι κοντά τους… Πάντα θα είμαι κοντά τους…» λέει ο παλαίμαχος άσος που όσα χρόνια και αν περάσουν δεν θα βγάλει ποτέ από το μυαλά του εκείνες τις στιγμές που τον στιγμάτισαν σαν ποδοσφαιριστή, αλλά και σαν άνθρωπο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ