Ο Βαγγέλης Κουσουλάκης φέρνει στο μυαλό του τις τραγικές στιγμές εκείνη την αποφράδα ημέρα της 8ης Φεβρουαρίου του 1981 και θυμάται το σοκ, αλλά κα τις σκηνές που ακολούθησαν λίγη ώρα μετά το τέλος του αγώνα με την ΑΕΚ.

«Παιδιά κάτι σοβαρό τρέχει. Τρέχουν όλοι σαν τρελοί στους δρόμους». Αυτά τα λόγια θυμάται ακόμα και τώρα 41 χρόνια μετά ο Βαγγέλης Κουσουλάκης που έζησε την μεγάλη τραγωδία . Δάκρυσε και τότε δάκρυσε και τώρα όταν του ζητήσαμε να θυμηθεί τι είχε συμβεί εκείνο το απόγευμα της Κυριακής στο γήπεδο Καραϊσκάκη.

«Έφευγα από το γήπεδο χωρίς να έχω καταλάβει τι συμβαίνει και ξαφνικά όταν έφτασα στο σπίτι μου άκουσα την είδηση, ενώ λύγο αργότερα με πήρε τηλέφωνο ο Μιχάλης, ο Φωτίου και μου είπε ότι αναβάλλεται η διασκέδαση για το βράδυ στα μπουζούκια που είχαμε κανονιστεί για να γιορτάσουμε τη νίκη επί της ΑΕΚ.

Οι «αλήθειες» για την δίωξη, το «στήσιμο» και αυτοί που θα εκτεθούν!
Οι «αλήθειες» για την δίωξη, το «στήσιμο» και αυτοί που θα εκτεθούν!

Έφυγα κατ’ ευθείαν για το Τζάνειο και εκεί είδα τον Γιάννα τον Κυράστα και τα άλλα παιδιά που είχαν φτάσει και αυτοί. Ρώτησα τον Γιάννη αν ήξερε τι συνέβη, αλλά ούτε αυτός γνώριζε. Όταν μπήκαμε μέσα, είδα εικόνες που με συγκλόνισαν… Ήταν δέκα-δεκαπέντε πτώματα στο πάτωμα, σκεπασμένα με άσπρα σεντόνια… Όχι από περιέργεια, αλλά από αγάπη και σεβασμό, ήθελα να δω τα πρόσωπα τους, να βρω ποιοι είναι, να αναγνωρίσω ίσως κάποια από τα παιδιά που έρχονταν πάντα έξω από τα αποδυτήρια και μας αγκάλιαζαν.

Εκείνοι οι άνθρωποι που είδα κάτω από τα σεντόνια αλλά και όλους τους άλλους αργότερα στους υπόλοιπους θαλάμους. Έδωσαν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να μας πλησιάσουν, να μας ακουμπήσουν, να μας προσφέρουν την αγάπη τους… Τους αγαπώ κι είμαι κοντά τους… Πάντα θα είμαι κοντά τους…» λέει ο παλαίμαχος άσος που όσα χρόνια και αν περάσουν δεν θα βγάλει ποτέ από το μυαλά του εκείνες τις στιγμές που τον στιγμάτισαν σαν ποδοσφαιριστή, αλλά και σαν άνθρωπο.

Κώστας Σαμοθράκης

«Αντέχω ακόμα»…… Ένα υπέροχο «ταξίδι» που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1985 με πρώτο σταθμό την «Αθλητική Ηχω» σαν ρεπόρτερ Ολυμπιακού στο Μπάσκετ. Το ποδοσφαιρικό «σαράκι» όμως ήταν μέσα μου και το ποδόσφαιρο ανέκαθεν ήταν το πιο ελκυστικό άθλημα και αυτό τελικά με κέρδισε.

Λίγους μήνες στην ιστορική εφημερίδα και στη συνέχεια πρώτη «μεταγραφή» μου στο Φως των Σπόρ όπου παρέμεινα για πέντε χρόνια. Εκεί μπήκαν οι βάσεις για να ξεκινήσω και να καθιερωθώ στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού με τις πιο μεγάλες επιτυχίες, την αποκλειστική συνέντευξη του Λάγιος Ντέταρι και του Γιώργου Κοσκωτά! Για ξεκίνημα δε το λες και άσχημα.

Με «δάσκαλο» τον ΜΕΓΑΛΟ Θόδωρο Νικολαΐδη και τον Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη δεν είναι εύκολο να αποτύχεις…. Στη συνέχεια η «Απογευματινή» και σιγά, σιγά άνοιξε και το τηλεοπτικό πεδίο(1991) με την παρουσία μου πάντα στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού, με πρώτο το Star canel, την ΕΡΤ και αργότερα στο Magic TV, όπου έμεινα για ένδεκα χρόνια.

Εν το μεταξύ από τον Μάιο του 1988, είχα γίνει ήδη μέλλος της εφημερίδας «Πρωταθλητής» με τον Σωτήρη Πουλόπουλο να είναι αυτός που μου έδειξε την μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και με στήριξε όσο κανείς άλλος. 22 προετοιμασίες στο εξωτερικό και αμέτρητα ταξίδια με τον Ολυμπιακό, είναι ένα επίτευγμα εδώ που τα λέμε και ένα σημάδι ότι έχεις καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου. Και φυσικά να διαψεύσω όσους, στο ξεκίνημα, με παρότρυναν να μην ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα γιατί οι δυσκολίες είναι μεγάλες και το μέλλον αβέβαιο…

Αντέχω ακόμα για όσους έχουν την απορία μετά από 37 χρόνια και η απάντηση για το πότε θα αποφασίσω να αποσυρθώ δεν είναι εύκολη. Όσο αντέχω και όσο με θέλουν, γιατί το μεράκι υπάρχει ακόμα και ο Ολυμπιακός είναι ένας τρόπος ζωής. Πόσο μάλλον όταν έχεις καταφέρει να συνδυάσεις το επάγγελμα με το χόμπι. Το πιο ιδανικό για μια καριέρα. Υπάρχει αντίρρηση;

Ακολουθήστε στο Google News το THRYLOS24 και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από το THRYLOS24