Η ιστοσελίδα που έπειθε τις γυναίκες να ποζάρουν τολμηρά δωρεάν και έχτισε αυτοκρατορία!

Το γυναικείο στήθος είναι ένα από αυτά τα πράγματα που δεν φεύγουν ποτέ από τη μόδα, όταν μιλάμε όμως για τον θαυμαστό κόσμο του ίντερνετ, το γυναικείο στήθος έχει όνομα.

The Chive το λένε και είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως το ξέρουν οι περισσότεροι.

Μια θρυλική σήμερα ιστοσελίδα αφιερωμένη στο «humor, hotness and humanity», όπως έγραφε άλλοτε, με το γυναικείο στήθος να παραμένει η μεγάλη αδυναμία του.

Και τα παρουσίαζε σε κάθε πιθανή και απίθανη εκδοχή τους, είναι η αλήθεια, μέσα σε κολλητά μπλουζάκια, κάτω από μπικίνι ή να ασφυκτιούν σε στενά σουτιέν.

Το Chive έκανε όμως και πολλά περισσότερα από αυτό. Πήρε ένα καλό κομμάτι του ίντερνετ από το χέρι και απενοχοποίησε το «πιπεράτο» του πράγματος.

Στις σελίδες του, οι τολμηρές φωτογραφίες δεν ήταν πια ντροπή, αλλά εργαλείο δύναμης. Και γυναικείας απελευθέρωσης. Ακόμα και τα πρόστυχα σχόλια φάνταζαν στη νέα αυτή πραγματικότητα ολότελα ιπποτικά.

Το Chive ήταν για σειρά ετών ο δούρειος ίππος της πολιτισμικής προόδου. Σε όρους σεμνοτυφίας τουλάχιστον. Οι Chivers εξάλλου, όπως ονομάστηκαν οι άντρες που έμπαιναν μαζικά στις σελίδες του, επέμεναν πάντα πως το site ήταν πολλά περισσότερα από μερικές «καυτές» γυναίκες.

Ήταν πρωτίστως μια κοινότητα ανθρώπων που πλάι στην ηδονοβλεψία έβαζαν αρχές όπως η φιλία και η φιλανθρωπία. Όσο παράξενο κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο στον αμύητο.

Αν πρέπει να το πούμε με μια πρόταση, το The Chive ήταν -και παραμένει- μια ανάλαφρη ιστοσελίδα που χτίστηκε σε μια απλή αρχή: να πείσει τις γυναίκες να βγάλουν τα ρούχα τους δωρεάν. Και τα κατάφερε, έστω κι αν δεν θα δεις ούτε μία γυμνή φωτογραφία.

Σήμερα είναι ένας σωστός διαδικτυακός κολοσσός αξίας πολλών εκατομμυρίων. Αλλά και μια ανθηρή εμπορική επιχείρηση.

Και μια εξίσου ανθηρή φιλανθρωπική κοινότητα τελικά. Χωρίς ίχνος πολιτικής εντός της. Όλοι ξέρουν άλλωστε πως οι Chivers δεν μιλάνε ποτέ για πολιτική…

Αν δεν ξέρεις τι είναι το The Chive και μπεις σήμερα για πρώτη φορά στις σελίδες του, η περιήγηση θα σου φανεί σαν ταξίδι στον χρόνο. Επιστρέφοντας εκεί στις αρχές της νέας χιλιετίας, με την πλασματική όπως φάνηκε αισιοδοξία της ευημερίας και της ευδαιμονίας, πριν καν εμφανιστεί η πολιτική ορθότητα και κινήματα τύπου #MeToo.

Τότε λοιπόν νεαρές και καλλίγραμμες γυναίκες, οι Chivettes, άρχισαν να στέλνουν τις αποκαλυπτικές φωτογραφίες τους σε μια σελίδα με την ελπίδα να τις δουν σε κάποια από τις πικάντικες συλλογές της. Όπως στη θρυλική και εξόχως δημοφιλή «Γυναίκες με μελλοντικά προβλήματα πλάτης».

Το ίδιο το The Chive έλεγε πως είναι «ένα Μέσο για ελκυστικές γυναίκες από κάθε γωνιά του κόσμου να διατυμπανίζουν τα κάλλη τους». Στον κολοφώνα του, εκεί στο 2015, ήταν ο απόλυτος προορισμός για τους περισσότερους άρρενες χρήστες του ίντερνετ. Από ξαναμμένους εφήβους και ξενυχτισμένους φοιτητές μέχρι και σοβαρότατους επιχειρηματίες.

Το περιεχόμενό του ήταν εξάλλου στη μέση: πολύ «προχωρημένο» για παραδοσιακή ιστοσελίδα, όχι όμως τόσο που να χαρακτηριστεί πορνογραφία. Την καλύτερη ίσως περιγραφή του την έδωσε το Bloomberg, αποκαλώντας το το 2013 «διαδικτυακή εκδοχή αντρικού περιοδικού, το ‘‘Maxim’’ του 21ου αιώνα».

Σύμφωνα με τους ιδρυτές του αλλά και τα επίσημα στατιστικά της εποχής, το Chive είχε πάνω από 1 εκατ. μοναδικές προβολές σελίδας τη μέρα.

Πριν ιδρύσουν το The Chive το 2008 και γίνουν εκατομμυριούχοι, δύο αδέλφια από την Ιντιάνα των ΗΠΑ, κάποιοι John και Leo Resig, ήταν ήδη αχτύπητοι στην παραπληροφόρηση. Την προηγούμενη μόλις χρονιά είχαν δημοσιεύσει ένα hoax που τους έκανε ευρύτερα γνωστούς.

Ίσως να θυμάστε την είδηση, είχε γίνει παγκόσμιο viral ότι ο Ντόναλντ Τραμπ είχε αφήσει πουρμπουάρ 10.000 δολαρίων σε μια σερβιτόρα σε εστιατόριο της Σάντα Μόνικα. Η είδηση έπαιξε σε όλα τα Μέσα της Αμερικής και του κόσμου τελικά, ανοίγοντας την όρεξη στον John.

Ο οποίος δεν είχε καμία σχέση με τη βιομηχανία της τεχνολογίας, έδειχνε ωστόσο να καταλαβαίνει πώς ακριβώς δούλευε το ίντερνετ. Όταν είδε πόσο εύκολο είναι να φτιάξεις viral ειδήσεις, προσέλαβε έναν πληροφορικό για να κάνει κάτι απλό: να φτιάξει ένα αλγόριθμο που να ανακατευθύνει την κίνηση όχι στη δική του ιστοσελίδα, αλλά σε μεγάλα sites.

«Εμφανιζόμουν τότε στο The Hollywood Reporter και τους έλεγα ‘‘εγώ αύξησα την κίνησή σας, ήμουν εγώ. Και μπορώ να το κάνω ξανά’’. Η συμφωνία έκλεινε αμέσως και πολύ χρήμα άρχισε να κυκλοφορεί».

Κάποια στιγμή ο John και ο αδερφός του Leo έφτιαξαν το The Chive, με σκοπό να φιλοξενεί viral περιεχόμενο και να μοσχοπουληθεί σε κάποιον κολοσσό. Και το προσπάθησαν είναι η αλήθεια, προσφέροντας την ιστοσελίδα τους έναντι 300.000 δολαρίων. Όλοι όμως έλεγαν «όχι»…

Τα δυο αδέρφια κατάλαβαν πως για να επιβιώσουν στον άκρως ανταγωνιστικό μιντιακό κλάδο, έπρεπε να αυξήσουν την επισκεψιμότητά τους. Πολύ. Και για να συμβεί αυτό, χρειάζονταν περισσότερο περιεχόμενο. Και ανέβαζαν τα πάντα, από χιουμοριστικά βίντεο και γκάφες μέχρι έξυπνα κόλπα και τρικ. Και καυτές γυναίκες τελικά.

Η καθοριστική στιγμή ήρθε το 2009, όταν ο Leo σκέφτηκε να ρίξει ό,τι χρήμα είχαν βγάλει στη δημιουργία μιας εφαρμογής της ιστοσελίδας για κινητά. Και έπρεπε να πείσει τον John γι’ αυτό, που δεν του άρεσε η ιδέα να μείνει χωρίς μία, καθώς ήθελε να αγοράσει ένα αγροτικό.

Το The Chive απέκτησε το πρώτο του app σε εποχές που το App Store δεν είχε να επιδείξει όλο αυτόν τον καταιγισμό από εφαρμογές. Και ήταν πράγματι η πρώτη εφαρμογή ψυχαγωγίας που θα συναντούσες αν έμπαινες στην αντίστοιχη κατηγορία της πλατφόρμας. Αποτέλεσμα; Το κατέβασαν 16 εκατ. άνθρωποι στον πρώτο κιόλας χρόνο!

Το 2010 το δαιμόνιο δίδυμο αποφάσισε πως η ιστοσελίδα τους δεν έβγαζε αρκετά λεφτά. Διαφημιστές και διαφημιζόμενοι δεν ένιωθαν ακριβώς άνετα να παίζουν οι διαφημίσεις τους δίπλα σε τολμηρό περιεχόμενο, την ίδια ώρα που οι πιτσιρικάδες δεν θα πλήρωναν φυσικά καμία συνδρομή. Κι έτσι γεννήθηκαν τα μπλουζάκια.

Το πρώτο σχέδιο ήταν ένα μαύρο t-shirt με μια στάμπα «The Chive». Μετά ήρθε το πράσινο με το «Keep Calm and Chive On» και ακολούθησαν εκατοντάδες ακόμα. Τα οποία ξεπουλούσαν μέσα σε λίγες ώρες. Και μιας και η ιστοσελίδα δεν είχε εξωτερικούς επενδυτές, όλο το χρήμα το τσέπωναν τα αδέρφια.

Πόσο χρήμα; Πάνω από 350 εκατ. δολάρια σε εμπόρευμα μέσα σε μια δεκαετία! Οι Chivers έσπευδαν να δηλώνουν τη νομιμοφροσύνη τους στην ιστοσελίδα, καθώς ένιωθαν από την πρώτη στιγμή μέρος του πράγματος. Δεν υπήρχε περίπτωση να ανεβάσεις σχόλιο και να μην πάρεις αμέσως απάντηση. Ήσουν αυτομάτως μέλος της μεγάλης διαδικτυακής κοινότητας.

Ή των μικρότερων που στήνονταν σε πόλεις και γειτονιές της Αμερικής μέσω γκουπ στο Facebook για να γνωρίζονται τα μέλη από κοντά. Το Chive ήταν πια κοινωνικό φαινόμενο. Μια ανοιχτή λέσχη αντρών που η μόνη κάρτα που χρειαζόσουν για να μπεις ήταν το μπλουζάκι με το λογότυπο.

Και τότε έγινε η κίνηση-ματ. Ήταν το 2012 όταν το The Chive απέκτησε και τον φιλανθρωπικό βραχίονά του, που αγκάλιασε κάθε αναξιοπαθούντα. Αν, ας πούμε, η κοινότητα άκουγε για ένα παιδί με ειδικές ανάγκες που χρειαζόταν καινούριο καροτσάκι, θα το είχε την επομένη. Για τέτοια άμεση χρηματική απόκριση μιλάμε.

Οι τοπικές κοινότητες λειτουργούσαν πράγματι σαν αδελφότητες εντός Αμερικής. «Παρτάρισμα με σκοπό» το είπαν οι Chivers. Από κάθε μάζωξή τους στο μπαρ, όλο και κάτι έμενε για κάποια αγαθοεργία. Στην ακμή του site, έφτασαν ακόμα και να αφήνουν μηνύματα ή και χρήματα σε όποιο αυτοκίνητο έφερε αυτοκόλλητο του Chive.

Το αρχηγείο του The Chive στο Όστιν του Τέξας δεν μοιάζει ακριβώς με τα τυπικά γραφεία εταιρίας που δραστηριοποιείται στο ίντερνετ. Ακόμα και η ρεσεψιονίστ εδώ έχει παίξει στις σελίδες του site, φορώντας το μπικίνι της.

Όσο για την αισθητική του χώρου, παραπέμπει περισσότερο στο Playboy Mansion, αν ο Χιου Χέφνερ αποφάσιζε τουλάχιστον να χτίσει τη «ροζ» βίλα του στο Τέξας.

Για διακόσμηση έχει τεράστια μπαρ γεμάτα μπουκάλια, δέρματα αρκούδας και Καλάζνικοφ. Και καμιά εκατοστή νεαρούς υπαλλήλους να κάθονται στους υπολογιστές τους. Αν δεν ήταν οι ημίγυμνες γυναίκες στις οθόνες των PC, θα έμοιαζε με τυπικό startup της Silicon Valley. Ακόμα και ξύλινη τσουλήθρα έχει.

Παλιοί υπάλληλοι μάς έχουν πει πως ο John έβγαινε στα μεγάφωνα τα απογεύματα και ανακοίνωνε πως ήταν ώρα για αλκοόλ. Είχε σκαρώσει επίσης και μια πολιτική που κερνούσε ένα μπουκάλι ουίσκι σε κάθε υπάλληλο που έκανε σεξ λέγοντας πως δούλευε στο The Chive.

Αν και ο John λέει σήμερα πως αυτό είναι «αστικός μύθος». Όσο για τα ποτά στην εταιρία, το παραδέχτηκε κάποια στιγμή, τονίζοντας πάντως πως δεν υποχρέωνε κανέναν να πιει.

Όλα αυτά φάνταζαν κάποτε ιδανικά, σήμερα όμως μοιάζουν σωστός αναχρονισμός. «Δεν υπήρχαν όρια μεταξύ δουλειάς και προσωπικής ζωής», είπε κάποια στιγμή ένας πρώην υπάλληλος.

«Ήταν όλα ένα μεγάλο και διαρκές πάρτι. Για μένα προσωπικά, ήμουν 25 χρονών και εργένης τότε και δεν ήξερα κάτι άλλο. Πίστευα πως ήταν το καλύτερο μέρος να δουλεύεις. Σταδιακά κατάλαβα πόσο τοξικό ήταν το περιβάλλον».

Τα ήθη πλέον έχουν αλλάξει και τα καμώματα του The Chive δεν περνάνε πια. Το 2017, όσο το κίνημα #MeToo γιγάντωνε τη φωνή του, η ιστοσελίδα συνέχιζε κανονικά τη δουλειά της. Οι γυναίκες εξακολουθούσαν να στέλνουν τις τολμηρές φωτογραφίες τους, το The Chive καλούσε όμως πλέον τον κόσμο του να είναι κόσμιος στα σχόλια.

Και ήταν αυτό το χαρακτηριστικό, ότι οι κυρίες στέλνουν εθελοντικά το υλικό, που το έσωσε από την κριτική και την πολεμική τελικά.

Δεν το έσωσε όμως από τη νέα κατάσταση που αναδύθηκε. Την ώρα που Facebook και Twitter ελέγχουν πια εξονυχιστικά το περιεχόμενο που ανεβαίνει, το Chive μοιάζει να περνά τη λεπτή διαχωριστική γραμμή της πολιτικής ορθότητας και της κοινωνικής ευπρέπειας.

Ακατάλληλα σχόλια κατεβαίνουν σήμερα από το Chive, όταν ο κόσμος τα σηματοδοτήσει ως τέτοια. Οι υπάλληλοί του προσέχουν πια τι σχόλια ανεβαίνουν και είναι εκεί για να αποκλείσουν χρήστες που παραβιάζουν τους όρους της κοινότητας.

Κάτι πολύ δύσκολο βέβαια όταν το περιεχόμενο είναι πικάντικο και τα περισσότερα από αυτά που λέγονται είναι αναγκαστικά σεξιστικά. Ή ρατσιστικά. Ή προσβλητικά. Και πάει λέγοντας.

Τα δυο αδέρφια σκοπεύουν πάντως να το κρατήσουν ζωντανό. Το 2015 απέρριψαν πρόταση του Playboy για εξαγορά. Πλέον πληρώνουν κι αυτοί κανονικά δικαιώματα σε περιεχόμενο που δεν είναι δικό τους. Πρέπει να συμμορφωθούν για να παραμείνουν στη δουλειά.

Το Chive μεγάλωσε αναμφίβολα μια γενιά χρηστών. Μόνο που μεγάλωσε κι αυτό μαζί τους και πρέπει να αλλάξει για να παραμείνει το ίδιο στη νέα δεκαετία…