Φοβερός Μπαρτζώκας, μίλησε για όλους και για όλα!

Ο προπονητής του Ολυμπιακού, Γιώργος Μπαρτζώκας, παραχώρησε μια μεγάλη συνέντευξη στο Superbasket.gr και τον δημοσιογράφο Μιχάλη Στεφάνου, όπου αναφέρθηκε σταμεταγραφικά ζητήματα και επιβεβαίωσε πως οι Ερυθρόλευκοι είχαν κάνει κινήσεις για τον Νίκολα Μίροτιτς, τον Κέντρικ Ναν, αλλά και τον Μάικ Τζέιμς.

Παράλληλα, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και τη χειραψία στο ΟΑΚΑ, την τοξικότητα που καλλιεργείται από το πράσινο στρατόπεδο και όχι μόνο, την υπόθεση του Κώστα Σλούκα, αλλά και τη σταθερότητα στον Θρύλου, η οποία ξεκινάει από τη διοίκηση.

Διαβάστε μερικά αποσπάσματα της εξαιρετικής συνέντευξης:

O Ολυμπιακός ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του κατακτώντας το σούπερ καπ και το κύπελλο, έφτασε για τρίτη συνεχόμενη φορά στο Final 4 χωρίς να έχει την επιθυμητή παρουσία εκεί και έχασε το πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό. Τι πρόσημο θα βάζατε στη σεζόν;

Συνηθίζουμε να λέμε ότι το πρόσημο είναι θετικό όταν το τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς είναι νικηφόρο. Όταν δηλαδή πάρεις το πρωτάθλημα, ανεξάρτητα από το τι έχει προηγηθεί. Εμείς δεν το κερδίσαμε το τελευταίο ματς, άρα δεν μπορούμε να λέμε ότι το πρόσημο είναι θετικό. Από την άλλη πλευρά, προπονητικά, όπως συζητήσαμε με το επιτελείο μας, η διαχείριση καταστάσεων, η δημιουργία ενός τρόπου παιχνιδιού με τα καινούργια δεδομένα, ήταν μια τεράστια πρόκληση, που κατά τη γνώμη μας, όσο εξελισσόταν η χρονιά πήγαινε όλο και καλύτερα, υπό την έννοια ότι στην Ευρωλίγκα κάναμε ένα μεγάλο σερί νικών στο δεύτερο γύρο και φτάσαμε στο Final Four κερδίζοντας δύο φορές στη Βαρκελώνη. Μετά, στο Final Four είχαμε ένα πολύ άσχημο πρώτο ημίχρονο κόντρα στην Ρεάλ και φυσικά η εξέλιξη στους τελικούς είναι αυτή που όλοι ξέρουμε. Προφανώς, καταλαβαίνετε ότι μέσα σε αυτή τη διαδικασία συνέβησαν πάρα πολλά πράγματα τα οποία επηρέασαν τελικά την όλη κατάσταση.

-Άρα αυτό να υποθέσω ήταν και το πιο δύσκολο κομμάτι που κληθήκατε να διαχειριστείτε μέσα στη σεζόν;

Αναμφίβολα. Και σίγουρα παίζει ρόλο ότι όταν κάποιος λείπει, επιβαρύνεται περισσότερο αυτός που παίζει στη θέση του. Οι τραυματισμοί, ξέρετε, είναι κομμάτι του παιχνιδιού, αλλά εδώ πολλές φορές προκλήθηκαν και από λόγους που δεν έχουν μεγάλη σχέση. με το μπάσκετ. Ο Μιλουτίνοφ έσπασε το δάχτυλό του στο τραπέζι του σπιτιού του,  μετά ξανά έσπασε το πόδι του πατώντας πάνω στον Παπανικολάου, ο Φαλ τραυματίστηκε στο περπάτημα, άκουσε το “κρακ” μετά από μια light προπόνηση…

-Το κάταγμα κόπωσης του Φαλ είναι κάτι που μπορούσε να προβλεφθεί; Οτι πχ ήταν πολύ επιβαρυμένος και υπήρχε τέτοιος κίνδυνος;

Νομίζω πώς όχι. Δεν είχε ενοχλήσεις στο πόδι του, δεν πονούσε κάπου. Ξαφνικά έγινε αυτό.

-Το ότι αναγκαστήκατε να κατεβείτε στους τελικούς με μόλις έναν καθαρό σέντερ, ενώ στη συγκεκριμένη θέση είχατε ξεκάθαρη υπεροχή έναντι του αντιπάλου σας πόσο σας κόστισε; Λειτούργησε και συσσωρευτικά στην οικονομία της σειράς;

Νομίζω ότι είναι προφανές για κάθε αντικειμενικό αναλυτή. Αν δείτε και τους αριθμούς, όταν παίζει ο Φαλ γινόμαστε αυτόματα καλύτερη αμυντικά ομάδα. Ο Φαλ εξυπηρετεί πολύ καλά δύο πράγματα: Ένα είναι ότι προστατεύει το καλάθι μας, μας επιτρέπει να παίζουμε διαφορετικές άμυνες, γιατί παρά το ύψος του είναι πολύ καλός και στην άμυνα εναντίον αλλαγών και ένα άλλο, ότι βοηθάει πάρα πολύ στην κυκλοφορία της μπάλας με τον τρόπο που πασάρει στην επίθεση. Δυστυχώς, η απουσία του ήταν κομβική, γιατί πριν τον τραυματισμό, έπρεπε να επιλέξουμε έναν ξένο που θα μείνει έξω. Αποφασίσαμε να πάμε με τους γκαρντ και να πάμε με τους δύο ψηλούς, Μιλουτίνοφ, Φαλ και τους υπόλοιπους στην θέση «4». Και χτύπησε δύο ημέρες πριν ο Φαλ. Πήγαμε στην ουσία με τον Μιλουτίνοφ μόνο στο «5», ο οποίος έκανε κάποια καλά παιχνίδια, όμως σίγουρα δεν ήταν η ετοιμότητα του να παίζει 30’. Κυρίως σε σειρά πέντε παιχνιδιών, με πρώτη φορά κάθε δύο μέρες. Δεν είχε συνηθίσει το σώμα του, προερχόταν από δύο τραυματισμούς και αυτό επηρέασε σαφώς τον τρόπο που αμυνθήκαμε, για να έρθω και στην προηγούμενη ερώτησή σας. Έπαιξε σημαντικό ρόλο, νομίζω ότι το καταλαβαίνετε όλοι. Στην ουσία η άμυνα που εμείς επιβάλλουμε θέλει συμμετοχή όλων εννοείται, αλλά θα έλεγα πως υπάρχουν τρεις κομβικοί παίκτες. Ο Γουόκαπ, ο Παπανικολάου και ο Φαλ. Παίζουν τον πιο σημαντικό ρόλο.

-Σε τι βαθμό επηρεάστηκε η εξέλιξη των τελικών από εξωαγωνιστικούς παράγοντες; 

Πάντα οι σειρές Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός επηρεάζονται. Γνωρίζετε ότι και τα προηγούμενα χρόνια γινόταν αυτός ο κακός χαμός. Βέβαια πιστεύω ότι, έχοντας και την προηγούμενη εμπειρία, δεν μπορώ να πω ότι δεν περίμενα ότι θα γίνει κάτι τέτοιο. Ιδίως από την στιγμή που ο Παναθηναϊκός δυνάμωσε πάρα πολύ φέτος. Αλλά και πέρυσι να θυμίσω ότι ολοκληρώθηκε το πρωτάθλημα χωρίς να τελειώσει το τελευταίο παιχνίδι, γιατί κερδίζαμε 30 πόντους στο ΟΑΚΑ και διακόπηκε το ματς. Πάλι υπήρχε ένας πόλεμος έξω από το γήπεδο, ανακοινώσεων, πρωτοβουλιών, συμπεριφορών κλπ.

-Πριν από τον 5ο τελικό ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ήρθε και σας έδωσε το χέρι. Πιστεύετε ότι σήμαινε κάτι η συγκεκριμένη χειραψία ή έγινε για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους;

Δυσκολεύομαι πάρα πολύ να καταλάβω τον τρόπο που σκέφτεται ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού. Νομίζω, ότι όταν σου δίνει κάποιος το χέρι, πρέπει για λόγους ευγενείας να το δώσεις πίσω και αυτό έκανα. Μετά έβγαλε ένα λογύδριο από το μικρόφωνο, περί αγάπης για το μπάσκετ, τον κόσμο, να φύγουμε αγκαλιασμένοι. Νόμιζα ότι ήταν… σουρεαλιστικό το όλο σκηνικό, απ’ αυτά που άκουγα. Ακολούθως, μετά από πέντε λεπτά, τον είδα καπνίζοντας να επιτίθεται στους διαιτητές, να τους κυνηγά και να τους βρίζει, ακριβώς απέναντι μου. Και μετά άκουσα ότι ζήτησε συγνώμη για την συμπεριφορά του. Δεν ξέρω ακριβώς από πού να το πιάσω, οπότε καλύτερα να μην το σχολιάσω. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι πιο ειδικοί να ασχοληθούν με αυτό…

-Ο Κώστας Σλούκας μετά το τέλος του 5ου τελικού ευχαρίστησε εσένα και τους προέδρους του Ολυμπιακού -προφανώς με ειρωνική διάθεση- για την απαξίωση, την αλαζονεία και το μη σεβασμό που του δείξατε. Θεωρείς ότι ήταν μια δήλωση που ξεπέρασε τα όρια;

Ο κάθε ενήλικας έχει δικαίωμα -σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα- να μιλάει κατά πώς τον προστάζουν οι αρχές του, το πώς σκέφτεται. Έχει κάθε δικαίωμα. Νομίζω πως η απόφαση του Σλούκα να φύγει από τον Ολυμπιακό και να πάει στον Παναθηναϊκό, ήταν αναφαίρετο δικαίωμα του. Ήταν πιο ευχαριστημένος από το περιβάλλον, μπορεί να πήρε περισσότερα χρήματα, προφανώς ήταν πιο ευχαριστημένος με τον ρόλο του και είναι απόλυτα λογικό και μπράβο του και καλά έκανε. Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό. Επίσης, δεν έχω κανένα πρόβλημα αν ειρωνεύεται εμένα. Οι σχέσεις παικτών – προπονητών δοκιμάζονται πάντα σε πολύ ψηλές εντάσεις και πιέσεις. Δεν είχα και με όλους τους παίκτες που κατά καιρούς συνεργάστηκα, τις καλύτερες των σχέσεων. Υπήρχαν βέβαια παίκτες που είχα πολύ καλή σχέση μέσα και έξω από το γήπεδο, υπήρχαν παίκτες που τους αγαπούσα ή με αγαπούν, αλλά υπήρχαν και παίκτες που δεν συνεργάστηκα καλά. Και αυτό νομίζω πως είναι απόλυτα φυσιολογικό. Οι άνθρωποι δεν ταιριάζουν όλοι με όλους, έτσι είναι τα πράγματα. Οπότε το τι σχολιάζει για εμένα, δεν με επηρεάζει, δεν είναι σημαντικό για την ζωή μου. Άλλωστε, δεν έχω μιλήσει ποτέ άσχημα για κανέναν παίκτη που φόρεσε την φανέλα του Ολυμπιακού. Ποτέ, αν δείτε στο παρελθόν, ακόμα και με άλλους παίκτες που ήρθα σε κόντρα συμφερόντων, δεν μίλησα ποτέ άσχημα και δεν θα το κάνω ούτε τώρα.

Αν θέλετε, όμως, την γνώμη μου για τους προέδρους, το θεωρώ απαράδεκτο. Επειδή γνωρίζω το ιστορικό, πώς τον πήρανε από την Θεσσαλονίκη, πως τον επέβαλαν όταν ο συγχωρεμένος ο Ντούντα δεν τον ήθελε στον Ολυμπιακό κι εκείνοι μπήκαν μπροστά, πώς του φέρθηκαν όσο ήταν στον Ολυμπιακό και στις δύο θητείες, γιατί ήμουν παρών και στις δύο. Και εν πάση περιπτώσει πόσα χρήματα του δώσανε. Πιστεύω ότι η συμπεριφορά είναι λάθος. Αλλά επαναλαμβάνω ότι δεν είμαι ο καλύτερος κριτής, αυτά τα κρίνει η κοινή γνώμη, η ιστορία αν θέλετε.

-Για μια ακόμη χρονιά ήσασταν ο κύριος στόχος συγκεκριμένης μερίδας ΜΜΕ που προφανώς πρόσκεινται στον “αιώνιο” αντίπαλο. Ούτε λίγο ούτε πολύ κατηγορηθήκατε ακόμα και για ασέβεια νεκρού… Θεωρείτε ότι υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση και πόσο σας επηρεάζει σε ανθρώπινο επίπεδο;

Αν υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστεί; Μόνο θεσμικά. Σε μια δημοκρατία ο καθένας μπορεί να γράφει ό,τι θέλει και φυσικά κρίνεται γι΄ αυτό. Υπάρχει συγκεκριμένο μέσο που με κατηγόρησε για ασέβεια νεκρού, για το γεγονός ότι δεν ήθελα να αφήσω το λουλούδι στη θέση που καθόταν ο συγχωρεμένος Πάρης Δερμάνης. Μα, η συνεννόηση που είχα κάνει με την ομάδα ήταν να το αφήσω ή την ώρα που θα έμπαινα στο γήπεδο ή την ώρα που θα πήγαινα να χαιρετίσω τον αντίπαλο προπονητή. Τους είπα ότι προτιμώ να το κάνω όταν θα πήγαινα να χαιρετίσω και φυσικά αυτό έγινε.

Το Μέσο, λοιπόν, παρέβλεψε το ίδιο το γεγονός κι έγραψε ότι δεν ήθελα κι ότι τσακώθηκα με την ομάδα. Το έκανε φυσικά για έναν συγκεκριμένο σκοπό και με έναν συγκεκριμένο στόχο. Εκπρόσωπος του ίδιου μέσου έρχεται μετά από δύο μέρες να μου κάνει ερώτηση στη συνέντευξη Τύπου, χωρίς να έχει την παραμικρή συστολή ή ντροπή. Είναι και θέμα αξιοπρέπειας. Όταν καταλογίζεις κάτι τέτοιο στον άλλον, πώς μπορείς μετά να τον κοιτάξεις στα μάτια και να τον ρωτήσεις κάτι άλλο; Είναι ένα “θράσος” που εμένα με εντυπωσιάζει. Παραδέχομαι, δηλαδή, κάποιους ανθρώπους που δεν έχουν πρόβλημα να κάνουν και το ένα και το άλλο.

-Υπάρχει μια ολόκληρη συζήτηση για το μπάτζετ του Ολυμπιακού και για τις δυνατότητες που υπήρχαν/υπάρχουν στις μεταγραφές. Για παράδειγμα η απόκτηση του Λουκ Σίκμα και του Ιγκνας Μπραζντέικις είχαν να κάνουν και με ενός είδους συμβιβασμού σε κάποια οικονομικά όρια ή ήταν καθαρά δικές σας επιλογές; Και το ρωτάω αυτό, γιατί πριν προκύψουν οι συμφωνίες με τους συγκεκριμένους, ο Ολυμπιακός είχε επαφές με παίκτες όπως ο Μίροτιτς και ο Ναν.

Όχι, δεν είχαν καμία σχέση με το μπάτζετ. Ο  Ολυμπιακός, έτσι για την ιστορία,  ήταν από τις τρεις – τέσσερις ομάδες που έκαναν την υψηλότερη πρόταση στο Μίροτιτς πέρσι το καλοκαίρι, η οποία σε χρήματα ήταν εξωπραγματική. Ακούς το ποσό και δεν το πιστεύεις. Όχι για τον Ολυμπιακό, γενικά για ομάδες της Ευρωλίγκας. Ο Νίκολα Μίροτιτς για τους δικούς του λόγους αποφάσισε κάποια στιγμή να γυρίσει στην πατρίδα του, μετά άλλαξε γνώμη και αποφάσισε να πάει στο Μιλάνο. Γι’ αυτό το λόγο δεν ήρθε και ο Ολυμπιακός έπρεπε να πάει στις επόμενες, ούτως ή άλλως πολύ δύσκολες επιλογές που είχε. Με την έννοια, ότι έφυγε ο MVP της Ευρωλίγκας και πως έπρεπε να φέρει κάποιον να μπει στα παπούτσια του, αν και εγώ σκέφτηκα ότι αυτός που θα προσπαθούσε να μπει στα παπούτσια του να παίξει έναν αντίστοιχο ρόλο, ήταν ο Πίτερς. Και το έκανε με πολύ σημαντική συνέπεια. Έκανε ίσως την καλύτερή του χρονιά και ήταν και πολύ σημαντικός παίκτης για μας. Έτσι είχε η ιστορία με τον Μίροτιτς. Να θυμίσω ότι πηγαίνοντας τελικά στο Μιλάνο δεν μπήκε η ομάδα του ούτε καν στο Play In Τournament. Δηλαδή, δεν μπήκε ούτε καν στη δεκάδα και αυτός αντιμετώπισε πάρα πολλά προβλήματα τραυματισμών. Θέλω να πω ότι, φυσικά λες με βάση το ποιο όνομα θα πάρεις, αλλά δεν ξέρεις πώς θα λειτουργήσει το όλο πράγμα μετά.

-Σε σχέση με τον Ναν, που όντως ήρθε στο προσκήνιο μέσω του ερυθρόλευκου ρεπορτάζ, αλλά τελικά κατέληξε -αρκετά αργότερα- στον Παναθηναϊκό, πόσο ζεστό ήταν το ενδιαφέρον σας και πόσο κοντά ή μακριά σε συμφωνία μαζί του φτάσατε;

Για τον Ναν ήταν μια ξεχωριστή ιστορία. Εμείς ήμασταν η πρώτη ομάδα που ασχοληθήκαμε στην Ευρώπη μαζί του. Ο συνεργάτης μου, ο Γιώργος Μποζίκας πήγε στο Βέγκας και τον είδε σε ατομικό workout που είχε κανονιστεί από τους εκπροσώπους του, μαζί με κάποιους άλλους παίκτες. Αν δεν κάνω λάθος, του είχε μιλήσει κιόλας. Ήμασταν σε συνεννόηση με τους εκπροσώπους του. Ήταν ένας παίκτης που δεν είχε βγει ποτέ από την Αμερική και γενικά ήθελε να παραμείνει σε αυτό το χώρο τότε, αλλά μας είχαν απαντήσει ότι αν πραγματικά βγει στην Ευρώπη, η επιλογή του θα ήταν ο Ολυμπιακός. Ήταν ξεκάθαρο. Στη συνέχεια, μέσα στην εξέλιξη της χρονιάς ξανακάναμε πρόταση. Όταν οι εκπρόσωποί του μας είπαν ότι αποφάσισε τελικά να παίξει στην Ευρώπη, ξανακάναμε πρόταση μαζί με άλλες τρεις – τέσσερις ομάδες. Αν δεν κάνω λάθος ήταν η Παρτιζάν, ο Παναθηναϊκός, εμείς και το Μιλάνο. Και μάλιστα κάναμε και συνομιλία με τον παίκτη. Το έκανε με όλους, δηλαδή, με τους προπονητές των ομάδων, με τον τζένεραλ μάνατζερ, οι εκπρόσωποι του, ο ίδιος.

Εμείς ουσιαστικά ανακαλύψαμε την περίπτωσή του, το ότι τον πήρε ο Παναθηναϊκός είναι μια άλλη ιστορία. Επί της ουσίας οι εκπρόσωποί του μας είπαν ότι η απόφαση δεν είχε να κάνει με λεφτά, γιατί δεν τέθηκε θέμα τότε πόσα χρήματα δίνει ο Παναθηναϊκός και αν τα δώσει Ολυμπιακός ή πόσα δίνει η Παρτιζάν. Η απόφασή του έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Σάνι Μπετσίροβιτς, ως Σλοβένος είναι φίλος με τον Ντράγκιτς, ο οποίος ήταν συμπαίκτης του Ναν στο Μαϊάμι του Ναν και κάνανε μαζί workout, την περίοδο. Του είπε ξεκάθαρα να πάει στον Παναθηναϊκό. Αυτή η προσωπική σχέση, αυτή η συγκυρία έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο. Αυτό μας είπαν τουλάχιστον οι εκπρόσωποι του, αφού ίδιος δεν είχε ιδέα τι σημαίνει Ευρώπη. Εκτός αν εντυπωσιάστηκε από τα αγγλικά του φίλου μου του Έργκιν και πήρε την απόφαση γι αυτό τον λόγο…

-Καλώς ή κακώς ζούμε στην εποχή των social media, μέσω των οποίων διαμορφώνεται πολλές φορές αυτό που λέμε “κοινή γνώμη”. Μετά το τέλος του πρωταθλήματος, λοιπόν, η άποψη που κυριαρχεί είναι ότι οι Αγγελόπουλοι σας έχουν αφήσει απροστάτευτο να παλεύετε με ένα ολόκληρο σύστημα. Ισχύει κάτι τέτοιο;

Καταρχήν δεν νιώθω να βάλλομαι, δεν νιώθω μόνος μου. Πώς θα νιώθω μόνος μου όταν είμαι στον Ολυμπιακό; Ο Ολυμπιακός είναι αυτό που είναι, ένας τεράστιος σύλλογος με μια τεράστια λαϊκή βάση, που αν μου έλεγε κανείς εμένα που δεν έχω σόσιαλ μίντια ότι βάλλομαι, δεν θα το ήξερα καν. Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι αυτά που συναντάω στο δρόμο όταν περπατάω και προσπαθώ, ξέρετε, να αποφεύγω μέρη τα πολύβουα, πραγματικά με σοκάρουν. Όσον αφορά το μέγεθος της εκτίμησης, του σεβασμού, της αγάπης του κόσμου για μένα. Δυο, τρεις φορές κάποιοι άνθρωποι του μπάσκετ μου είπανε “μην ακούς τι γράφεται κόουτς, κράτα γερά και κάτι τέτοια”. Και τους απαντούσα, “τι γράφεται;”.

Προχθές, λοιπόν, ένας φίλος μου που είναι πολύ δυνατός σε τέτοια  θέματα, μου λέει ότι τα social media έχουν το εξής: Υπάρχουν λογαριασμοί που έχουν ανοιχτεί το 2023, οι οποίοι ανήκουν σε ένα άτομο, αλλά είναι 10 διαφορετικοί, με άλλα ονόματα, οι οποίοι έχουν λίγους ακόλουθους, δηλαδή το ίδιο άτομο, έχει ανοίξει 10 λογαριασμούς και αυτός ο συγκεκριμένος σε βρίζει σε 10 διαφορετικά προφίλ. Ο ίδιος μου εξήγησε και προφανώς και εγώ σαν μέλος της κοινωνίας καταλαβαίνω ότι αυτό συνήθως συμβαίνει στην πολιτική. Έμαθα ότι το ίδιο γίνεται τελευταία και εναντίον των προέδρων. Και την ίδια στιγμή αυτοί οι λογαριασμοί που δημιουργήθηκαν την ίδια περίοδο, γράφουν υπέρ μου. Γιατί; Μα για να με φέρουν απέναντι στους προέδρους. Μοιάζει με ταινία, αλλά δυστυχώς είναι η νέα πραγματικότητα στην οποία ζούμε.

Στην πολιτική για παράδειγμα υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν για τα κόμματα, νομίζω το ξέρουμε όλοι, οι οποίοι προσπαθούν να δημιουργήσουν μια τάση στην κοινή γνώμη με βάση πράγματα που γράφονται, τα οποία όμως δεν αρκεί να είναι ένας λογαριασμός, αλλά πολλοί. Ανοίγουν πολλούς λογαριασμούς, οι οποίοι μοναδικό στόχο έχουν να επιτίθενται σε κάποιον. Αυτό λοιπόν συμβαίνει και στον αθλητισμό. Αυτό  που σας λέω, δεν είναι θεωρητικό. Το ξέρουμε όλοι.

Αν με ρωτάτε αν το περίμενα ότι εγώ σαν ένας κοινός προπονητής μπάσκετ θα δημιουργούσαν μια κατάσταση τέτοια, στην οποία τύποι που πληρώνονται ή δεν πληρώνονται, δεν ξέρω, έχουν τους δικούς τους λόγους και κάνουν 10 διαφορετικούς οργανισμούς για να βρίζουν εμένα ή τους προέδρους, δεν το περίμενα για να είμαι ειλικρινής. Πάντως δεν νιώθω μόνος μου, δεν νιώθω ότι βάλλομαι, δεν νιώθω ότι είμαι απροστάτευτος από κανέναν. Η σχέση που έχω με τους πρόεδρους και όλους όσους είναι στην ομάδα είναι τόσο δυνατή που αντέχει πολλά.

-Ο Ολυμπιακός μοιάζει με μια καλοδουλεμένη μηχανή, αποτελούμενη από πολλά, σχεδόν ισομεγέθη γρανάζια. Χωρίς σουπερ σταρ, αλλά με παίκτες που κερδίζουν λάμψη μέσα από τον ρόλο τους. Θεωρείτε ότι υπήρχε ή υπάρχει περιθώριο και για 1-2 παίκτες που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και λίγο πιο… out of the box? Θα βελτίωναν την ισορροπία ή θα την χαλούσαν;

Πάντα υπάρχει χώρος για το ταλέντο. Καταρχήν να σας πω ότι είμαι θαυμαστής του ταλέντου. Συγκινούμαι όταν ακούω μια εκπληκτική φωνή να τραγουδάει, όταν βλέπω ένα τόσο ταλαντούχο παίκτη στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ, πραγματικά νιώθω εκστασιασμένος. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με το ταλέντο. Ίσα ίσα. Πρώτα απ΄όλα, επαναλαμβάνω ότι πήγαμε να πάρουμε τον Ναν, ο οποίος λειτουργεί συχνά out of the box ή πήγαμε να πάρουμε τον Μάικ Τζέιμς και πραγματικά το έδειξε η ομάδα μ’ όλους τους τρόπους πόσο τον θέλαμε.

Το ταλέντο, το θέλει κάθε προπονητής, για να μπορεί μετά να… ισιώνει λίγο τη γραβάτα. Δηλαδή, μπαίνει ο παικταράς, βάζει 30 πόντους και μετά φαίνομαι εγώ ο πολύ καλός προπονητής. Αυτό το θέλουν όλοι, σε όλο τον κόσμο, σε όλα τα αθλήματα. Θα ήθελα πάρα πολύ να έχουμε 1-2 τέτοιους παίκτες και είχαμε κατά καιρούς. Έχω συνεργαστεί πολύ καλά με τον Σβεντ  στη Χίμκι και με άλλους στη Λοκομοτίβ, παίκτες πολύ ταλαντούχους και στον Ολυμπιακό φυσικά. Το να είμαστε καλοδουλεμένη μηχανή, όπως λέτε, μια ομάδα που έχει κανόνες και αρχές, είναι τιμητικό. Και νομίζω ότι γενικά έχει εκτιμηθεί στο ευρωπαϊκό μπάσκετ ο τρόπος που παίζουμε τα τελευταία χρόνια.

-Τι χρειάζεται ο Ολυμπιακός της επόμενης σεζόν; 

Κατά τη γνώμη μου χρειάζεται σταθερότητα και τύχη. Εγγυητής για τη σταθερότητα είναι πάντα οι ιδιοκτήτες, οι οποίοι μένουν ανεπηρέαστοι από τις γελοιότητες που γράφονται ή γίνονται, όπως έχουν αποδείξει πάρα πολλά χρόνια τώρα. Από το πρόγραμμα, το προπονητικό, από το γενικό πρόγραμμα, το πως δουλεύει μια ομάδα. Φυσικά χρειάζεται και τύχη, οι συγκυρίες. Φέτος δεν είχαμε καθόλου τύχη είχαμε πάρα πολλούς τραυματισμούς. Σημαντική επίσης, η αποφυγή των λαθών. Πρέπει να αποφύγουμε λάθη ή να κάνουμε λιγότερα δυνατά γιατί όλοι κάνουμε λάθη. Και σε τελική ανάλυση ο καθένας από εμάς, δηλαδή μιλάω για την ομάδα μας, κάνει μια διαδρομή. Οι τίτλοι για τον Ολυμπιακό είναι πάρα πολύ σημαντικό πράγμα, η αγάπη του κόσμου, τα sold out. Ολόκληρο το οικοδόμημα που λέγεται μπάσκετ σε μια ομάδα. Όλα είναι σημαντικά.