«Ευθύνες» έχει και ο οπαδός, όχι μονάχα ο παίκτης!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Όταν μία ομάδα χάνει σε οποιοδήποτε άθλημα, δεν φέρει ευθύνη μόνο ο εκάστοτε αθλητής, αλλά και ο οπαδός, που δεν ενθαρρύνει όπως πρέπει την ομάδα.
Όταν θες να λέγεσαι οπαδός, πρέπει να το αποδεικνύεις στην πράξη. Η στήριξη επιβάλλεται να υπάρχει σε ΟΛΑ τα τμήματα της ομάδας μας και όχι ΜΟΝΟ στο ποδόσφαιρο. Δυστυχώς κάποιοι και αναφέρομαι στην νέα γενιά Ολυμπιακών έχουν καλομάθει από συνεχόμενους τίτλους και δεν έχουν τη δίψα, αν μπορεί να αναφερθεί αυτή η λέξη, ώστε να στηρίξουν την ομάδα μας και στο Βόλεϊ, και στο Πόλο, αλλά και σε άλλα τμήματα του ερασιτέχνη.
Πόσο δύσκολο είναι, να έχει η κερκίδα, αν όχι γεμάτο από οργανωμένους και παλμό σε κάθε αγώνα, έστω στα τμήματα του Ερασιτέχνη που μας έχει χαρίσει τόσες χαρές, 500 άτομα που να στηρίζουν την ομάδα μας, ώστε να φτάσει στη νίκη. Αλλά μάλλον ζητάω πολλά, σωστά; Εδώ σε παιχνίδια όπως με την ΑΕΚ στο βόλεϊ, δεν γεμίζει το γήπεδο, θα γεμίσει στα «μικρά»; Όταν πηγαίνω και βλέπω γήπεδο με 30 άτομα όπως σήμερα με τον Φοίνικα Σύρου, είναι σκέτη απογοήτευση το θέαμα και το συναίσθημα που μπορεί να νιώθεις ως φίλαθλος αλλά και οπαδός της αγαπημένης σου ομάδας.
Έχουμε την τιμή να έχουμε έναν άνθρωπο, όπως ο Μιχάλης Κουντούρης στα τμήματα του Ερασιτέχνη μας, που μας έχει φτάσει όλα τα τμήματα στο «Everest» και μόνο αναγνώριση δεν υπάρχει για αυτά τα επικά -κι όμως αληθινά- κατορθώματα. Δηλαδή πώς θα ήμασταν ικανοποιημένοι; Όταν είχαμε όλα τα τμήματα μας στην Α2, όπως αυτά του Παναθηναϊκού, κάποια της ΑΕΚ και ορισμένα του ΠΑΟΚ; Έχουμε καταντήσει εν ολίγοις να διαλέγουμε παιχνίδια. Απόντες από Ευρώπη, απόντες από ντέρμπι, και φυσικά απόντες και από «μικρά παιχνίδια» δείχνοντας απραξία ως οπαδοί.
Δεν σταματάω μόνο στον Ερασιτέχνη. Μεταφέρομαι και στο μπάσκετ. Πού είναι η στήριξη εκεί; Όμως όταν είναι να πέσει κράξιμο, κατευθείαν από τους πρώτους. Έχω να δω οργανωμένους εκεί σε μικρό παιχνίδι, δεν ξέρω και εγώ πόσα χρόνια. Απλά γελοιοποιούμαστε μόνοι μας. Ντροπή, να έχουμε έναν τέτοιο πολυαθλητικό σύλλογο που μας φέρνει χαρές παντού και να μην έχει στήριξη. Εδώ βάζω και το μπάσκετ με του αδελφούς Αγγελόπουλους, οι οποίοι έχουν προσφέρει πάρα πολλά στην ομάδα και αυτό δεν χωράει αμφιβολία. Είχαν όμως την ατυχία να πέσουν σε ένα κατεστημένο στο Ελληνικό μπάσκετ και στη δυσωδία αυτού και δεν μπορούν να κάνουν πολλά. Ακόμα και έτσι όμως με τίμιο τρόπο, έχουμε τίτλους και διακρίσεις.
Ας πάμε και σε άλλες χώρες. Εχθές στην προπόνηση της Μπόκα Τζούνιορς είδαμε κάτι πρωτόγνωρο όπου όλο το «Μπομπονέρα» είχε sold out σε προπόνηση ομάδας. Απλά απίστευτο! Μοναδικό! Πενήντα και εξήντα χιλιάδες κόσμος να ενθαρρύνουν την αγαπημένη τους ομάδα, βρέθηκαν στο γήπεδο απλά για να δώσουν έξτρα κίνητρο στους παίχτες για να πάνε να σηκώσουν το Κόπα Λιμπερταδόρες. Τα Ευρωπαϊκά δεν είναι κίνητρο για εμάς έτσι; Όμως η απαίτηση πάει σύννεφο.
Καλό είναι να πάρουμε παράδειγμα από τα αδέρφια μας στην Σερβία αλλά και από χώρες όπως η Αργεντινή και η Βραζιλία!