Έτσι έγινε η ανατροπή!

Ο ΠΑΟΚ, απέδρασε με νίκη. Ο Παναθηναϊκός, απέδρασε με ισοπαλία. Η 3η ήταν και η… φαρμακερή. Και την πλήρωσε η ΑΕΚ η οποία, παραδόξως (λόγω διαφοράς μεγεθών όφειλε να είναι πιο σεμνή), βγάζει και τη μεγαλύτερη γλώσσα. Ε, όση προεξείχε, κόπηκε.

Το χθεσινό ντέρμπι αποτελεί την πιο σύντομη αλλά ουσιαστική περιγραφή για τη μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων. Η ΑΕΚ κυριάρχησε στο α’ ημίχρονο και έφτασε ως το 0-1. Ο Ολυμπιακός κυριάρχησε στο β’ και πήγε στο 4-1. Δεν χρειάζονται άλλες αναλύσεις, μόνο αυτό. Θα ήταν ποδοσφαιρικό αμάρτημα ο φετινός Ολυμπιακός να μην κάνει κάτι τέτοιο έστω σε έναν από τους βασικούς ανταγωνιστές του φέτος. Όλους τους έβαλε στα δίχτυα, οι άλλοι δύο έπεσαν από την Ακρόπολη και βρήκαν και πορτοφόλι, η ΑΕΚ πλήρωσε τα… σπασμένα.

Στο καθαρά ποδοσφαιρικό, στα δικά μου μάτια κυρίως ο Τοροσίδης (και ο μεγάλος άτυχος, Λάζαρος όσο έπαιξε) «γύρισε» το ματς. Εκτός του ότι μιλάμε για κανονικό παίκτη πλευράς, η… αύρα του φάνηκε να έχει θετική επιρροή σε όλη την ομάδα, ακόμα και τον κόσμο που ήθελε από κάπου να… πιαστεί μετά την απογοήτευση του α’ ημιχρόνου.

Όπως και με την Ντινάμο, έτσι και χθες, τα «φτερά», ένα από τα μεγάλα όπλα του φετινού Ολυμπιακού, υπολειτουργούσαν αφού για να πάει καλά επιθετικά ο εξτρέμ θέλει τη βοήθεια και του μπακ και για να πάει καλά αμυντικά ο μπακ θέλει και τη βοήθεια του εξτρέμ. Αλυσίδα είναι όλα.

Άθελά του ο Βασίλης μας θύμισε ξανά πόσο κομβική είναι η απουσία του Ομάρ. Άλλος παίκτης ήταν στο α’ ο Ποντένσε (σ.σ.: που άλλαξε και πλευρά με τον Ντίας έχοντας μία τον Μεριά πίσω του, μία τον Τσιμίκα) άλλος στο β’ με τον «Τόρο» πίσω του. Ο Βασίλης λοιπόν έδωσε πνοή σε όλους. Σημαντική ήταν και η μετατόπιση του Μεριά δίπλα στον Σισέ αντί του Βούκοβιτς ενώ και ο Τσιμίκας παρουσιάστηκε εντυπωσιακά καλύτερος στην επανάληψη.

Για τον Φορτούνη δε χρειάζεται να πει κανείς πολλά πράγματα. Άπειρα respect για το 1ο του γκολ γιατί είναι ο ίδιος που κλέβει τη μπάλα και, το κυριότερο, ΔΕΝ πέφτει παρότι τραβιέται και μπορεί να πάρει φάουλ σε πολύ καλό σημείο και κάρτα. Είχε τέτοια σιγουριά ότι μπορεί να σκοράρει που κρατήθηκε και συνέχισε τη φάση τελειώνοντας μάλιστα με το αριστερό του πόδι!

ΥΓ: Γκιλιέρμε. Αυτό.

ΥΓ2: Μήπως, εν τέλει, τον Χασάν τον «αδίκησε» πιο πολύ απ’ όλα ότι αποκτήθηκε μετά την προετοιμασία (17/8) και μέχρι τα Χριστούγεννα έμενε κι άλλο πίσω με τραυματισμούς; Αναμφίβολα ήταν εξαιρετικός και με τη Ντιναμό και με την ΑΕΚ. Αντιθέτως ο Γκερέρο φαίνεται να έχει επιστρέψει κάπως «χαμένος» μετά τον τραυματισμό του. Λογικά θα τα βρει τα πατήματά του ξανά.

ΥΓ3: Οι πιο θερμές ευχές για ταχεία ανάρρωση για έναν παίκτη που νιώθει όσο λίγοι τη φανέλα. Λάζαρε γερά.