Η επόμενη ημέρα στον Ολυμπιακό… ξεκίνησε

Ο,τι έγινε στη Λιβαδειά δεν αλλάζει αυτό που έπεται. Ο,τι και να γινόταν στη Λιβαδειά, δεν θα το άλλαζε. Απλώς η νέα βαθμολογική απώλεια του Ολυμπιακού και ο ορατός κίνδυνος να χαθεί ακόμη και η δεύτερη θέση, επιβεβαιώνει την ανάγκη για αλλαγές και κυρίως την ανάγκη για ένα συνολικό ξεκαθάρισμα εντός ομάδας. Όχι καθοδηγούμενο από την ένταση και τον εκνευρισμό της κακής χρονιάς, αλλά με βάση ποδοσφαιρικά δεδομένα και συγκεκριμένα κριτήρια.

Ξεκινώντας από το παρόν, δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς τι ακριβώς έκανε αυτές τις 20 ημέρες στο Ρέντη ο Οσκαρ Γκαρθία. Καλές είναι οι στομφώδεις ομιλίες για τα σερί. Με λόγια όμως δεν προπονείται η ομάδα σου. Τι ακριβώς έκανε ο Ισπανός για να παρουσιαστεί σε καλή κατάσταση ο Ολυμπιακός στη Λιβαδειά; Ποιο ήταν το πλάνο του; Και ειδικά για την περίπτωση του ματς με τους Βοιωτούς, δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Είχε μπροστά του 20 ημέρες. Ενώ από την 11άδα που χρησιμοποίησε, μόνο τρεις παίκτες έλειπαν με τις εθνικές τους (Ελαμπντελαουί, Μιραλάς, Ανσαριφάρντ). Με τους υπόλοιπους τι έκανε; Πώς τους προετοίμασε; Ποιο ήταν το σχέδιο νίκης; Ή πάλι φταίει η (δεδομένα κακή) φυσική κατάσταση;

Δυστυχώς ο Γκαρθία αποδεικνύει ότι αυτή τη στιγμή δεν ταιριάζει στον Ολυμπιακό. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι κακός προπονητής. Απλώς δεν ταιριάζει. Δεν μπορούμε να ταιριάζουμε με όλους, άλλωστε. Και είναι αλήθεια ότι η υποτονική παρουσία του Ισπανού και ο χαμηλών τόνος χαρακτήρας του έχει βγει απόλυτα, τόσο στον τρόπο που αγωνίζεται ο Ολυμπιακός, όσο και στις αποφάσεις του την ώρα του αγώνα. Αποφάσεις που δεν εμπεριέχουν κανένα στοιχείο έκπληξης, καμία φαντασία και σχεδόν ποτέ -σε αυτούς τους 3 μήνες της παρουσίας του- δεν έδωσαν το κάτι παραπάνω που απαιτεί ο Ολυμπιακός από τον εκάστοτε προπονητή του.

Δεν είναι λογικό να παίρνει πάνω του όλες τις «αμαρτίες» ο Ισπανός τεχνικός, καθώς είναι δεδομένο ότι από την αρχή της χρονιάς οι προπονητές που κάθισαν στον ερυθρόλευκο πάγκο (και ειδικά ο καταστροφικός Χάσι), έβαλαν το χεράκι τους για να φτάσουμε στο σημερινό σημείο. Αλλά ο Γκαρθία επιλέχθηκε ως ένας προπονητής που θα έκανε τον Ολυμπιακό να παίζει «κανονικό» ποδόσφαιρο. Ως αυτός που θα τον ανέβαζε επίπεδο τον μετά την μεταβατική παρουσία του Λεμονή. Τελικά, δεν κατάφερε να ξεπεράσει ούτε τις «παλαιού τύπου» προπονητικές ιδέες του Τάκη. Αποτυγχάνοντας να προσφέρει έστω ένα καλό δείγμα γραφής. Ένα ματς που θα έχεις να θυμάσαι από το πέρασμά του από τον ερυθρόλευκο πάγκο.

ΠΟΙΟΤΙΚΟ ΡΟΣΤΕΡ, ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΧΗΜΕΙΑ

Πάμε τώρα στο θέμα που προκαλεί τις περισσότερες συζητήσεις στον Ολυμπιακό και που δεν είναι άλλο από το ρόστερ που διαθέτει. Η ισοπέδωση είναι πολύ εύκολη διαδικασία. Διαδικασία που δεν με εκφράζει. Και ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τους ποδοσφαιριστές. Διότι 11 καλοί ποδοσφαιριστές δεν είναι δεδομένο ότι θα κάνουν μια καλή ομάδα. Ωστόσο 11 μέτριοι ποδοσφαιριστές μπορούν να δημιουργήσουν ένα εξαιρετικό σύνολο. Αρκεί να υπάρχει ο σωστός «μάγειρας»-προπονητής. Αλλά και να γίνουν σωστές επιλογές, όχι μόνο με αγωνιστικά κριτήρια.

Ο Ολυμπιακός ξόδεψε ένα τσουβάλι λεφτά το περασμένο καλοκαίρι. Σε μεταγραφές πληρώθηκαν σχεδόν 20 εκατομμύρια ευρώ. Ποσό ασύλληπτο, έως και υπερβολικό για τα ελληνικά δεδομένα. Και πράγματι (πέραν κάποιων χτυπητών εξαιρέσεων) αποκτήθηκαν ποδοσφαιριστές που έχουν ποιότητα, ταλέντο και μπορούν να αποτελέσουν σημεία αναφοράς σε κάθε ομάδα. Όπως συνέβαινε πριν φορέσουν την ερυθρόλευκη φανέλα. Δείτε τα νούμερα και την απόδοση των παικτών που πήρε ο Ολυμπιακός πριν αποκτηθούν και αποφανθείτε μόνοι σας εάν θα τους παίρνατε ή όχι…

Πού έγκειται το πρόβλημα; Στη χημεία. Την ανύπαρκτη χημεία, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου, και το «δηλητήριο» που άφησε στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού ο Μπέσνικ Χάσι αποχωρώντας. Ένα «δηλητήριο» που «χώρισε» τους παίκτες σε «παιδιά και αποπαίδια» για ένα διάστημα και που πλέον συνεχίζει να ταλαιπωρεί τους Ερυθρόλευκους. Διότι δεν είναι ασύνηθες να μην ταιριάζεις με έναν συνάδελφό σου. Αλλά είναι διαφορετικό να μην ταιριάζεις και παρά ταύτα να συνεργάζεσαι για το κοινό καλό και τελείως διαφορετικό να είσαι συνέχεια καχύποπτος και έτοιμος για ίντριγκα, που δεν χωράει σε ομάδες πρωταθλητισμού όπως ο Ολυμπιακός. Οι μικροπολιτικές και το «εγώ» του κάθε παίκτη, απαγορεύεται να μπαίνει σε οποιαδήποτε συλλογική εξίσωση, ειδικά όταν δεν είναι προς όφελος της ομάδας.

Η ομάδα γνωρίζει τι συμβαίνει. Και καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς προσπαθεί να αλλάξει την κατάσταση. Για αυτό είχε ενημερώσει αναλυτικά και τον Γκαρθία. Δεν ήταν τυχαία η πρώτη ομιλία του Ισπανού τεχνικού όταν ανέλαβε τον Ολυμπιακό. Είχε μιλήσει για πειθαρχία και είχε αναφερθεί σε συγκεκριμένα περιστατικά παικτών που δεν πανηγύριζαν ή δεν χαίρονταν σε νίκες επειδή μπορεί να μην σκόραραν οι ίδιοι ή να σκόραρε κάποιος «εκτός παρέας». Τελικά, δεν κατάφερε ούτε ο ίδιος να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε να βρεθεί χημεία, τόσο μέσα στα αποδυτήρια όσο και μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

ΤΑΛΕΝΤΟ, ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ, ΔΙΨΑ

Πού καταλήγουμε; Από εκεί που ξεκινήσαμε. Οι αποφάσεις για αλλαγές έχουν ήδη παρθεί. Ποιες θα είναι αυτές και ποιους θα αφορούν, θα φανεί στην πορεία όταν και θα καθίσει η σκόνη. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλοι έχουν κριθεί. Ακόμη και το πώς θα ολοκληρωθεί η χρονιά σε αυτά τα τέσσερα παιχνίδια που απομένουν, θα παίξει σημαντικό ρόλο και θα αποτελέσει κριτήριο. Με την απόφαση για αξιοποίηση του ποδοσφαιρικού πλούτου που διαθέτει ο Ολυμπιακός -παίκτες που αγωνίζονται δανεικοί σε άλλες ομάδες- να είναι ειλημμένη. Ενώ και στο μεταγραφικό σκέλος, οι προσθήκες θα είναι συγκεκριμένης λογικής. Καθώς ως επί το πλείστον ο Ολυμπιακός θα επενδύσει στο ταλέντο, τη φιλοδοξία και τη δίψα για τίτλους και διάκριση. Στοιχεία που λείπουν από τη φετινή ομάδα.

Ο χρόνος είναι σύμμαχος του Ολυμπιακού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να… χάσει τον χρόνο του. Η αντίστροφη μέτρηση για την έναρξη της νέας χρονιάς έχει ξεκινήσει. Και όσοι από τους νυν ποδοσφαιριστές της ομάδας του Μεγάλου Λιμανιού αντιληφθούν ότι έχουν μία τελευταία (έστω μικρή) ευκαιρία να αλλάξουν την άποψη που έχει σχηματιστεί, καλό θα είναι να το δείξουν τώρα. Διότι εάν δεν το έχουν καταλάβει, η επόμενη ημέρα ήδη ξεκίνησε. Και άπαντες κρίνονται.

ΥΓ. Η επικοινωνιακή «μηχανορραφία» του ΠΑΟΚ καλά κρατεί. «Εμείς δεν θέλουμε το πρωτάθλημα στα χαρτιά», δήλωσε ο Πασχαλάκης. «Εχουμε 58 βαθμούς (στα χαρτιά)», είπε ο Λουτσέσκου. Και διάφορες άλλες ανοησίες που δεν έχει νόημα να τις αναπαράγουμε. Αλλωστε το κάνουν πρόθυμα οι επικοινωνιακοί φωστήρες της οικογένειας Σαββίδη. Αλήθεια, μιας και μιλάμε για «χαρτιά»; Ο ΠΑΟΚ τι ακριβώς προσπάθησε να κάνει πέρυσι με τις ντροπιαστικές υποθέσεις Πλατανιά, Λασκαράκη; Πήγε να πάρει το πρωτάθλημα στο γήπεδο; Ή απλώς προσπάθησε να το κλέψει; Γιατί έτσι επιτάσσει το trend της εποχής του «κάνουμε ό,τι γουστάρουμε»;