«Επιτακτικές» οι αλλαγές, για να σωθεί η χρονιά!

Ο Ολυμπιακός δείχνει φανερά ότι ακόμα δεν μπορεί να βρει τα πατήματά του. Για αρχή ήταν λάθος όταν βρεθήκαμε στο 10-0 που κάποιοι πανηγύριζαν. Το μπάσκετ δεν τελειώνει στο 6ο λεπτό αλλά με την κόρνα στη λήξη της 4ης περιόδου. Καμία νίκη δεν ήρθε από τα μισά της 1ης περιόδου. Έπρεπε οι παίκτες μας και δη οι πιο έμπειροι να κρατήσουν την ηρεμία. Κάτι τέτοιο δεν έγινε και μετά το πρώτο time out από τον Πλάθα οι Ρώσοι τα γύρισαν τούμπα όλα.

Ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος

Ξεκίνησε η ομάδα κάπως να βγάζει ενέργειά, συνδυασμούς, έβαλε και 1-2 καλά σουτ και ξεγέλασε αρκετό κόσμο. Η ομάδα όμως στην μετά Μπλάτ εποχή δεν άλλαξε πέρα από την Βαλένθια κάτι. Τα ίδια συνέχισε να κάνει μέσα στο παρκέ. Δεν είδαμε κάτι διαφορετικό. Παίκτες οι οποίοι έδιναν πάσα, σε παίκτες της Ζενίτ (δεν έγινε μία και δύο αλλά πολλές φορές ), σουτ και airball σε προσπάθειες, καθόλου συνδυασμοί, το pick ‘n roll εξαφανίστηκε σε αυτόν τον αγώνα, οι ψηλοί μας πλην Μιλουτίνοφ ήταν σε άλλο γήπεδο και ένας προπονητής (όχι ότι φταίει) να μην μπορεί να πάρει σωστές πρωτοβουλίες και να κατευθύνει την ομάδα. Αρκετές φορές ο Πλάθα τον εξαφάνισε.

Αρχηγός χωρίς να ξέρει τι πρέπει να κάνει

Ο αρχηγός μας φάνηκε μπερδεμένος. Κυριολεκτικά δεν ήξερε τι να κάνει. Ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Δεν έχει καταλάβει και ο ίδιος πως πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Μία τον θέλουμε ηγέτη, μία να παίρνουμε πρωτοβουλίες, μία να μην είναι ατομιστής, μία να μοιράζει παιχνίδι. Όταν λοιπόν του βρούμε τι θέλουμε να κάνει τότε θα επανέλθει στα επίπεδα που τον γνωρίζαμε. Δεν μπορούμε να απαιτούμε όταν δεν τον διαχειρίζονται όπως πρέπει. Θέλει στήριγμα, θέλει ανάσες και πρέπει να του βρούμε ρόλους. Πλέον έχει γίνει μπαλαντέρ και πάει παντού.

Παίκτες επειγόντως για να μην «κλαίμε» από τους τουρίστες

Οι παίκτες τύπου Ρούμπιτ, Μπόλντγουιν, Τσέρι, Χαπ δεν είναι επιπέδου Ολυμπιακού. Το έχουμε ξανά πεί αυτό. Ας σοβαρευτούμε λίγο και να κοιτάξουμε τη λύσεις υπάρχουν. Παίκτες υπάρχουν και ειδικά τώρα με τα κοψίματα του ΝΒΑ. Κάποτε δύο παίκτες μας άλλαξαν την ιστορία και φτάσαμε στο everest του Ευρωπαϊκού μπάσκετ  το 2012. Ντόρσει, Λο κάποτε μας άλλαξαν την ιστορία μας. Οπότε δεν γίνεται να λέμε παίκτες δεν υπάρχουν. Παίκτες πάντα υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν. Εμείς είναι το θέμα τι θα πάρουμε και από που θα το πάρουμε. Το λέω αυτό γιατί οι επιλογές τα τελευταία τρία χρόνια είναι «άστοχες».

Ο κόσμος στο ύψος του

Ακόμα μία φορά ο κόσμος ήταν εκεί, αλλά έως πότε; Κάποια στιγμή δεν πρέπει να επιβραβευτεί; Να πάει γήπεδο να δεί ωραίο θέαμα και να φύγει γεμάτος;; Η ομάδα πρέπει να αποζημιώσει τον κόσμο κάποια στιγμή. Ο κόσμος στηρίζει είναι εκεί, φωνάζει, ενθαρρύνει και είναι άψογος. Συγχαρητήρια λοιπόν από μένα διότι αποδεικνύει ότι δεν είναι μόνο σε πανηγύρια. Στηρίζει πάντα την ομάδα. Το #mexritelous συνεχίζεται και δεν σταματάμε λοιπόν, απλά ας γίνουν και αυτά που πρέπει.

Οι τελικοί ξεκίνησαν από νωρίς…

Όπως σας προετοιμάζω οι τελικοί ξεκίνησαν από νωρίς. Από νωρίς σε τελικούς. Δυάδα φωτιά με Μπασκόνια και Αρμάνι εκτός. Αν πάρει ένα από τα δύο θα μιλάμε για μεγάλο επίτευγμα. Είναι και θέμα ψυχολογίας. Απλά να φτιάξουν κάποια  πράγματα εσωτερικά. Η ομάδα δεν έχει θέμα μόνο παικτών αλλά και από θέμα ψυχολογίας πλέον. Όλα ξεκινάνε από τα αποδυτήρια. Εκεί πρέπει να μιλήσουν και να τα αφήσουν όλα πίσω τους για μία νέα αρχή. Εκεί πρέπει να ξανά βρουν ότι κίνητρα τους έχουν στηρίσει. Καμία χρονιά δεν χάθηκε και πρέπει πρώτα εκείνοι να το πουν και μετά οι υπόλοιποι.