Πέρασε μία δεκαετία, τόσο εύκολα, τόσο απλά! Ο ηγέτης μας κατάφερε όμως μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα τα ΠΑΝΤΑ και ακόμα δεν έχει σταματήσει! Συνεχίζει για να είναι ο δικός μας ηγέτης και ο δικός τους εφιάλτης. Γράφει ο Πάρης Τσιλιώτης...

Πέρασαν δέκα χρόνια. Ακούγετε όντως πολύ. Μία δεκαετία δεν είναι και λίγο. Μέσα σε αυτή τη δεκαετία έχουμε ζήσει πολλές στιγμές. Δύσκολα θα βρεις κακή στιγμή που να συνδέεται όμως με το όνομα του Βαγγέλη Μαρινάκη. Κακή στιγμή μπορεί να χαρακτηριστεί όλοι όσοι τον έχουν βάλει στόχο και με υποχθόνιες τακτικές, με τακτικές τύπου «Προπαγάνδας», με τακτικές τύπου… ΝΥΧΤΑΣ, να σπιλώσουν το όνομα του ηγέτη μας, δίχως φυσικά κανένα αποτέλεσμα.

Ο ηγέτης μας, Βαγγέλης Μαρινάκης, Σαν  Σήμερα 18/06/2010 μπήκε και με την βούλα στη ζωή μας, στη ζωή όλων των Ολυμπιακών. Μας πήρε από μία χρονιά που είχαμε χάσει ένα πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό (τι τίτλο πήρε και τότε βέβαια με πόσες σφαγές…), με κόντρα τα πάντα μας επανέφερε στο σωστό δρόμο, στο δρόμο της δόξας. Κάθε χρόνος που πέρναγε βλέπαμε το όνομα του Ολυμπιακού, όλο και μεγάλωνε στην Ευρώπη, όλο και ήταν σε υψηλότερες θέσεις στον πίνακα του Ranking. Βλέπετε, σημασία δεν είχε μόνο να παίρνεις ένα τίτλο (ότι έκανε ο ΠΑΟΚ με υπέρ του διαιτησία και αποκλεισμό από κάτι χωριά της Σουηδίας και του Αζερμπαιτσάν…), αλλά να πορεύεσαι ταυτόχρονα και στα Ευρωπαϊκά σαλόνια με επιτυχία. Τι βράδια να πρωτοθυμηθούμε; Να θυμηθούμε την Γιουνάιτεντ στον ΝΑΟ, να θυμηθούμε το πρώτο ΕΠΟΣ του Λονδίνου; Να θυμηθούμε τις νίκες με Ατλέτικο, Ντόρτμουντ, Μαρσέιγ, Γιουβέντους; Να θυμηθούμε τη πρόκριση με την Μίλαν; Να θυμηθούμε την φετινή χρονιά που ακόμα παίζουμε Ευρώπη, αλλά το ΕΠΟΣ του Λονδίνου όπου εκεί μέσα κάναμε ολόκληρη Άρσεναλ να υποταχθεί στο μεγαλείο μας; Τι να πρωτοθυμηθούμε;

Οι χαρές πολλές, τα συναισθήματα απέραντα όμως ο ηγέτης μας, κάθε μέρα, κάθε ώρα κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο είναι εδώ και μας ανεβάζει κι άλλο. Ένα βήμα τη φορά. Ταβάνι δεν υπάρχει άλλωστε! Ένα τραγούδι λέει άλλωστε «Μέχρι να βρούμε ουρανό, άσεμε να παραμιλώ…». Αυτό έχει γίνει για εμάς η ζωή μας από την ημέρα που μας ανέλαβε. Δεν έχουμε ουρανό και όπως λέει το τραγούδι, εμείς με τις ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ επιτυχίες που μας έχει χαρίσει συνεχίζουμε να παραμιλάμε.

Θα ήταν άδικο όμως να μην κάνω μνεία σε κάτι άλλο. Ότι δεν έχει φτιάξει μόνο το Ποδόσφαιρο, δεν ασχολήθηκε μόνο με αυτό το τμήμα. Συνεισφέρει αδρά όλα αυτά τα χρόνια και στον Ερασιτέχνη. Εκεί κι αν μας έχει πάει στα… ύψη! Εκεί έχουμε φτάσει δις και τρις στο ταβάνι μας. Ακόμα και φέτος σε τρία αθλήματα ήμασταν κοντά για Ευρωπαϊκό. Πόλο Ανδρών, Πόλο Γυναικών και Βόλεϊ Γυναικών. Οι ομάδες που είχαμε φτιάξει δεν σταματιούνται. Η συνέχεια όμως δεν σταματάει στο τώρα. Ο πρόεδρος μας είναι εδώ. Όσο κι αν κάποιοι επιχείρησαν να μην είναι, συνεχίζει να είναι εδώ μαζί μας.

Κάποιοι ακόμα συνεχίζουν τον ανελέητο πόλεμο που του κάνουν, αλλά ο δικός μας Βαγγέλης δεν καταλαβαίνει και τους έχει γραμμένους μέχρι εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Πόσες φορές τους έχει ξεφτιλίσει; Πόσες φορές τους έχει κάνει να τρέχουν πανικόβλητους; Πλέον λένε το όνομά του και τραυλίζουν. Ναι, δεν λέω υπερβολές.

Ας αφήσουμε όμως τα παραπάνω και ας δώσουμε μία απάντηση η οποία είναι απλή. Για εμάς είσαι ο δικός μας ηγέτης, ο δικός μας ΤΙΤΑΝΑΣ και για όλους αυτούς είσαι απλά ο εφιάλτης τους…

*Η ιστορία συνεχίζεται και θα συνεχίσει να γράφει ακόμα για πολλά χρόνια. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ