«Δεν καταλαβαίνετε, ρε. Έχουμε χάσει τον ύπνο μας ρε. Δεν μπορούμε να κοιμηθούμε»!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο ύπνος των Αεκτζήδων που χάθηκε, ο εφιάλτης που συνεχίζεται!
«Δεν καταλαβαίνετε, ρε. Έχουμε χάσει τον ύπνο μας ρε. Δεν μπορούμε να κοιμηθούμε»! Μια φράση, μια κραυγή απόγνωσης που συμπυκνώνει όλη την ψυχολογία μιας ομάδας και του κόσμου της. Μετά από τέσσερις μέρες (και όχι μόνο) κόλασης.
Οι εικόνες έξω από τα επίσημα της OPAP Arena το βράδυ της Κυριακής δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν η έκρηξη μιας συσσωρευμένης απογοήτευσης, ενός χρόνου (και όχι μόνο) γεμάτου πίκρες. Με αποκορύφωμα τις δύο διαδοχικές ήττες από τον Ολυμπιακό. Ήττες που δεν ήταν απλά αγωνιστικές, αλλά ψυχολογικές, υπαρξιακές. Η ΑΕΚ δεν έμεινε απλά εκτός Κυπέλλου. Δεν έχασε απλά την ευκαιρία να επιστρέψει στην κορυφή του πρωταθλήματος. Έχασε το έδαφος κάτω από τα πόδια της. Και το χειρότερο; Ο Θρύλος ήταν εκείνος που την έσπρωξε στο κενό.
Από την “εξάρα” της Τετάρτης στο Φάληρο, μέχρι την οδυνηρή ήττα της Κυριακής μέσα στο σπίτι της, το χτύπημα ήταν διαδοχικό, ανελέητο. Η ομάδα που, υποτίθεται, είχε χτιστεί για να κυριαρχήσει, τελείωσε σε τέσσερις μέρες. Και τελείωσε με τον πιο ταπεινωτικό τρόπο. Κλεισμένη πίσω, με τρία στόπερ, με παίκτες να πανηγυρίζουν πλάγια άουτ στο 80’, σε μια εικόνα που περισσότερο θύμιζε μικρομεσαία ομάδα που παλεύει για την επιβίωσή της, παρά διεκδικήτρια τίτλων.
Το ποδόσφαιρο, όμως, δεν συγχωρεί. Όταν η αλαζονεία προηγείται της ουσίας, η πτώση είναι αναπόφευκτη. Όταν ο αντίπαλος στον οποίο έχεις δείξει ασέβεια σε περιμένει στη γωνία με το μαχαίρι στα δόντια, η τιμωρία είναι σκληρή. Ο Ολυμπιακός, ο μεγάλος τιμωρός, δεν άφησε περιθώρια. Και τώρα, τα αποκαΐδια μιας ομάδας που όπως έγραφαν οι ρεπόρτερ της ΑΕΚ πριν εβδομάδα ήταν στα… καλύτερα της, στέκονται μπροστά στα μάτια όλων, εκτεθειμένα.
Οι αντιδράσεις των οπαδών της ΑΕΚ στα viral βίντεο δεν είναι απλά στιγμιότυπα οργής. Είναι η συνειδητοποίηση ότι το αφήγημα που χτίστηκε έχει καταρρεύσει. Η αναζήτηση του “Μελισσανίδη” μέσα στο ίδιο του το γήπεδο. Οι φωνές, οι κατάρες, το πάθος που μετατράπηκε σε απόγνωση. Είναι όλα κομμάτια του ίδιου έργου. Το κύμα της εσωστρέφειας που έρχεται είναι μεγαλύτερο από ποτέ.