Ο τελικός του Super Cup ίσως δε χρίζει άξιας αγωνιστικής ανάλυσης δεδομένου του πρώιμου χρονικού σημείου. Μεταδίδει όμως εικόνες που μαρτυρούν κάτι πολύ παραπάνω...

Ο τελικός του Σαββάτου ήταν το πρώτο δείγμα γραφή που έδωσαν φέτος Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός για το Super Cup αλλά δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Δεν ήταν κάτι που θα θυμόμαστε μετά από καιρό, όταν οι δύο ομάδες θα έχουν δώσει τόσες μάχες μεσούσης της σεζόν. Αγωνιστικά μιλώντας. Ωστόσο, ήταν κάτι πολύ παραπάνω από μια αγωνιστική αποτίμηση. Κάτι παραπάνω από μία θριαμβευτική επικράτηση των ερυθρολεύκων σε «ντέρμπι αιωνίων».
Ήταν εικόνες που περιγράφουν τον Ολυμπιακό σε όλο του το μεγαλείο. Εικόνες που μαρτυράνε τη νοοτροπία αυτού του οργανισμού και θα θυμόμαστε για πάρα πολύ καιρό.

Ποιες είναι αυτές οι εικόνες;

Η παρότρυνση του αρχηγού να κατεβάσει από το βάθρο τον προπονητή παρά τη θέλησή του για την παραλαβή του τροπαίου.

 

Η παραλαβή και η ύψωση του τροπαίου από τον προπονητή (δε συμβαίνει συχνά στον αθλητισμό).

Οι οδηγίες και οι συμβουλές του αρχηγού κατά τη διάρκεια μιας διακοπής στον τελικό. Μία εικόνα όπου και οι 12 παίκτες τον ακούν προσεκτικά όπως και ο προπονητής.

 

Η άμεση σύνδεση μεταξύ παικτών και προέδρων που αντικατοπτρίζεται στους πανηγυρισμούς αλλά και στα μεταξύ τους συγχαρητήρια πριν την απονομή.
Η σύσσωμη παρουσία της ερυθρόλευκης διοίκησης όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα.
Η ομαδική φωτογραφία με το τρόπαιο. Με ένα σύνολο παικτών, προπονητών, φροντιστών, διοικητικών παραγόντων, υπαλλήλων του οργανισμού, ενωμένο σαν μια γροθιά.
Το βαθύ κλισέ “Ένας για όλους και όλοι για έναν” που έχει τερματίσει αυτός ο οργανισμός και φροντίζουν να το επιβεβαιώνουν οι παίκτες του σε κάθε μάχη του παρκέ.
Και τελευταίο μα κάθε άλλο παρά ασήμαντο, η αφιέρωση του τίτλου στον απόντα συμπαίκτη και την οικογένειά του. Ο οποίος πήρε την ολόσωστη άδεια να απέχει από ένα παιχνίδι μπάσκετ για να είναι παρών στο μεγαλύτερο θαύμα της ζωής. Τη γέννηση του παιδιού του. Όσον αφορά το θέμα αυτό, κανένα παιχνίδι, καμία εργασία και κανένα επάγγελμα, καμία υποχρέωση (πόσω δε μάλλον όταν μιλάμε για ψυχαγωγία και αθλητισμό και όχι κάτι που αφορά ζήτημα επιβίωσης ή κάτι πολύ πιο σοβαρό), δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην υπέροχη στιγμή που βίωσε ο (απόντας από το παιχνίδι) συμπαίκτης.
Περιγράψαμε όλες αυτές τις εικόνες, αλλά χωρίς να αναφέρουμε τα ονόματα των πρωταγωνιστών. Πολύ απλά γιατί και οι ίδιοι ξέρουν ότι πρωταγωνιστούν με απώτερο σκοπό ποιον; Την ανάδειξη του συνόλου και της ομάδας, καταβάλλοντας προσπάθεια συλλογική. Και πάντα με γνώμονα τις αρχές που υπηρετούν χρόνια τώρα. Τον αλληλοσεβασμό, την αλληλοεκτίμηση και την αντίληψη πως μόνο βρισκόμενοι στην ίδια σελίδα θα πετύχουν αυτό που όλοι επιζητούν.

Αυτό σημαίνει ομάδα, αυτό σημαίνει Ολυμπιακός

Ολυμπιακός σημαίνει, ο αρχηγός του, ο Κώστας Παπανικολάου να τραβάει με το ζόρι τον προπονητή του τον Γιώργο Μπαρτζώκα για να δεχτεί την δημόσια αναγνώριση που του αρμόζει.
Τη στιγμή που εκείνος δέχεται ανελέητο και κυρίως άδικο πόλεμο. Επειδή απλά είναι… καλός στη δουλειά του, επειδή είναι Ολυμπιακός και μη αρεστός σε αυτούς που διψάνε για τοξικότητα και βλαβερό ανταγωνισμό.
Ολυμπιακός σημαίνει ο αρχηγός του να μαζεύει όλους τους συμπαίκτες του και αυτοί να τον ακούν ευλαβικά και με προσοχή. Όλοι οι συμπαίκτες του.
Από τους παίκτες του παρκέ, σε αυτούς του πάγκου και αυτούς που δεν αγωνίζονται και μαζί τους ο προπονητής ακούγοντας με προσοχή τον παίκτη του.
Ολυμπιακός σημαίνει το πάθος του Λαρεντζάκη και ο πανηγυρισμός του με τους… τρελούς Αγγελόπουλους.

 

Oλυμπιακός σημαίνει η υπεράσπιση του Κάνααν από τους συμπαίκτες του όταν οι αντίπαλοι επιχείρησαν να βάλουν… μπουρλότο στο παιχνίδι προσπαθώντας να καλύψουν την αγωνιστική τους.

Ολυμπιακός σημαίνει τα χαμόγελα και η ατόφια έκφραση στα πρόσωπα όλων των ανθρώπων του οργανισμού κατά την απονομή, δίχως υποκρισία.

Ολυμπιακός σημαίνει κατανόηση και ενθάρρυνση στον… ψαρωμένο Σίκμα στο νέο και αγνώριστο ακόμα σύνολό του.
Ολυμπιακός σημαίνει η χαρά των ανθρώπων της ομάδας όταν ακούνε πως ο Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος πρόκειται να γίνει πατέρας.
Και του δίνουν χωρίς δεύτερη σκέψη άδεια να είναι παρών στη μεγάλη αυτή στιγμή, αδιαφορώντας για κάτι που είναι υποδεέστερο της ίδιας της ανθρώπινης ζωής.
Ολυμπιακός σημαίνει η αφιέρωση του τίτλου στον Νάιτζελ, την οικογένειά του και τη νεογέννητη κορούλα του.
Ολυμπιακός σημαίνει οι διοικητικοί του ηγέτες να ακολουθούν την ομάδα σε όσο το δυνατόν περισσότερες εκτός έδρας αποστολές.
Ολυμπιακός σημαίνει να απεχθάνεσαι τα επικοινωνιακά παιχνίδια, τους εξωαγωνιστικούς θορύβους, τις βαρύγδουπες δηλώσεις, τις αγωνιστικές (και μη) προκλήσεις και τα mind games.
Ολυμπιακός σημαίνει ο ανιδιοτελής σεβασμός προς τον αντίπαλο ακόμα και όταν εκείνος δεν δείχνει κυμαίνεται στα… ανάλογα επίπεδα.
Ολυμπιακός σημαίνει να υπηρετείς το πλάνο μέχρι… θανάτου ξέροντας πως αυτό αποσκοπεί στην ανάδειξη της ομαδικής προσπάθειας και στην αγωνιστική σου προάσπιση. Δίχως να σε εκθέτει και προσπαθώντας να αναδείξει και εσένα ατομικά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ