Του το χρώσταγε ο… ποδοσφαιρικός Θεός

Είναι φορές που ψάχνεις λόγια να πεις αυτό που έχεις ζήσει, αλλά δεν βρίσκεις. Να εκφράσεις τα συναισθήματα σου, αλλά ότι και να πεις ξέρει ότι είναι λίγο. Θες να δώσεις στον άλλο να καταλάβει τι επικρατεί στο κεφάλι σου, αλλά ξέρεις ότι δεν πρόκειται να καταλάβει. Λίγοι είναι αυτοί που μπορούν καταλάβουν την αρρώστια σου, την τρέλα σου, την καψούρα σου για την ερυθρόλευκη ριγωτή. Πόσα βράδια έχεις περάσει με σκυμμένο κεφάλι και πόσα σε έκσταση. Αυτή η αρρώστια που δεν έχει γιατρειά έχει ένα όνομα. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Απλά.

Είναι βραδιές σαν τις χθεσινές που δεν θες να κοιμηθείς, βλέπεις ξανά και ξανά τις φάσεις, το γκολ του Ελ Αραμπί και δακρύζεις. Σηκώνεσαι το πρωί και τα ξανά βλέπεις. Φέρνεις στο μυαλό σου την εμφάνιση του Τσιμίκα που είναι ΓΑΥΡΟΣ από κούνια, που γύρναγε στον πάγκο και τους έλεγε αφήστε με καλά είμαι. Έπαιζε μια πρόκριση μέσα στο Λονδίνο και δεν γινόταν να αφήσει τον έφηβο μόνο του. Δεν γινόταν να βγει από το γήπεδο, αν δεν μείνουν τα πνευμόνια του μέσα στο χορτάρι του «Έμιρεϊτς». Δεν θέλω να αδικήσω κανέναν για χθες, αλλά Κώστα Τσιμίκα είσαι ψυχάρα.

POPULAR POST

Οι «αλήθειες» για την δίωξη, το «στήσιμο» και αυτοί που θα εκτεθούν!

Ο Πέδρο Μαρτίνς έλεγε πριν το ματς ότι πάει για πρόκριση ο Ολυμπιακός και το πίστευε, όπως και οι παίκτες του. Το έδειξε περίτρανα ο… ταβερνιάρης που γράφατε στα σχόλια. Αυτός που πήρε έναν Ολυμπιακό συνονθύλευμα από κάτι Χάσιδες και τον έκανε ομάδα. Κανονική. Ευρωπαϊκή, που παίζει χωρίς φόβο απέναντι σε κάθε αντίπαλο. Που έκανε Μπάγερν και Τότεναμ να κάνουν καθυστερήσεις σαν τον Λεβαδειακό (δεν είναι τυχαία η αναφορά, θα σας εξηγήσω στο τέλος) μέσα στο «Καραϊσκάκη». Που έκανε τον Μουρίνιο να κάνει αλλαγή στο 30’ εντός έδρας γιατί έχανε με 0-2 (α ρε Μεριά). Αυτός που πήγε στην Τούμπα και έκανε ίσως το πιο άνετο διπλό του Ολυμπιακού σε αυτό το γήπεδο. Αυτόν λοιπόν αποκαλείται ταβερνιάρη. Στην επόμενη στραβή πάλι θα τον βρίζετε, αλλά δεν πειράζει, έτσι κι αλλιώς θυμάστε να είστε κοντά στην ομάδα μόνο στις νίκες, στα υπόλοιπα κριτική από τα social media. Να του πείτε τι; Σε μια εβδομάδα έπαιξε δύο φορές με την Άρσεναλ και μια με τον ΠΑΟΚ μέσα στη Τούμπα το μισό πρωτάθλημα. Έχασε το ένα άδικα κέρδισε τα άλλα δύο. Φιλάκια από τον Πορτογάλο…

Του το χρώσταγε η μπάλα

Το χθεσινοβραδινό του το χρωστούσε του Ολυμπιακού ο ποδοσφαιρικός θεός, αν υπάρχει τέτοιος. Έχει παίξει μπάλα σε όλα τα ματς μέχρι τώρα στην Ευρώπη και η μπάλα ή κάποια τραγικά λάθη του στερούσαν αυτό που δικαιούταν. Χθες δεν γινόταν ξανά να χάσει την πρόκριση. Πήγε άριστα διαβασμένος, έπαιξε με τακτική, δεν άφησε την Άρσεναλ να βρει ρυθμό και από ένα στημένο έκανε το 0-1. Πείτε μου εσείς τι άλλο θα κάνατε αν δεν είχατε τον καλύτερο στόπερ σας λόγω τιμωρίας (τρομεροί οι Σισέ – Μπα), τον αρχηγό σας και τον Σουντανί που μπορεί να δώσει λύσεις σε τρεις θέσεις στην επίθεση. Α! Και να είχατε μετρημένες αλλαγές στην επίθεση, σε ματς που κυνηγάς γκολ για την πρόκριση. Όλα αυτά είναι υπέρ του Μαρτινς λοιπόν. Έχει πάει άριστα το ματς, ρίχνει τον Μασούρα την στιγμή που έχει μείνει από δυνάμεις η ομάδα και ο Έλληνας εξτρέμ (που έχει ακούσει πολλά από όλους μας, πείτε την αλήθεια), κάνει ματσάρα και δίνει την ασίστ με το αριστερό παρακαλώ για τον φονιά στο 119΄. Η Άρσεναλ χωρίς να έχει τις μεγάλες ευκαιρίες, παρότι πίεζε από ένα σημείο και μετά τον Ολυμπιακό, ισοφάρισε στο 113’. Όλοι είπαν ότι εκεί τελείωσε, δεν έχει άλλες ανάσες ο Ολυμπιακός και τα σχετικά.

Πιστέψτε με, έκανα επίκληση στον ποδοσφαιρικό Θεό, είπαμε αν υπάρχει, ότι κάτι χρωστάει σε αυτήν την ομάδα. Μην της το στερήσει πάλι. Ο κολλητός μου φώναζε δώσε μας μια φάση μόνο και ο Θεός τον άκουσε, άκουσε και έμενα που παρακάλαγα σιωπηλά από μέσα μου να δώσει σε αυτή την ομάδα ότι της χρωστάει και της το έδωσε. Στο τέλος, εκεί που πονάει, εκεί που γυρισμό δεν έχει. Άλλα για μισό λεπτό. Στο φινάλε ο Ομπαμεγιάνγκ έχει χάσει την ευκαιρία της ζωής του. Πως έχει πάει η μπάλα πάνω του; Από καραμπόλα ανάμεσα στους στόπερ του Ολυμπιακού. Είπα όχι έτσι. Όχι ξανά. Όχι δεν το δέχομαι. Έχασα 10 χρόνια από την ζωή μου, αλλά ο ποδοσφαιρικός Θεός χθες ήταν δίκαιος και ο στράικερ της Άρσεναλ αστόχησε. Έπρεπε να αστοχήσει και έτσι έγινε. Οι καρδιές όλων των Ολυμπιακών γύρισαν στις θέσεις τους και κάποιοι έμειναν να κλαίνε την μοίρα τους γιατί δεν σκόραρε ο επιθετικός των «κανονιέρηδων». Δεν πειράζει θα σας περάσει, αλλά βρε κουτά, έχει ξανά Θρύλο στην Ευρώπη. Εσείς εκεί στον καναπέ, ξέρετε…

Δεν είναι θαύμα

Για θαύμα δεν έγραψε κανένας και καλά έκανε, γιατί τέτοιο δεν ήταν ο Ολυμπιακός του Πέδρο Μαρτίνς έχει ταυτότητα, έχει αποδείξει ότι πάει διαβασμένος σε όλες τις έδρες και κόντρα σε κάθε αντίπαλο. Θέλω να κάνω ειδική μνεία στην τριάδα των χαφ. Βασικά των πολεμιστών και μαραθωνοδρόμων του Ολυμπιακού. Σε μια εβδομάδα έπαιξαν δύο φορές με Άρσεναλ και μια με ΠΑΟΚ. Μάλιστα μέσα στο Λονδίνο έτρεξαν 123’. Τι να πεις για Γκιγιέρμε, Μπουχαλάκη και Καμαρά που σβήσανε το κέντρο της Άρσεναλ (για ΠΑΟΚ δεν γράφω καν, τους έκαναν πλάκα). Είχαν έξτρα πνευμόνια για να αντέξουν και να υπηρετήσουν το πλάνο του στρατηγού Πέδρο, προκειμένου να φύγουν θριαμβευτές από το «Έμιρεϊτς». Επίσης τι να πει κανείς για τον φονιά Ελ Αραμπί; Εκτός του γκολ που βάζει, έχει φτύσει τα πνευμόνια του για να κατεβαίνει να μαρκάρει μέχρι την περιοχή του Ολυμπιακού και να κυνηγάει τα αντίπαλα χαφ στα ανεβάσματα για να δώσει έξτρα λύσεις. Τεράστια εμφάνιση που δεν είναι μόνο το γκολ, το ξανά λέω!

Μπορώ να γράφω μέχρι αύριο, αλλά δεν χρειάζονται άλλα λόγια. Ο Ολυμπιακός έχει πάρει την μεγαλύτερη πρόκριση της ιστορίας του και σε λίγη ώρα περιμένει την κλήρωση για να κάνει την επόμενη. Ποιος αμφιβάλλει ότι θα παλέψει όποια ομάδα και αν έρθει…

ΥΓ.: Ρε άτιτλοι, βαφτίσατε την Άρσεναλ Λεβαδειακό της Αγγλίας μπας και μετριάσετε την πίκρα σας; Απαπα ρε αθεόφοβοι.

ΥΓ 2.: Και ζήσαμε στιγμές μοναδικές…

ΥΓ 3.: Θεέ μου κάνε μου ένα χατίρι, να βγει αλήθεια ένα όνειρο τρελό…

ΥΓ 4.: Και αν δεν γίνει αυτό…

ΥΓ 5.: Στο ίδιο τέρμα όπως τότε με τον Φίνμπο και μπλε φανέλα και μετά αγκαλιά με τους ΓΑΥΡΟΥΣ στην κερκίδα…