Ολυμπιακός Blog: Το «πεταχτάρι», το γκολ του Ελ Αραμπί στο Λονδίνο και ο Σλούκας της Πόλης

Βλέπεις ποδόσφαιρο, μία το ένα (ΑΕΚ – Ολυμπιακός) και μία το άλλο (Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ) και κάπου στα πεταχτά ρίχνεις κλεφτές ματιές στο μπάσκετ και καταλαβαίνεις πως το ματς είναι από εκείνα που κρίνονται στις λεπτομέρειες. Οποίες κι αν είναι αυτές.

Στο ποδόσφαιρο ο Ολυμπιακός πήγε στη Νέα Φιλαδέλφεια κι έπαιξε, ελάχιστα, ως Ολυμπιακός και η ΑΕΚ δεν μπορούσε να του κάνει τη μεγάλη φάση.

Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πίστευαν πως, πολύ εύκολα, μπορεί να στραβώσει το ματς και να γράψει πολλά. Όμως οι ερυθρόλευκοι έπαιξαν όπως έπρεπε, ώστε να μην γνωρίσουν την ήττα, ούτε καν να αισθανθούν την πίεση της Ένωσης.

Ελάχιστες καλές φάσεις για την ομάδα του Αλμέιδα και από την άλλη οι ερυθρόλευκοι είχαν την φάση του Μπακαμπού που ανάγκασε τον Αθανασιάδη σε πολύ μεγάλη απόκρουση, ενώ είχαν και το γκολ στο δεύτερο μέρος που για ελάχιστα δεν μέτρησε ως οφσάιντ.

Η ΑΕΚ ψάχνει δικαιολογίες και ασχολείται περισσότερο με το αν έπαιξε με δύναμη και πάθος ο Ολυμπιακός ή όχι και λιγότερο με το τι ακριβώς συμβαίνει στην ομάδα του Αλμέιδα. Λάθος τακτική, κακή εκπαίδευση των νέων ΑΕΚτσηδων.

Μαχητικός και ο ΠΑΟΚ στη λεωφόρο και 1-1 κόντρα στον Παναθηναϊκό που είδε τον Κοτάρσκι να κάνει μία από της καλύτερες, αν όχι την καλύτερη απόκρουση της σεζόν για μην δεχτεί το 2-1.

Αν κάτι διαμορφώνει χαρακτήρα είναι οι νίκες, μπορεί να είναι και κάποιες ήττες, αλλά κυρίως ο τρόπος που τη διαχειρίζεσαι, μα αυτό που πλάθει χαρακτήρα, σου δίνει την έξτρα δύναμη, σε μετατρέπει σε κυρίαρχο, είναι ο τρόπος που θα πάρεις αυτή τη νίκη, ο τρόπος που θα παλέψεις για να κερδίσεις και το σημαντικότερο από όλα να μάθεις να μην παρατάς την προσπάθεια ακόμα κι αν όλα δείχνουν πως είναι εναντίον σου.

Μία από τις χαρακτηριστικότερες τέτοιες στιγμές αλλά και μάχες ήταν ο τελικός με την ΤΣΣΚΑ και το περιβόητο πεταχταρι του Γιώργου Πρίντεζη. Όμως δεν ήτανε μόνο αυτό το επικό φινάλε, που έχει μείνει στην ιστορία της Ευρωλίγκας ως η κορυφαία της στιγμή, αλλά και η εντυπωσιακή ανατροπή που κατάφερε να κάνει ο Ολυμπιακός από το -20 στο να κερδίσει τελικά το ματς στην τελευταία επίθεση. Μάχη μέχρι τέλους και μήνυμα προς όλους ότι δεν παρατάμε τίποτα μέχρι να τελειώσει ο αγώνας.

Άλλη μία τέτοια στιγμή που σφυρηλατεί το μέταλλο κάθε ομάδας, κάθε αθλητικού οργανισμού, αλλάζοντας το επίπεδο σε σχέση με τον ανταγωνισμό ήταν η συγκλονιστική πρόκριση του Ολυμπιακού στο Λονδίνο επί της Άρσεναλ. Τότε που πήγαινε ως το απόλυτο αουτσάιντερ όχι μόνο εξαιτίας της διαφοράς των συλλόγων αλλά και γιατί ερχόταν από την ήττα στο Γεώργιος Καραϊσκάκης.

Οι ερυθρόλευκοι πάλεψαν σαν λιοντάρια, έχοντας στο πλευρό τους χιλιάδες οπαδούς τους οι οποίοι έδιναν τη δική τους συγκλονιστική μάχη, κερδίζοντας την από το πρώτο δευτερόλεπτο, αλλά και σε αυτό το παιχνίδι έπρεπε να γίνει υπέρβαση, έπρεπε να μην σταματήσει η μάχη μέχρι να ακουστεί το σφύριγμα του διαιτητή.

Και για άλλη μία φορά αυτή η επιμονή, για να έρθει η νίκη, έφερε μία ακόμα μαγική στιγμή, αυτή την προβολή του Ελ Αραμπί που έστειλε στον έβδομο ουρανό εκατομμύρια φίλους του Ολυμπιακού.

Και μέσα σε όλον τον χαμό του ποδοσφαίρου χθες, έρχεται και το φινάλε του μπάσκετ να τρελάνει κόσμο. Και δεν είναι μόνο το μπάζερ μπίτερ του Κώστα Σλούκα, είναι το τρίποντο του Βεζένκοφ από τα 8 μέτρα και η άμυνα στο στην τελευταία επίθεση της Φενέρ.

Όλα γίνονται όπως πρέπει και έρχεται το λάθος του Γουόκαπ, που ουσιαστικά δεν είναι καν λάθος. Μία στιγμή που γεννούσε την προσδοκία για ένα μεγάλο σουτ. Μία στιγμή που θα έμενα και παλι στη μνήμη όλων και ήρθε.

Ο Σλούκας έδειξε ότι δεν έψαχνε τι θα γίνει, είχε αποφασίσει πριν πάρει την μπάλα στα χέρια του και αυτή η αποφασιστικότητα του έδωσε και την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για να εκτελέσει άψογα και να δώσει μια τεράστια νίκη στον Ολυμπιακό.

Στιγμές που μένουν, στιγμές που “σφυρηλατούν” χαρακτήρα και δυναμώνουν τη σχέση ομάδας – κόσμου.