Ο Μιχάλης Μαχαίρας δεν αναλύει κάποιο αθλητικό γεγονός, αλλά κάνει κατάθεση ψυχής, σχετικά με τις γιορτές των Χριστουγέννων και τα ανθρώπινα συναισθήματα που μόνο με τη στήριξη και την αγάπη θα δυναμώσουν, ειδικά αυτές τις μέρες! Μέρες όπου αρκετοί άνθρωποι, δεν ζουν όπως θα ήθελαν ή θα τους άξιζε…

Εγώ θα έπρεπε τώρα να σας αναλύσω κάποιο ματς του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού, ή να περιγράψω τα πράγματα στον μπασκετικό Ολυμπιακό, ή επιπλέον να ενημερώσω με πληροφορίες, όλους εσάς για τον Ερασιτέχνη μας.

Αυτό το κείμενο ΔΕΝ θα ασχοληθεί με αθλητισμό, γι’ αυτό όσοι συνεχίσετε την ανάγνωσή του, θα ήθελα να το γνωρίζετε εξ αρχής. Ώστε, όσοι συνεχίσουν να είναι ενήμεροι…

ΔΕΝ είναι πάντοτε εύκολη αυτή η δουλειά, αυτό το Αντικείμενο, αυτή η λατρεία που μόνο όσοι ασχολούνται με τη Δημοσιογραφία, ζώντας και αναπνέοντας για αυτή, θα με καταλάβουν πλήρως. Αντιθέτως, αν και οι συνθήκες είναι αρκετά αξιοζήλευτες από αρκετούς, είναι από τα πιο επίπονα και δύσκολα επαγγέλματα. Ειδικά, όταν η σκέψη και η εσωτερική σου διάθεση, δεν είναι και στα καλύτερά τους, με τους προβληματισμούς να πολλαπλασιάζονται στο δευτερόλεπτο…

Κάποιες φορές είναι δύσκολο να ελέγξεις τα συναισθήματά σου, τις σκέψεις σου, όσο λάτρης της τακτοποίησης κι αν είσαι στη ζωή σου. Πολλές φορές «ξεφεύγεις», πέφτεις ψυχολογικά και σε κυριαρχούν οι αρνητικές σκέψεις. Αυτό το …σαράκι, που ανυπομονεί να σε δει να γκρεμίζεσαι, να τσακίζεσαι, όμως ΕΣΥ οφείλεις στον εαυτό σου να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να συνεχίσεις. Όχι μόνο από εκεί που «έπεσες», αλλά να συνεχίσεις με κατακόρυφη ανοδική τροχιά…

Προβλήματα υγείας, εργασία, προσωπική ζωή, άνθρωποι δίπλα μας (και κυριότερο αυτοί που δεν είναι δίπλα μας) κερδίζουν κατά κράτος τα -μέχρι πρότινος- σοβαρότερα «προβλήματα» που νομίζαμε πως είχαμε στο μυαλό μας!

Διανύουμε γιορτινές μέρες αυτήν την περίοδο, λίγες ώρες πριν την γιορτή των Χριστουγέννων. Συνηθίζεται να λάμπουν όλα, άνθρωποι ζεστοί, φώτα και τυμπανοκρουσίες παντού με πρωταγωνιστές τα μικρά παιδιά και την αγάπη. Αγάπη και ζεστασιά σε όλον τον κόσμο, με την Ανθρωπιά να (επιβάλλεται να) ξεχωρίζει! Όμως, δεν είμαι καθόλου σίγουρος, εάν στις μέρες μας υπάρχει Ανθρωπιά, αγνή και ανιδιοτελής. Μακάρι, να ήταν οι άνθρωποι φτιαγμένοι, που σε εύκολες και δύσκολες καταστάσεις, να εξοπλίζονταν μονάχα με ΑΝΘΡΩΠΙΑ!

Όμως, όπως σε όλα τα πράγματα της ζωής και της καθημερινότητας, δεν υπάρχει μόνο το άσπρο, αλλά και το μαύρο, που συνήθως επηρεάζει παραπάνω και με τον πλέον χειρότερο τρόπο έναν άνθρωπο. Όταν αυτό, συμβαίνει και σε περιόδους εορτών που καλούμαστε όλοι να φοράμε τη …μάσκα του ευτυχισμένου, γιατί δεν πρέπει να δείξουμε στον διπλανό μας ότι είμαστε πειραγμένοι, διότι θα μας βομβαρδίσει με ερωτήσεις που μόνο στόχο θα έχουν να μας κάνουν χειρότερα, τότε το πράγμα δυσκολεύει αφάνταστα. Ειδικά για άτομα σαν τον υπογράφοντα, ο οποίος …έχει αλλεργία στις μάσκες και στις τεχνητές συμπεριφορές, όντας αυθόρμητος μέχρι κόκκαλο.

Εν ολίγοις, το μήνυμα που προσπαθώ να περάσω είναι ένα. Να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον, ΚΥΡΙΩΣ στις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουν κάποιοι. Στα εύκολα, λίγο πολύ όλοι κοντά είμαστε. Η αδιαφορία κάνει τα πρώτα της βήματα, στα δύσκολα. Στις λύπες και τις στεναχώριες, στις απώλειες προσώπων.

Αχ αυτές οι απώλειες προσώπων. Έχουν σημαδέψει τους πάντες. Άτομα αγαπητά, που θα δίναμε και τη ζωή μας ολόκληρη να τους είχαμε στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Άτομα που ούτε καν είχαμε προλάβει να τους πούμε το ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ, ότι τους αγαπάμε! Ίσως «έφυγαν» πικραμένοι, ίσως και γεμάτοι, ποτέ δε θα το μάθουμε αυτό όμως. Νομίζω όλοι μπορούμε να καταλάβουμε, τι μπορούμε να διορθώσουμε από …χτες! Να σκέφτεστε και να εκτιμάτε πως στο φετινό τραπέζι βρίσκονται όσοι βρίσκονται. Να ζείτε την κάθε στιγμή μαζί τους. Συγγενείς, φίλοι, άπαντες…

Καθημερινά κυκλοφορούμε στους δρόμους, βλέποντας μέρα με τη μέρα περισσότερους άστεγους, εξαθλιωμένους οικονομικά, όμως με την φλόγα και την θέρμη για «restart» στη ζωή. Να περιμένουν μια ευκαιρία, να την αρπάξουν από τα μαλλιά για να ορθοποδήσουν. Να ντρέπονται αφενός που βρίσκονται εκεί, αλλά η αξιοπρέπειά τους να αγγίζει τον ουρανό. Οι πιο τίμιοι άνθρωποι είναι οι οικονομικά εξαθλιωμένοι. Και να είστε σίγουροι, όλοι τους ήταν μέρος του συνόλου, όπως είμαι εγώ, όπως είστε και εσείς που διαβάζετε το κείμενο.

Φίλοι αναγνώστες, νιώθω ότι σας ανοίγω την καρδιά μου, αλλά αυτή είναι η ουσία τέτοιες μέρες. Να υπάρχει η θέρμη, ώστε οι άνθρωποι να γινόμαστε «ΑΝΘΡΩΠΟΤΕΡΟΙ»! Αυτό έχει τεράστια ανάγκη η κοινωνία μας…

Εάν κατάφερα να σας κάνω να σκεφτείτε έστω και 0,01%, τότε το παρόν κείμενό μου έπιασε τόπο.

Να έχετε καλές γιορτές, με ΥΓΕΙΑ πάνω απ’ όλα, το πιο πολύτιμο αγαθό. Να αποδεικνύουμε ο καθένας κάθε στιγμή πως είναι άνθρωπος και ότι μπορεί να πει σε κάποιον σήμερα, να μην το αφήνει για αύριο. Καθημερινά γίνονται τόσα και σας το λέει ένας, ο οποίος καλείται να μεταφέρει και χαρμόσυνα, αλλά και δυσάρεστα. Διότι έτσι έχει φτιαχτεί αυτή η ..ρουφιάνα η ζωή, να πρέπει να αντιμετωπίζουμε και σκληρές καταστάσεις. Με αξιοπρέπεια και κουράγιο.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους…!