Θρύλος για «Μεγάλα» γούστα!

Τι είδαν πάλι τα μάτια μας. Τι παιχνίδι παρακολουθήσαμε. Αυτό ΝΑΙ ήταν Θρύλος, με όλη τη σημασία της λέξης. Ομάδα που πλέον έδιωξε όποιον έβαζε το συμβόλαιο πάνω από την ομάδα και το σύνολο, ομάδα που φτιάχτηκε για πολύ μεγάλα πράγματα. Σε κάθε θέση η εύλογη καταφατική απάντηση είναι «που θα χωρέσουν όλοι αυτοί που εχουμε», γιατί μην ξεχνάμε πως Α ακόμα δε έχουν μπει ούτε ο Μεριά, ούτε ο Γκιγιερμε, ούτε ο Νάτχο.

Βλέπουμε έναν Μπουχαλακι που μας δείχνει να καταλάβουμε ότι πέρυσι δεν είχαμε τέτοιο χάφ. Ακόμα κι ο μαχητικός Ρομαο ήταν πολύ λίγος. Ο Κάμαρα μοιάζει να είναι ο «Καντε» του Ολυμπιακού. Ένας ποδοσφαιριστής που οργώνει το γήπεδο και είναι παντού. Στη κυριολεξία όμως λες ότι βρίσκεται σε κάθε σημείο του γηπέδου. Με την Μπερνλι όπου κοίταζα έβλεπα τον μικρόσωμο αμυντικό χαφ του Θρύλου μας. Μπροστά για τον μεγάλο Φορτούνη τι να πεις. Ο άνθρωπος δίνει απαντήσεις σε όσους του έβγαλαν τη ταμπέλα του τεμπέλη, του άχρηστου και πολλά ακόμα επίθετα που όμως, απ ότι φαίνεται του έκαναν καλό, διότι πείσμωσε και πλέον βλέπουμε τον ηγέτη μας. Τον πραγματικό μας ηγέτη. Από κει και πέρα βλέπουμε τον Λαζαρο ο οποίος ήρθε μέσω πολέμου με την ΑΕΚ σε μια ομάδα που γουστάρει. Αν ήταν άλλος θα έλεγε «Πήρα πρωτάθλημα πάω για Τσάμπιονς Λιγκ τι να πάω σε μια ομάδα που βγήκα Τρίτη;» όμως μέτρησα το συναίσθημα του ανθρώπου και είδη δικαίως έχει γίνει σύνθημα στα χείλη τον οπαδών μας.

Παίχτες που μας ανεβάζουν επίπεδο, που σε κάνει να λες ποτέ θα ξανά παίξει ο Θρύλος να το ξανά δω και όχι αυτό που λέγαμε πέρυσι «πάλι αγγαρεία θα κάνουν». Δεν ξέχασα κάποιον παίκτη συνεχίζω. Υδραυλικό όπως το Ποντενσε έχω να δω από τις καλές χρονιές του αγαπημένου μας Κεβιν Μιραλας, επιθετικό από εποχή Ιντεγε που και Μητρογλου, ίσως να βάλω κι τον Φουστερ γιατί ο Γκερέρο σε τέτοιο παίκτη πάει να εξελιχθεί, μπακ καλά από την περίοδο που είχαμε Μαζουακου και Ομάρ μαζί ενώ κεντρικό αμυντικό βράχο ψάχναμε από την εποχή του Μέλμπεργκ και όπως φαίνεται τον βρήκαμε στο πρόσωπο του Βούκοβιτς όπου ακόμα και κάποια λαθοι του Μιράντα τα διορθώνει ο βραχύσωμος Σέρβος. Τέρμα τι να πω; Ο Γιαννιωτης νοιάζει ευλογημένος με τέτοιο κέντρο που δεν έχει χρειαστεί στη κυριολεξία να επέμβει πέραν πολύ λίγων περιπτώσεων όπου το έχει κάνει περίφημα. Αυτό το παιδί άξιζε την ευκαιρία, την πήρε και όπως φαίνεται θα μείνει ακούνητος από τα γκολπόστ.

Τέλος άφησα τον δημιουργό και τον εκτελεστή αυτής της ομάδας που ακούει στο όνομα Πέδρο Μάρτινς. Πόσοι στο άκουσμα ότι αυτός θα είναι ο προπονητής μας που θα φτιάξει τι νέα αυτή ομάδα, γκρίνιαζαν; Απαντά πολύ εύλογα. Σχεδόν όλοι όσοι φυσικά δεν τον γνώριζαν. Ο άνθρωπος θυμίζει χωρίς υπερβολές τον άνθρωπο που είχε γίνει σύνθημα για να ξανά πιάσει λιμάνι. Τον «Ερνεστο Βαλβερδε». Παράλογος είμαι; Δεν νομίζω. Όσοι θυμούνται το ποδόσφαιρο του Καταλανού τεχνικού θα βρουν πολλές ομοιότητες. Εγώ είδη έχω εντοπίσει πολλες. Κάτω η μπάλα, υψηλή κατοχή, πίεση με τον επιθετικό, ανέβασμα με τα πλαγιά μπακ, υδραυλικούς εξτρέμ, μαχητικά χάφ και γενικά μια ομάδα που είναι έργο προπονητή.

Υ.Γ 1 : Με τον Λεβαδειακό πρέπει να δείξουμε ακόμα πιο έμπρακτα ότι είμαστε κοντά στην ομάδα μας. Όλοι λοιπόν γήπεδο.

Υ.Γ 2 : Δεν έχει τελειώσει η πρόκριση και μην γίνει το συνηθισμένο λάθος που γίνετε επί χρόνια να υποτιμάμε αντιπάλους και στο τέλος να μας πληγώνουν. Η ομάδα έχει ακόμα 90 λεπτά αγώνα και πρέπει όσοι είναι Αγγλία να της δώσουν θετική ενέργεια.