Χάμες, Εμβιλά και Χουάνγκ και Μπιέλ ήταν το μυστικό της νίκης στο Αγρίνιο και όσο περνάει ο χρόνος θα βρίσκονται και καλύτερα. Γράφει ο Κώστας Σαμοθράκης...

Είδαμε ένα κανονικό Ολυμπιακό με καλούς αριθμούς και κυρίως καλά στατιστικά την κατοχή της μπάλας, κάτι που θεωρώ σημαντικό ειδικά σε τέτοια παιχνίδια στην περιφέρεια.  Αυτό που όμως έδωσε στην ομάδα τη δυνατότητα να παρουσιάσει ένα καλό πρόσωπο και να έχει την κατοχή της μπάλας, ήταν μια τριάδα στα χαφ που είναι για μεγάλα πράγματα και όσο περνάει ο καιρός θα βλέπουμε και κάτι καλύτερο. Αναφέρομαι στους Χάμες, Εμβιλά και Χουάνγκ που έκριναν σε μεγάλο ποσοστό την εξέλιξη του παιχνιδιού με τον τρόπο που εμφανίστηκαν στο γήπεδο. Και δίνω μεγάλη σημασία στα χαφ γιατί ο Ολυμπιακός μαζί με τον Μπιέλ μπορούν να κάνουν πολλά, όταν αυτοί οι παίκτες είναι σε καλή μέρα.

Το ότι η άμυνα δεν δέχτηκε πίεση, έχει να κάνει και με αυτό που αναφέρομαι  για τους τρεις αυτούς παίκτες που δεν άφησαν χώρους και κράτησαν την μπάλα, χωρίς να δίνουν το δικαίωμα στον αντίπαλο να κάνει φάσεις και να βγαίνει στην αντεπίθεση. Γιατί ο Παναιτωλικός είναι καλή ομάδα, αλλά ο τρόπος που έπαιξε ο Ολυμπιακός και το πλάνο του Μίτσελ  λειτούργησαν τέλεια.

Πώς προκύπτει η περίπτωση Γκέδες για Ολυμπιακό;
Πώς προκύπτει η περίπτωση Γκέδες για Ολυμπιακό;

Ήταν ένα πρώτο ημίχρονο καλό για τον Ολυμπιακό, σε σχέση άλλα  ματς,  που μπορεί να μην έκανε πολλές  φάσεις για γκολ και να δυσκολευόταν να φτάσει στην αντίπαλη εστία, όμως είχε την κατοχή και προσπάθησε με σωστό πλάνο, κυρίως από τον άξονα για να κάνει παιχνίδι.

Όμως όταν καλά κλεισμένοι οι χώροι από τους γηπεδούχους και φανερό τι ήθελε να κάνει ο τεχνικός του Παναιτωλικού Γιάννης Αναστασίου, να περιορίσει δηλαδή τους παίκτες που ήταν οι πιο επικίνδυνοι, όπως ο Μπιέλ και ο Χάμες. Όμως η ευκαιρία του Μπιέλ ήταν καθοριστική για την έκβαση, γιατί αν είχε μπει αυτό το γκολ τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα από ότι εξελίχτηκαν.

Το ίδιο καλά μπήκε και στην επανάληψη ο Ολυμπιακός, με σαφές τις προθέσεις για ένα γρήγορο γκολ, αλλά ο Μπακαμπού  ήταν εκτός παιχνιδιού και δεν βοήθησε να ανοίξει το παιχνίδι και να δώσει στηρίγματα στα χαφ. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Μπιέλ αποφάσισε να πάρει επάνω του την φάση και να πετύχει ένα υπέροχο γκολ. Από εκεί και πέρα  οι ερυθρόλευκοι απέκτησαν ψυχολογία, κυριάρχησαν και έφτασαν με ευκολία στη νίκη, έστω αι αν ο Μίτσελ αναγκάστηκε να αλλάξει πολλά στο τελευταίο εικοσάλεπτο με την αναγκαστική αλλαγή του Σωκράτη.

Μια νίκη που έχει ξεχωριστή σημασία για την ομάδα, που χρειάζεται ψυχολογία εν όψη της συνέχειας. Έχει τον τρόπο του ο Ολυμπιακός να κερδίζει αυτά τα ματς, γιατί απλούστατα  διαθέτει ποδοσφαιριστές με τρομερή ποιότητα και αυτό είναι αρκετό για να κερδίζεις. Όταν μάθουν το παιχνίδι ο ένας του άλλου καλύτερα, τότε και η βελτίωση θα είναι ακόμα μεγαλύτερη, αλλά αυτό θέλει χρόνο και υπομονή. «Ζωγραφιά» από τον Μπιέλ και η κλάση του Βαλμπουενά είναι αρκετά για να παίρνεις τη νίκη.

ΥΓ Αυτός ο  Γκάμπαρης σίγουρα είναι διαιτητής; Και αν ναι ας του πει κάποιος ότι υπάρχει και  var γιατί το πέναλτι στο Ρέαμπτσιουκ ήταν πεντακάθαρο. Στους άλλους τα δίνουν χωρίς να το σκεφτούν, ενώ στον Ολυμπιακό;

Κώστας Σαμοθράκης

«Αντέχω ακόμα»…… Ένα υπέροχο «ταξίδι» που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1985 με πρώτο σταθμό την «Αθλητική Ηχω» σαν ρεπόρτερ Ολυμπιακού στο Μπάσκετ. Το ποδοσφαιρικό «σαράκι» όμως ήταν μέσα μου και το ποδόσφαιρο ανέκαθεν ήταν το πιο ελκυστικό άθλημα και αυτό τελικά με κέρδισε.

Λίγους μήνες στην ιστορική εφημερίδα και στη συνέχεια πρώτη «μεταγραφή» μου στο Φως των Σπόρ όπου παρέμεινα για πέντε χρόνια. Εκεί μπήκαν οι βάσεις για να ξεκινήσω και να καθιερωθώ στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού με τις πιο μεγάλες επιτυχίες, την αποκλειστική συνέντευξη του Λάγιος Ντέταρι και του Γιώργου Κοσκωτά! Για ξεκίνημα δε το λες και άσχημα.

Με «δάσκαλο» τον ΜΕΓΑΛΟ Θόδωρο Νικολαΐδη και τον Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη δεν είναι εύκολο να αποτύχεις…. Στη συνέχεια η «Απογευματινή» και σιγά, σιγά άνοιξε και το τηλεοπτικό πεδίο(1991) με την παρουσία μου πάντα στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού, με πρώτο το Star canel, την ΕΡΤ και αργότερα στο Magic TV, όπου έμεινα για ένδεκα χρόνια.

Εν το μεταξύ από τον Μάιο του 1988, είχα γίνει ήδη μέλλος της εφημερίδας «Πρωταθλητής» με τον Σωτήρη Πουλόπουλο να είναι αυτός που μου έδειξε την μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και με στήριξε όσο κανείς άλλος. 22 προετοιμασίες στο εξωτερικό και αμέτρητα ταξίδια με τον Ολυμπιακό, είναι ένα επίτευγμα εδώ που τα λέμε και ένα σημάδι ότι έχεις καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου. Και φυσικά να διαψεύσω όσους, στο ξεκίνημα, με παρότρυναν να μην ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα γιατί οι δυσκολίες είναι μεγάλες και το μέλλον αβέβαιο…

Αντέχω ακόμα για όσους έχουν την απορία μετά από 37 χρόνια και η απάντηση για το πότε θα αποφασίσω να αποσυρθώ δεν είναι εύκολη. Όσο αντέχω και όσο με θέλουν, γιατί το μεράκι υπάρχει ακόμα και ο Ολυμπιακός είναι ένας τρόπος ζωής. Πόσο μάλλον όταν έχεις καταφέρει να συνδυάσεις το επάγγελμα με το χόμπι. Το πιο ιδανικό για μια καριέρα. Υπάρχει αντίρρηση;

Ακολουθήστε στο Google News το THRYLOS24 και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από το THRYLOS24