Υπομονή είναι μια λέξη στην οποία κάποιοι αναπαύονται μέχρι να γίνει η μεγάλη έκρηξη του κόσμου.

Δυστυχώς κάποιοι δεν έχουν καταλάβει που βρίσκονται. Δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στους παίκτες. Οι παίκτες από την αρχή την ίδια εικόνα της αδιαφορίας δείχνουν. Όποτε γιατί να αλλάξει τώρα αυτό; Όμως υπάρχουν κάποια λεπτά πράγματα που πρέπει να ακουστούν.

Ξεκινάνε πρώτα απ όλα από την διοίκηση η οποία της αξίζει ένα κιλό μπράβο για ότι έχει δημιουργήσει στα ερασιτεχνικά τμήματα αλλά παραληλα στη μπάλα είναι το άκρος αντίθετο και μας δίνει διαρκώς μια πλήρως απογοήτευση. Ονόματα στη διοίκηση δεν θα αναφέρω πέραν δυο μόνο. Κοβάτσεβιτς και Μοντεστο γιατί μένουν ακόμα. Δεν προσφέρουν τίποτα απολύτως ότι παίχτες βλέπουν είναι για ομάδες πιο μικρού επίπεδους και έτσι μας κάνουν εμάς μικρότερους ως ομάδα.

Προπονητή πάρτε επιτέλους έναν τον καλοκαίρι η αφήστε αυτόν αλλά αφήστε τον να δουλέψει χωρίς να παρέμβενεται στον έργο τις δουλειάς του συνέχεια.

Η ομάδα πρέπει να στηριχθεί οπωσδήποτε σε ελληνικό κορμό το καλοκαίρι. Κάντε το πράξη ότι λέτε και όχι μόνο λόγια. Ελληνική ομάδα είμαστε πάνω απ όλα. Και πρέπει να το αποδεχτείτε ορισμένοι.

Ποσό χειρότερος θα ήταν ο Σιωπής από τον Ρομαο; Ποσό χειρότερος ο Μανθατης από τον Σεμπα θα ήταν; Ποσό χειρότερος ο Τσιμικας από τον Κουτρη; Να τονίσω βέβαια και τη δέσμευση του Λαιφη που τον δώσατε χωρίς να τον δείτε και τώρα τραβάμε τα Μάλια μας.

Εύχομαι τα λόγια να ακουστούν εκεί που πρέπει και να μας δώσουν πράξης χαράς από τη νέα χρόνια και έπειτα.

Υπομονή και είδωμεν…