Αυτός ήταν ο Θρύλος μας, που ισοπέδωσε την Ρεάλ... στο δικό της μπασκετικό τέμπο. Ακόμα ένα παιχνίδι βέβαια που η διαιτησία έδειξε τα δόντια της, απέναντι στους ερυθρόλευκους... Αυτά που έκαναν, δεν ήταν όμως τόσο ισχυρά ώστε να στερήσουν από τον ψυχωμένο Ολυμπιακό, τη νίκη αυτή. Γράφει ο Πάρης Τσιλιώτης...

Είδαμε «επιτέλους» Θρύλο! Και τι εννοώ; Τον ΘΡΥΛΟ που όλοι ξέρουμε. Να παίζει με αντιπάλους μεγαθήρια του Ευρωπαϊκού μπάσκετ και να αποδεικνύει σε όλους, γιατί ο “Βασιλιάς της Ευρώπης” είναι ένας.

Ο Σπανούλης έδειξε για ακόμα μία φορά γιατί… τον «χρόνο» τελικά μπορεί να τον κερδίσεις… Έδειξε γιατί ήταν, είναι και θα παραμείνει ο ηγέτης της ομάδας μας. Στα μεγάλα παιχνίδια δηλώνει παρών. Παίρνει την ομάδα από το χέρι και την οδηγεί μαεστρικά.

Ο Γκός έκανε το καλύτερο του παιχνίδι με την φανέλα του Θρύλου, ενώ ο Μιλουτίνοφ ήταν «κέρβερος» κάτω από το καλάθι και έκανε τον Ταβάρες να μοιάζει «γατάκι» μπροστά στον Σέρβο center. Μαζί τους όμως (συμπληρώνοντας αυτή την τριάδα) και ο ταύρος ΛεΝτέι, που έκανε τον Τέιλορ και τους υπόλοιπους Γκαλάκτικος να βλέπουν εφιάλτες!

Σίγουρα βέβαια η νίκη, πιστώνεται και στον προπονητή μας Ντέιβιντ Μπλάτ. Δεν γίνεται σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι να μην έβαλε το λιθαράκι του. Ήταν καθοριστικός, σε όλο το παιχνίδι και ειδικά όσες φορές κάλεσέ τάιμ άουτ. Η νίκη σαφώς και έχει το όνομά του. Βλέπουμε στα τελευταία παιχνίδια να κάνει ένα… τρικ που έλειπε πέρυσι (αλλά και στις αρχές φέτος). Ο ΛενΤέι καθιερώθηκε πλέον σαν τεσσάρι, με τον Πρίντεζη επιτέλους να έχει ανάσες από πίσω.

Αθλητικό τεσσάρι λοιπόν βρέθηκε και το μόνο που χρειάζεται είναι στήριξη και ατομική βελτίωση που αυτή θα έρθει με το καιρό. Αν βελτιώσει και τα σωματικά προσόντα, θα μπορεί αν γίνει από τα καλύτερα τεσσάρια στην Ευρώπη. Και εδώ δεν κάνω υπερβολές. Όποιος έχει δει την εξέλιξή του παιχνίδι με παιχνίδι καταλαβαίνει, ότι μιλάμε για μεγάλη εσωτερική προσθήκη σε μία θέση που είχαμε πρόβλημα.

Τώρα όσον αφορά γενικά την ομάδα δεν θα αναιρέσω αυτό που έχω πεί. Ότι χρειαζόμαστε προσθήκες. Για να είμαι πιο δίκαιος χρειαζόμαστε τουλάχιστον μία… και η δεύτερη με υπομονή. Για μένα αν είχαμε ένα αθλητικό πεντάρι να μπορεί να δίνει επάξια ανάσες στον Νίκολα Μιλουτίνοφ, θα ανεβαίναμε αυτόματα επίπεδο. Μην μας ξεγελάει μία σπουδαία νίκη. Η ομάδα χρειάζεται ψηλό. Με υπομονή πιστεύω θα βρούμε τον κατάλληλο παίκτη να πλαισιώσει τον «θυρεοειδή» Σέρβο.

Υ.Γ 1 : Θα ήθελα το ΣΕΦ να φλέγεται σε όλο το παιχνίδι και όχι μόνο στο τελευταίο δεκάλεπτο. Όταν μιλάμε για στήριξη μιλάμε για στήριξη συνεχώς. Όχι μόνο όποτε το θυμηθούμε.

Υ.Γ 2 : Ο Θρύλος είναι ένας. Αυτό που κάνει και μας υπενθυμίζει συνέχεια είναι απλά μοναδικό. Μας θύμισε λοιπόν σε όλους γιατί ΠΟΤΕ δεν πρέπει να ξεγράφουμε τον ΘΡΥΛΟ.