Πήρε αυτό που έπρεπε, θέλει ακόμη δουλειά

Στο πιο σημαντικό παιχνίδι στην αρχή της σεζόν, μέχρι το επόμενο, ο Ολυμπιακός ήθελε μόνο ένα πράγμα, να κερδίσει.

Να κερδίσει έστω και με μισό μηδέν. Κατάφερε να το κάνει με τρόπο που σου δείχνει ότι πλέον είναι κανονική ομάδα.

Πριν αρχίσει το ματς όλοι είχαμε στο μυαλό μας την περσινή εικόνα. Ασύνδετος, απροετοίμαστος, χωρίς ρόλους και σύστημα ο περσινός Ολυμπιακός ήταν μία ομάδα που δεν θα κέρδιζε ούτε τον εαυτό του σε προπονητικό διπλό.

Στιβαρός, οργανωμένος, με παίκτες που είχαν ρόλο, με κανονικό και με άριστη εμφάνιση αμυντικό δίδυμο, με έναν Φορτούνη ηγέτη και γενικά μία εικόνα κανονικής ομάδας που απλά δεν είναι ακόμα έτοιμη.

Ο Ρόντινεϊ, ο οποίος περνάει τους αντιπάλους τους σαν κώνους, έκανε μία απίθανη κούρσα από τα δεξιά σέντραρε έγινε το τσαφ και ο Κώστα Φορτούνης με πλασέ άνοιξε το σκορ, βγάζοντας απ τους ώμους των παικτών τεράστιο βάρος της “υποχρέωσης” νίκης.

Θα μπορούσε να έχει σκοράρει και δεύτερο γκολ, ενώ δεν κινδύνευσε σε καμία περίπτωση παρά μόνο στο 94′ που όμως και γκολ να έμπαινε το χέρι ήταν καθαρό κ λογικά το VAR δεν θα το μετρούσε.

Πρώτο επίσημο ματς, με αντίπαλο ομάδα που ήδη είχε παίξει δυο επίσημα ματς και μάλιστα ευρωπαϊκά. Ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε με πολλά θετικά στοιχεία, αλλά και πολλά που πρέπει να βελτιώσει.

Θετικοί για την ομάδα του Μαρτίνεθ οι Ρόντινεϊ και Κίνι στα άκρα της άμυνας, πολύ καλός ο Μαντί, με πολλά τρεξίματα, πολλά κλεψίματα και πολλά κερδισμένα φάουλ.

Ο Ιμπόρα δίπλα του δεν ήταν κακός αλλά δεν ήταν και καλός, κράτησε περισσότερο τη μπάλα κι έκανε κάποια λάθη που έδωσαν επιθέσεις στους Βέλγους, άσχετα αν δεν κατάφεραν να φτιάξουν φάσεις.

Ο Φορτούνης, πέραν του γκολ, ήταν πολύ καλός, με καλές επαφές με τη μπάλα, κυκλοφορία και δημιουργία. Προσπάθησε ο Ζοάο Καρβάλιο, είχε τις στιγμές τους και τη φάση στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά του είχε… φάει τον χώρο ο Φορτούνης.

Ο Μασούρας ήταν κινητικός και μέσα στις φάσεις, θα μπορούσε να είχε σκοράρει αν ήταν περισσότερα τα παιχνίδια στα πόδια του. Ο Ελ Αραμπί έκανε πολλά πράγματα και κάλυψε πολλά μέτρα. Ο Μπιέλ μπήκε ορεξάτος, είχε το δοκάρι, είναι δεδομένη η ποιότητα του, στο μυαλό είναι το θέμα.

Άφησα για το τέλος του αμυντικό δίδυμο του Ντιέγκο Μαρτίνεθ, τους Ρέτσο και Φρέιρε, τους άφησα τελευταίους γιατί αποτέλεσε το πιο δυνατό σημείο και το πιο αισιόδοξο μήνυμα από τον Ολυμπιακό σ αυτό το πρώτο ματς. Ο Φρέιρε ήταν πολύ καλός, δυναμικός, γρήγορος στις φάσεις αποφασιστικός και χωρίς λάθη. Όμως ο Παναγιώτης Ρέτσος ήταν απλά συγκλονιστικός!!! Ήταν παντού, έκανε τα πάντα και στο τέλος θυσίασε τη μέση του για να κόψει το πλασέ μετά το δοκάρι των Βέλγων. Δεν θα πω ότι σας τα έλεγα, αλλά σας τα έλεγα!!! Ήθελε χρόνο, στήριξη και σωστή προετοιμασία για να αποδείξει πόσο καλός είναι!!! Οι ερυθρόλευκοι πήραν αυτό που ήθελαν και τώρα έχουν μία εβδομάδα να διορθώσουν πράγματα, να δέσουν ακόμα περισσότερο και να πάνε στην Γκενκ Αρίνα να σφραγίσουν την πρόκριση.