Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε στη πρεμιέρα (2-1) από την Νάντ και μπήκε με το αριστερό στους ομίλους του Europa League. Γράφει ο Πάρης Τσιλιώτης...

Τι να πεις κάποιες φορές όταν στο ίδιο έργο, είσαι θεατής για πολλοστή φορά. Με Απόλλωνα η ίδια ιστορία, με Σλόβαν ακριβώς το ίδιο έργο. Και η 3η; Στη Γαλλία με την Νάντ.

Η ομάδα του Κάρλος Κορμπεράν στο πρώτο ημίχρονο δεν μπήκε ποτέ στο παιχνίδι, ενώ όταν για 25΄λεπτά (από το 45΄μέχρι το 70′) πήρε την κυριαρχία του παιχνιδιού, βρήκε γκολ και έδειξε ότι μπορούσε όχι την ισοπαλία, ακόμα και την νίκη να πάρει. Η Νάντ δεν έδειξε ομάδα που τρομάζει και εμείς έτσι όπως παίξαμε την κάναμε να φαίνεται ομαδάρα.

Όταν σε τόσα παιχνίδια έχει δεχθεί με τον ίδιο τρόπο τέρμα, κάτι δεν πάει καλά. Κάτι δεν γίνεται σωστά. Η τύχη λειτουργεί μία φορά. Όχι σαν επαναληπτική καραμπίνα. Η ομάδα πρέπει μέσα από τις προπονήσεις, από τα Βίντεο και κυρίως από το τεχνικό επιτελείο να βρουν λύσεις και το τι δεν πρέπει να γίνεται ώστε να μην παθαίνουμε «εμφράγματα» στο 90′.

Ο Ολυμπιακός δείχνει στα τελευταία λεπτά φοβικός. Ομάδα που δεν πιστεύει στην νίκη και ότι πρέπει ΟΛΟΙ να είμαστε πίσω για να κρατήσουμε αποτέλεσμα. Γιατί; Αυτή είναι η νοοτροπία του Ολυμπιακού; Από πότε ομάδες όπως ο Απόλλων Λεμεσού, η Σλόβαν Μπρατισλάβας, ακόμα και η έκπληξη της χρονιάς φέτος Μακάμπι Χάιφα πρέπει να… αγχώνουν την ομάδα; Από πότε ο Ολυμπιακός πρέπει να θεωρεί μεγαθήρια ομάδες που δεν το αξίζουν; Αν παίζαμε ομίλους Τσάμπιονς Λίγκ η χειρότερη ομάδα θα ήταν πέντε φορές καλύτερη από την Νάντ. Εκεί αν παίζαμε τώρα άμυνα τι θα κάναμε; Ερωτήματα που δεν μπορούν να απαντηθούν στο πόδι, αλλά πρέπει η ίδια η ομάδα να τα απαντήσεις μόνη της ώστε να δοθούν οι απαντήσεις.

Η διάταξη τελευταίας στιγμής, άλλαξε τα πλάνα…

Όταν είσαι και άτυχος, δεν γίνεται να μην συνεχιστεί μέχρι τέλους. Ο Εμβιλά μία μέρα πριν έξω με ψύχη. Ο Ιν Μπόμ Χουάνγκ έμεινα τελευταία στιγμή έξω λόγο ενοχλήσεων. Αναγκαστικά πας με Μπουχαλάκη και Κούντε. Αν ο δεύτερος είναι λογική επιλογή, ο Μπουχαλάκης δεν θα ήταν στις επιλογές Κορμπεράν τόσο εύκολα. Η διάταξη με τρεις πίσω δεν σήμανε ότι είναι παράλογη. Άλλωστε με 3-4-3 δεν σημαίνει ότι παίζεις άμυνα. Θέμα τακτικής και σχεδιασμού είναι ότι διάταξη και αν κατεβάσει η ομάδα να βγαίνει μπροστά.

Ο Ισπανός τεχνικός άλλα είχε στο μυαλό του, αλλιώς του πήγε στην πορεία. Μάλιστα δεν άφησε τυχαία κάποια πράγματα που είπε με αποκορύφωμα ότι «Δεν είναι δικιά μου οδηγία η ομάδα να μένει πίσω…». Αυτό δείχνει κάτι άλλο. Εντελώς διαφορετικό.

Σημαίνει με λίγα λόγια πως η προετοιμασία βγάζει αυτό που βγάζει η ομάδα. Όταν προετοιμασία έκανε ο Πέδρο Μαρτίνς και εν πορείας ανέλαβε ο Κάρλος Κορμπεράν σίγουρα θα πρέπει να δώσουμε και έφεση χρόνου στον Ισπανό. Για να είμαστε δίκαιοι θα πρέπει να τον δούμε μετά το Παγκόσμιο του Κατάρ, εκεί που θα έχει ένα μήνα χωρίς παιχνίδια να δουλέψει σωστά την ομάδα όπως θέλει.

Η ΟΥΕΦΑ το βιολί της με τους «εγκληματίες»…

Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε ασχολίαστο ότι η ΟΥΕΦΑ συνεχίζει το ίδιο βιολί. Βλέπει Ολυμπιακό και κάτι παθαίνει. Κάτι γίνεται ρε φίλε και τελικά θα βρεθεί στημένος στον τοίχο ο Ολυμπιακός.

Ο Αυστριακός διαιτητής δεν είναι μόνο η φάση στο 90′ που σε ξεπερνάει, όχι μόνο για το φάουλ που δεν έδωσε, αλλά και για την κόκκινη που την κράτησε στη τσέπη του. Μπροστά στα μάτια του, μπροστά του. Κοίταζε. Δεν μπορεί να κάνεις λάθος όταν το βλέπεις. Σε τόσο κρίσιμο σημείο. Υπάρχει θέμα σοβαρό πλέον.

Ας δούμε και την φάση με το σπρώξιμο του ίδιου παίκτη στον Κάρλος Κορμπεράν. Νόμος της απευθείας κόκκινης και εν τέλη έδωσε μία κίτρινη. Απλά ΝΤΡΟΠΗ. Απλά ΞΕΦΤΙΛΑ. Από κει και πέρα για πρώτη φορά βλέπω σε αγώνα του Ολυμπιακού, ο παρατηρητής της ΟΥΕΦΑ να είναι έξαλλος με τον διαιτητή έπειτα από το τέλος της αναμέτρησης και το χειρουργείο που έκανε.