Όταν όλη η Ελλάδα «βυθίζεται», εξαφανίζεται και ο αθλητισμός…

Τα τελευταία χρονιά και ειδικά μετά το 2013 έρχεται μία πλήρης εξαφάνιση για αυτήν τη χώρα. Μία εξαφάνιση, η οποία δεν σταματάει να βυθίζει, πέρα από τα μνημόνια και την κατάρρευση της οικονομίας, να παίρνει στον πάτο και τον αθλητισμό. Ένα άρθρο, στο οποίο δεν θα φορέσω παρωπίδες, και θα μιλήσω για όλους και για όλα…

Άρθρο από τον Νίκο Μορτάκη…

POPULAR POST

Τεράστια αλλαγή στο ΣΕΦ, ανεβαίνει επίπεδο ο Θρύλος!

Φυσικά πάνω απ όλους και απ όλα είναι ο Ολυμπιακός. Όμως όταν βλέπουμε πως κάποιοι πάνε με το έτσι θέλω να εξαφανίσουν ακόμα και αυτή την μία ομάδα, η οποία φέρνει συνεχώς διεθνείς διακρίσεις, συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να μείνω άπραγος.

Ο Θρύλος από το 2010 και μετά έχει γιγαντωθεί. Έχει μεγαλώσει παντού. Κάποιοι δυστυχώς δεν βλέπουν την ουσία και όπως λέει σοφά μία παροιμία, «βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος…». Δεν βλέπουν δηλαδή τη γενική παρουσία της ομάδας, και ασχολούνται μόνο με τους δύο βασικούς πυλώνες. Μπάσκετ και Ποδόσφαιρο. Ακόμα και εκεί όμως, έχουμε κάνει άλματα.

Θέλετε να πούμε λοιπόν αναλυτικά τί έχουμε καταφέρει από το 2010 και μετά ως σύλλογος; Ας δούμε λοιπόν αυτός ο πρόεδρος που κάποιοι χλευάζουν, μαζί με τον στρατηγό του Θρύλου, Μ. Κουντούρη, και ενίοτε τους αδερφούς Αγγελόπουλους, τι έχουν καταφέρει.

Ξεκινάμε από την χρονιά 2010-2011. Εκείνη τη χρονιά έμελλε να μεταβιβαστεί η ΠΑΕ Ολυμπιακός στον νυν πρόεδρό μας, Ευάγγελο Μαρινάκη. Τί έγινε κατευθείαν; Ήρθε ναι μεν αποκλεισμός από την Μακάμπιι Τελ Α Βιβ, ενώ δεν άργησε, ώστε να στείλει όλο τον κόσμο στον 7ο ουρανό με την έλευση του Ερνέστο Βαλβέρδε. Τρομερή μπάλα, μεγάλα σε εύρος σκορ στα ντέρμπι, με μεγάλη άνεση ήρθε το πρωτάθλημα.

Την αμέσως επόμενη περίοδο, η ομάδα επανήλθε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, έφερε σπουδαίες νίκες, όπως η αυτή με 3-1 απέναντι στην Ντόρτμουντ (στην επόμενη αγωνιστική μπορεί να χάσαμε, αλλά αν η διαιτησία δεν τα έβλεπε όλα Γερμανικά θα είχαμε πάρει τουλάχιστον την ισοπαλία…), την τεράστια νίκη μέσα στην Μασσαλία με 0-1 απέναντι στην Μαρσέιγ και φυσικά τη μεγάλη νίκη επί της Άρσεναλ στο «Γ. Καραϊσκάκης». Στο άλλο παιχνίδι που μας έκαιγε να μην κερδίσει η Μαρσέιγ, κατάφερε η Ντόρτμουντ και από 2-0, έκανε το 2-3. Τα δύο γκολ τα δέχτηκαν οι Γερμανοί στο 85′ και στο 87′. Έτσι για να μαθαίνουμε λίγο με ποιους τρόπους η ομάδα μας έχει δεχτεί αποκλεισμούς. Στη συνέχεια αγωνίστηκε η ομάδα μας στο Europa League. Εκεί πέτυχε μία σπουδαία πρόκριση απέναντι στην Ρουμπίν Καζάν και ενώ στην επόμενη φάση ήταν έτοιμη να προκριθεί, ήρθε ο αποκλεισμός από την Μέταλιστ. Και πάλι όμως θεωρείται πετυχημένη χρονιά.

Την χρονιά 2012-2013 πάλι, πετύχαμε σπουδαίες νίκες, όπως οι δύο απέναντι στην Μονπελιέ, και η νίκη επί της Άρσεναλ. Στο Γιουρόαπ Λιγκ στη συνέχεια, μετά τη μουρμούρα του κόσμου, απομακρύνθηκε ο Λεονάρντο Ζαρντίμ και πήρε την θέση του ο Μίτσελ. Εδώ να σημειωθεί ότι ο Ζαρντίμ έφυγε όντας 2ος στους ομίλους τότε, ενώ ήταν αήττητος στο πρωτάθλημα. Αυτό για την ιστορία, επειδή λέτε κάποιοι για τη διοίκηση, αλλά αυτό ήταν έργο κόσμου να απομακρυνθεί. Στη συνέχεια φυσικά, η ομάδα αποδιοργανώθηκε και δέχθηκε έναν εύκολο αποκλεισμό από την Λεβάντε. Μέχρι την αλλαγή προπονητή ήμασταν μια χαρά…

Την επόμενη χρονιά, δηλαδή 2013-2014 κάναμε μία εκ των κορυφαίων μας στην Ευρώπη. Όχι μόνο παίξαμε σπουδαία μπάλα, αλλά φτάσαμε πιο κοντά από ποτέ στους «8», μετά από πολλά χρόνια. Ξεκινήσαμε με την Παρί στο «Γ. Καραϊσκάκης», όπου ηττηθήκαμε 1-4 ενώ μέχρι το 60′ την είχαμε κοιτάξει κατάματα. Σίγουρα το αποτέλεσμα μας αδικεί και δεν είναι αυτό που έπρεπε. Στη συνέχεια πήγαμε στο Βέλγιο, όπου νικήσαμε με 0-3 την Άντερλεχτ, ενώ μετά παίξαμε στην Πορτογαλία με την Μπενφίκα. Μπορούσαμε και εκεί να νικήσουμε, όμως πήγαμε ισοπαλία. Η νίκη και πάλι ήρθε στον Πειραιά με 1-0 στην Μπενφίκα, ενώ και πάλι με την Παρί στη Γαλλία φτάσαμε κοντά, όμως ηττηθήκαμε. Το κερασάκι στη τούρτα ήρθε την τελευταία αγωνιστική, που νικήσαμε 3-1 την Άντερλεχτ για να γράψουμε μία ιστορική πρόκριση. Στην επόμενη φάση η κληρωτίδα έβγαλε την Γιουνάιτεντ, όπου στο Πειραιά κάναμε μία σπουδαία νίκη με 2-0, όμως δυστυχώς στην Αγγλία δεν τα καταφέραμε και αποκλειστήκαμε. Πάλι στην Ελλάδα κάναμε πάρτι.

Την επόμενη τετραετία, είχαμε την κυβέρνηση Τσίπρα, που όλοι ξέρουμε την υπόσχεση που είχε δώσει. Την αμέσως επόμενη χρονιά τώρα, ο ΠΑΟΚ ενώ έλεγε +5 και το έδειχνε, βρέθηκε να χάσει το πρωτάθλημα με 12 βαθμούς διαφορά. Και εκείνη τη χρονιά βρεθήκαμε μία ανάσα από την πρόκριση, και κοντέψαμε να αφήσουμε έξω την παντοδύναμη Γιουβέντους. Νικήσαμε 3-2 μέσα την Ατλέτικο, νικήσαμε μέσα με 4-2 την Μάλμε, ενώ νικήσαμε και τους Ιταλούς μέσα με 1-0. Έξω δεν τα πήγαμε τόσο καλά, αλλά παρ όλα αυτά, στην έδρα της Γιουβέντους ήρθαμε πάρα πολύ κοντά στο να νικήσουμε δίχως αποτέλεσμα. Βλέπετε, μερικές φορές χρειάζεσαι και τύχη.

Την επόμενη χρονιά ήρθε ο Μάρκο Σίλβα. Όλοι τον θυμούνται. Φτάσαμε πολύ κοντά σε ακόμα ένα αήττητο, αλλά στο τέλος τα χαλάσαμε. Πήραμε περπατώντας το πρωτάθλημα, ενώ στην Ευρώπη πάλι προχωρήσαμε. Όλοι θα θυμούνται άλλωστε, την τεράστια νίκη μέσα στο Λονδίνο επί της Άρσεναλ με 2-3. Στο Γιουρόπα λοιπόν που συνέχισε, το πάλεψε, αλλά η ατυχία και πάλι βρέθηκε στο δρόμο μας, για να αποκλειστούμε στην παράταση από την Άντερλεχτ.

Την επόμενη διετία πήγαμε καλά με τον Μπέντο, όσο και να φαίνεται παράξενο. Και πρωτάθλημα πήρε, και Ευρώπη μας προχώρησε μέχρι τους «16», και νέα παιδιά έβγαλε από τις Ακαδημίες. Για μένα πετυχημένη χρονιά θεωρείται.

Τις άλλες δύο χρονιές, το 2017/2018 ήταν η χειρότερή μας σε αυτή την 8αετία επί Μαρινάκη, αλλά όλοι κάνουν λάθη, άλλωστε δεν έχουμε υπογράψει σύμβαση ότι η κορυφή θα υπάρχει μονοπώλιο. Τη φετινή χρονιά, πάλι επανήλθαμε σε επιτυχίες. Γιατί όσοι το ξεχνάνε, ναι επιτυχία είναι που περάσαμε ολόκληρη Μίλαν. Επιτυχία είναι που κοντράραμε στα ίσια το κατεστημένο του ΠΑΟΚ, ενώ μας έκλεψαν τον φετινό τίτλο, επιτυχία είναι να παίζεις μπαλάρα. Χάσαμε πολλούς στόχους, αλλά μη βάλουμε στο σακί πόσες φάσεις κάναμε σε κάθε αγώνα. Δε φταίει δα ο Προπονητής. Είπαμε. Βλέπετε ότι η προεδρία Μαρινάκη, αν μη τι άλλο επιτυχημένη είναι.

Στο Μπάσκετ τώρα, που ακούμε γκρίνια, τι έχουμε καταφέρει; Όχι πολλά. Μόνο 2 ευρωπαϊκά, 4 final -4, και 3 πρωταθλήματα. Αλήθεια ρε παιδιά, ας είμαστε σοβαροί. Που είναι η αποτυχία; Μόνο φέτος, άντε και πέρυσι δεν τα πήγαμε καλά και όλοι ξέρουμε τι αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα στην Ελλάδα.

Πάμε και στον ερασιτέχνη. Κάποιοι μάλλον δεν τα λογαριάζουν ως αθλήματα αυτά. Εκεί η φανέλα δεν έχει τον έφηβο; Εκεί το όνομα δεν είναι, Ολυμπιακός; Επί Βαγγέλη Μαρινάκη μόνο σε αυτή την 9ετία έχουμε «5» ευρωπαϊκούς τίτλους. Έχουμε την χρονιά 2013/2014 τα κορίτσια μας στο γυναικείο πόλο φτάνουν στο everest της Ευρώπης, και για πρώτη φορά στην ιστορία του κατακτούν ευρωπαϊκό τίτλο. Την επόμενη χρονιά ακριβώς ανέβηκαν επίπεδο και κατέκτησαν στην κυριολεξία την κορυφή της Ευρώπης περνώντας την Euroleague. Η συνέχεια ακόμα καλύτερη αφού αναδείχθηκε την περίοδο 2015/2016 υπερπτωταθλήτρια Ευρώπης, παίρνοντας το super cup. Τρία χρόνια, τρία ευρωπαϊκά τρόπαια. Να πούμε ότι πήγε και τελικούς τη χρονιά 2017/2018, ενώ και φέτος πάλι είναι σε Final -4; Ας το πούμε και αυτό…

Στο Πόλο ανδρών; Πρωταθλήματα με το τσουβάλι, κύπελλα με το τσουβάλι, δεν έχουμε αντίπαλο. Στην Ευρώπη φτάσαμε ως φιναλίστ την περίοδο 2015/2016, την επόμενη χρονιά πάλι βρεθήκαμε στο Final -6, ενώ η λύτρωση ήρθε την περίοδο 2017/2018 με την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λίγκ μέσα στην Γένοβα επί της παντοδύναμης Προ Ρέκο.

Στο Βόλεϊ Γυναικών τώρα; Εξαφάνισε και εδώ τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ. Αναβάθμισε το τμήμα και από την περίοδο 2011/2012 βλέπουμε τίτλους αμέτρητους. Ξεκίνησε με κύπελλο και η συνέχεια δείχνει νταμπλ και πρωτάθλημα. Από το 2013 και έπειτα η πορεία είναι αν μη τι άλλο μόνο θετική, αφού έχει και εδώ το μονοπώλιο πλέον. Την χρονιά 2016/2017 φτάνουμε για πρώτη φορά στην ιστορία μας σε τελικό Ευρώπης, ενώ την επόμενη χρονιά 2017/2018 παίρνουμε τον πρώτο μας ευρωπαϊκό τίτλο και για πρώτη φορά ελληνική ομάδα έκανε τρεμπλ.

Στο Βόλεϊ ανδρών; Το 2010 φτάσαμε στη τελική εξάδα, ενώ η πορεία αναμενόταν γεμάτη τίτλους και εδώ. Πάλι ο αυτοκράτορας δεν αφήνει τίτλο για τίτλο. Έφτασε εκ νέου στην κορυφή της Ευρώπης την χρονιά 2017/2018 αλλά δεν τα κατάφερε στο τελικό απέναντι στην Ραβένα.

Θα πείτε όλοι γιατί τα αναφέρω όλα αυτά. Ο λόγος αυτονόητος φυσικά. Γιατί κάποιοι που μας έχουν κυβέρνηση, με το έτσι θέλουν προσπαθούν δίχως να μπορούν φυσικά να βγάλουν από την μέση την μοναδική ελληνική ομάδα που φέρνει διακρίσεις στην Ευρώπη. Σε όλα τα τμήματα. Αλήθεια στα υπόλοιπα ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ που είναι; Τους έχει μάθει καλά η Α2 σε όλα τα ομαδικά αθλήματα.

Αυτό το κράτος κάνει ζημιά, εκτός της χώρας φυσικά που την έχει διαλύσει με τις επιλογές του, προσπαθεί να αφανίσει και τον αθλητισμό. Τι άλλο θέλουν; Δεν τους έχουν φτάσει ό,τι έχει φάει; Πόσο ακόμα, θα ζημιώνουν την χώρα;

Αυτό να μας γίνει μάθημα και όταν έρθει η κρίση της κάλπης να έχουμε αυτογνωσία να εκλέγουμε πιο σωστούς ανθρώπους….

*Ο Μαρινάκης, οι αδερφοί Αγγελόπουλοι και ο κ. Μιχάλης Κουντούρης είναι εδώ και θα παραμείνουν εδώ. Κάποιοι είναι λίγοι για να τους κάνουν ζημιά όπως νομίζουν…