Δεν είναι αρκετό να έχουν απώλειες οι τρεις αντίπαλοι. Ο Ολυμπιακός πετάει βαθμούς εκεί που δεν το περιμένεις.Γράφει ο Κώστας Σαμοθράκης.

Εντάξει συμφωνώ ότι ακόμα δεν έχει τελειώσει τίποτα και όλα μπορούν να συμβούν, όμως δυστυχώς στον Ολυμπιακό δεν υπάρχουν τα περιθώρια για να «πετάνε» βαθμούς, όπως έγινε  στο Περιστέρι και στα Γιάννενα. Γιατί αυτοί οι τέσσερεις βαθμοί μπορεί στο τέλος να μετρήσουν και θα είναι κρίμα αν αναλογιστούμε την προσπάθεια που έχει γίνει από τη διακοπή του πρωταθλήματος και μετά. Θα έλεγα ένας αυτοκαταστροφικός Ολυμπιακός, όπως στα Γιάννενα, έτσι και ματς με τον Ατρόμητο. Δεν αρκεί η ποιότητα των ποδοσφαιριστών που υπάρχουν στο ρόστερ, αλλά χρειάζονται και άλλα πράγματα για να πάρεις ένα τέτοιο πρωτάθλημα. Καθαρή σκέψη και σωστή προσέγγιση του ματς. Πόσο μάλλον από τη στιγμή που λίγο νωρίτερα ο Παναθηναϊκός είχε γνωρίσει την ήττα από τον ΠΑΟΚ και  με μια νίκη στο Περιστέρι θα πλησιάσεις στους τέσσερεις βαθμούς. Το θέμα είναι όμως τι κάνουν οι άλλοι ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ. Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε. Και όμως στο πρώτο μέρος κάποιοι  νόμιζαν ότι θα ερχόταν η νίκη με τις φανέλες και μόνο. Όχι δα.

Το λιγότερο αδιάβαστος, αλλά και πολύ χαλαρός εμφανίστηκε ο Ολυμπιακός στο Περιστέρι και  έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να πλησιάσει ακόμα περισσότερο στην κορυφή και να μπει για τα καλά στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος. Και μάλιστα από τη στιγμή που κατάφεραν να μπουν καλά στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου και να προηγηθούν με το γκολ του Μπακαμπού, που όμως το μισό και κάτι περισσότερο ανήκει στον Μπιέλ που έκανε μια καταπληκτική πάσα. Όμως τελικά αυτό δεν ήταν αρκετό. Και το πόσο χαλαρή ήταν η ομάδα, φάνηκε από το γεγονός ότι αμέσως μετά ο Ατρόμητος είχε δυο φάσεις με δοκάρι και το γκολ της ισοφάρισης σε μια άμυνα που δεν υπήρχε πουθενά. Εδώ  θέλω να σταθώ γιατί τουλάχιστον μέχρι στιγμής αυτό αποτελεί το μεγάλο πρόβλημα για την ομάδα, δηλαδή το πως δέχεται εύκολα τέτοια γκολ.

 Αν δεν μπορείς να κρατήσεις το γκολ του Μπακαμπού και μέσα στα επόμενα πέντε λεπτά ο αντίπαλος έχει δοκάρι και γκολ, τότε τα πράγματα είναι σοβαρά και επάνω σε αυτό το κομμάτι θα πρέπει να δουλέψει ο Μίτσελ. Το πως θα διαχειριστεί δηλαδή τέτοιες καταστάσεις, αλλά και να βάλει καλύτερα στο μυαλό του το πότε θα παίζει με τρία δεκάρια και πότε όχι. Φυσικά και δεν είμαι προπονητής, αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα που κάνουν «μπαμ» από μακριά. Ο Ολυμπιακός χωρίς καθαρά εξτρέμ έχει πρόβλημα, ειδικά σε τέτοια παιχνίδια που ο αντίπαλος παίζει κλειστά. Και δεν είναι πρώτη φορά που κάνει την εμφάνιση του  αυτό το πρόβλημα. Ούτε ο Μπιέλ, ούτε ο Φορτούνης είναι εξτρέμ ή τουλάχιστον δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε τέτοιο στυλ παιχνιδιού. Δηλαδή να υπάρχουν παίκτες που να μπορούν να το δουλέψουν καλά επάνω στη γραμμή και να ανοίξουν την αντίπαλη άμυνα. Σε όλο το ρόστερ υπάρχει μόνο ένα κλασσικό εξτρέμ, ο Γκάρι Ροντρίγκες, που και αυτός όμως δεν βγάζει σταθερότητα. Που καταλήγουμε από όλο αυτό το κείμενο. Ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται απαραίτητα ένα εξτρέμ (τουλάχιστον) και ένα στόπερ…

Εντάξει ακόμα δεν έχει τελειώσει τίποτα και υπάρχει δρόμος, αλλά φοβάμαι μην δικαιωθώ στο τέλος ότι αυτός ο Ολυμπιακός δεν μου δείχνει ικανός να κερδίζει όλα τα ματς ή να μην πετάξει βαθμούς. Και αυτό το είχα πει μετά από τα Γιάννενα και αυτό το απίθανο 2-2 που δείχνει τη νοοτροπία που υπάρχει και το λάθος τρόπο σκέψης, όταν είσαι μπροστά στο σκορ. Του λείπει η σταθερότητα και μερικές φορές το καθαρό μυαλό των ποδοσφαιριστών του. Δεν με ενδιαφέρουν  οι τελικές και οι αριθμοί, αλλά οι βαθμοί εδώ που έχουμε φτάσει και όλα είναι στο «κόκκινο»…