Ο Ολυμπιακός για ένα ακόμη παιχνίδι παρουσίασε τα δύο ίδια στοιχεία. Εξαιρετική επιθετική λειτουργία, προβληματική αμυντική λειτουργία. Γράφει ο Διονύσης Στρούμπος...

Πολλές φορές κάποιοι θα πρέπει να βλέπουν τα πράγματα λίγο πιο ψύχραιμα μετριάζοντας τον ενθουσιασμό των πολλών, ουσιαστικά αποκτώντας το ρόλο του ξενέρωτου της παρέας, που όμως μπορεί στην πορεία να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη αυτή η διαφορετική προσέγγιση.
Αυτόν το ρόλο, του ξενέρωτου δηλαδή, είπα να πάρω μετά το χθεσινό εντυπωσιακό 4-0 επί του Βόλου στο Βόλο με την παρουσία 15 χιλιάδων φίλων του Ολυμπιακού στις εξέδρες του Πανθεσσαλικού σταδίου.
Ο Ολυμπιακός για ένα ακόμα παιχνίδι από τη διακοπή και μετά, στην οποία φαίνεται ότι δούλεψε αρκετά την κυκλοφορία της μπάλας, τους αυτοματισμούς και όλη τη λειτουργία του επιθετικού του παιχνιδιού, παρουσίασε άλλη μία παράσταση, σκόραρε τέσσερα γκολ, είχε ένα δοκάρι, ευκαιρίες με τις οποίες θα μπορούσε να έχει και μεγαλύτερο σκορ στο τέλος.

Άλλο αμυντική λειτουργία κι άλλο ατομική άμυνα

Όμως, για ένα ακόμη ματς, η συνολική αμυντική λειτουργία των ερυθρολεύκων δεν ήταν αυτή που έπρεπε, δίνοντας δικαιώματα στο Βόλο να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να σκοράρει, εάν για ένα ακόμα παιχνίδι δεν ήταν ατομικά εξαιρετικοί οι Σωκράτης Παπασταθόπουλος και Αντρέας Ντόι.
Αυτό είναι κάτι το οποίο ο Ολυμπιακός Θα πρέπει να το λύσει πάση θυσία θα πρέπει να αμύνεται συνολικά και όχι ατομικά, γιατί όπως καταλαβαίνει κανείς άλλη πίεση θα δεχτεί με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, με την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια ή τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκης και άλλη με ομάδες επιπέδου Ιωνικού και Βόλου.

Καλή η τριάδα των δεκατριών, καλύτερη η τριάδα των αμυντικών χαφ

Προφανώς και η επιλογή του Μίτσελ να… τεντώσει την 11αδσ για να παίξει με τρία δεκάρια, έχει φέρει αποτέλεσμα στο επιθετικό κομμάτι, ο Ολυμπιακός παίζει θελκτικό ποδόσφαιρο, δημιουργεί φάσεις και σκοράρει πολλά γκολ. Όμως αυτή η επιλογή έχει και τα αρνητικά της. Το σημαντικότερο η ανεμική αμυντική παρουσία και η ευκολία με την οποία ο αντίπαλος φτάνει στην περιοχή του Πασχαλάκη. Αυτό το σύστημα είναι καλό για παιχνίδια όπως αυτό με τον Ιωνικό ή τον Αστέρα στο Καραϊσκάκης ή όπως το χθεσινό με τον Βόλο.
Τι γίνεται όμως με τα ντέρμπι και την πίεση που θα ασκηθεί από τους αντιπάλους του;
Εκεί θα πρέπει ο Μίτσελ να παρουσιάσει κάτι άλλο.
Για ένα ακόμη παιχνίδι ο Σαμασέκου έδειξε αυτό που οι περισσότεροι γνωρίζαμε. Ότι είναι ένας παίκτης που τη θέση του αμυντικού χαφ την ξέρει άριστα, είναι σκληρός, γρήγορος, αποτελεσματικός στο ανασταλτικό κομμάτι και κλείνει τον χώρο ιδανικά. Αν ο Μίτσελ παρουσιάσει μια 11αδα με τους Εμβιλά, Ιμπόμ Χουάνγκ και Σαμασέκου σε σύστημα 4-3-3 θα βγει ένα εκ των τριών δεκαριών αλλά υπάρχει αποκτήσει τρομερή δύναμη στο αμυντικό κομμάτι.
Προφανώς ο Μίτσελ ξέρει καλύτερα και δεν μπορεί να το βλέπουμε εμείς και όχι εκείνος και οι συνεργάτες του.
Λογικά θα δοκιμάζει κι άλλα πράγματα ώστε να παρουσιάσει έναν Ολυμπιακό ικανό να κερδίσει τους πάντες.