Γιατί είναι άδικο να χλευάζουμε την διοίκηση Μαρινάκη, με τις όποιες ευθύνες για την φετινή αποτυχημένη χρονιά.

Πριν ξεκινήσω να γράψω αυτό το άρθρο, θα ήθελα να διευκρινίσω (για κάποιους καλοθελητές) ότι δεν είμαι από τους «ευνοούμενους» της διοίκησης και το λέω αυτό για να μην παρεξηγηθώ. Όμως πάνω από όλα είμαι Ολυμπιακός και αυτό έχω σαν σήμα κατατεθέν εδώ και 37 χρόνια που κάνω το ρεπορτάζ και είμαι κοντά στην ομάδα. Και στα εύκολα και στα δύσκολα. Θα ξεκινήσω από τα δύσκολα για τους νεότερους που θα πρέπει να είναι ευτυχισμένοι γιατί δεν έζησαν τα «πέτρινα χρόνια» και δεν πονούσε η καρδιά τους όπως εμάς τους παλαιότερους με καταστάσεις που δεν περιγράφονται. Και διαιτησίες πολύ χειρότερες από αυτές που βλέπουμε τώρα και μας εξοργίζουν.

 Τα λέω όλα αυτά για να καταλάβουν ότι είναι πέρα για πέρα άδικο να χλευάζουν με αυτό τον τρόπο που διαβάζω και ακούω τον Βαγγέλη Μαρινάκη, μετά το κυριακάτικο φιάσκο. Οκ το καταλαβαίνω η πίκρα είναι μεγάλη και λογικό κάποια στιγμή το μυαλό να ξεφεύγει και να λες πράγματα που δεν τα πιστεύεις, ή που νομίζεις ότι με το να ρίχνεις ευθύνες στη διοίκηση θα πετύχεις κάτι. Μήπως αυτοί νομίζετε δεν γνωρίζουν ότι έγιναν πολλά λάθη από τα ξεκίνημα της χρονιάς και στάθηκαν αφορμή για να δούμε όλα αυτά τα κακόγουστα αστεία (έτσι τα χαρακτηρίζω εγώ) που έφεραν την ομάδα σε αυτό το επίπεδο. Κοιτάξτε για να χάσει ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα, προφανώς, θα πρέπει να γίνουν λάθη στον προγραμματισμό και στο πλάνο που υπήρχε γεμάτο αστοχίες. Αλλιώς αν γινόντουσαν όλα σωστά πάλι το πρωτάθλημα θα ερχόταν στον Πειραιά. Όμως από το να βγάζεις πικρία, μέχρι να «ξεφωνίζεις» τον Μαρινάκη υπάρχει μια απόσταση.

Πώς προκύπτει η περίπτωση Γκέδες για Ολυμπιακό;
Πώς προκύπτει η περίπτωση Γκέδες για Ολυμπιακό;

Επειδή λοιπόν έχω ζήσει τις κακές εποχές, θα έλεγα ότι φυσικά και έγιναν λάθη, αλλά  αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα ισοπεδώνουμε όλα και να ρίχνουμε ανάθεμα σε όποιον βρίσκουμε μπροστά μας. Απλά μερικές φορές αναρωτιέμαι, αν  δεν υπήρχε ένας τρελός, άρρωστος Ολυμπιακός όπως είναι αυτός τι θα είχε απογίνει ο Ολυμπιακός μετά την εποχή Κόκκαλη. Τότε δηλαδή που όλη η Ελλάδα ήταν στο μηδέν και βρέθηκε ο Μαρινάκης για να αγοράσει τον Ολυμπιακό και να πάρει δώδεκα πρωταθλήματα και έχασε και τρία!

Τόσο μεγάλη είναι η αποτυχία για να καταλάβω που το πάτε μερικοί;

 Δηλαδή τι πρέπει κάθε χρόνο ο Ολυμπιακός να παίρνει το πρωτάθλημα και οι άλλοι να ακολουθούν και να χορεύουν στο δικό μας ρυθμό. Όχι αυτό δεν γίνεται πουθενά σε καμία χώρα του κόσμου. Το θέμα είναι να μαθαίνουμε από τις ήττες και τις αποτυχίες και να προσπαθούμε να τα διορθώσουμε. Το έχει κάνει ο Μαρινάκης δυο φορές και πιστεύω ότι το ίδιο θα κάνει και τώρα.

Έγινε λάθος στο θέμα του προπονητή. Οκ ναι μαζί σας. Για τον Μαρτίνς λέω που ήταν φανερό ότι ήθελε να φύγει και έπρεπε να είχε αποχωρήσει πριν από την προετοιμασία. Έγινε λάθος με ένα Άγγλο περίεργο που ήρθε που ήταν στην ίδια ηλικία με τον Βαλμπουενά και τον Ελ Αραμπί και απέτυχε παταγωδώς.

 Ήρθε ο Μίτσελ. Καλά έπραξε η διοίκηση με αυτή την επιλογή γιατί κανείς άλλος δεν ερχόταν να αναλάβει τον Ολυμπιακό εκείνη την εποχή. Το μαζέψει λίγο το πράγμα, αλλά ήταν αργά. Γιατί όλο το λάθος είχε γίνει το καλοκαίρι, όταν έφυγε η ομάδα για προετοιμασία με πέντε μεταγραφές και κανείς από αυτούς δεν υπάρχει στο ρόστερ.

Ήρθαν άλλοι, έγιναν αλλαγές, έφερε δυο μεγάλα ονόματα, αλλά δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες. Γιατί να τον κατηγορήσω δηλαδή  όταν αποφάσισε να φέρει τον Χάμες και τον Μαρσέλο; Έκανε μια προσπαθεί να «μαζέψει» όλο αυτό το λάθος που έγινε και δεν του βγήκε. Δεν λέω ότι πόσοι έλεγαν ποιος Χουάνγκ, όταν ακούστηκε  το όνομα του και ποιος Πασχαλάκης, με τους «ειδικούς» να κράζουν γιατί έπαιζε στον ΠΑΟΚ. Και τελικά αποδείχτηκε μια από τις καλύτερες μεταγραφές που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια.

Όταν μια ομάδα  αλλάζεις τρεις προπονητές σε μια χρονιά είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα αποτύχει και αυτό έγινε με τον φετινό Ολυμπιακό. Όμως εντάξει όλα αυτά τα είδαμε και τα ξέρουμε. Αλλά τα σχόλια για τον Μαρινάκη είναι «αισχρά» από μια μερίδα απογοητευμένων, αλλά και «στημένων» που περιμένουν στην γωνία την πρώτη αποτυχία για να κράξουν. Ποιον τον Μαρινάκη; Αυτό δεν λέγεται αχαριστία, αλλά κάτι χειρότερο που δε το γράφω γιατί θα «τσούξει».

Το ξεκαθαρίζω και πάλι κανείς δεν μου λέει  να «αβαντάρω» την διοίκηση και να την δικαιολογήσω  με τόσα λάθη που έγιναν, αλλά και να αποδομούμε τον Μαρινάκη με τα όσα έχει κάνει αυτά τα 13 χρόνια το λες και αηδία. Λένε κάποιοι ότι υπάρχει η «καραμέλα» με την διαιτησία. Γιατί άδικο έχουν στον Ολυμπιακό με τα όσα συνέβησαν φέτος;  Για ποια εξυγίανση μιλάμε όταν τον καταδικάζουν σε κρίσιμα παιχνίδι. Σε όλα τα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ έγιναν «εγκλήματα» κατά του Ολυμπιακού.

Εντάξει η ομάδα την Κυριακή με την ΑΕΚ ήταν για κλάματα στο πρώτο ημίχρονο, αλλά γιατί να μην δώσουν το πέναλτι στον Μπακαμπού στο πρώτο μέρος. Γιατί να μην αποβληθεί ο Σιμάνσκι που πήγε να σπάσει το πόδι του Βαλμπουενά. Γιατί να δοθεί ένα πέναλτι που δεν υπάρχει πουθενά και να μετρήσει ένα γκολ που ξεκινάει από φάουλ. Εντάξει ο Ολυμπιακός ήταν χάλια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι  θα πρέπει ένα αστείος διαιτητής να πατήσει επάνω στο «πτώμα του». Ποιος  var;  Σοβαροί να είμαστε τώρα. Γελάει ο κάθε πικραμένος και το ποδόσφαιρο έχει πάει πολλά χρόνια πίσω με αυτή την ιστορία που εφεύραν κάποιοι. Άσε τον Ολυμπιακό. Βλέπω ξένα πρωταθλήματα συνέχεια και εκεί είναι να αηδιάζεις με τις αποφάσεις των διαιτητών. Να περιμένουμε πέντε λεπτά  για να δούμε αν είναι πέναλτι, η οφσάιντ, γιατί εξέχει η…. του επιθετικού. ΗΜΑΡΤΟΝ….

Και πως γίνεται όλες οι αποφάσεις στην Ελλάδα να ήταν εναντίον του Ολυμπιακού και υπέρ της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού. Τέλος πάντως μπορεί να ξέφυγα λίγο, αλλά σημασία έχει η επόμενη μέρα. Πως ο Μαρινάκης θα αποφασίσει να  γυρίσει το κουμπί (αυτό που δεν έχει κάνει ακόμα ο Κίμ να γλυτώσουμε από μερικούς)! Και να φέρει την κατάσταση και πάλι σε  φυσιολογικά επίπεδα, Αυτό θα κάνει το καλοκαίρι και στο θέμα προπονητή και στο θέμα του ρόστερ.

ΥΓ.  Έχει «καεί» το θέμα Γκατούζο και δεν υπάρχει περίπτωση ο Ολυμπιακός να προχωρήσει σε μια τέτοια συνεργασία. Θα έρθει προπονητής μάλλον από την Ισπανία που θα φτιάξει μια ομάδα ικανή να επιστρέψεις στις επιτυχίες. Και στο πρωτάθλημα και στο Γιουρόπα Λιγκ. Ωραίο είναι το Τσάμπιονς  Λιγκ και τα πολλά λεφτά, αλλά υπάρχει και αυτή η διοργάνωση στην οποία μπορείς να διακριθείς. Έτσι είμαι εγώ ρεαλιστής και έτσι θα παραμείνω…..

ΥΓ 2 Στις φιέστες όλοι πρώτοι και λεζάντα και στα δύσκολα κράζουμε ανελέητα. Σοβαρά ε;

ΥΓ. 3 Δεν μου αρέσουν οι υποδείξεις ούτε και  το παίζω  ειδικός, αλλά δυο στόπερ θα πρέπει  είναι η προτεραιότητα. Δεν το αντέχω άλλο αυτό που βλέπω φέτος με την άμυνα…..

Κώστας Σαμοθράκης

«Αντέχω ακόμα»…… Ένα υπέροχο «ταξίδι» που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1985 με πρώτο σταθμό την «Αθλητική Ηχω» σαν ρεπόρτερ Ολυμπιακού στο Μπάσκετ. Το ποδοσφαιρικό «σαράκι» όμως ήταν μέσα μου και το ποδόσφαιρο ανέκαθεν ήταν το πιο ελκυστικό άθλημα και αυτό τελικά με κέρδισε.

Λίγους μήνες στην ιστορική εφημερίδα και στη συνέχεια πρώτη «μεταγραφή» μου στο Φως των Σπόρ όπου παρέμεινα για πέντε χρόνια. Εκεί μπήκαν οι βάσεις για να ξεκινήσω και να καθιερωθώ στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού με τις πιο μεγάλες επιτυχίες, την αποκλειστική συνέντευξη του Λάγιος Ντέταρι και του Γιώργου Κοσκωτά! Για ξεκίνημα δε το λες και άσχημα.

Με «δάσκαλο» τον ΜΕΓΑΛΟ Θόδωρο Νικολαΐδη και τον Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη δεν είναι εύκολο να αποτύχεις…. Στη συνέχεια η «Απογευματινή» και σιγά, σιγά άνοιξε και το τηλεοπτικό πεδίο(1991) με την παρουσία μου πάντα στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού, με πρώτο το Star canel, την ΕΡΤ και αργότερα στο Magic TV, όπου έμεινα για ένδεκα χρόνια.

Εν το μεταξύ από τον Μάιο του 1988, είχα γίνει ήδη μέλλος της εφημερίδας «Πρωταθλητής» με τον Σωτήρη Πουλόπουλο να είναι αυτός που μου έδειξε την μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και με στήριξε όσο κανείς άλλος. 22 προετοιμασίες στο εξωτερικό και αμέτρητα ταξίδια με τον Ολυμπιακό, είναι ένα επίτευγμα εδώ που τα λέμε και ένα σημάδι ότι έχεις καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου. Και φυσικά να διαψεύσω όσους, στο ξεκίνημα, με παρότρυναν να μην ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα γιατί οι δυσκολίες είναι μεγάλες και το μέλλον αβέβαιο…

Αντέχω ακόμα για όσους έχουν την απορία μετά από 37 χρόνια και η απάντηση για το πότε θα αποφασίσω να αποσυρθώ δεν είναι εύκολη. Όσο αντέχω και όσο με θέλουν, γιατί το μεράκι υπάρχει ακόμα και ο Ολυμπιακός είναι ένας τρόπος ζωής. Πόσο μάλλον όταν έχεις καταφέρει να συνδυάσεις το επάγγελμα με το χόμπι. Το πιο ιδανικό για μια καριέρα. Υπάρχει αντίρρηση;

Ακολουθήστε στο Google News το THRYLOS24 και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από το THRYLOS24