Γιατί ο Ματιέ Βαλμπουενά κερδίζει ακόμα και τον χρόνο και δίνει απαντήσεις για όσους υποστηρίζουν ότι η ηλικία δεν παίζει κανένα ρόλο, όταν έχεις τη νοοτροπία του Γάλλου. Γράφει ο Κώστας Σαμοθράκης.

Έγιναν πολλά και τραγελαφικά (διαιτησία) στο Βικελίδης την Τετάρτη το βράδυ και στον Ολυμπιακό πήραν για άλλη μια φορά το μήνυμα για το τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια. Το παρασκήνιο συνεχίζει να δρα, η αστυνομία και οι ποδοσφαιρικές αρχές κάνουν τα στραβά μάτια (για το κατάπτυστο πανό) και ο Άρης συνεχίζει να είναι «δορυφόρος» του Ολυμπιακού (!). Το καταλάβαμε καλά αυτό από τις συνθήκες που επικρατούσαν, αλλά κυρίως από τις κλωτσιές που έπεσαν «σύννεφο» και με τον Ούγγρο διαιτητή να είναι στο κόσμο του. Μη σας κάνει εντύπωση τίποτα, ούτε και να σας χαλάσει, γιατί τώρα αρχίζει το «γλέντι» και όσο πλησιάζουν κομβικά παιχνίδια και τα πλέι οφ θα γίνουν όργια. Ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα. Έτσι λέω εγώ…

Ας είναι καλά η ΕΠΟ και ο Μπαλτάκος που φέρνουν τους καλύτερους ξένους διαιτητές στην Ελλάδα για να τους βάλουν στο «παιχνίδι της εξυγίανσης». Έλα όμως που ο Ολυμπιακός απέδειξε ότι ακόμα και σε τέτοιες συνθήκες έχει τον τρόπο να δίνει απαντήσεις. Καμία άλλη ομάδα δεν θα άντεχε σε αυτή την πίεση. Δεν είναι το θέμα αν ο Τζολάκης απέκρουσε το πέναλτι που θα μπορούσε να αλλάξει την εικόνα του ματς, αλλά ο τρόπος που προσπάθησε ο διαιτητής και ο βαρίστας να μας πείσουν ότι ο Ντόι υπέπεσε σε παράβαση. Έτσι και αλλιώς ξέρουμε τι συμβαίνει στα «δωματιάκια» εκεί που αποφασίζουν τι είναι πέναλτι και τι είναι οφσάιντ. Μιλάμε ότι γελάει και ο κάθε πικραμένος με αυτά που συμβαίνουν φέτος. Η λέξη παρωδία ταιριάζει απόλυτα, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για κάποιους. Αν ο Άρης (που πούλησε τον Μαντσίνι στον Παναθηναϊκό) είναι φιλικό σωματείο του Ολυμπιακού, φαντάσου τι έχει να γίνει στη συνέχεια με τις άλλες ομάδες…

Τέλος πάντων  ξεφεύγω από τα τετριμμένα γιατί με χαλάνε και προφανώς δεν θα βγάλουμε άκρη και πάμε σε πιο σημαντικά πράγματα για τον Ολυμπιακό του Μίτσελ που βρήκε τον τρόπο να αποδράσει από το Βικελίδης, χωρίς να κάνει καμία σπουδαία εμφάνιση, αλλά είχε παίκτες με ψυχή και πάθος. Και αυτό είναι που μου άρεσε περισσότερο, γιατί είναι στοιχεία που θα πρέπει να τα δούμε στη συνέχεια. Αν θέλει ο Ολυμπιακός να συνεχίσει να διεκδικεί το πρωτάθλημα και να πάρει και το κύπελλο. Αν οι ερυθρόλευκοι είχαν το πάθος  και την ένταση του αγώνα με τον Άρη δεν θα γινόταν αυτό που είδαμε στο Περιστέρι. Και δεν θα πέταγε τσάμπα δυο βαθμούς.

 Οκ βλέπουμε μπροστά και πάμε σε τρία σημαντικά πράγματα. Πρώτα από όλα βγάζω το καπέλο στον  Ματιέ Βαλμπουενά που στα 38 του χρόνια δείχνει να παραμένει ένας μεγάλος ηγέτης και να αποτελεί παράδειγμα για τους νεότερους. Μπήκε στο γήπεδο βασικός μετά από αρκετό καιρό και ένα σοβαρό τραυματισμό και μου «έβγαλε τα μάτια». Έφαγε κλωτσιές και δεν καταλάβαινε τίποτα. Έτρεχε σαν μικρό παιδί, «όργωσε» το γήπεδο και βγήκε μπροστά στα δύσκολα. Είναι άρρωστος με το ποδόσφαιρο και αυτό είναι που τον κρατάει σε αυτό το επίπεδο έστω και σε αυτή την ηλικία. Η τρέλα που έχει του δίνει την ευκαιρία να συνεχίζει να παίζει σε υψηλό επίπεδο και θα δώσει λύσεις στη συνέχεια. Μου αρκούν και είκοσι λεπτά για να μπαίνει στο γήπεδο και να κάνει τη διαφορά.

Το δεύτερο είναι ο Κωνσταντίνος Τζολάκης. Περίπτωση αυτό το παιδί. Όποιος άλλος στη θέση του από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Πασχαλάκη (που δίνει ρεσιτάλ), θα τα είχε παρατήσει και θα είχε απογοητευθεί. Ξέρει όμως καλά ότι μια λέξη υπάρχει όταν είσαι τερματοφύλακας στον Ολυμπιακό. ΥΠΟΜΟΝΗ. Και μπήκε στο γήπεδο και έδωσε ρεσιτάλ, όχι μόνο με τις επεμβάσεις και την απόκρουση του πέναλτι, αλλά με τη ψυχραιμία και την ηρεμία που χρειάζονται τέτοια παιχνίδια. Ο Ολυμπιακός έχει τερματοφύλακα και για το παρόν, (Πασχαλάκης) αλλά και για το μέλλον (Τζολάκης).

Όμως τα εύσημα δεν μπορούμε να μην τα δώσουμε και στον Μίτσελ που τον πιστεύει και τον στηρίζει. Έχει αποφασίσει να συνεχίσει με αυτόν στο κύπελλο, έστω και αν η απόφαση αυτή έχει το ρίσκο της, αλλά δικαιώνεται. Κάποιος άλλος προπονητής σε ένα τέτοιο ματς με μεγάλο βαθμό δυσκολίας θα είχε βασικό τον Πασχαλάκη. Έχει βρει τον τρόπο να διαχειρίζεται το υλικό ιδανικά ο Ισπανός τεχνικός και είναι επιτυχία του που έχει όλους τους παίκτες σε ετοιμότητα και δείχνει να τους υπολογίζει όλους. Άλλωστε με τις δυσκολίες που ακολουθούν δεν μπορεί να κάνει και διαφορετικά.