Σε δύο φιλικά με έτοιμες ομάδες οι ερυθρόλευκοι έδειξαν καλά στοιχεία, μα κυρίως πως έχουν ρόλους και πλάνο.

Πάντα έλεγα πως έναν παίκτη θα τον δεις, θα τον κρίνεις και θα τον “ζυγίσεις” μόνο όταν η ομάδα είναι… κανονική. Η περασμένη χρονιά για τον Ολυμπιακό ήταν μία τραγωδία από την day one μέχρι τα play off που εκεί έδειξε σημάδια… κανονικότητας.

Μέσα σε αυτήν την εικόνα διάλυσης, μέσα σε αυτό το χάος πολύ παίκτες δεν έδειξαν τι μπορούν να κάνουν, δεν τους συγχωρέθηκε κανένα λάθος, ούτε δέχτηκε κάνεις την εξήγηση της κατρακύλας. Υπήρξαν βέβαια και κάποιοι που επιβίωσαν κι έλαμψαν, όπως ο Χουάνγκ και ο Μπακαμπού ή όπως ο Κανός για τον χρόνο που βρέθηκε στην ομάδα και φυσικά ο Πασχαλάκης.

Πολλοί άλλοι δεν έβρισκαν το σωσίβιο στον φουρτουνιασμένο ωκεανό τους περσινού Ολυμπιακού. Έτσι “έπεσαν” στα μάτια των φίλων της ομάδας, ενώ και κάποιοι άλλοι δέχτηκαν τρομερή και άδικη επίθεση όπως ο Μασούρας, ο Ρέτσος και ο Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ.

Στα δύο φιλικά που έχει παίξει ως τώρα η ομάδα του Μαρτίνεθ δείχνει δύο προγράμματα. Το ένα είναι η διάθεση των παικτών και η αναγέννηση του Ελ Αραμπί και το άλλο είναι πως υπάρχει πλάνο και ρόλοι στην ομάδα.

Αυτό δίνει τη δυνατότητα στους παίκτες να κινούνται σε συγκεκριμένα μέτρα, να.εχουν συγκεκριμένα πράγματα να κάνουν και συγκεκριμένες ευθύνες. Αυτό τους απαλευθερώνει και τους αφαιρεί πίεση που δεν πρέπει να έχουν. Έτσι βλέπεις πόσο σωστά μπορεί να κινηθεί στον χώρο του ο παίκτης, πόσο μπορεί να βοηθήσει, τι μπορεί να προσφέρει.

Ο Πάνος Ρέτσος θύμισε εκείνον πριν φύγει…

Ο νεαρός αμυντικός επιλέχθηκε από τον Μαρτίνεθ να παίξει δίπλα στον Μπα, που και αυτός έκανε δεύτερο ματς πολύ καλό και σταθερό, είχε συγκεκριμένα πράγματα να κάνει, συνεργάστηκε πολύ καλά με τον “ταίρι” του αλλά και με τους Μπουχαλάκη που ήταν στο “6” και κατέβαινε να πάρει μπάλα, αλλά και με τους Ρόντινεϊ και Μπιέλ που έπαιζαν από την δεξιά πτέρυγα.

Απέφυγε τα λάθη, πήγαινε πρώτος στη μπάλα κι έδειξε πως εκείνοι που επέλεξαν να του ανανεώσουν το συμβόλαιο ήξεραν πως χρειαζόταν μία δεύτερη ευκαιρία, κάνοντας κανονική προετοιμασία και παίζονται σε… κανονική ομάδα.

Ο Φορτούνης κύριε Πογιέτ…

Όπως και στο πρώτο φιλικό έτσι και στο δεύτερο ο Κώστας Φορτούνης δείχνει πόσο σπουδαίος παίκτης είναι, πόσο ικανός είναι με τη μπάλα στα πόδια, πόσο άψογα μοιράζει το παιχνίδι, πόσο άριστα βλέπει γήπεδο και πόσο ότι να ‘ναι είναι οι δικαιολογίες του Γκουστάβο Πογιέτ για το ότι δεν τον κάλεσε στην Εθνική.

Δεν πειράζει όμως, στον Ολυμπιακό τρίβουν τα χέρια τους που ο Κώστας δουλεύει απερίσπαστος και χωρίς έξτρα κούραση. Εξάλλου δεν είναι η πρώτη φορά που εκτίθενται οι έχοντες την τύχη της Εθνικής στα χέρια τους.

Ο Ελ Αραμπί δίνει χρόνο στον… Κορδόν

Τελευταία σημείωση απ’το φιλικό αυτό είναι πως ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί κράτησε επαφή με τα δίχτυα. Δύο γκολ στο πρώτο φιλικό, ένα γκολ σήμερα και δείχνει πως βρίσκεται σε καλή κατάσταση, κάτι που ευνοεί τον Ολυμπιακό, εννοείται, αλλά και τον Αντόνιο Κορδόν ο οποίος θα λέγαμε πως κερδίζει χρόνο για να φέρει το “βασικό” επιθετικό της ομάδας.

Πολύ καλές κινήσεις με και χωρίς την μπάλα από τον Μαροκινό, κινείται με άνεση ξέροντας πως και ο Φορτούνης και ο Μασούρας μπορούν να τον βρουν ή να του δώσουν την ευκαιρία να πασάρει εκείνος και όλ’ αυτά χωρίς να ρισκάρει ή να “εκβιάζει” τίποτα μέσα στο παιχνίδι.

Ο Ολυμπιακός δείχνει πως δουλεύετε σωστά, πως γίνεται ομάδα με πλάνο και ρόλους και πως οι παίκτες που θα έρθουν και εκείνοι που θα ενσωματωθούν στα επόμενα φιλικά θα του δώσουν ακόμα περισσότερη δύναμη κι ενέργεια.