Πως να ξεχάσουμε μια ημερομηνία ορόσημο και μια μεγάλη ανατροπή από τον μεγαλύτερο Έλληνα ποδοσφαιριστή που έγραψε ιστορία με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Γράφει ο Κώστας Σαμοθράκης.

Όποιος ξεχνάει την ιστορία του είναι άξιος της μοίρας του. Και για εμάς τους παλιούς Ολυμπιακούς υπάρχει μια ημερομηνία ορόσημο που μας αναγκάζει, θέλουμε δε θέλουμε να γυρίζουμε το χρόνο πίσω μερικές φορές και να αναπολούμε μεγάλες στιγμές. Σαν αυτή που ζήσαμε το Δεκέμβριο του 1988. Όχι μόνο γιατί ο Ολυμπιακός είχε πετύχει μια νίκη επί του Παναθηναϊκού, αλλά ο τρόπος που έγινε αυτό το αλησμόνητο 4-2, με πρωταγωνιστή έναν από τους μεγαλύτερους παικταράδες που φόρεσαν την ερυθρόλευκη φανέλα.

Ήταν 4 Δεκεμβρίου του 1998, όταν ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε τον «αιώνιο αντίπαλο» στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Χωρίς κάνεις να το καταλάβει ο Παναθηναϊκός βρέθηκε μπροστά στο σκορ με 2-0 και ο Μπάγεβιτς έδειχνε να τα έχει χαμένα από τον πάγκο με την εικόνα της ομάδας. Όχι όμως και ο Βασίλης Καραπιάλης που μπήκε στα αποδυτήρια στο ημίχρονο (είχε μειώσει ο Ολυμπιακός με αυτογκόλ του Αλεξόπουλου) και είπε στους συμπαίκτες του. « Τι κάνουμε ρε, θα γελάνε όλοι με εμάς αύριο». Έτσι  οι ερυθρόλευκοι μπήκαν στην επανάληψη και εκεί τα είδαμε όλα…

Ο Καραπιάλης με δυο γκολ και ένα ο Ανατολάκης με κεφαλιά έφεραν τη μεγάλη ανατροπή και από το δράμα φτάσαμε στην αποθέωση.  Άλλωστε αυτά τα δυο δεν απέχουν και πολύ όταν μιλάμε για μπάλα. Το μαγικό βράδυ του Βασίλη που θα μείνει αξέχαστο και περισσότερο για την «λόμπα» στον Βάντσικ που έβαλε «φωτιά» στις εξέδρες.

Η μπάλα έφτασε στα πόδια του από πάσα του Γκόγκιτς και ο Βασίλης με μια «ζωγραφιά» έκανε στις καθυστερήσεις το τελικό 4-2. Ένας Καραπιάλης ηγέτης, ένας Καραπιάλης απολαυστικός που πήρε από το χέρι τον Ολυμπιακό και τον οδήγησε σε μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές της ιστορίας του.

Γι’ αυτό θα σε αγαπάμε ρε Βασίλη γιατί πάντα είχες τον τρόπο να μας παρουσιάζεις το πλούσιο ταλέντο σου, αλλά κυρίως την ψυχή και το πάθος που σε έκαναν να  ξεχωρίζεις και να αγαπηθείς όσο λίγοι από τον κόσμο του Ολυμπιακού. Ήταν πολλές οι μοναδικές στιγμές που μας προσέφερες τα εννέα χρόνια παρουσίας σου στην ομάδα, αλλά εκείνο το βράδυ θα μείνει αξέχαστο όσα χρόνια και αν περάσουν.